Μεταφράσεις:

Λοιπές Σελίδες

Αρχική Σελίδα
Σημειώσεις Διάλεξης
Συζητήσεις

Ενότητες

Χάρτης Ιστοσελίδας

Λέξεις Κλειδιά

Επικοινωνία

Χρήσιμα Έγγραφα

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι

Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΗΛΙΩΝ ΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ΕΞΗΝΤΑ

Μία κοινωνιολογία επανεξέταση και ανάλυση

από τον Φιλ Μπαρτλ , PhD

μετάφραση από τη Ναυσικά Μπουρμά

Dedicated to the memory of John McBride

Εκπαιδευτικό Έγγραφο

Ένα παιχνίδι προσομοίωσης που διδάσκει την ανισότητα

Παρελθόν

Στο τέλος της δεκαετίας του εξήντα, ο δυτικός Καναδάς, όπως και άλλα μέρη στο Δυτικό Κόσμο, είχε τη δική του πολιτιστική επανάσταση (χίπηδες, ναρκωτικά, αντι- κυβερνητικοί, μακριά μαλλιά, λάδι από πατσουλί και πολύχρωμα ρούχα). Όπως και πολλά πράγματα στον Καναδά, ήταν πιο ευγενική, συνετή και λιγότερο υπερβολική επανάσταση από ότι ήταν στα περισσότερα μέρη των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής. Ε? Μία χαλαρή ομάδα ακτιβιστών προσπαθούσαν να βρουν τρόπους να ανοίξουν τα μάτια των ανθρώπων στις αδικίες και ανισότητες των δεδομένων τρόπων διεκπεραίωσης των πραγμάτων. Ήταν λιγάκι αφελές να πιστεύουν ότι αυτό που χρειαζόταν ήταν να δείξουν αυτές τις ανισότητες έτσι ώστε να βρουν υποστηρικτές για ένα κίνημα που θα τις αντιμετώπιζε. Ήταν μία αθώα εποχή.

Ανάμεσα στην χαλαρή ένωση ακτιβιστών ήταν πολλοί Αμερικάνοι που είχαν αποφασίσει να μείνουν σοτν Καναδά ως ένα τρόπο να αποφύγουν τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στο Βιετνάμ. Αυτό ήταν ένα βασικό υπόγειο μέσο επικοινωνίας μεταξύ δυτικού Καναδά και Ηνωμένων Πολιτειών.

Μέρος της διαμαρτυρίας των "μη-χίπηδων" της δεκαετίας του εξήντα συμπεριλάμβανε νέους ανθρώπους που πήγαιναν σε φτωχειές χώρες σαν "εθελοντές" για να προσφέρουν εξειδικευμένη βοήθεια στους τοπικούς μισθούς. To cuso; για παράδειγμα, βρέθηκε έξι εβδομάδες πριν τον σχηματισμό του American Peace Cosps το 1961, από την συγχώνευση τριών υπερπόντιων εθελοντικών προγραμμάτων από τα τρία βασικά πανεπιστήμια του Καναδά. (Η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα τους ήταν ότι οι μισθοί του Cuso πληρωνόντουσαν κυρίως από τους φιλοξενούμενους, αφού η Cuso ήταν μια μη-κυβερνητική οργάνωση, ενώ η US Peace Corps εθελοντές ήταν Αμερικανοί δημόσιοι υπάλληλοι, αφού το PC ήταν τμήαμα της Αμερικάνικης γραφειοκρατία). Στο τέλος της δεκαετίας του εξήντα, εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες από αυτούς επέστρεψαν στον Καναδά, πολλοί από αυτούς εκλογικευμένοι από την εμπειρία του να ζουν σε φτωχειές χώρες, και πρόσφατα συνειδητοποιημένοι ότι η απάντηση δεν ήταν η βοήθεια αλλά μία πιο δίκαιη αντιμετώπιση στο διεθνές εμπόριο και χρηματοδότηση.

Η ένωση συγχωνεύτηκε σε ένα γκρουπ που αυτονομάστηκε "Το Γκρουπ του Φρέιζερ" που ήταν τμήμα του "Ινστιτούτου Φρέιζερ", ένα τοπικό ακροδεξιό ρεύμα. Αυτός ο κυνισμός στην ονομασία επεκτάθηκε στην εγκύκλιο τους που ονομάστηκε "Προκατάληψη", για να δείξουν ότι όλες οι δημοσιεύσεις ήταν προκατηλειμένες, αλλά αυτή η δημοσίευση θεώρεισαι τον εαυτό της αρκετά ειλικρινή για να το παραδεχτεί.

