Μεταφράσεις:
Άλλες Σελίδες:
Λέξεις-Κλειδιά
Ενότητες
Κοινωνιολογία:
Αρχική Σελίδα
Σημειώσεις Μαθήματος
Συζητήσεις
Εργαλεία:
Χάρτης Ιστοτόπου
Επικοινωνία
Βοηθητικά Έγγραφα
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
ΤΡΕΙΣ ΚΛΑΣΙΚΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΟΛΟΓΙΑΣ
Μαρξ, Βέμπερ, Ντιρκέμ
από τον Phil Bartle, PhD
μετάφραση Βένια Κουτ
Εισαγωγή στην Ενότητα (Κόμβος)
Έγγραφα που περιλαμβάνονται στην Ενότητα Κλασικοί
- Διαλεκτικός Υλισμός
- Συζητήσεις για τους κλασικούς Κοινωνιολόγους
- Ντιρκέμ και Βέμπερ
- Εμιλ Ντιρκέμ
- Καρλ Μαρξ
- Μαρξ και Βέμπερ
- Μαξ Βέμπερ
- Ο Βέμπερ για την Αλλαγή
Οι τρεις πατέρες της Κοινωνιολογίας
Η Κοινωνιολογία γεννήθηκε στα μέσα του δεκάτου εννάτου αιώνα κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Βιομηχανικής Επανάστασης.
Σε μεγάλο βαθμό εκφράστηκε ως απάντηση σε αυτήν τη διαδικασία, η οποία δεχόταν δριμεία κριτική εξαιτίας της εκμετάλλευσης, της φτώχειας, της καταπίεσης και της δυστυχίας που βίωνε η εργατική τάξη.
Ο Καρλ Μαρξ, αν και ο ίδιος δεν θεωρούσε τον ευατό του κοινωνιολόγο, ανέλυσε την έννοια του επαναστατικού κοινωνικού μετασχηματισμού και προέβαλε τη σύγκρουση μεταξύ των εργαζομένων και των ιδιοκτητών των εργοστασίων ως κινητήρια δύναμη εξέχουσας σημασίας.
Από τα γραπτά κείμενά του προέκυψε μία από τις τρείς θεμελιώδεις προσεγγίσεις στην κοινωνιολογία, η θεωρία της σύγκρουσης. Ο ίδιος δεν επινόησε τον όρο και την εν λόγω προσέγγιση.
Ο Μαξ Βέμπερ αντιτάχθηκε στην υλιστική προσέγγιση του Μαρξ και έθεσε ως καθοριστικό παράγοντα για την κοινωνική αλλαγή τις ιδέες, τις αξίες και τα πιστεύω που προέρχονταν από τον Καλβινισμό ή την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση.
Ο όρος, καθώς και η προσέγγιση, δεν επινοήθηκαν από τον ίδιο, ωστόσο τα κείμενα του συνέβαλαν στη διαμόρφωση της γνωστής πλέον θεωρίας της συμβολικής αλληλεπίδρασης.
Ο Ντιρκέμ, επίσης, διατύπωσε απόψεις που σε πολλά σημεία αντιτίθενται σε όσα υποστηρίζει ο Μαρξ αναφορικά με την έννοια του «κοινωνικού γεγονότος», για την οποία ισχυρίζεται ότι προκύπτει μέσα από τα στατιστικά στοιχεία που συλλέγονται για οποιαδήποτε δραστηριότητα, σε αντιδιαστολή προς μια τυχαία και αποσπασματική ανθρώπινη δραστηριότητα.
Προέβαλε το επιχείρημα ότι η ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων δεν θα πρέπει να περιορίζεται σε φαινόμενα της ζωής του ατόμου, μια μέθοδος που είναι γνωστή ως αναγωγισμός.
Αν και ο ίδιος δεν επινόησε τον όρο ή την εν λόγω προσέγγιση, τα γραπτά του συνέβαλαν στη διαμόρφωση της έννοιας του λειτουργισμού.
Παρά την ισχυρή επιχειρηματολογία που αναπτύχθηκε στους κύκλους των κοινωνικών επιστημών μεταξύ των υποστηρικτών των τριών αυτών προσεγγίσεων, η μεταμοντέρνα προσέγγιση, όπως παρουσιάζεται στον παρόντα ιστότοπο, υποστηρίζει την εγκυρότητα και των τριών προσεγγίσεων, η συνθετική εξέταση των οποίων προσφέρει μια εις βάθος θεώρηση της κοινωνίας.
––»«––
Εκπαιδευτική Διάλεξη:
 |