Μεταφράσεις:

Άλλες σελίδες:

Ενότητες

Χάρτης Σελίδας

Λέξεις Κλειδιά

Επικοινωνία

Βοηθητικά Έγγραφα

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι

Φτώχεια, Συμμετοχή και Ενεργοποίηση Κυβέρνησης ΜΕΡΟΣ 1 ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ, ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ, ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ από τους Gert Lüdeking, Συντονιστής Προγράμματος Christopher Williams, Συντονιστής Έρευνας Προγράμματος Μετάφραση: Δαγδεβερένης Δημήτρης

ΜΕΡΟΣ Ι: ΕΥΡΗΜΑΤΑ ΕΡΕΥΝΑΣ, ΔΙΔΑΓΜΑΤΑ, ΣΥΣΤΑΣΕΙΣ

(A) Αποτελεσματικότητα και Σχετικότητα των Χρησιμοποιούμενων Στρατηγικών για την Μείωση της Φτώχειας

1. Η Κοινοτική Ανάπτυξη όπως Εφαρμόζεται από το UNCHS (Habitat)/CDP έχει ένα Σημαντικό Αποτέλεσμα στην Μείωση της Φτώχειας

Ευρήματα:

Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν με τρόπο σαφή και συνεπή ότι οι συνθήκες διαβίωσης και εργασίας ήταν σημαντικά καλύτερες στους οικισμούς όπου υπήρξε παρέμβαση του UNCHS (Habitat) συγκριτικά με τους υπόλοιπους. Τα νοικοκυριά με χαμηλό εισόδημα παρήγαγαν περισσότερο ενεργητικό, ήταν καλύτερα οργανωμένα, είχαν μεγαλύτερη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες και διατηρούσαν ισχυρότερες συνεργατικές σχέσεις με τις τοπικές τους αρχές. Η έρευνα δείχνει ότι η φτώχεια μειώνεται όταν:

1. Οι κοινότητες και οι οργανώσεις τους συμμετέχουν στις βελτιώσεις των οικισμών


2. Οι κοινότητες ασκούνται στις δεξιότητες κοινοτικής διαχείρισης για να συμμετέχουν δημοκρατικά και αποτελεσματικά, καθώς και για να παράξουν πλούτο (ενεργητικό, εργασία και εισόδημα)


3. Οι κυβερνήσεις υιοθετούν πρακτικές που ευνοούν την διαχείριση και διαδικασίες που διευκολύνουν και καθιστούν βιώσιμη την κοινοτική δράση.

Διδάγματα:

• Η συμμετοχή, η κοινοτική διαχείριση και η ενεργοποίηση της κυβέρνησης εφαρμοσμένα στην πράξη και σε συνδυασμό μεταξύ τους συνιστούν μια βιώσιμη στρατηγική για την μείωση της φτώχειας!


• Η συμμετοχή είναι μια απαραίτηση αλλά ανεπαρκής προϋπόθεση για την αποτελεσματική μείωση της φτώχειας. Θα πρέπει να συμπληρώνεται με δεξιότητες διαχείρισης, οι οποίες ενισχύουν την ικανότητα των ανθρώπων να συμμετέχουν στην οργανωμένη δράση και να αξιοποιούν τις παραγωγικές τους δυνατότητες.


• Η δημοφιλής πρωτοβουλία είναι ελλιπής και λιγότερο βιώσιμη χωρίς κυβερνητική υποστήριξη. Νομικές, χρηματικές και διοικητικές καινοτομίες βοηθούν τις δημόσιες αρχές να προσανατολιστούν προς τις ανάγκες και τις ικανότητες των ανδρών και των γυναικών στους οικισμούς.


• Οι δημόσιες αρχές που υιοθετούν επαρκή μέτρα ενεργοποίησης διατηρούν την κοινοτική δράση και προάγουν την ισότητα στην αστική διακυβέρνηση.

Συστάσεις:

1. Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να εξετάσει πραγματικά για τις μελλοντικές του δραστηριότητες πως να αξιοποιήσει καλύτερα τις καινοτόμες στρατηγικές για συμμετοχική ιθαγένεια και μείωση της φτώχειας που αναπτύχθηκαν από το CDP, 7 Κυβερνήσεις και 60 δήμους/κοινότητες. Αυτές περιέχουν σημαντική γνώση για το Κέντρο όταν παγιώνει και προωθεί τις πολιτικές του για συμμετοχική διακυβέρνηση και βελτίωση οικισμών.


2. Ακόμη το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να εξετάσει την περίπτωση να μάθει από τις προσπάθειες του CDP να στοχεύσει ταυτόχρονα στις κεντρικές κυβερνήσεις, τις τοπικές αρχές και τις οργανώσεις του οικισμού. Μέσω της ενίσχυσης του διαλόγου ανάμεσα στους διαμορφωτές πολιτικής, τους δήμαρχους και τους κοινοτικούς ηγέτες, το Κέντρο μπορεί να προωθήσει την δημοκρατική λήψη αποφάσεων στους επιχειρησιακούς του εταίρους καθώς και τις στρατηγικές μείωσης της φτώχειας που βασίζονται στην συναίνεση μεταξύ των διάφορων εταίρων.


3. Το Κέντρο θα πρέπει να χρησιμοποιήσει τις εμπειρίες του CDP στην ενσωμάτωση της εφαρμοσμένης έρευνας και των επιχειρησιακών σχεδίων προκειμένου να καθοδηγήσει τις σχεδιασμένες, δια-τμηματικές ομάδες εργασίας, έτσι όπως προβλέπονται στην νέα οργανωτική δομή. Ο συνδυασμός της έρευνας και των επιχειρησιακών σχεδίων οδηγεί σε γνώση και συνεισφέρει στην συστηματική ανάπτυξη της θεσμικής μνήμης.

2. Η Κοινοτική Ανάπτυξη όπως Εφαρμόζεται από το UNCHS (Habitat) είναι στο Ίδιο Επίπεδο και σε Ορισμένα Σημεία καλύτερη απ' ότι πιο σύγχρονο υπάρχει αυτή την στιγμή

Ευρήματα:

• Κοινοτική Συμμετοχή: Συγκρινόμενο με το έργο άλλων οργανισμών κοινοτικής ανάπτυξης, το CDP εφαρμόζει προηγμένες μεθόδους κοινοτικής συμμετοχής. Ο κύκλος επίλυσης προβλημάτων, οι τεχνικές κινητοποίησης, το σύστημα κοινότητας-συμβόλαιο, τα προγράμματα ανακύκλωσης δανείων κτλ. έτσι όπως εφαρμόζονται στην πράξη από το Πρόγραμμα είναι ανάλογα με τις συμμετοχικές μεθόδους που εφαρμόζονται από ΜΚΟ και άλλους διεθνείς φορείς.


• Κοινοτική Διαχείριση: Το UNCHS (Habitat) είναι ένας από τους λίγους (ιδιαίτερα τους δημόσιους και πολυμερείς) θεσμούς που έχουν αναπτύξει και εφαρμόσει τεχνικές κοινοτικής διαχείρισης με συνέπεια και αποτελεσματικότητα. Ο σχεδιασμός της γειτονιάς, η κινητοποίηση πόρων, οι συμφωνίες συνεργασίας, τα πλαίσια παρακολούθησης/δεικτών και οι στρατηγικές διαπραγμάτευσης παρέχουν στοιχεία διαχείρισης και εργαλεία για ενδυνάμωση που στο έργο των περισσότερων άλλων οργανισμών είναι αισθητά λιγότερο επεξεργασμένα.


• Κυβερνητική Ενεργοποίηση: Επιπλέον, το Κέντρο είναι ένας από τους λίγους θεσμούς που έχουν επιχειρήσει να συνδέσουν την ενδυνάμωση με την ενεργοποίηση. Αν και η διαδικασία έχει μόλις ξεκινήσει, το UNCHS (Habitat) είναι πρωτοπόρο στην ανάπτυξη εργαλείων που ενισχύουν την συνεργασία μεταξύ δημοφιλών οργανισμών, τοπικών αρχών και ΜΚΟ. Ωστόσο είναι λυπηρό ότι κάνοντας το αυτό δεν ερεύνησε και δεν διδάχτηκε από τα όργανα άλλων ειδικευμένων οργανισμών και δρώντων, όπως επίσης και το ότι δεν διέδωσε τις δικές του μεθόδους και εργαλεία πέρα από λίγες και επιλεγμένες υπο-περιφέρειες.

Διδάγματα:

1. Το έργο του CDP στην συμμετοχή, την κοινοτική διαχείριση και την ενεργοποίηση είναι έγκυρο και σχετικό έτσι όπως μετρήθηκε έναντι του έργου των υπόλοιπων οργανισμών. Στο έργο του σχετικά με την κοινοτική διαχείριση και την κυβερνητική ενεργοποίηση, το UNCHS (Habitat) θεωρείται μοναδικό και είναι ένας σημαντικός διαμορφωτής τάσεων αναφορικά με τις προσπάθειες των δήμων, των κοινοτικών οργανώσεων και των ΜΚΟ.


2. Η διαφορά ανάμεσα στο CDP και την βιβλιογραφία που αναφέρεται σε αυτά τα ζητήματα δείχνει μια επείγουσα ανάγκη για μεγαλύτερη διάδοση εμπειριών, προσέγγισης και ανταλλαγής.

Συστάσεις:

1. Το UNCHS (Habitat) στο μελλοντικό Πρόγραμμα Εργασίας θα πρέπει να διασφαλίσει ότι δίνεται επαρκής έμφαση στις σχέσεις ανάμεσα στην κοινοτική διαχείριση και την ενεργοποίηση της τοπικής κυβέρνησης. Αυτό θα ενδυναμώσει την επίδραση των προσπαθειών του Κέντρου για την μείωση της φτώχειας.


