ΕΝΑΣ ΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΑΥθΟΡΜΗΤΙΣΜΟ
Phil Bartle, PhD
Κεντρική Ομιλία: Συνέδριο Bellarmine, Πανεπιστήμιο Loyola Marymount
Δίκαιη Κοινότητα
Λος Άντζελες, 7 Νοεμβρίου 2005
Για να ξεμπερδεύουμε με τον εαυτό μου, βρίσκομαι εδώ ως ένας από τους ανθρώπινους πόρους που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε σε αυτό το συνέδριο. Έχω εργαστεί για την Community Empowerment για περίπου σαράντα χρόνια, κυρίως στην Αφρική, λίγο στην Ασία ακόμη πιο λίγο στην Ευρώπη και την Βόρεια Αμερική. Έχω εργαστεί στα επίπεδα του σχεδιασμού και των προγραμμάτων, ως σύμβουλος κυβερνήσεων και δημοτικών συμβουλίων, στα Ηνωμένα Έθνη, σε οργανισμούς βοήθειας, σε ιδιωτικές εταιρείες και σε μη κερδοσκοπικές ΜΚΟ. Έχω εργαστεί σε αγροτικές και αστικές κοινότητες, έχω εκπαιδεύσει εκατοντάδες κοινοτικούς εργάτες, τους έχω διαχειριστεί και τους έχω συντονίσει και έχω αναπτύξει αρκετές εκατοντάδες εκπαιδευτικά έγγραφα για την ενδυνάμωση των κοινοτήτων. Ακόμη είμαι ακαδημαϊκός, έχω πραγματοποιήσει έρευνα και έχω γράψει για το ζήτημα αυτό ενώ έχω διδάξει και σε πανεπιστήμια στην Αφρική, στην Ευρώπη και τον Καναδά. Ελπίζω η εμπειρία μου να φανεί χρήσιμη σε μερικούς εδώ στο Λος Άντζελες όσο εργαζόμαστε μαζί για τον σκοπό μιας Δίκαιης Κοινότητας.
Τι μπορούμε να μάθουμε από την κοινοτική εργασία στην Αφρική που θα μπορούσε να εφαρμοστεί εδώ στο Λος Άντζελες;
Γραμμικός σχεδιασμός.
Η Αφρική είναι διάσπαρτη με απομεινάρια και ναυάγια έργων που δεν διατηρήθηκαν και τα οποία απέτυχαν, ιδιαίτερα όταν οι δωρητές έφυγαν. Όλα έδειχναν τόσο καλά στα χαρτιά: όραμα, στρατηγική, σκοποί και στόχοι ξεκάθαρα διατυπωμένοι, πόροι προσδιορισμένοι, σχέδιο δράσης, επιχειρηματικό σχέδιο, παρακολούθηση, διδάγματα.
Πολλά από αυτά περιείχαν συμμετοχή των κοινοτήτων παραληπτών, μερικές διαβουλεύσεις για να προσδιοριστεί τι ήταν αυτό που χρειάζονταν και ποιες ήταν οι τοπικές συνθήκες. Στην συνέχεια τα έργα επιστράφηκαν στον δωρητή ή στον εκτελεστικό φορέα, τελειοποιήθηκαν, εγκρίθηκαν και ήταν έτοιμα προς εφαρμογή. Τα μέλη της κοινότητας δεν χρειάζονταν πλέον και εξάλλου δεν ήταν καλοί στην σύνταξη όλων αυτών των αναφορών.
Αυτό είναι το δίδαγμα. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε συμμετοχή της κοινότητας στην διαδικασία λήψης αποφάσεων από την αρχή μέχρι το τέλος, η αίσθηση της ιδιοκτησίας ήταν ελάχιστη ή και μηδαμινή και όταν οι δωρητές έφυγαν, ο τοπικός πληθυσμός αναφερόταν σε αυτό (το έργο) ως κάτι που ανήκε στους δωρητές και δεν έκαναν τίποτα για να το κρατήσουν σε λειτουργία ή να το διατηρήσουν.
Ο γραμμικός σχεδιασμός αποτυγχάνει.
Αυτό που χρειάζεται είναι λίγο λιγότερο μοντέλο επιχειρηματικού σχεδιασμού και λίγο περισσότερος αυθορμητισμός και ευελιξία καθώς και μία εξασφάλιση ότι τα μέλη της κοινότητας εμπλέκονται στον σχεδιασμό και την εκτέλεση, για να μην αναφέρουμε την θυσία μερικών από τους πόρους τους, από την αρχή μέχρι το τέλος. Κάποιο πλευρικό ή κοίλου τύπου σκεπτικό, κάποιο σεβασμό από τον δωρητή ή τον εκτελεστικό φορέα και κάποια προθυμία από τους δωρητές να εμπλέξουν τα μέλη της κοινότητας σε μια διαδικασία η οποία καθίσταται συνεπώς λίγο πολύπλοκη.
Εάν επιθυμούμε μια δίκαιη κοινότητα εδώ στην Καλιφόρνια ή οπουδήποτε αλλού σε αυτή την ήπειρο ανάμεσα στους δωρητές και τους επωφελούμενους, μπορούμε να διδαχθούμε από αυτά τα παραδείγματα εκείνων των δωρητών που είναι πηγές χρηματικών πόρων και οράματος, π.χ. ανώτερα κυβερνητικά κλιμάκια ή φορείς, τόσο ιδιωτικοί όσο και κυβερνητικοί, οι οποίοι έχουν την εκφρασμένη επιθυμία να ενδυναμώσουν την δικαιοσύνη στις κοινότητες μας.
Το εκπαιδευτικό φυλλάδιο της διάστασης περιγράφει την κοινότητα ως ένα πολιτισμικό ή κοινωνικό θεσμό.
