Μεταφράσεις
Αλλες σελίδες
Κοινωνιολογία
Σημειώσεις
Διαδκτιακές συζητήσεις
Ενότητες
Χάρτης ιστοσελίδας
Λέξεις κλειδιά
Επαφή
Χρήσιμα έγγραφα
Χρήσιμοι σύνδεσμοι
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ
Συγγραφέας Φιλ Μπαρτλ , PhD
Μετάφραση Μόσχα Γιαννίση
Εκπαιδευτικό εγχειρήδιο
Απλά βάλε, ότι η πολιτική διάσταση του πολιτισμού και της κοινωνίας είναι όλα όσα έχουν σχέση με την εξουσία
Επειδή η πολιτική και η πολιτική επιστήμη περιλαμβάνουν σηζητήσεις σχετικά με άλλα θέματα, όπως οι πολιτικές ιδεολογίες, η πολιτική διάσταση της κοινωνίας περιορίζεται στην εξουσία, και αφήνει την ιδεολογία στην αξιολογική διάσταση του πολιτισμού.
Τα πολιτικά κόματα είναι θεσμοί, και ανήκουν στην θεσμική διάσταση ή την διάσταση της αλληλεπίδρασης.
Οπως με όλες τις έξι διαστάσεις ,καθώς και με τις φυσικές διαστάσεις του μήκους, του πλάτους και του βάθους , η πολιτική διάσταση είναι ένα κατασκεύασμα, βασισμένο περισσότερο στο λογικό, παρά στη παρατήρηση και η υπάρχει μόνοι μέσα στο κεφάλι μας.
Δεν είναι εγγενής στον πολιτισμό ούτε και είναι μιά πτυχή του πολιτισμού. Είναι μία διάσταση.
Οπως όταν έχουμε δύο μήλα, η έννοια του "δύο" δεν είναι εγγενής στα μήλα, αλλά είναι μέσα στο νού μας.
Η εξουσία είναι ένα από τα τρία στοιχεία, μαζί με το γόητρο και τον πλούτο, που καθιστούν τη κοινωνική ανισότητα ή τίς κοινωνικές τάξεις όπως τις μελετούν οι κοινωνιολόγοι.
Η πολιτική διάσταση ευρίσκεται μέσα σε κάθε κοινωνική οντότητα, από την πιο μικρή αλληλεπίδραση όπως είναι η δυάδα ( δύο άτομα) μέχρι το σύνολο της χώρας.
Οπως όταν το μολύβι ανάλογα αν είναι κοντό ή μακρύ, θα έχει πάντα ένα μήκος, έτσι και οι μικρές ή οι μεγάλες ομάδες και οι θεσμοί θα έχουν μία πολιτική διάσταση.
Οι κοινωνιολόγοι της συμβολικής αλληλεπίδρασης προτιμούν να μελετούν τη μικρή κλίμακα, τις μικρές ομάδες και την άσκηση της εξουσίας μέσα σ'αυτές.
Ενώ οι φονξιοναλιστές και οι κοινωνιολόγοι της σύγκρουσης την παρατηρούν σε ευρεία κλίμακα και η προσεγγίσεις τους διαφέρουν σε μεγάλο βαθμό.
Οι φονξιοναλιστές, παρατηρούν το εθνικό πολιτικό σύστημα στη επιφάνεια. Σαν ένα σύνολο θεσμών που τείνουν να εξισορροπίσουν τις ανταγωνιστικές ομάδες για την εξουσία, έτσι που, οι εθνικές αποφάσεις ν'αντανακλούν τις αξίες της πλειοψηφίας.
Οι κοινωνιολόγοι της σύγκρουσης βλέπουν "τους εκλεκτούς της εξουσίας"που αποτελούνται από τους επικεφαλείς των εταιρειών να κατέχουν την μεγαλύτερη εξουσία, συχνά κεκαλυμένα.
Ο στόχος των εκλεκτών της εξουσίας είναι η διατήρηση του συστήματος των προνομοίων για αυτούς που είναι στην κορυφή του ταξικού συστήματος της χώρας.
***
Δυό τρείς φίλοι περπατούν στον δρόμο.
Οπως πλησιάζουν στην διασταύρωση , ο ένας προτείνει στους άλλους να στρίψουν στον άλλο δρόμο.
Αυτός που κάνει την πρόταση προσπαθεί να εξασκήσει εξουσία
Αναεξάρτητα από το αν στρίψουν ή όχι, αυτή την στιγμή η εξουσία κατέχεται από τον φίλο που έκανε την πρόταση.