2. Επιπλέον, το νέο Πρόγραμμα Εργασίας του Κέντρου θα πρέπει να θεσμοθετήσει μια διαδικασία διάδοσης και ανταλλαγής, διευκολύνοντας μια σειρά τοπικών, εθνικών, υπο-περιφερειακών και διεθνών φόρουμ. Ένα τέτοιο μοίρασμα εμπειριών θα πρέπει να περιλαμβάνει εκτός από την ακαδημαϊκή κοινότητα και ανταλλαγές με υλοποιητές και διαμορφωτές πολιτικής.


3. Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, το Κέντρο θα πρέπει ακόμη να διευκολύνει έναν διάλογο με θεσμούς που υλοποιούν προσεγγίσεις κοινοτικής ανάπτυξης σε άλλους εξειδικευμένους τομείς (π.χ. περιβαλλοντική διαχείριση, δημιουργία θέσεων εργασίας υψηλής έντασης, παροχή νερού, δημόσια υγεία, διαχείριση αποβλήτων, κτλ.).

(B) Κοινοτική Συμμετοχή και Κοινοτική Διαχείριση

1. Η Συμμετοχή δεν είναι αρκετή: Οι Άνθρωποι Χρειάζονται την Δυνατότητα να Συμμετέχουν Αποτελεσματικά

Ευρήματα:

Η έρευνα τεκμηριώνει ότι οι κοινότητες είναι πολύ πιο αποτελεσματικές στην μείωση της φτώχειας όταν προσθέτουν δεξιότητες διαχείρισης σε αυτές τις συμμετοχής. Τα στοιχεία από τις στατιστικές υποδηλώνουν ότι τα νοικοκυριά μπορούν να ενισχύσουν την ικανότητα τους για συμμετοχή μέσω του προσδιορισμού και της κινητοποίησης πόρων καθώς και της εκτίμησης του κόστους-αποτελεσματικότητας των τεχνικών επιλογών για την βελτίωση της προστασίας και των υπηρεσιών στον οικισμό τους. Επιπρόσθετες δεξιότητες κοινοτικής διαχείρισης που βοηθούν τα νοικοκυριά και τις οργανώσεις τους περιλαμβάνουν μηχανισμούς για την χρηματοδότηση, υλοποίηση και διατήρηση των βελτιώσεων καθώς και μηχανισμούς παρακολούθησης και αξιολόγησης τέτοιων εξελίξεων.

Διδάγματα:

• Η συμμετοχή αποτελεί απαραίτητη αλλά ανεπαρκή προϋπόθεση για την μείωση της φτώχειας.


• Ακόμη, οι γυναίκες και οι άντρες που ζουν σε οικισμούς χαμηλού εισοδήματος πρέπει να αποκτήσουν δεξιότητες σχεδιασμού, παρακολούθησης και αξιολόγησης (PMES) καθώς και τεχνικές κινητοποίησης πόρων και διαπραγματευτικές δεξιότητες που θα τους δώσουν επαρκή ικανότητα να συμμετέχουν ισότιμα και αποτελεσματικά στις συνεργασίες με τις τοπικές αρχές και τις ΜΚΟ.


• Οι κοινότητες που έχουν μια τέτοια ικανότητα μπορούν να ικανοποιήσουν από περισσότερο πλεονεκτική θέση τα συμφέροντα τους και να εκπληρώσουν τον συνεργατικό τους ρόλο σε δικές τους ή κοινές δραστηριότητες με δήμους και άλλους εταίρους.

Συστάσεις:

1. Εστίαση του Οργανισμού: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να διασφαλίσει ότι η απόκτηση δεξιοτήτων κοινοτικής διαχείρισης από τους κοινοτικούς ηγέτες και τους υλοποιητές της ανάπτυξης (περιλαμβανομένων και των ΜΚΟ) περιλαμβάνεται στα εθνικά πλαίσια εξάλειψης της φτώχειας και σε ad-hoc έργα που εστιάζουν στην συμμετοχή των εταίρων. Ακόμη, η κοινοτική διαχείριση θα πρέπει να αναδειχτεί ως κομμάτι των πολιτικών και των στρατηγικών βελτίωσης της αστικής διαχείρισης, όταν οι τελευταίες αναπτύσσονται από τους εταίρους σε περιφερειακό και υπο-περιφερειακό επίπεδο για την διατήρηση μιας στρατηγικής εστίασης στην συμμετοχή των πολιτών.


2. Προώθηση της Κοινοτικής Διαχείρισης: Το Κέντρο θα πρέπει να συνεχίσει να προάγει την γνώση του αναφορικά με το πως να συμπληρώσει τις συμβατικές τεχνικές κοινοτικής συμμετοχής με δεξιότητες κοινοτικής διαχείρισης μέσω πειραματικών έργων και μέσω συνεργασιών με ερευνητικούς οργανισμούς. Ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην προώθηση εργαλείων εξοικονόμησης πόρων (όχι μόνο χρημάτων), στον σχεδιασμό που περιλαμβάνει όλους τους γείτονες (όχι μόνο το έργο) και στην συστηματική (όχι ad-hoc) κοινοτικά βασισμένη παρακολούθηση και αξιολόγηση.


3. Κριτήρια Δανεισμού: Ευέλικτοι κανόνες και πρακτικές προσεγγίσεις στην συμμετοχή και την διαχείριση θα πρέπει να προετοιμαστούν και να συζητηθούν με εθνικούς, περιφερειακούς και παγκόσμιους χρηματοδοτικούς οργανισμούς. Οι κανόνες θα διασφαλίζουν ότι στις πολιτικές και τις πρακτικές δανεισμού ενσωματώνονται αποτελεσματικά επαρκείς στρατηγικές και μέθοδοι συμμετοχής και διαχείρισης. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό σήμερα, γιατί τα διευθυντικά στελέχη των τραπεζών ολοένα και περισσότερο θεωρούν την αποτελεσματική κοινοτική διαχείριση στα προγράμματα αστικής βελτίωσης ως ένα εφόδιο για την αποτελεσματικότερη είσπραξη των κοινοτικών δανείων. Η κοινοτική διαχείριση συχνά οδηγεί σε χαμηλότερο κόστος επενδύσεων και σε προσιτή τιμολόγηση βασικών υπηρεσιών.

2. Οι Δεξιότητες Κοινοτικής Διαχείρισης Επιτρέπουν στους Ανθρώπους να Συμμετέχουν Δημοκρατικά στους δικούς τους Οργανισμούς

Ευρήματα:

Η έρευνα δείχνει ότι όταν τα μέλη της κοινότητας συμμετέχουν σε αναπτυξιακές δραστηριότητες δεν επιδρούν αυτόματα στις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας όλων των κατοίκων. Τα μέλη της κοινότητας συμμετέχουν ισότιμα όταν έχουν την δυνατότητα να κινητοποιήσουν τα μέλη και να τους κάνουν να συμμετέχουν σην λήψη αποφάσεων. Η δυνατότητα και η δύναμη για συμμετοχή απαιτεί μια σειρά εργαλείων κοινοτικής διαχείρισης. Εκτός των δεξιοτήτων σχεδιασμού, παρακολούθησης και αξιολόγησης που αναφέρθηκαν παραπάνω, οι δεξιότητες αυτές περιλαμβάνουν για παράδειγμα εργαλεία για να παρθούν αποφάσεις οι οποίες εγγυώνται τα συμφέροντα των γυναικών και των ανδρών που μπορεί να μην είναι σε θέση να συμμετέχουν στις συναντήσεις εξαιτίας φόρτου εργασίας, διακρίσεων, κοινωνικής θέσης/τάξης και πολιτισμικών στοιχείων. Τέτοιες πρακτικές διευκολύνουν τα συμφέροντα των μειονοτήτων (π.χ. εκτοπισμένων, νεολαίας, ηλικιωμένων, εθνικών μειονοτήτων κτλ) καθώς και των πολύ φτωχών ανθρώπων που συχνά είναι κοινωνικά αποκλεισμένοι από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Επιπλέον, οι δεξιότητες κοινοτικής διαχείρισης περιλαμβάνουν διαδικασίες τις οποίες μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μέλη της κοινότητας για να καταστήσουν υπόλογους τους ηγέτες της κοινότητας, και, όταν είναι απαραίτητο, για να διεξάγουν εκλογές για νέα τοπική ηγεσία.

Διδάγματα:

• Η κοινοτική διαχείριση και συμμετοχή συνεπάγεται δικαιώματα και υποχρεώσεις.


• Τα μέλη της κοινότητας έχουν το δικαίωμα να συμμετέχουν, ωστόσο μαζί με αυτό το δικαίωμα θα πρέπει να αποδεχτούν και την υποχρέωση να εφαρμόζουν δημοκρατική συμμετοχή.


• Οι κάτοικοι δεν έχουν αυτόματα την ικανότητα να συμμετέχουν ισότιμα και αποτελεσματικά.


• Συνεπώς, όλες οι μορφές συμμετοχής θα πρέπει να βασίζονται σε επαρκή σχεδιασμό και σε οικοδόμηση ικανότητας, η οποία είναι ένα από τα πιο παραγνωρισμένα στοιχεία της συμμετοχικής ανάπτυξης.

Συστάσεις:

1. Πρότυπα Κοινοτικής Διαχείρισης: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να συστηματοποιήσει και να προωθήσει πρότυπα κοινοτικής διαχείρισης τα οποία έχουν αποδειχτεί επιτυχημένα στην βελτίωση της ισότιμης εμπλοκής των πολιτών στις αστικές βελτιώσεις καθώς και στον δημοκρατικό χαρακτήρα των οργανισμών γειτονίας.


