Łza pociekła mi dziś po policzku Za nią szybko podążyła następna Pragnę z całego serca Bym mogła zmienić tekst Chciałabym aby każda łza Wyznaczyła szlak z ciemnego czarnego złota A za każdą i za wszystkie łzy Odkupiłabym to co zostało sprzedane Wykupiłabym wszystkie opuszczone budynki Które zmieniły mą podróż do Detroit, M.I. Odnowiłabym je, by świeciły jak nieskazitelnie czyste kościoły Czy tylko człowiek pobożny spogląda w niebo? Odkupiłabym królestwo które moi przodkowie ukradli Ludziom którzy naprawdę cenili swoją ziemię Ale ja dałabym ją wszystkim, nie tylko ich dzieciom Wiem że ich dziadkowie by to zrozumieli Odkupiłabym broń, która została sprzedana W czasie szalonej pogoni za zyskiem Zmieniłabym je w nożyce i pługi I uprawiałabym dla świata złote ziarno Kupiłabym edukacje dla każdego dziecka Aby mogły samodzielnie podjąć decyzję Mogę mieć tylko nadzieje, że to by zadziałało Czy myślisz, że wciąż mamy czas?

Odkupiłabym także ludzką wiarę I pomogła im uwierzyć, że są wolni Przypominając im ideę zjednoczenia ich bohaterów Że każda zmiana, każdy dzień zaczyna się z nami Płakałabym aż moje łzy umarły by wraz ze mną Do czasu aż zgromadziłabym potrzebną sumę I oślepiona tak, bym się uśmiechnęła Wiedząc, że wszystkie wojny są teraz wygrane Łzy zamazują mój wzrok Ale ja wciąż widzę mój cel Że poprzez poznanie siebie nawzajem, będziemy pamiętać Że my wszyscy mamy dusze i serca Wiemy, że złe rzeczy się dzieją Ale gdzie miała miejsce pierwsza? Kiedy płomienie przestaną się palić? Kiedy mściwością zabiliśmy nasz świat? Ten kto rzucił pierwszy kamień, dawno został zapomniany Kto rzuci ostatni, umrzemy by zobaczyć I jeśli moje łzy wcześniej, to nie są one z oleju Oh więc, będziemy na zawsze wolni.

 

Łącząc wyrazy szacunku i współczucia
Autor: Allison Miller
May 30, 2004