Κάποιος έφερε ένα έγγραφο που λέγεται ότι είχε παραχθεί από μία κοινότητα πολιτικών επιστημών στο Berkeley. Ήταν στο δημόσιο τομέα. Πολλοί ακτιβιστές το υιοθέτησαν ανυπόμονα και άρχισε να χρησιμοποιείται σαν ένα εκπαιδευτικό εργαλείο στα σχολεία, στις εκκλησιαστικές ομάδες, τοπικές ενώσεις εθελοντισμού και οποιοδήποτε σύνολο που φαινόταν να έχει πιθανούς παίχτες. Οι ακτιβιστές έχουν μάθει ένα εργαλείο για το άνοιγμα των ματιών που θέλαν να καταφέρουν.

Στο Βανκούβερ ο πιο ενθουσιασμένος και ενεργός διοργανωτής των παιχνιδιών ήταν ο John McBride, ένας δάσκαλος σχολείου στο Βανκούβερ.

Το παιχνίδι δεν ήρθε εντελώς ανεπτυγμένο, και οι ακτιβιστές που ήταν οι διαμεσολαβητές για τη λειτουργια του παιχνιδιού σύγκριναν της σημειώσεις τους, έκαναν αλλαγές και δοκίμαζαν τις διάφορες εναλλαγές. Δεν υπήρχε ένα σωστό παιχνίδι ανάμεσα στις ποικιλίες που υπήρχαν.

Ουσιώδη

Το παιχνίδι οργανωνόταν από ένα διαμεσολαβητή και, στην καλύτερη περίπτωση, τρεις βοηθούς. Οι παρατηρητές που δεν συμμετείχαν ήταν απαγορευμένοι ή τους αποθάρρυναν.

Η περιγραφή του παιχνιδιού στο φύλλο ήταν ως ένα πολιτικό σύστημα με τρεις κλίμακες όπου οι συμμετέχοντες έβλεπαν κάποια από τα διαφορετικά χαρακτηριστικά που είχε κάθε ένα από τα τρία επίπεδα (σύνολα/ τάξεις). Είχε διαπιστωθεί ότι δούλευε καλύτερα με τριάντα συμμετέχοντες, συν πλην μισή δεκάδα. Δούλευε καλύτερα όταν παιζόταν δύο ή τρεις ώρες. Το πρώτο κομμάτι αποτελούταν από εκπαιδευτικές εμπορικές συνεδριάσεις των πέντε ή έξι λεπτών η καθεμία, η οποία διασπειρόταν από συνεδρίες αλληλεγγύης των τεσσάρων ή πέντε λεπτών η καθεμία. Ύστερα από τέσσερα ή πέντε από το καθένα από αυτά, το γκρουπ πρέπει να δώσει αναφορά στον διαμεσολαβητή, το οποίο μπορεί να πάρει μία ή δύο ώρες. Η συνεδρία της αναφοράς είναι σημαντική γιατί η συνεδρίες του εμποριόυ και της αλληλεγγύης παράγουν πολύ ενέργεια, η οποία βασίζεται κυρίως σε απογοήτευση και οργή, και αυτή η ενέργεια πρέπει να διοχετευθει σε εκπαιδευτικά οφέλη και επεξήγηση της εμπειρίας.

Υπήρχαν τρία βραβεία, σε δημόσια έκθεση, τα οποία θα δινόντουσαν στα τρία άτομα με τα μεγαλύτερα σκορ.

Οι παίχτες έπαιρναν ένα πακέτο με μάρκες, οι οποίες ήταν κατασκευασμένες από σχολικό χαρτί κατασκευών, και το κάθε χρώμα συμβόλιζε μία διαφορετική αξία. Οι μάρκες ήταν το συννάλαγμα του παιχνιδιού. Κάθε πακέτο με μάρκες δινόταν τυχαία στους παίχτες. Μερικά πακέτα, περίπου το ένα τρίτο, στοίχιζαν ένα υψηλό ποσό, άλλα μεσσαίο και άλλα ένα μικρό ποσό συνναλάγματος. Οι παίχτες έπρεπε να διαλέξουν μία μάρκα, να την κρύψουν και να προσέγγιζαν έναν άλλο παίχτη που θα φαινόταν πρόθυμος να διαπραγματευτεί μία συναλλαγή. Δεν επιτρεπόταν να μιλάνε, εκτός αν οι δύο παίχτες κρατιόντουσαν από τα χέρια, όπως σε μία χειραψία, κατά τη διάρκεια τις οποίας μπορούσαν να διαπραγματευτούν τη συναλλαγή. Επιτρεπόταν να μιλήσουν εως ότου η συναλλαγή γινει, και δεν επιτρεπόταν να ξαναμιλήσουν αν άφηναν τα χέρια τους. Οι παίχτες δεν επιτρεπόταν να διαπραγματευτούν συναλλαγή με μάρκες του ίδιου χρώματος.