2. Ενισχυμένη Στρατηγική Ισότητας των Φύλων: Το Κέντρο θα πρέπει να ενσωματώσει τον σχεδιασμό για την ισότητα των φύλων περισσότερο ρητά στην συνολική στρατηγική του για κοινοτική ανάπτυξη.


3. Πρωτεύοντες Ενδιαφέρομενοι: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να υπογραμμίσει την διάκριση των ανθρώπων που ζουν στην φτώχεια ως τους πρωτεύοντες ενδιαφερόμενους. Οι κοινότητες χαμηλού εισοδήματος έχουν ένα θεμελιώδες συμφέρον στην μείωση της φτώχειας σύμφωνα με τις δικές τους προτεραιότητες, ως εκ τούτου θα πρέπει να αναγνωριστούν ως οι πρωτεύοντες ενδιαφερόμενοι. Συνεπώς, η κοινοτική διαχείριση θα πρέπει να αναδεικνύεται πάντα ως αναπόσπαστο κομμάτι των πολιτικών και των στρατηγικών αστικής βελτίωσης/διαχείρισης. Αυτός θα πρέπει να είναι ο κανόνας ιδιαίτερα όταν αυτές (οι πολιτικές και στρατηγικές) αναπτύσσονται με εταίρους στο περιφερειακό, υπο-περιφερειακό και εθνικό επίπεδο προκειμένου να διατηρήσουν μια στρατηγική εστίαση στην συμμετοχή των πολιτών.

Οι Κάτοικοι των Οικισμών που έχουν αποκτήσει Ικανότητα να Σχεδιάζουν, Παρακολουθούν και να Αξιολογούν τις Βελτιώσεις Διαπραγματεύονται Αποτελεσματικότερα με τις Τοπικές Κυβερνήσεις και τις ΜΚΟ.

Ευρήματα:

Η έρευνα δείχνει ότι σε πολλές περιοχές, ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική, οι κοινότητες και οι οργανώσεις τους μπορούν να συνεργαστούν περισσότερο ισότιμα και αποτελεσματικά με τις τοπικές κυβερνήσεις και τις ΜΚΟ όταν χρησιμοποιούν τις δεξιότητες που απέκτησαν στην κοινοτική διαχείριση. Οι αρχές του δημοκρατικού σχεδιασμού και της κινητοποίησης πόρων θέτουν τις λαϊκές οργανώσεις σε ισχυρότερη θέση διαπραγμάτευσης με θεσμούς που έχουν την βάση τους εκτός των οικισμών τους. Έχουν μεγαλύτερη εμπιστοσύνη και αισθάνονται λιγότερο τρωτοί σε πιθανή χειραγώγηση και εκμετάλλευση. Η μελέτη δείχνει ότι οι τοπικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα το προσωπικό στο "πεδίο", λαμβάνουν τις κοινότητες πολύ πιο σοβαρά όταν οι κοινοτικές ομάδες σχεδιάζουν και συγχρηματοδοτούν τις βελτιώσεις στον οικισμό. Επίσης, η έρευνα συμπεραίνει ότι οι τεχνικές επίλυσης συγκρούσεων βοηθούν στην ομαλή συνεργασία με τις δημόσιες αρχές και τις ΜΚΟ.

Διδάγματα:

• Η κοινοτική διαχείριση, ως ζωτικό κομάτι της συμμετοχής των πολιτών, καθιστά βιώσιμη την συνεργασία ανάμεσα στις λαϊκές ομάδες, τις ΜΚΟ και τις δημόσιες αρχές.


• Οι δεξιότητες αποτελεσματικού σχεδιασμού, διαχείρισης και κινητοποίησης πόρων δίνουν στις λαϊκές ομάδες ανεξαρτησία, σεβασμό από τους εξωτερικούς παράγοντες και ισχυρότερη διαπραγματευτική θέση.


• Οι κοινότητες γίνονται λιγότερο εξαρτημένες από τους εξωτερικούς πόρους και είναι πιο πιθανό να διατηρήσουν δραστηριότητες που βασίζονται στην δική τους πρωτοβουλία και δύναμη.

Συστάσεις:

• Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να εργαστεί με τις κοινοτικές οργανώσεις για να ενδυναμώσεις τους εξωτερικούς δεσμούς τους με θεσμούς που έχουν την βάση τους εκτός των οικισμών τους.


• Το Κέντρο θα πρέπει να επισημοποιήσει ότι έχει πετύχει ως τώρα σε πειραματική, ad-hoc βάση.


• Θα πρέπει να συστηματοποιήσει το πως οι κάτοικοι με χαμηλό εισόδημα έχουν αναπτύξει λειτουργικές σχέσεις με εμπορικές τράπεζες, τοπικές κυβερνήσεις, θεματικούς φορείς, πολιτικά κόμματα, εξειδικευμένες ΜΚΟ και επαγγελματικές ενώσεις.


• Η απογραφή των μηχανισμών που διευκολύνουν την εξωτερική σύνδεση των Οργανώσεων Βασισμένων στην Κοινότητα (CBO) θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν ως κατευθυντήριες γραμμές για την αναθεώρηση των στρατηγικών εκπαίδευσης και παρέμβασης.

4. Η Μείωση της Φτώχειας Απαιτεί την Ενσωμάτωση της Οικονομικής, Κοινωνικής και Φυσικής Ανάπτυξης σε Τοπικό Επίπεδο.

Ευρήματα:

Οι ερευνητές αποδίδουν τις θεαματικές βελτιώσεις στο ενεργητικό των νοικοκυριών σε οικισμούς από υπήρξε παρέμβαση του CDP στις δραστηριότητες εργασίας και δημιουργίας εισοδήματος που εισήχθηκαν από τα έργα του.

1. Η μελέτη δείχνει ότι αρκετά νοικοκυριά σε αυτούς τους οικισμούς αποκτούν δεξιότητες στην τοιχοποιία, την κατασκευή, την ξυλουργική και την διαχείριση μικρών επιχειρήσεων. Η εκπαίδευση περιλαμβάνει πρακτική εμπειρία στην κατασκευή κλινικών, υποδομών, κοινοτικών κέντρων, σχολείων και αποχωρητηρίων. Με αυτόν τον τρόπο οι λαϊκές οργανώσεις συνδέουν επιτυχημένα την βελτίωση του οικισμού με την εκπαίδευση σε ατομικές δεξιότητες και με την εργασία.


2. Επίσης, πολλοί από τους κατοίκους ενδυναμώνουν την δυνατότητα των παραγωγικών τους επιχειρήσεων. Συνδέονται με τις ομοσπονδίες των κοινοτικών οργανώσεων για την κινητοποίηση των αποταμιεύσεων. Μαζί με τις δημόσιες αρχές διαπραγματεύονται με τις κρατικές τράπεζες για να εξασφαλίσουν δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες προς τις κοινοτικές ομάδες. Ακόμη, συμμαχούν με εξειδικευμένες ΜΚΟ για να αποκτήσουν δραστηριότητες στο μάρκετινγκ και την διοίκηση επιχειρήσεων. Στις περισσότερες περιπτώσεις οι δημόσιες αρχές διευκολύνουν την δημιουργία τέτοιων ρυθμίσεων και παρέχουν τεχνική και οικονομική στήριξη.


3. Επίσης η έρευνα δίνει έμφαση στην επιτυχία των κοινοτικών εταιρειών να κερδίζουν δημόσιες συμβάσεις για την παροχή υπηρεσιών σε πολίτες με χαμηλό εισόδημα. Οι κοινοτικές συμβάσεις δημιουργούν εργασία και βελτιώνουν την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες καθώς και την ποιότητα τους.

Διδάγματα:

• Οι προσπάθειες βελτίωσης των ανθρώπινων οικισμών πρέπει να περιλαμβάνουν στρατηγικές για την ενδυνάμωση της ανθρώπινης και της παραγωγικής δυνατότητας των οικογενειών χαμηλού εισοδήματος.


• Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με ολοκληρωμένες στρατηγικές οι οποίες αυξάνουν την πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες με εκπαίδευση δεξιοτήτων και δημιουργία εργασίας.


• Η βελτίωση των συνθηκών εργασίας στους ανθρώπινους οικισμούς απαιτεί την ενίσχυση των μικρών επιχειρήσεων με την χρήση συνεταιριστικών συμφωνιών, κοινοτικών συμβάσεων, εκπαίδευση στην διαχείριση και το μάρκετινγκ και ένα ρητό ενεργό ρόλο των τοπικών αρχών και των ΜΚΟ.

Συστάσεις:

• Οικονομική Βάση: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να συνεχίσει να αναπτύσσει κανόνες και εργαλεία που ενδυναμώνουν την οικονομική βάση των κατοίκων και των λαϊκών οργανώσεων. Το έργο του Κέντρου στην κοινοτική ανάπτυξη παρέχει μια βιώσιμη εναλλακτική στο νεο-φιλελεύθερο οικονομικό μοντέλο σε τοπικό επίπεδο. Περιέχει εργαλεία προκειμένου τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος να κινητοποιήσουν πόρους, συγχρηματοδοτεί βελτιώσεις μαζί με τοπικές αρχές και ΜΚΟ και βοηθά στην απόκτηση δεξιοτήτων διαχείρισης, οι οποίες μειώνουν το κόστος παραγωγής και συντήρησης βασικών υπηρεσιών και υποδομών.


