Μεταφράσεις:
Άλλες Σελίδες:
|
ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΒΑΣΗΣΔημόσια αναγνώρισηαπό τον Phil Bartle, PhDΜετάφραση: Δαγδεβερένης ΔημήτρηςΕκπαιδευτικό ΦυλλάδιοΌταν μια αλλαγή κατάστασης πρέπει να αναγνωριστείΜία "τελετουργία"(rite) είναι μια δημόσια τελετή και δεν πρέπει να συγχέεται με το "δικαίωμα"(right) ή το "γράφω"(write). Εδώ, η διάβαση σημαίνει την αναγνώριση ότι ένα άτομο (ή κάτι) έχει περάσει από μια κοινωνική κατάσταση σε μία άλλη. Σε όλη την ζωή μας, από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν νιώθουμε πολύ διαφορετικά από την μια μέρα στην άλλη. Επίσης, βιολογικά, είμαστε σχεδόν ίδιοι από μέρα σε μέρα. Ωστόσο όλοι γνωρίζουμε ότι διαφέρουμε κατά την διάρκεια της ζωής μας, βρέφος, νήπιο, παιδί, έφηβος, νέος ενήλικος, ώριμος ενήλικος, ηλικιωμένος. Δεν υπάρχει τίποτα βιολογικό ή στην εμπειρία μας που να μας παρέχει σύνορα ανάμεσα σε αυτά τα στάδια της ζωής μας εκτός από την γέννηση, την πρώτη έμμηνο ρύση και τον θάνατο. Μία τελετουργία διάβασης είναι ένα κοινωνικό γεγονός που συμπληρώνει αυτό το κενό. Το σημαντικό στοιχείο για εμάς στην κοινωνιολογία είναι ότι πρόκειται για κάτι που παρέχει κοινωνική αναγνώριση ή επιβεβαίωση από τα μέλη της κοινότητας μας ότι έχουμε αλλάξει κοινωνική κατάσταση. Δεν είναι απαραίτητο όλες οι τελετουργίες της διάβασηςνα παρατηρούνται σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Ένας γάμος ή μια στέψη είναι καλά παραδείγματα. Ένας γάμος αναγνωρίζει την αλλαγή της κατάστασης από μόνος σε έγγαμος. Μία στέψη αναγνωρίζει την αλλαγή του να γίνεσαι βασιλιάς ή βασίλισσα. Στην ζωή, η πρώτη τελετουργία θα ήταν η αναγνώριση ότι ένα νέο μέλος έχει εισέλθει στην κοινωνία. Στην κοινωνία των Akan αυτή είναι η υπαίθρια (outdooring) τελετή, στην οποία πρώτα πρέπει να περιμένουμε να δούμε αν όλα τα επτά πνεύματα της ημέρας επιτρέψουν στο μωρό να ζήσει και μόνο μετά ο πατέρας έχει το δικαίωμα να ονομάσει το παιδί. Στις Ευρωπαϊκές κοινωνίες, ιδιαίτερα στον Μεσαίωνα, ένα παιδί έπρεπε να βαπτιζόταν λίγο μετά την γέννηση και παρόλο που ονομαζόταν αλλιώς, αυτό εξυπηρετούσε στο να ειδοποιήσει την κοινωνία ότι ένα νέο μέλος εισήλθε στον κόσμο. Ιστορικά, όταν ήταν εξαιρετικά κρίσιμο να έχεις παιδιά και να διαιωνίσεις την κοινότητα, η τελετουργία της διάβασης που άλλαζε ένα άτομο από παιδί σε ενήλικο ήταν πολύ σημαντική. Πιο σημαντικό ήταν το τελετουργικό εκείνο που αναγνώριζε την αλλαγή από κορίτσι σε γυναίκα και συνεπώς την ηλικία όπου μπορούσε να παντρευτεί και να κάνει παιδιά. Στην διάρκεια του Μεσαίωνα στην Ευρώπη, αυτό υποχώρησε ως απροκάλυπτη τελετουργία και απορροφήθηκε από το τελετουργικό της πρώτης κοινωνίας. Σήμερα, με την παρακμή της σημασίας του οργανωμένου Χριστιανισμού, αυτό έχει αντικατασταθεί με την τελετή αποφοίητησης από το λύκειο. Ο θάνατος είναι μια σημαντική βιολογική μετάβαση. Οι τελετουργίες της διάβασης που αναγνωρίζουν ότι συνέβη διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία. Στις κοινωνίες Akan , οι ζωντανοί ντύνονται στα κόκκινα (κίνδυνος) ή στα μαύρα (πεπρωμένο) αλλά όχι στα λευκά (χαρά), ενώ ο νεκρός συνήθως είναι ντυμένος στα λευκά. Η κηδεία είναι μια τελετουργία διάβασης που σηματοδοτεί την μετάβαση