Λέμε ότι, οι μικρές ατυπικές ομάδες (όπως οι φίλοι σας στον δρόμο) και οι παρέες ( συνήθως χρησιμοποιήται για τις κοινωνίες των καρποσυλλεκτών κυνηγών) που δεν έχουν τυπικό μόνιμο αρχηγό, είναι ακέφαλες. Η αρχηγεία είναι ατυπική, προσωρινή και εφήμερη.
***
Η απόφαση του Καναδά σ'εθνικό επίπεδο είναι η επιλογή του πρωθυπουργού.
Ολα μπαίνουν στο παιχνίδι - κοματικές συνελεύσεις, καμπάνιες, ψηφοφορία- σε σχέση με την πολιτική διάσταση. Ενα άτομο επιλέγεται που θα συγκεντρώνει στο μέλλον, ένα μεγάλο ποσοστό δύναμης.
Μπορούμε να έχουμε μιά καλύτερη κατανόηση της εξουσίας, αν καταλάβουμε πως κτίζεται και συναρμολογείται δια μέσου των χιλιετηρίδων.
Οπως με μεγαλύτερη κοινωνική αλλαγή γίνεται συσώρευση πολιτικών εξελίξεων, τα νέα πράγματα προστίθενται πιό πολύ στα παλιά παρά αντικαθηστούν τα τελευταία.
Τα παλιά μπορούν να συνεχίζουν όσο δεν είναι δυσλειτουργικά, ακόμα και αν δεν είναι πιά απαραίτητα.
Στις απλούστερες κοινωνίες, το πολιτικό σύστημα έχει μικρές διαφοροποιήσεις ως προς την εξουσία. Αποκτάται από τον πιο δυνατό σε σχέση με τον πιό αδύναμο.
Είναι πολύ ισόνομο σε σχέση με τη κατανομή της εξοουσίας.
Οσο μιά κοινωνία γίνεται πιο σύνθετη, τόσο το χάσμα μεταξύ του λιγότερο δυνατού και του πιο δυνατού μεγαλώνει.
Κάνε την σύγκριση αναάμεσα στον ατυπικό αρχηγό του κυνηγιού σε μιά καρποσυλλεκτκή κοινωνία και σ΄ένα μέλος της παρέας με την λιγὀτερη δύναμη.
Πολύ μικρή η διαφορά.
Το χάσμα στην Ουάσινκτον, ανάμεσα στον πρόεδρο στον Λευκό Οίκο και κάποιον θυρωρό σ'ένα φτηνό ξενοδοχείο μέσα στο εσωτερικό της πόλης της Ουάσινκτον έιναι τεράστιο.
Η διαφορά ανάμεσα στον κατώτατο και στον ανώτατο αυξάνει όσο η κοινωνία γίνεται πιο σύνθετη.
Το πιο ατυπικό και ισότιμο φάσμα ισχύος δεν εξαφανίστηκε με την έλευση της γεωργίας και πιο ύστερα με την έλευση της βιομηχανικής κοινωνίας.
Η ισόνομη και ατυπική ισχύς, εντοπίζεται στον ιδιωτικό και οικιακό τομέα της κοινωνίας, ενώ τα ιεραρχημένα συστήματα είναι πιο διεδομένα στον δημόσιο τομέα.
Ενα μεγάλο ερώτημα για τους κοινωνιολόγους είναι η διαφορά ανάμεσα στη θεμιτή και την αθέμιτη χρήση της δύναμης.
Οταν ειναι θεμιτή λέγεται εξουσία, και όταν δεν είναι λέγεται εξαναγκασμός.
Μετά την γέννηση των πόλεων και των κρατών, που επέφερε η αγροτική επανάσταση, συνήθως ένας βασιλιάς μονοπωλεί την θεμιτή δύναμη, τουλάχιστον στην αρχή.
Για αυτό ο στρατός και η αστυνομία είναι στενά συνδεδεμένα με την κυβέρνηση και πολλά συντάγματα της Βρεταννικής Κοινοπολιτείας που ονομάζονται "Ο βασιλευς εξουσιαζει...."' αντανακλούν αυτή την ιστορία
Ενας σημαντικός λόγος για αυτό είνα,ι ότι η βία, και ισως ο σηματικότερος, η απειλή της βίας, έγινε ο συνηθισμένος τρόπος άσκησης της εξουσίας.
Οπως έλεγε ο Μάο Τσε Τούνγκ " Η δύναμη έρχεται από την κάνη του πιστολιού.
Οι πολιτικοί και οι στρατιωτικοί είχαν πάντα κρατήσει μια ειδική σχέση μεταξύ τους καθ'όλη την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας.