• Αποταμιεύσεις, Πίστωση και Ασφάλειες: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να συνεργαστεί με άλλους φορείς και ερευνητικά ινστιτούτα για να βελτιώσει διάφορους χρηματοπιστωτικούς οργανισμούς που διευκολύνουν τους κατοίκους με χαμηλό εισόδημα να αποκτήσουν εμπορικές πιστώσεις. Το Κέντρο θα πρέπει να αναβαθμίσει τέτοιου είδους καινοτόμες μορφές αποταμιεύσης (π.χ. αμοιβαίες καταθέσεις) και ασφάλειας (π.χ. κοινό ενεργητικό). Όπου υπάρχει επικείμενη πολιτική δέσμευση, το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να στηρίξει συνεργασίες ανάμεσα στην βιομηχανία χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών και τους κρατικούς θεσμούς προκειμένου να εξασφαλιστούν δάνεια από τις εμπορικές τράπεζες προς τις κοινοτικές ομάδες. Ενναλακτικά, το Κέντρο θα πρέπει να προωθήσει κοινοτική συστήματα αυτο-χρηματοδότησης, κινητοποίηση καταθέσεων ευρείας βάσης μέσω των ομοσπονδιοποιημένων κοινοτικών οργανώσεων και ρυθμίσεις λαϊκής συγχρηματοδότησης.

(C) Ευρήματα για την Κυβερνητική Ενεργοποίηση της Κοινοτικής Δράσης

1. Οι Κοινοτικές Οργανώσεις Είναι Πιο Αποτελεσματικές Όταν οι Προσπάθειες τους Στηρίζονται Συστηματικά από τις Κυβερνήσεις

Ευρήματα:

Βάσει στοιχείων από έρευνες σε νοικοκυριά, κοινοτική ηγεσία και κυβερνητικούς αξιωματούχους, η μείωση της φτώχειας είναι αξιοσημείωτη όταν οι κυβερνήσεις ενεργοποιούν την κοινοτική δράση.

• Δημοτικές Στρατηγικές Ενεργοποίησης: Η στήριξη από τις κυβερνήσεις δεν περιορίζεται στο ζήτημα της χρηματοδότησης. Οι κοινοτικοί οργανισμοί διαπρέπουν στην παραγωγή ενεργητικού αν οι δημόσιες αρχές διευκολύνουν την συνεργασία με τις εμπορικές τράπεζες και τις ΜΚΟ. Μπορούν να προστατευτούν καλύτερα αν οι δημοτικές αρχές περιορίσουν τις αναγκαστικές εξώσεις και αναθεωρήσουν τους κώδικες οριοθέτησης καθώς και τους οικοδομικούς κανόνες. Οι λαϊκές οργανώσεις μπορούν να έχουν αποτελεσματικότερη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες αν οι δικές τους προσπάθειες για βελτιώσεις αναγνωρίζονται και υποστηρίζονται συστηματικά από τις τοπικές αρχές.


• Πλαίσια Ενεργοποίησης Κεντρικής Κυβέρνησης: Οι προσπάθειες των τοπικών αρχών να ενεργοποιήσουν την κοινοτική δράση ενισχύονται από κίνητρα που τους παρέχονται από τις κεντρικές κυβερνήσεις. Η κυβερνητική ενεργοποίηση σε βάθος χρόνου απαιτεί την δέσμευση της κεντρικής κυβέρνησης να μεταβιβάσει την εξουσία στα χαμηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης. Ακόμη, συνεπάγεται εθνικές πολιτικές που εμπνέουν την θετική στάση των δημοσίων υπαλλήλων για την λαϊκή συμμετοχή.

Διδάγματα:

• Η καθαρή επίδραση της κοινοτικής πρωτοβουλίας ενάντια στην φτώχεια είναι μεγαλύτερη όταν οι κυβερνήσεις στηρίζουν τις διαδικασίες λαϊκής ανάπτυξης.


• Η στήριξη ξεκινά με την κυβέρνηση να αναγνωρίζει ότι αποτελεί μέρος του προβλήματος.


• Δηλαδή, όταν αναγνωρίζει το μεγάλο μέγεθος της κοινοτικής πρωτοβουλίας και εξαλείφει τα εμπόδια στην ανάπτυξη του και στηρίζει ενεργά την λαϊκή συμμετοχή (νομική, ρυθμιστική, διοικητική).


• Τα προγράμματα αποκέντρωσης της κυβέρνησης που είναι προσανατολισμένα στην λαϊκή συμμετοχή και την μείωση της φτώχειας ενδυναμώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι τοπικές αρχές ενεργοποιούν την κοινοτική δράση.

Συστάσεις:

1. Διατύπωση ενός ρόλου για τις τοπικές αρχές στην μείωση της φτώχειας: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να συμπληρώσει και να παγιώσει την γνώση του για την καινοτόμο ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης από τις τοπικές αρχές. Το Κέντρο θα πρέπει να εργαστεί στενά μαζί με τις τοπικές αρχές και τις ενώσεις τους (εθνικές, περιφερειακές και παγκόσμιες) για να διαμορφώσει ένα συνολικό πακέτο μεταρρυθμίσεων, βασισμένο σε μια νέα αντίληψη για το δυναμικό της συστηματικής ενεργοποίησης στην μείωση της φτώχειας.


2. Προώθηση Πολυ-Τομεακής Προσέγγισης: Το Κέντρο θα πρέπει να συνεχίσει τα πειράματα με επιλεγμένους δήμους σχετικά με τις θεσμικές ρυθμίσεις που προσανατολίζονται προς την παροχή ολοκληρωμένης οικονομικής, κοινωνικής και φυσικής βοήθειας σε οικισμούς χαμηλού εισοδήματος και οι οποίες (ρυθμίσεις) αναγνωρίζουν την πολυ-τομεακή φύση της φτώχειας και την αντίστοιχη ανάγκη αντιμετώπισης της.


3. Προώθηση της Κυβερνητικής Ενεργοποίησης μέσω Συναίνεσης: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να διασφαλίσει ακόμα περισσότερο μια επαρκή συμπερίληψη των θεματικών υπουργείων και των κοινοτικών οργανισμών στην διαδικασία καθορισμού και θεσμοθέτησης τέτοιων πλαισίων ενεργοποίησης. Μόνο μια κάθετη σύνδεση των κεντρικών κυβερνήσεων, των τοπικών αρχών και των λαϊκών οργανισμών μπορεί να αξιοποιήσει το συνολικό δυναμικό της ενεργοποίησης, της αποκέντρωσης και της ενδυνάμωσης.

2. Οι Κυβερνήσεις Βελτιώνουν τον Σχεδιασμό τους και Εξοικονομούν Δημόσιους Πόρους πιο Αποτελεσματικά Όταν Προσεγγίζουν την Κοινοτική Πρωτοβουλία παρά όταν την Περιφρονούν.

Ευρήματα:

Η έρευνα δείχνει ότι οι κυβερνήσεις βγαίνουν κερδισμένες αν αναγνωρίσουν την κοινοτική πρωτοβουλία ως μια πηγή και όχι ως ένα εμπόδιο της αστικής ανάπτυξης. Σήμερα, η πλειοψηφία των βελτιώσεων στους οικισμούς αναλαμβάνεται από τους ίδιους τους κατοίκους και όχι από τις αρχές (κεντρικές ή τοπικές). Οι περιορισμένοι ανθρώπινοι και χρηματικοί πόροι αποτελούν ένα μεγάλο εμπόδιο για τους αστικούς διαχειριστές να προσεγγίσουν τους πληθυσμούς με χαμηλό εισόδημα. Στο πρόβλημα αυτό συμβάλλουν οι απαγορευτικές διαδικασίες και μηχανισμοί δημόσιας διαχείρισης καθώς και οι μυωπικές συμπεριφορές των δημοσίων υπαλλήλων. Οι δημοτικοί αξιωματούχοι βελτιώνουν τον σχεδιασμό της τοπικής ανάπτυξης όταν βασίζονται σε προσπάθειες σχεδιασμού γειτνίασης και βοηθούν στην παγίωση της ad-hoc κοινοτικής πρωτοβουλίας. Παρόμοια, οι τοπικές αρχές αξιοποιούν στο μέγιστο τους λιγοστούς δημόσιους πόρους όταν συνεργάζονται συστηματικά με τους κοινοτικούς οργανισμούς και τις ενώσεις τους και τους περιλαμβάνουν κατευθείαν στις δημοτικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων.

Διδάγματα:

• Όταν οι κυβερνήσεις ενεργοποιούν την κοινοτική δράση, αυτό οδηγεί στην δημιουργία ενός περιβάλλοντος που ευνοεί τους λαϊκούς οργανισμούς να βελτιώσουν τους οικισμούς τους, παρέχοντας συχνά την βάση προκειμένου η κοινοτική δράση να είναι συντονισμένη και να μπορεί να διευρυνθεί και να αναβαθμιστεί στο αστικό επίπεδο.


• Η κυβερνητική ενεργοποίηση εκδημοκρατίζει την αστική διαχείριση, καθιστώντας την πιο συμπεριληπτική αναφορικά με τις προτεραιότητες και τις δυνατότητες των κατοίκων με χαμηλό εισόδημα.


• Η κυβερνητική ενεργοποίηση μειώνει την εξάρτηση των κατοίκων από τα κρατικά επιδόματα ως την μόνη πηγή χρηματοδότησης και ως το μόνο κίνητρο για την βελτίωση του οικισμού.