από τον γέροντα στον πρόγονο, ο οποίος θα θεωρείται ότι διατηρεί την συμμετοχή του στην οικογένεια, την γενεαλογία και την κοινότητα και μετά θάνατον. Σύμφωνα με την αρχική Χριστιανική θεολογία, ο νεκρός θα παραμείνει σε στάση μέχρι την αποκάλυψη όταν ο μεσσίας θα επιστρέψει για να αναστήσει τους νεκρούς και να τους στείλει είτε στον παράδεισο είτε στην κόλαση. Στην κοσμική κοινωνία δεν υπάρχει απροκάλυπτη θεολογία αλλά ένας αόριστος εορτασμός για τον αποχαιρετισμό του νεκρού. Σήμερα έχουμε ταυτότητα με φωτογραφία, κάτι που έλειπε στις παλιές και απλές κοινωνίες. Η κυβέρνηση παρέχει συγκεκριμένα δικαιώματα και υποχρεώσεις ανάλογα με την ηλικία και αντί για μια δημόσια τελετή, η ταυτότητα με την φωτογραφία είναι αρκετή για να καθορίσει την κατάσταση. Σήμερα οι μικρότερες τελετουργίες είναι συχνά αυθόρμητες και μη δομημένες. Όταν στα γενέθλια ενός ατόμου η ηλικία του αλλάζει από την νόμιμα παιδική στην νόμιμα ενήλικη, το άτομο αυτό και λίγοι φίλοι του πηγαίνουν σε ένα μπαρ ή ένα εστιατόριο να γιορτάσουν το δικαίωμα αυτού του ατόμου να αγοράσει αλκοολούχα ποτά. Κατά περίπτωση, οι φίλοι μπορούν να συναντηθούν και να εφεύρουν καινούριες, μη-παγκόσμιες τελετουργίες διάβασης. Μία τέτοια είναι η γιορτή του διαζυγίου. Μία άλλη είναι το πάρτυ για την διάλυση μίας μίσθωσης. Όταν ένα παιδί πηγαίνει για πρώτη φορά στο σχολείο, στον παιδικό σταθμό ή στο νηπιαγωγείο, τα κεντρίσματα των συναισθημάτων που βιώνει η μητέρα ή ο πατέρας αποτελούν το υποκατάστατο για μια τελετουργία διάβασης. Παρόμοια, όταν ένα παιδί που έχει μεγαλώσει φεύγει από το σπίτι για πρώτη φορά για να ζήσει μακριά. Μπορεί να μην υπάρχει επίσημη τελετή, αλλά το γεγονός αναγνωρίζεται ως μια αλλαγή στην κατάσταση. Μερικές φορές μια τελετουργία υπηρετεί ένα διπλό σκοπό. Το μπάνιο ενός μωρού (baby shower) πραγματοποιείται φαινομενικά για να εορταστεί η άφιξη ενός μωρού, αλλά αν είναι το πρώτο παιδί είναι επίσης ένας εορτασμός για την μητέρα η οποία αλλάζει κατάσταση από άτεκνη γυναίκα σε μητέρα. Οι τελετουργίες έναρξης μπορεί να συνδέονται ή και όχι με τις τελετουργίες διάβασης. Σήμερα σχετίζονται συχνά με την εισαγωγή σε ένα νέο ίδρυμα κατάρτισης ή εκπαίδευσης, όπως μία στρατιωτική σχολή. Στην Ανατολική Αφρική αυτές είναι ένα περίπλοκο σύνολο δοκιμασιών και αντοχής, οι οποίες είναι μέρος της περιτομής των αγοριών, μετά την οποία θεωρούνται ότι είναι άντρες. Υπάρχει συζήτηση σχετικά με την διαφορά ανάμεσα στις τελετουργίες διάβασης των αγοριών και των κοριτσιών για το πέρασμα στην ενήλικη ζωή. Τα κορίτσια έχουν ένα βιολογικό δείκτη, την πρώτη έμμηνο ρύση, για την οποία δεν υπάρχει άμεσο ισοδύναμο για τα αγόρια. Σε μερικές κοινωνίες, οι τελετουργίες για την μετάβαση από αγόρι σε άνδρα είναι πιο εξεζητημένες για να αντισταθμίσουν αυτή την διαφορά, όπως είναι τα Bar Mitzvahs στις Εβραϊκές κοινωνίες. Σε άλλες κοινωνίες, οι τελετουργίες για την μετάβαση από κορίτσι σε γυναίκα είναι πιο εξεζητημένες γιατί η γυναικεία γονιμότητα είναι πιο σημαντική από την αντρική, όπως στις μητριαρχικής γενεαλογικής γραμμής κοινότητες Akan . ––»«––Εάν αντιγράψετε κείμενο από αυτόν τον ιστότοπο, παρακαλώ αναφέρετε και ευχαριστήστε τον/τους συγγραφείς |
Κεντρική σελίδα |