Mga Pagsasalin-wika:
Socyolohiya:
|
PAG-IBIG AT PAG-AASAWAHorse & carriagesinulat ni Phil Bartle, PhDisinalin ni Jasmine Faye Alima Canton“Ang pag-ibig at pag-aasawa ay dapat magkasama.” Tatalakayin sa sosyolohikal na paraanDuktor, nagtataka ako kung ano ang kulang sa aking kasagutan. Tulungan nyo po ako. -- Mo
Sa sosyolohiya, pinag-aaralan natin ang "kung ano" ––
at hindi "kung ano dapat". Kahit na tayo ay may paniniwalang ang
pag-ibig at pag-aasawa ay dapat magkasama, ito ay hindi nangyayari sa bawat
pagsasama. Maaring sa iilan pero hindi sa lahat ng nag-papakasal. Halimbawa
lamang ang kultura sa silangang India kung saan ang kasalan ay pinagkakasunduan.
Ang mga magulang ang pumipili ng iyong mapapangasawa, base sa pinansyal
na katayuan (at hindi dote ang aking tinutukoy). Kasama dito ang kinikita
ng lalake, kung sya ay may bahay, at kung sya ay nabibilang sa parehong
antas ng lipunan. Umunlad na ang teknolohiya at ang pagtatalik at
pag-aasawa ay hindi na magkaugnay. Hindi kailangang magpakasal ang dalawang
tao dahil lamang sa sila ay magkaka-anak na. Marami ang napilitang
magpakasal para mapanatili ang pamilya. Noong una, ang pag-ibig,
pagtatalik at pag-aasawa ay magka-ugnay at ang sinumang nakikipagtalik
ng hindi pa nakakasal ay tinuturing na bayaran. Halimbawa noong labingsyam
na siglo, kapag nagdadalang-tao ang babae ng hindi pa ikinakasal, sila
ay pinapadala sa mga simbahan para mailayo sa pamilya at komunidad. Dahil
sa panahong yun, pinagbabawal ang pakikipagtalik ng hindi pa ikinakasal.
Salamat Mo; kasiyahan
kong basahin ang iyong sagot, at ibigay ang mga sumusunod. Sa unang pangungusap, "Sa sosyolohiya, pinag-aaralan
natin ang kung ano, hindi ang kung ano dapat", ay isang mahalagang batayan
sa pag-aaral na ito. Tayo ay hindi nangangaral (ano dapat o kung mayroong
wasto o mali). Yan ay para sa mga mullahs, pari, rabbi at mga mongha.
Pero sinasama natin ang pamantayan ng lipunan (ang pamantayan na dimensyon
ng kultura at lipunan). Pero ito ba ang panimula ng iyong argumento? Hindi.
Ito ay dapat isama bilang argumento ng iyang kasagutan, hindi bilang panimula
ng iyong argumento. Kung kaya kinakailangan mo ng panimula sa
iyong kasagutan. Dapat na nakukuha nito ang pansin ng mambabasa, at dapat
naihahayag nito ang iyong tinatalakay. Alam kong hindi madaling gumawa
nito lalo na kung nasa pagsusulit, subalit ikaw ay binigyan ng ilang buwan
o linggo upang paghandaan ang bawat katanungan at kung paano mo it masasagot. At ang pag-iisa ng pag-ibig at pagpapakasal
ay hindi kathang-isip lamang. Ito ay isang preskripsyon - isang katangian.
Sinasabi nito kung ano ang nararapat. Ito'y hindi isang sosyolohikal na
pangungusap kundi isang katangian sa iilang komunidad. May isang sikat na kanta, na mula nuong dekada
singkwenta, "Love and marriage go together like a horse and carriage.”
Ito'y isang panawagan na pagsamahin ang dalawa. Hindi totoo ang paniniwala
ng karamihan na ito ay isang matagal ng naitatag na pamantayan sa pagbuo
ng pamilya sa kanlurang lipunan. Ito ay nagmula sa Romantisismong panahon
(panahon ng mga romantikong manunula) ng ikalabingsyam na siglo. Ang pag-ibig
ay matagal nang nanatili subalit ito ay hindi naiuugnay sa pag-aasawa sa
kabuuan ng kasaysayan, kahit na sa kanlurang sibilisasyon (halimbawa ang
Europa). Sa dula ni Shakespeare, nagmamahalan sina Romeo at Juliet, subalit
ang kanilang nga pamilya, ang Capulets and Montagues, ay tutol sa kanilang
pagpapakasal kung kaya sila ay ngpakamatay. Habang ang pagpapakasal na pinagkakasunduan
ay maiuugnay sa timog Asya, ito ay hindi nanatili dito. Ito'y nakikita
sa maraming kultura at madalas makita sa mataas na antas ng lipunan kung
saan sangkot ang yaman, kapangyarihan, at karangalan ng pamilya. Mas mainam na humanap ng halimbawa na naiiba
sa aking mga tinalakay; ngpapahiwatig ito na pinag-isipan mo ang paksa
at hindi mo lang inilalabas ang sa tingin mo'y nais kong makita. Bilang
kahalili, maari mong palawakin ang aking mga halimbawa o kaya'y salungatin
o hanapan ng pagbubukod, sa halip na ulitin lamang ito na parang ito ay
lubos na totoo. Tamang hindi lamang ito dote, kundi batayan
ng kita ng posibleng mapapangasawa. Pero sa sosyolohiya nakikita rin natin
ang karangyaan at kapangyarihan (dalawang sangkap ng disparidad) na mahalagang
basehan sa pagpipili ng mapapangasawa. Ito'y mas higit na nakikita sa kasalang
pinagkakasunduan. Ito ang mga elemento na sinusuri sa potensyal na mapapangasawa
sa Europa noong ikalabingsyam na siglo, ang panahon ng romantikong pag-aasawa,
bagaman ito'y nababalatan ng ideolohiya ng pagmamahalan. Ang mga mayayaman na kalalakihan ng sinaunang
panahon ay may mga kerida ng hindi ikinakasal, at madalas ay nagkakaroon
ng anak. Kung gugustuhin, at kung makakaya nilang bigyan ng bahay at panggastos,
ito'y ginagawa nila. At hinggil sa pagbubuntis, mula pa man nuon,
marami ng paraan ang nalalaman upang maiwasang mabuntis. Ang katas ng ugat
ng papaya, halimbawa, ay ginagamit na noong sinaunag panahon. Hindi nagbubunga
ng bata ang bawat pagtatalik. Sa modernong teknolohiya, nagagawa na nating
magkaroon ng anak ng hindi nakikipagtalik, at pagtatalik ng hindi nabubuntis.
Sa panahon ngayon, ang teknolohiya ay hindi na masyadong magulo at mas
mapagkakatiwalan. Ang lahat ng iyong argumento ay may katuturan.
Kailangan liwanagin ang iilan sa kanila, dahil marami sa mga pangungusap
ay hindi pangungusap. Hindi dahil hindi ito makabuluhan, kung hindi gaano
naiintindihan ng mambabasa ang iyong ipinapahiwatig. Kailangang ayusin
ang pakakasunod-sunod at iugnay ang mga ito sa lohikal at nauunawaang paraan. |
Pangunahing Pahina |