Συστάσεις:

• Εκδημοκρατισμός της Αστικής Διαχείρισης: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να παγιώσει την εμπειρία του με τον δημόσιο τομέα και τις κοινοτικές συνεργασίες και να προτείνει πρότυπα για λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε δημοτικό και διοικητικό επίπεδο. Θα πρέπει να συνεχίσει να εργάζεται με τους δημοτικούς φορείς για να προωθήσει τις υπάρχουσες εμπειρίες στην επισημοποίηση των δεσμών ανάμεσα στον σχεδιασμό γειτονιάς με τον σχεδιασμό πόλης με μία προσέγγιση από κάτω προς τα πάνω. Θα πρέπει να βοηθήσει περαιτέρω τους δήμους να αναπτύξουν κατευθυντήριες γραμμές για τους θεματικούς του φορείς σχετικά με την δια-θεσμική συνεργασία και συντονισμό για κοινές παρεμβάσεις σε κοινότητες χαμηλού εισοδήματος. Ενδοϋπηρεσιακή εκπαίδευση και ευαισθητοποίηση για την προετοιμασία των δημοτικών υπαλλήλων να εργαστούν με κατοίκους χαμηλού εισοδήματος πρέπει να προετοιμαστούν και να συμπληρώσουν τις θεσμικές και διαδικαστικές αλλαγές. Τέτοιες καινοτομίες θα βοηθήσουν τις τοπικές αρχές να προχωρήσουν πέρα από την ad-hoc στήριξη σε οικισμούς που βασίζεται στις πελατειακές σχέσεις για πολιτικό κέρδος.


• Έναρξη εφαρμοσμένης έρευνας: Επιπλέον, το UNCHS (Habitat), με ένα συναφές εκπαιδευτικό ίδρυμα, θα πρέπει να διεξάγει έρευνα για τις σχέσεις ανάμεσα στους κατοίκους με χαμηλό εισόδημα και τους δημόσιους υπαλλήλους για να καθοδηγήσει τις προαναφερθείσες εκπαιδευτικές προσπάθειες. Με δεδομένη την σημασία των λαϊκών/δημόσιων συνεργασιών για τις βελτιώσεις των ανθρώπινων οικισμών και την αστική διακυβέρνηση, υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη να γνωρίζουμε περισσότερα για το πως θα εναρμονιστούν οι συχνά ανταγωνιστικές σχέσεις ανάμεσα στους δημόσιους υπαλλήλους και τους κατοίκους με χαμηλό εισόδημα. Υπάρχει αρκετή έρευνα για τους ανθρώπους που ζουν στην φτώχεια, ελάχιστη για τους δημόσιους υπαλλήλους και πρακτικά μηδαμινή για την μεταξύ τους σχέση - επαγγελματικά, πολιτικά και πολιτισμικά.

3. Οι Κυβερνήσεις δεν έχουν Ιδρύσει Ακόμη Νομικά, Χρηματοδοτικά και Διοικητικά Πλαίσια για να Ενεργοποιήσουν την Κοινοτική Δράση.

Ευρήματα:

Ένα σημαντικό εύρημα για την κυβερνητική ενεργοποίηση είναι ότι οι τοπικές αρχές, συμπεριλαμβανομένων των δήμων και των αγροτικών περιφερειών, στερούνται ενός επίσημου νομικού και διοικητικού πλαισίου για την διευκόλυνση των προσπαθειών των κοινοτήτων και των οργανισμών τους. Για παράδειγμα, οι αστικοί διαχειριστές που είναι πρόθυμοι να διαθέσουν δημόσιους πόρους σε ένα πρόγραμμα βελτίωσης της κοινότητας δεν μπορούν να το κάνουν επειδή συχνά δεν υπάρχει μια νομική βάση και μια κατάλληλη διαδικασία που θα επέτρεπε στις κοινότητες να διαχειριστούν δημόσιους πόρους. Επίσης, οι τοπικές αρχές στερούνται μηχανισμών για την παράδοση της διαχείρισης και της συντήρησης των κλινικών, σχολείων, κοινοτικών κέντρων, κτλ. σε οργανωμένες κοινοτικές ομάδες.

Διδάγματα:

• Οι κυβερνήσεις δεν είναι νομικά και διοικητικά προσανατολισμένες προς την συστηματική ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης, ακόμα κι αν την επιθυμούν.


• Οι υποστηρικτές της ενεργοποίησης της κυβέρνησης πρέπει να μετακινηθούν πέρα από την απλή "παροχή εξωτερικής υποστήριξης" προς την κατεύθυνση ενός ολοκληρωμένου πλαισίου συνεργασίας, γεμάτο με νομικές, χρηματοδοτικές και διοικητικές διαδικασίες που θα τους επιτρέψει να υποστηρίξουν και να προωθήσουν επίσημα την λαϊκή πρωτοβουλία.

Συστάσεις:

1. Κανόνες και Πρότυπα: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να παγιώσει τις εμπειρίες του στην ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης και να προτείνει πρότυπα για να συμπεριληφθούν σε μια δημοτική διοίκηση που είναι σχεδιασμένη για να διευκολύνει την κοινοτική συμμετοχή και διαχείριση. Αυτές θα πρέπει να περιλαμβάνουν την ίδρυση προτύπων για λαϊκή συμμετοχή στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων σε δημοτικό και σε χαμηλό διοικητικό επίπεδο. Για παράδειγμα: νομικά δικαιώματα των CBO (Οργανώσεων Βασισμένων στην Κοινότητα) να συνασπίζονται και να διεκδικούν δημόσια χρηματοδότηση, παρουσία των CBO στα δημοτικά συμβούλια σχεδιασμού, αποφάσεις που στην πραγματικότητα υλοποιούνται από τα συμβούλια, ρητές προβλέψεις για την χρηματοδότηση βελτιώσεων που ξεκινούν με πρωτοβουλία των CBO, κονδύλια που υποδεικνύουν τα πραγματικά δημόσια εξοδα για την βελτίωση των οικισμών, κτλ. Το Κέντρο και οι συνεργάτες του θα πρέπει να επιβάλλουν την τήρηση των κανόνων αυτών, ενσωματώνοντας πλήρως τα πρότυπα στην Παγκόσμια Εκστρατεία για την Αστική Διακυβέρνηση.


2. Επιχειρησιακό Πλαίσιο: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να αναπτύξει ένα επιχειρησιακό πλαίσιο για την κυβερνητική ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης στις βελτιώσεις των οικισμών. Το Κέντρο πρέπει να καθορίσει πρακτικά εργαλεία που επιτρέπουν στους δήμους και τις αγροτικές περιφέρειες να ενεργοποιήσουν την κοινοτική δράση. Για παράδειγμα: κορυφαίοι οργανισμοί και υπο-δημοτικές διοικητικές μονάδες που συνδέουν τους οργανισμούς των οικισμών και την ευρύτερη αστική διακυβέρνηση, πολιτικά φόρουμ διαδικασίας λήψης αποφάσεων στα οποία είναι υποχρεωτική η συμμετοχή των CBO και των ενώσεων τους, νομικές και χρηματοδοτικές διαδικασίες που επιτρέπουν στις CBO να διεκδικήσουν δημόσια χρηματοδότηση, να διαχειρίζονται δημόσια χρηματοδότηση και να εξασφαλίζουν συμβάσεις δημοσίων υπηρεσιών. Το Κέντρο πρέπει να αναλάβει μια ηγετική θέση: να ελέγχει τις διαδικασίες μέσω πιλοτικών προγραμμάτων, να ξεκινά εφαρμοσμένη έρευνα και να διευκολύνει την διάδοση εμπειριών μέσω εθνικών, υπο-περιφερειακών και παγκόσμιων φόρουμ.

4. Οι Αξιωματούχοι στο "Πεδίο" παρά τα Ανώτατα Στελέχη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης Ανοίγουν τον Δρόμο για την Καινοτόμο Διοικητική Μεταρρύθμιση

Ευρήματα:

Η μελέτη σύγκρινε έρευνες που ολοκληρώθηκαν από αξιωματούχους του "πεδίου" και ανώτατα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης. Στην συντριπτική τους πλειοψηφία, οι αξιωματούχοι στο πεδίο αναγνωρίζουν την ανάγκη της εργασίας με, παρά την εργασία για, τις κοινοτικές πρωτοβουλίες. Ωστόσο, οι ανώτεροι ήταν είτε αδιάφοροι είτε δεν είδαν την σημασία της στήριξης της κοινοτικής δράσης.

Διδάγματα:

• Αυτό το εύρημα υποδηλώνει ότι οι αξιωματούχοι του πεδίου που εργάζονται άμεσα με τις κοινοτικές ομάδες αναγνωρίζουν ότι μια πολιτική δέσμευση για κοινοτική συμμετοχή και διαχείριση πρέπει να διευκολυνθεί με εργαλεία και πρακτικές μεθόδους.


• Σε αντίθεση με τους ανώτερους ομολόγους τους, οι αξιωματούχοι στο πεδίο διαπιστώνουν από πρώτο χέρι την ανάγκη αναβάθμισης των οικισμών σε συνεργασία με τους γειτνιάζοντες οργανισμούς.


• Επίσης το εύρημα δείχνει ότι τα ανώτερα στελέχη της τοπικής αυτοδιοίκησης περιορίζονται από διοικητικές διαδικασίες που είτε τους αποτρέπουν να εκτιμήσουν τέτοιες κινήσεις ή να κάνουν κάτι για αυτό.


• Συνεπώς, οι διαφορετικές ανάγκες, ευθύνες και ικανότητες των αξιωματούχων της τοπικής αυτοδιοίκησης πρέπει να λαμβάνονται υπόψη όταν καθορίζονται και εισάγονται καινοτόμες αλλαγές στην πρακτική της αστικής διαχείρισης.


• Οι ανώτεροι αξιωματούχοι της τοπικής αυτοδιοίκησης έχουν ιδιαίτερους περιορισμούς και είναι σε μεγάλο βαθμό υπο-εκτεθειμένοι.