Ένας Γερμανός κοινωνιολόγος, ο Tönnies, χρησιμοποίησε δύο λέξεις, gemeinschaft και gesellschaft οι οποίες με αυστηρό καθορισμό απλά σημαίνουν "κοινότητα" και "κοινωνία". Τώρα, όταν χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις στα Αγγλικά, στις κοινωνικές επιστήμες, μπορούν να αλλάξουν από ουσιαστικά σε επίθετα και δεν είναι πλέον χωριστές και τελικές κατηγορίες, αλλά χαρακτηριστικά που ισχύουν στις κοινότητες μας ανάλογα με τον βαθμό τους.
Η λέξη gemeinschaft τώρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί στον βαθμό που μια κοινότητα είναι μικρή, άτυπη, όπου τα μέλη γνωρίζονται μεταξύ τους στην ολότητα τους και όχι ως ρόλοι και που η ατμόσφαιρα μπορεί να αποκαλείται ζεστή και ευχάριστη.
Αντίθετα η λέξη gesellschaft, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον βαθμό στον οποίο οι σχέσεις είναι πιο ψυχρές και τυπικές, πιο ανελαστικές με το να είναι σε γραπτή μορφή και όπου γνωρίζουμε ο ένας τον άλλον ως υπάλληλο ντελικατέσεν, οδηγό λεωφορείου, αστυνόμο ή άλλον ρόλο - δηλαδή ως ένα ατελές άτομο.
Το φυλλάδιο των δεκαέξι στοιχείων δείχνει τους τρόπους με τους οποίους πρέπει ή μπορούμε να ενδυναμώσουμε τις κοινότητες.
Όσο περισσότερο κάνουμε γραμμικά σχέδια για να ενδυναμώσουμε τις κοινότητες, τόσο περισσότερο μετακινούμε την κοινότητα από το gemeinschaft στο gesellschaft. Όταν αρχίζουμε να το κάνουμε αυτό τότε υπάρχει ο κίνδυνος να απομακρύνουμε την ουσιαστική φύση της κοινότητας. Εάν είμαστε πιο ελαστικοί, πάρουμε τον χρόνο μας, βρούμε τρόπους να ενισχύσουμε την ζεστασιά και την ευχαρίστηση και είμαστε αρκετά ευέλικτοι ώστε να ανεχτούμε μια πιο ακατάστατη προσέγγιση, τόσο περισσότερο μπορούμε να πετύχουμε στο να κάνουμε τις κοινότητες μας δίκαιες.
Ο κόσμος κατευθύνεται αναπόφευκτα προς την gesellschaft. Αυτό ξεκίνησε στην πρώτη πόλη, Mojenho Daro, δέκα ή δώδεκα χιλιάδες χρόνια πριν ως αποτέλεσμα του γεωργικού πλεονάσματος. Η αστικοποίηση και ο αυξανόμενος καταμερισμός της εργασίας καθώς και η αλληλεξάρτηση είχαν αυτή την επίπτωση.
Αλλά βιολογικά, εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε πραγματικά αλλάξει τα τελευταία 50.000 χρόνια και είμαστε προορισμένοι να ζούμε σε μικρές ομάδες, πρόσωπο με πρόσωπο, όπου τους γνωρίζουμε όλους. Αυτό που ανακαλύπτουμε να συμβαίνει είναι ότι στο τοπικό επίπεδο, αυθόρμητα, δημιουργούμε νέες, ίσως ψευδο-gemeinschaft σχέσεις. Μαθαίνουμε το όνομα και το χρησιμοποιούμε για τον υπάλληλο του ντελικατέσεν, τον οδηγό του λεωφορείου και τον ταχυδρόμο.
Ενώ αναζητούμε μια δίκαιη κοινότητα, πρέπει να ενδυναμώσουμε την κοινότητα. Το gemeinschaft μας είναι το μωρό, όχι το νερό του μπάνιου. Ζεστό και ευχάριστο, ακατάστατο, αυθόρμητο και ανθρώπινο.
Πρέπει να τιμούμε τον αυθορμητισμό μας. Πρέπει να ενθαρρύνουμε το δημιουργικό στοιχείο τόσο στους εαυτούς μας όσο και στους άλλους. Θα πρέπει να μετακινήσουμε τον φάκελο έτσι ώστε να μην τα έχουμε όλα τακτοποιημένα σε κατηγορίες πριν ξεκινήσουμε να ενεργούμε.
Συνεπώς, τι θέλετε να κερδίσετε από αυτό το συνέδριο;
Τι θέλετε να πάρετε μαζί σας από εδώ; Για το τέλος αυτής της συνεδρίας θα ήθελα να ακούσω εσάς. Παρακαλώ, μην χρησιμοποιήσετε τον περιορισμένο χρόνο για να αναλωθείτε σε ρητορείες, για να κάνετε κήρυγμα ή μια μακριά δήλωση ή εξήγηση. Καθώς είμαστε σε μια τυπική συνεδρία για την ανάπτυξη της κοινότητας πείτε μας απλά, σε μια πρόταση ή λιγότερο, τι θέλετε να έχετε όταν θα φύγετε και τι δεν είχατε όταν ήρθατε.
––»«––
Αν αντιγράψετε κείμενο από αυτό τον ιστότοπο, παρακαλούμε αναφερθείτε στον/ους συγγραφέα/είς
και συνδέστε το με το
www.cec.vcn.bc.ca Ο ιστότοπος φιλοξενείται από το Κοινοτικό Δίκτυο του Βανκούβερ
(VCN) © Copyright 1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Δικτυακός Σχεδιασμός από τη Lourdes Sada
––»«––Τελευταία ενημέρωση:
2012.07.18
|