Από την αγροτική επανάσταση, ο πόλεμος έγινε συχνά κατά την διάρκεια της ιστορίας της ανθρωπότητας για πολιτικούς σκοπούς
Βλέπε το κείμενο επάνω στην θρησκείαΠαρ'όλο ότι ένας μεγάλος αριθμός πολέμων φαίνεται να βασίζεται στη σύγκρουση των πίστεων , μιά πιο προσεκτική ανάλυση δείχνει τις πολιτκές σκοπιμότητες.
Ο κοινωνιολόγοι της σύγκρουσης θεωρουν την αστυνομία μέρος του συστήματος της δικαιοσύνης, του οποίου ο κεντρικός σκοπός είναι να καταπιέζει τους φτωχούς και τους μη προνομοιούχους.
Οι πολιτικοί επιστήμονες θεωρούν τρείς τύπους εθνικών πολιτικών συστημάτων: μοναρχίες, δημοκρατίες και δικτατορίες που συμπεριλαμβάνουν και τις ολιγαρχίες.
Για το μεγαλύτερο μέρος , όλα αυτά τα συστήματα παρέχουν εξουσία μέσα σ'ένα κράτος και διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τον τρόπο της διαδοχής. Δηλαδή, με τον τρόπο που επιλέγεται ο νέος αρχηγός όταν ο παλιός πεθάνει ή ανατραπεί.
Οταν η διαδοχή γίνται ειρηνικά και συντεταγμένα το κράτος έχει πιθανότητες να παραμείνει σταθερό.
Ο Βέμπερ θεωρούσε ότι υπαρχουν τρείς διαφορετικοί τύποι εξουσίας.
" Η χαρισματική" είναι η εξουσία που βασίζεται στην προσωπικότητα του ατόμου
"Η παραδοσιακή" είναι η εξουσία που βασίζεται στη νομιμότητα των νόμων της διαδοχής.
"Η γραφειοκρατική"είναι η εξουσία που βασίζεται σε ορθολογικούς κανόνες γιά την επιλογή ενός διαδόχου ( χαιρετίζει τον βαθμό και όχι το άτομο που τον φέρει)
Η λέξη δημοκρατία προέρχεται απο τη ελληνική γλώσσα "δήμος" και "κράτος"
Το σύνθημα "η εξουσία στον λαό" είναι πράγματι μιά φωνή για την δημοκρατία
η κατάληξη αρχή βάινει επίσις από την ελληνική γλώσσα που σημαἰνει εξουσία.
Η μοναρχία είναι η βασιλεία του ενός ( βασιλιάς ή βασίλισσα) και ολίγοι είναι ολιγαρχία
Στις ευρωπαϊκές μοναρχίες όταν ο βασιλιάς ή η βασίλισσα πεθάνει, η διαδοχή γίνεται συνείθως κατά τον παραδοσιακό τρόπο. π.χ. αυτόματα επιλέγεται ο άρεν προτότοκος.
Αυτό διαφέρει στις Ακάν κοινωνίες, όπου η γενεαλογία καθίσταται από τη μητρική πλευρά και ο νέος αρχηγός επιλέγεται απο την μητρική οικογένεια που εξουσίαζει ( το αξίωμα του βασιλιά, αρχηγού ή γέροντα δεν είναι αυτόματο)
Η διαδοχή στις δικτατορίες ή στις ολιγαρχίες γίνεται συνήθως , διά της στρατιωτικής δύναμης, ενώ η διαδοχή στις δημοκρατίες γίνεται συνήθως με νόμιμα, ορθολογικά μέσα οπως είναι οι εκλογές.
Το κοινοβουλευτικό μας σύστημα επίσις λέγεται "αντιπροσωπευτική δημοκρατία" το οποίο είναι σχήμα οξύμωρον.
Οταν οι άνθρωποι ψηφίζουν, δίνουν την εξουσία στο πρόσωπο ή στα πρόσωπα που εξελέγησαν και δεν εμπλέονται πέραν τούτου στις αποφάσεις που αφορούν το κράτος και το έθνος
Η άμεση δημοκρατία, συνεπάγεται ότι ο καθένας συνεχίζει να εμπλέκεται στις αποφάσεις, αλλά δεν είναι πραγματοποιήσημη σε ευρεία κλίμακα, αλλά μόνο σε μικρές ομάδες, λέσχες, χωριά, οικιστικές κοινότητες και συλλόγους.
Στη παγκόσμια σκηνή βλέπουμε δύο δυνάμεις να κινούνται προς διαφορετικές κατευθήνσεις.
Στη μία πλευρά βλέπουμε μία κίνηση να κατευθήνεται προς την παγκόσμια οικονομία καθώς ο καπιταλισμός αντικαθηστά τον σοσιαλισμό
Και στην άλλη πλευρά βλέπουμε να αναπτύσσεται ένας δυνατός εθνικισμός (σε μερικές περιπτώσεις φανατικός) ή τοπικισμός.
––»«––
|