Συστάσεις:

• Το CDP θα πρέπει να δώσει έμφαση στις διαφορετικές ανάγκες των εκλεγμένων και διορισμένων κυβερνητικών αξιωματούχων. Θα πρέπει να τροποποιήσει την εκπαίδευση και την την επαγρύπνηση με βάση τις συγκεκριμένες λειτουργίες των δημοτικών αξιωματούχων του πεδίου (αξιωματούχους κοινοτικής ανάπτυξης και φυσικούς σχεδιαστές, κτλ) καθώς και των ανώτερων αξιωματούχων (περιφερειακά στελέχη, διευθυντές σχεδιασμού, υπεύθυνους οικονομικών υπηρεσιών).


• Επιπλέον, το Κέντρο θα πρέπει να μεριμνά για επαρκή και ολοκληρωμένη εκπαίδευση μεταξύ των ηγετών της κοινότητας, των ΜΚΟ και των στελεχών της τοπικής αυτοδιοίκησης προκειμένου να ενισχύσει την αμοιβαία κατανόηση και σεβασμό για τους διαφορετικούς τους ρολους, υποχρεώσεις και δικαιώματα.


• Αυτού του είδους η εκπαίδευση θα πρέπει να συμπληρωθεί με αύξηση της επαγρύπνησης και υπεράσπιση που οδηγεί σε αλλαγή νοοτροπίας καθώς και με νέες διοικητικές πρακτικές.

5. Η Κυβερνητική Ενεργοποίηση Ακόμα Δεν Είναι μια Καλοδιατυπωμένη Έννοια

Ευρήματα:

Η έρευνα αποκαλύπτει ότι το CDP μαζί με τους εταίρους του στην χώρα δεν έχει αναπτύξει επαρκώς την έννοια της κυβερνητικής ενεργοποίησης. Ως μέρος της μελέτης, οι ερευνητές σύγκριναν τα αποτελέσματα της έρευνας πεδίου με την υπάρχουσα δευτερεύουσα βιβλιογραφία για την κυβερνητική ενεργοποίηση. Βρήκαν ότι το CDP βρίσκεται πολύ πιο μπροστά από ΜΚΟ και διεθνείς φορείς στις προσπάθειες του να προσδιορίσει την κυβερνητική πρακτική που ενεργοποιεί την κοινοτική δράση. Ωστόσο, όπως και με τους περισσότερους θεσμούς, το Πρόγραμμα δεν έχει εξηγήσει ξεκάθαρα ποιος ενεργοποιεί και τι ενεργοποιείται. Η μελέτη εγείρει ερωτήματα σχετικά με το πως και σε ποιο βαθμό οι κυβερνήσεις θα πρέπει να ενεργοποιούν την παροχή υπηρεσιών και την βελτίωση οικισμών μέσω των αγορών και των ιδιωτικοποιήσεων μαζί με τις προσπάθειες τους να στηρίξουν τις κοινοτικές και κοινωνικές προσπάθειες. Καθώς και αν αυτές οι στρατηγικές διπλής ενεργοποίησης έρχονται σε αντίφαση ή επισκιάζει η μία την άλλη.

Διδάγματα:

Η ασάφεια της ενεργοποίησης της κυβέρνησης εγείρει σημαντικά ζητήματα. Όχι μόνο απαιτεί μια μεγαλύτερη εννοιολογική σαφήνεια, αλλά προκαλεί και αντιπαράθεση μεταξύ ακτιβιστών, υλοποιητών και διαμορφωτών πολιτικής σχετικά με τους ρόλους και τις υποχρεώσεις του κράτους. Η ιδιωτικοποίηση της παροχής βασικών υπηρεσιών μπορεί σε μεγάλο βαθμό να οδηγήσει σε αποκλεισμό των ανθρώπων που ζουν στην φτώχεια, καθώς αυτοί δεν αντιπροσωπεύουν μια αποτελεσματική οικονομική ζήτηση. Εάν η κυβέρνηση είναι σοβαρή σχετικά με την μείωση της φτώχειας, θα είναι (ικανή) να διατηρήσει τις λειτουργίες της αναδιανομής και των επιδοτήσεων που στοχεύουν στα φτωχότερα τμήματα του πληθυσμού; Θα είναι ικανές οι κυβερνήσεις να ρυθμίσουν την δραστηριότητα της αγοράς προκειμένου να διασφαλίσουν την είσοδο στην αγορά των νοικοκυριών με χαμηλό εισόδημα; Ποια είναι τα όρια και τα σύνορα της κυβερνητικής ενεργοποίησης της κοινοτικής δράσης; Τι συμβαίνει με τους μη-κρατικούς δρώντες: πως θα πρέπει οι ΜΚΟ και οι ιδιωτικές εταιρείες να ενεργοποιούν τις κοινότητες και τους οργανισμούς τους; Και μέσα σε αυτό το πλαίσιο, τι τελικά συνιστά την χρηστή αστική διακυβέρνηση;

Συστάσεις:

Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να αναζωογονήσει την αντίληψη του σχετικά με την κυβερνητική ενεργοποίηση. Αφού πρωτοστάτησε στην στρατηγική ενεργοποίησης (Παγκόσμια Στρατηγική Καταφυγίου-Global Shelter Strategy, 1988), τώρα έχει μια ειδική ευθύνη να συνεχίζει να εξετάζει με κριτικό τρόπο πως η έννοια χρησιμοποιείται πολιτικά και στην πράξη. Το Κέντρο θα πρέπει να δώσει ιδιαίτερη έμφαση στο πως η κυβερνητική ενεργοποίηση των αγορών γίνεται αντιληπτή από μια κοινοτική προοπτική. Αυτό θα είναι μια μοναδική προσφορά στις συζητήσεις περί ενεργοποίησης της αγοράς. Ακόμη, θα δώσει στο Κέντρο σαφήνεια σχετικά με τους κανόνες και τις στρατηγικές για την κυβερνητική ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης. Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να οργανώσει έρευνα, διεθνή φόρουμ και να αναπτύξει πιλοτικά προγράμματα.

1. Τεχνικές για Κυβερνητική Ενεργοποίηση των Αγορών από μια Κοινοτική Προοπτική: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να εργαστεί με εταίρους για να εξερευνήσει την αποτελεσματικότητα των δημοτικών συμβουλίων με τους δηλωμένους ρόλους παρακολούθησης των CBO που έχουν σχεδιαστεί για να ρυθμίσουν την ιδιωτικοποιημένη παροχή δημοτικών υπηρεσιών. Ακόμη, (να εξετάσει την αποτελεσματικότητα) των ρυθμίσεων για ιδιωτικές επενδύσεις που μεγιστοποιούν τις ευκαιρίες εργασίας των κατοίκων με χαμηλό εισόδημα και προωθούν τις ίσες ευκαιρίες.


2. Κανονιστικές Προδιαγραφές για την Ιδιωτικοποίηση της Παροχής Υπηρεσιών: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να εργαστεί με κυβερνήσεις για να αναπτύξει κανόνες για τις υπηρεσίες που παρέχονται από ιδιωτικές εταιρείες και από κοινοτικούς οργανισμούς (μέσω επιδοτήσεων). Η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στις κανονιστικές προδιαγραφές που περιλαμβάνουν παρά αποκλείουν τις φτωχότερες κοινότητες ως χρήστες και παραγωγούς τέτοιων υπηρεσιών. Ακόμη το Κέντρο θα πρέπει να θεσπίσει και να εφαρμόσει ένα κώδικα συμπεριφοράς για δημόσιες/ιδιωτικές συνεργασίες με πρότυπα για την μέτρηση της ποιότητας και της οικονομικής προσιτότητας της παροχής υπηρεσιών.


3. Πλαίσιο για την Κυβερνητική Ενεργοποίηση Αγορών και Κοινοτήτων: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να τεκμηριώσει τις εμπειρίες του με τις διάφορες μορφές κυβερνητικής ενεργοποίησης και να υπογραμμίσει συστηματικά ένα ολοκληρωμένο πλαίσιο για την κοινότητα και την σημειωθείσα ενεργοποίηση. Το πλαίσιο θα καθορίζει τους ρόλους όχι μόνο της κεντρικής και τοπικής κυβέρνησης, αλλά και του ιδιωτικού τομέα και των ΜΚΟ. Ένα τέτοιο πλαίσιο θα πρέπει να λάβει υπόψη του: Κινητοποίηση και κατανομή πόρων για δημόσιες υποδομές και επενδύσεις στις υπηρεσίες. Συνεταιριστικές αποταμιεύσεις και πιστωτικά σχήματα για μικρές επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Δημοτικά, πολυ-τομεακά σχέδια επενδύσεων. Συμμετοχικές δομές διακυβέρνησης (που θα φτάνουν ως την κατώτερη διοικητική δομή). Πλαίσια σχεδιασμού γειτνίασης. Κανόνες για συμμετοχική ιθαγένεια, ασφάλεια του αξιώματος, σχεδιασμό για ισότητα των δύο φύλων και για την γη.


4. Περιορισμοί και Όρια στην Κυβερνητική Ενεργοποίηση της Κοινοτικής Δράσης: Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να καθορίσει τους περιορισμούς και τα όρια στην κυβερνητική ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει έρευνα, διεθνή φόρουμ, και τον έλεγχο των εργαλείων προκειμένου να προσδιοριστεί ο ρόλος και οι δυνατότητες του μη-κρατικού δρώντα - όπως επίσης και των κυβερνήσεων. Εδώ, η έμφαση θα πρέπει να δοθεί στο πως οι ΜΚΟ και οι ιδιωτικές εταιρείες ενεργοποιούν τους κοινοτικούς οργανισμούς.

(D) Αποκέντρωση, Ενεργοποίηση και Κοινοτική Οργάνωση: Παραλλαγές στην Αφρική και την Λατινική Αμερική

1. Η Αποκέντρωση της Διοίκησης της Κυβέρνησης δεν Ακολουθεί ένα Συγκεκριμένο Περιφερειακό Πρότυπο

Ευρήματα:

Η μελέτη βρήκε ότι η αποκέντρωση της δημόσιας διοίκησης δεν είναι ένα περιφερειακό φαινόμενο. Οι ερευνητές παρατήρησαν ότι η Βολιβία, η Γκάνα και η Ουγκάντα διατήρησαν τα μεγαλύτερα επίπεδα αποκέντρωσης, έτσι όπως μετρήθηκαν από τις εξουσίες (εκτελεστικές, νομοθετικές και δικαστικές) που μεταβιβάστηκαν στα κατώτερα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης. Η Ζάμπια και η Σρι Λάνκα εφάρμοσαν προγράμματα ημι-αποκέντρωσης στα οποία οι εξουσίες δόθηκαν (αποκεντρώθηκαν) στις τοπικές αρχές σε μερικό μόνο βαθμό. Αντίθετα, η Κόστα Ρίκα και το Εκουαδόρ αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα υψηλών συγκεντρωτικών μορφών δημόσιας διοίκησης.

Διδάγματα:

Η εμπειρία της εθνικής πολιτικής για την αποκέντρωση δείχνει ότι υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση στο εσωτερικό των περιφερειών παρά μεταξύ περιφερειών. Ενώ είναι σημαντικό να εδραιωθούν στρατηγικές μείωσης της φτώχειας που είναι σχετικές με τις τοπικές, οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες η "περιφερειοποίηση" των στρατηγικών της φτώχειας δεν έχει καμία σχέση στην περίπτωση της αποκέντρωσης.

Συστάσεις:

Το Κέντρο θα πρέπει να προωθήσει στρατηγικές για την μείωση της φτώχειας που εκτιμούν τις δια-περιφερειακές παραλλαγές της δημόσιας διοίκησης. Η τεχνική συμβουλευτική υποστήριξη προς τις κεντρικές κυβερνήσεις θα πρέπει να είναι συγκεκριμένη για κάθε χώρα και να βασίζεται σε μια ενημερωμένη πολιτική ανάλυση της αποκέντρωσης. Στην Αφρική αυτό σημαίνει, μεταξύ άλλων, την επίτευξη συμφωνίας με τις διάφορες μορφές (και κληρονομιές) των φραγκόφωνων και αγγλόφωνων συστημάτων δημόσιας διοίκησης.

2. Κυβερνητική Ενεργοποίηση και Αποκέντρωση δεν Συνδέονται Αυτόματα

Ευρήματα:

Ο τρόπος με τον οποίο οι κυβερνήσεις ενεργοποιούν την κοινοτική δράση δεν είναι απαραίτητα ένα άμεσο αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο αποκεντρώνουν την δημόσια διοίκηση. Συχνά θεωρείται ότι αν οι κυβερνήσεις μεταβιβάσουν εξουσία στα χαμηλότερα επίπεδα της δημόσιας διοίκησης, τότε οι τοπικές αρχές είναι πιθανότερο να υποστηρίξουν λαϊκές πρωτοβουλίες. Η έρευνα βρήκε ότι η υπόθεση αυτή είναι σε μεγάλο βαθμό λανθασμένη: Πρώτον, στην Ουγκάντα, μια επαρκώς αποκεντρωμένη κεντρική κυβέρνηση συνδυάστηκε με τοπικές αρχές που εφαρμόζουν σχετικά αδύναμες στρατηγικές ενεργοποίησης. Δεύτερον, σε μια άλλη χώρα, το Εκουαδόρ, μια εξαιρετικά συγκεντρωτική κεντρική κυβέρνηση συνδυάστηκε (την περίοδο που διεξήχθη η έρευνα) με μια εκλεγμένη και προοδευτική δημοτική αρχή στην πρωτεύουσα Quito, η οποία εφάρμοσε αρκετά "ενεργοποιητικές" πολιτικές για την βελτίωση των οικισμών.

Διδάγματα:

1. Οι κυβερνήσεις θα πρέπει να συμπληρώσουν τις πολιτικές τους για αποκέντρωση με θεσμικά πλαίσια (νομικά, χρηματοοικονομικά, διοικητικά) για να ενεργοποιήσουν την λαϊκή δράση: η αποκέντρωση από μόνη της δεν ενισχύει την κοινοτική συμμετοχή.


2. Οι τοπικές αρχές μπορούν να ενεργοποιήσουν την κοινοτική δράση ακόμα κι αν οι κεντρικές κυβερνήσεις είναι απρόθυμες να μεταβιβάσουν διοικητική εξουσία. Ωστόσο, όταν οι κεντρικές κυβερνήσεις μεταβιβάζουν την εξουσία, οι τοπικές αρχές που έχουν μια τέτοια δέσμευση μπορούν να διευκολύνουν ακόμα περισσότερο τις κοινοτικές πρωτοβουλίες. Σε κάθε πόλη ή περιφέρεια, οι τοπικές συνθήκες θα πρέπει να αναλύονται προσεκτικά προκειμένου να εντοπιστούν ποιες ευκαιρίες υπάρχουν για την προώθηση ή χρησιμοποίηση των ενεργοποιητικών πολιτικών, ακόμα κι αν υπάρχει εξαιρετικά συγκεντρωτική εθνική κυβέρνηση.

Συστάσεις:

Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να αναπτύξει ως μέρος μιας συνολικής πολιτικής για την κοινοτική ανάπτυξη, στρατηγικές κατευθυντήριες γραμμές για αποκέντρωση ΚΑΙ κυβερνητική ενεργοποίηση. Μαζί με τις κεντρικές κυβερνήσεις, ιδιαίτερα τα Υπουργεία Τοπικής Αυτοδιοίκησης, το Κέντρο πρέπει να προωθήσει μηχανισμούς που εξασφαλίζουν την μεταβίβαση της δημόσιας διοίκησης (π.χ. μεταφορές κρατικών πόρων με κριτήρια που βασίζονται στις ανάγκες, παραχώρηση εσόδων, δημοσιονομική αυτονομία, χρηματοδότηση εκπαίδευσης τοπικών αξιωματούχων, δικαιώματα για τις ενώσεις των τοπικών αρχών να διαγωνίζονται για μεταφορές κρατικών πόρων, κτλ). Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει μαζί με τους εταίρους να αυξήσει εκείνες τις νομικές, χρηματοδοτικές και διοικητικές διαδικασίες που επιτρέπουν στις τοπικές αρχές να ενεργοποιήσουν την κοινοτική δράση (όπως περιγράφηκε παραπάνω στο Γ-3).

3. Οι Σχέσεις Κράτους/Κοινωνίας και η Επίδραση τους στις Κοινές Λαϊκές/Δημόσιες Συνεργασίες Ακολουθούν ένα Περιφερειακό Σχέδιο

Ευρήματα:

Η έρευνα δείχνει ότι τα Αφρικανικά (ιδιαίτερα τα Αφρικανικά της Υποσαχάριας Αφρικής) και τα Λατινοαμερικανικά κράτη έχουν διακριτές σχέσεις με τους αντίστοιχους πληθυσμούς τους και τους λαϊκούς οργανισμούς, όπως τις CBO (Οργανώσεις Βασισμένες στην Κοινότητα), ομάδες γυναικών, τοπικές εμπορικές ενώσεις, κορυφαίους οργανισμούς και άλλους μη-κρατικούς θεσμούς. Σε πολύ γενικές γραμμές, οι σχέσεις κράτους/κοινωνίας στην Αφρική μπορούν να χαρακτηριστούν ως πραγματιστικές, λειτουργικές σχεδόν διαχειριστικές, ενώ στην Λατινική Αμερική ως συγκρουσιακές και ανταγωνιστικές.

Διδάγματα:

Η διαφορά ανάμεσα στα Αφρικανικά και τα Λατινοαμερικανικά κράτη σχετικά με τον τρόπο που αλληλεπιδρούν με τους λαϊκούς οργανισμούς έχει σημαντικές επιπτώσεις στο πως εφαρμόζονται σε τοπικό επίπεδο οι έννοιες της κοινοτικής διαχείρισης και της κυβερνητικής ενεργοποίησης της κοινοτικής δράσης. Στην Αφρική, η πρόκληση είναι να αναπτυχθούν νομικά και χρηματοδοτικά εργαλεία που ενεργοποιούν τις λαϊκές ομάδες και τις τοπικές αρχές να συνεργαστούν. Στην Λατινική Αμερική, το κύριο ζήτημα είναι να εφαρμοστούν αυτά τα εργαλεία και να αυξηθούν με δεξιότητες για τους ηγέτες της κοινότητας και τους δημόσιους υπαλλήλους για να επιλύουν τις συγκρούσεις και να πετύχουν συναίνεση.

Συστάσεις:

Το Κέντρο πρέπει να ενδυναμώσει τους δεσμούς ανάμεσα στους λαϊκούς οργανισμούς και τις δημόσιες αρχές. Ωστόσο, θα πρέπει να διευκολύνει την ανάπτυξη μηχανισμών που είναι ανάλογοι με τους ιστορικούς, πολιτικούς και πολιτισμικούς παράγοντες που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις κράτους/κοινωνίας σε κάθε χώρα. Ενώ αυτές διαφέρουν, σε γενικές γραμμές ανά περιοχή, συχνά εκδηλώνονται διαφορετικά από χώρα σε χώρα στο εσωτερικό μιας συγκεκριμένης περιοχής. Είναι σημαντικό να διαμορφωθούν στρατηγικές για συμμετοχή, διαχείριση και ενεργοποίηση που βασίζονται σε αναλύσεις των εθνικών και τοπικών παραδόσεων για τις σχέσεις κράτους-κοινωνίας. Αυτές θα πρέπει να εξετάζουν τις υπάρχουσες προσδοκίες σε κάθε χώρα/περιοχή αναφορικά με τον ρόλο της κυβέρνησης (σε διαφορετικά επίπεδα), ιδίως για τον ρόλο της στην βελτίωση των οικισμών και την σχέση της με τους κοινοτικούς οργανισμούς.

4. Ο Τρόπος με τον οποίο Οργανώνονται τα Νοικοκυριά με Χαμηλό Εισόδημα Ακολουθεί ένα Περιφερειακό Σχέδιο

Ευρήματα:

Ο τρόπος με τον οποίο οργανώνονται οι πληθυσμοί των οικισμών διαφέρει σημαντικά στην Λατινική Αμερική και την Αφρική. Στην Βολιβία, την Κόστα-Ρίκα και το Εκουαδόρ, οι έρευνες για τα νοικοκυριά και τους κοινοτικούς ηγέτες υποδηλώνουν ότι οι άνθρωποι οργανώνονται κυρίως μέσω οργανισμών βασισμένων στην κοινότητα, ομοσπονδιών κοινοτικών οργανώσεων ή/και μέσω λαϊκών κινημάτων. Υπάρχει μια μακρά παράδοση των CBO ως οργανισμών που επιχειρούν να αντιπροσωπεύσουν τα μέλη ενός προδιαγεγραμμένου εδαφικού χώρου και που αναλαμβάνουν μια σειρά δραστηριοτήτων (βασικές υπηρεσίες, παραγωγικές επιχειρήσεις κτλ). Στην Γκάνα, την Ουγκάντα και την Ζάμπια, οι έρευνες δείχνουν ότι τα νοικυριά οργανώνονται μέσα από συμβούλια των ηλικιωμένων, ενώσεις εμπόρων, ομάδες γυναικών, επιτροπές κατασκευής συγκεκριμένων έργων, θρησκευτικές ομάδες, και υπο-δημοτικές/περιφερειακές διοικητικές μονάδες. Δεν υπάρχει μια τυπική παράδοση των CBO ως τέτοια. Αντίθετα, οι άνθρωποι ικανοποιούν διαφορετικές ανάγκες μέσω διαφορετικών καναλιών. Το αν επιλέγουν να συνεργάζονται με διοικητικές μονάδες που ιδρύει η κυβέρνηση, αυτό βασίζεται σε μια πρακτική απόφαση παρά σε μια ιδεολογική θέση (όπως συχνά είναι η περίπτωση στην Λατινική Αμερική).

Διδάγματα:

Οι παρατηρούμενες διαφορές στο πως οργανώνονται οι άνθρωποι δίνουν ένα σημαντικό μάθημα για την εφαρμογή της συμμετοχής, της διαχείρισης και της ενεργοποίησης. Οι ακτιβιστές, οι υλοποιητές και οι διαμορφωτές πολιτικής πρέπει να διακρίνουν μεταξύ μορφής και περιεχομένου. Η μορφή μέσω της οποίας οργανώνονται τα νοικοκυριά (π.χ. CBO, θρησκευτικές ομάδες, διοικητικές μονάδες, κτλ.) είναι λιγότερο σημαντική από αυτό που μπορούν να πετύχουν μέσω της οργάνωσης (π.χ. ισότιμη πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες, ενεργητικό, δεξιότητες, εργασία, κτλ.). Τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος στην Αφρική δεν χρειάζονται τις CBO για να μειώσουν την φτώχεια περισσότερο απ' ότι τα αντίστοιχα στην Λατινική Αμερική χρειάζονται τις κρατικές διοικητικές μονάδες. Τα νοικοκυριά χρειάζονται δημοκρατικά φόρουμ μέσω των οποίων μπορούν να βελτιώσουν τις συνθήκες διαβίωσης και εργασίας. Η μορφή (και τα φόρουμ) της οργάνωσης που εφαρμόζουν τοπικά δεν θα πρέπει να είναι αποτέλεσμα ενός παγκόσμιου μοντέλου για την μείωση της φτώχειας. Θα πρέπει να είναι αυτό που έχει σημασία για τους ανθρώπους πολιτισμικά και πολιτικά.

Συστάσεις:

Το CDP έχει δείξει την ικανότητα του να αμφισβητήσει μια σημαντική υπόθεση για την κοινοτική ανάπτυξη: οι οργανώσεις βασισμένες στην κοινότητα δεν είναι η μοναδική μορφή μέσω της οποίας οι οικογένειες με χαμηλό εισόδημα μπορούν ή πρέπει να οργανωθούν. Το Κέντρο θα πρέπει να ιδρύσει διεθνή φόρουμ και να προκαλέσει τους ακτιβιστές και τους διαμορφωτές πολιτικής να εξετάσουν περισσότερο τις υποθέσεις τους για την κοινοτική ανάπτυξη. Αυτό θα πρέπει να περιλαμβάνει δια-περιφερειακές ανταλλαγές και εφαρμοσμένη έρευνα καθώς και εργασία υπεράσπισης. Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να επικεντρώσει αυτές τις προσπάθειες στην διόρθωση των στρεβλώσεων που δημιουργούνται στην Αφρική από την έντονη παρουσία των διεθνών ΜΚΟ. Το Κέντρο θα πρέπει να εξερευνήσει μαζί με ακτιβιστές και διαμορφωτές πολιτικής πως να διασφαλίσει την αυτόνομη λαϊκή συμμετοχή στην Αφρική, που θα είναι ανεξάρτητη από τις ρυθμίσεις των ΜΚΟ.

5. Οι Παράγοντες Κυβερνητικής Ενεργοποίησης Διαφέρουν ανά Περιφέρεια

Ευρήματα:

Τα ευρήματα της έρευνας δείχνουν ότι η "κυβέρνηση" στην έννοια "ενεργοποίηση της κυβέρνησης" διαφέρει ανά περιφέρεια. Στην Γκάνα, την Ουγκάντα και την Ζάμπια το κράτος εφαρμόζει στρατηγικές ενεργοποίησης κυρίως μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης (δημοι και αγροτικές περιφέρειες) με την υποστήριξη της κεντρικής κυβέρνησης. Στην Βολιβία, την Κόστα-Ρίκα και το Εκουαδόρ, το κράτος ενεργοποιεί την κοινοτική δράση μέσω τομεακών φορέων και των ειδικών τους εταιρειών (π.χ. ηλεκτρικό, νερό, κοινωνική πρόνοια, κτλ) καθώς και μέσω της τοπικής αυτοδιοίκησης και της κεντρικής κυβέρνησης. Οι τομεακοί φορείς ελέγχονται κεντρικά μέσω τοπικά διορισμένων αξιωματούχων πεδίου. Οι έρευνες για την ηγεσία της κοινότητας και τους κυβερνητικούς αξιωματούχους αποκαλύπτουν ότι στην Λατινική Αμερική οι τοπικοί αξιωματούχοι πεδίου των τομεακών φορέων και εταιρειών συνεργάζονται με λαϊκούς οργανισμούς. Σχεδιάζουν μαζί και συγχρηματοδοτούν βελτιώσεις σε οικισμούς στον ίδιο βαθμό που το κάνουν και οι κυβερνήσεις στην Αφρική.

Διδάγματα:

Η κυβερνητική ενεργοποίηση της κοινοτικής δράσης δεν μπορεί να είναι περιορισμένη στις τοπικές αρχές. Οι τοπικοί αξιωματούχοι των δημοσίων αρχών, ιδιαίτερα στην Λατινική Αμερική, μπορούν επίσης να διατηρήσουν την κοινοτική δράση. Θα πρέπει να θεωρείται ότι και αυτοί διαδραματίζουν ένα σημαντικό ρόλο στις στρατηγικές μείωσης της φτώχειας.

Συστάσεις:

Το UNCHS (Habitat) θα πρέπει να προωθήσει διεθνείς στρατηγικές για την μείωση της φτώχειας που να είναι επαρκώς ευέλικτες για να καλύπτουν την ποικιλομορφία των τρόπων με τους οποίους οι κυβερνήσεις ενεργοποιούν την κοινοτική δράση. Το UNCHS (Habitat) περισσότερο από κάθε άλλο φορέα των Ηνωμένων Εθνών, έχει αναβαθμίσει τον ρόλο της τοπικής αυτοδιοίκησης δίνοντας της κεντρική θέση στις στρατηγικές μείωσης της φτώχειας. Ωστόσο, θα πρέπει να είναι προσεκτικό ώστε αυτή η επικέντρωση στην τοπική αυτοδιοίκηση να μην αποτρέπει άλλους δρώντες ενεργοποίησης (π.χ. τομεακούς φορείς). Τα στερεότυπα δεν είναι βάση για δράση. Το Κέντρο θα πρέπει να ελέγξει στρατηγικές κυβερνητικής ενεργοποίησης σε επιχειρησιακό επίπεδο με διάφορους κυβερνητικούς παράγοντες - τομεακούς, κεντρικούς και τοπικούς - προκειμένου να εξερευνήσει πραγματικές ευκαιρίες για εφαρμογή συνδυασμών αυτών των πολιτών στις αντίστοιχες περιοχές τους.

© Πνευματικά δικαιώματα 1967, 1987, 2007 Φιλ Μπαρτλ
Σχεδιασμός Ιστοσελίδας: Lourdes Sada

––»«––

Τελευταία ενημέρωση: 26.07.2012