Στο τέλος της εμπορικής συνεδρίας, οι παίχτες ομαδοποιούνταν σε ολομέλεια, και τα ονόματα όλων γράφονταν σοτν πίνακα δίπλα από τα σκορ του, τα οποία αποτελούνταν από το σύνολο των μαρκών που είχαν. Τα τρία υψηλότερα σκορ γινόντουσαν τετράγωνα, τα μεσσαία κύκλοι και τα τρία τελευταία τρίγωνα.

Τα μπλε τετράγωνα, οι κίτρινοι κύκλοι και τα κόκκινα τρίγωνα ήταν κι αυτά φτιαγμάνα από σχολικό χαρτί κατασκευών ή χαρτόνι και τα φοράγαν γύρω από το λαιμό τους από την κλωστή που ήταν περασμένη μέσα στην τρύπα των σχημάτων. (Τα χρώματα και το σχήμα των συμβόλων είχαν σημασία για τους ακτιβιστές της δεκαετίας του εξήντα). Μία τελετή γινόταν για να περαστεί το τετράγωνο, ο κύκλος ή το τρίγωνο από το λαιμό των συμμετοχόντων.

Γρήγορα, έγινε ολοφάνερο ότι ήταν "λάθος" το να πρέπει να γίνεται συναλλαγή με άνισες μάρκες. Οι συμμετέχοντες έγιναν καχύποπτοι. Ύστερα από συζητήσεις με τους συμμετέχοντες, και στην ένωση των ακτιβιστών, συμφωνήθηκε ότι θα ήταν πλεονέκτημα το να δεχτείς μία μάρκα με μικρότερη αξία από ότι προσέφεραν. Αν υπήρχαν δύο ή τρεις της ίδιας αξίας τότε θα υπήρχε ένα πλεονέκτημα στην αξία. Αυτό έκανε πιο αποδεκτό τον κανόνα ότι πρέπει να συναλλάσονται με μάρκες διαφορετικής αξίας.

Η συνεδρία αλληλεγγύης ήταν μετά από την εμπορική. Οι παίχτες τοποθετούνταν σε ομάδες βάσει του σχήματος- χρώματος και τους δινόντουσαν τέσσερα λεπτά για να διαλέξουν έναν για να κερδίσει μία μάρκα. Το μέγεθος της μάρκας αυτής θα ήταν αρκετά μεγάλο έτσι ώστε ο αποδέκτης να μπορέσει να πάει στο γκρουπ που είναι πάνω από το δικό του. (τρίγωνο σε κύκλο; κύκλος σε τετράγωνο). Στο τέλος της συνεδρίας, όλα τα ονόματα και τα σκορ στον πίνακα επαξεταζόντουσαν. Όποια άτομα είχαν αυξήσει το σκορ τους τόσο ώστε να πάνε σε ένα υψηλότερο σχήμα- χρώμα σύνολο-τάξη, παρουσιάζονταν μέσω μιας τελετής με τα καινούρια κολιέ τους που έδειχναν σε ποιο σύνολο ανήκαν. Ένας παίχτης που κατέβαινει πάρα πολύ σε σκορ στην ομάδα του άλλαζε και πήγαινε στο κατώτερο.

Οι Στόχοι και οι Σκοποί

Όσον αφορά τους δηλωμένους στόχους (πιο φανεροί από ότι αληθινοί) του να κερδίζεις τα βραβεία, το παιχνίδι δεν ήταν δίκαιο. Από τη στιγμή που κάποιος παίχτης έμπενε σε ένα συγκεκριμένο χρώμα/ σχήμα σύνολο ή τάξη, ήταν πολύ απίθανο ότι θα μπορούσε να βγει από αυτό. Η υπερβολή του να βραβεύουν με τελετή αυτούς που ανέβαιναν σε επίπεδο, ήταν για να αποκρύψουν το γεγονός, και να το κάνουν να φαίνεται σαν κοινωνική κινητικότητα.

Το γεγονός ότι οι περισσότεροι παίχτες σπαταλούσαν την ώρα τους χέρι χέρι και μιλώντας με τους πιθανούς συνεργάτες στο εμπόριο, έδινε την ψευδαίσθηση ότι γινόταν πολύ εμπόριο. Δεν γινόταν όμως. Κάθε παίχτης ένιωθε ότι δεν έκανε προσωπικά κάποια εμπορική συμφωνία αλλά ότι γινόταν γενικά πολύ εμπόριο σε κάθε πλευρά. Υπήρχε πολύ συνομιλία.

Θυμηθείτε ότι η δεκαετία του εξήντα ήταν μία εποχή μεγάλης κοινωνικής κινητικότηταας στο δυτικό κόσμο, αν μετρηθεί, για παράδειγμα, από τον αριθμό των ανθρώπων που πήγαν στο πανεπιστήμιο ενώ οι γονείς τους δεν πήγαν. Οι νέοι άνθρωποι ήθελαν και επεδίωκαν να κάνουν καλύτερα πράγματα από ότι οι γονείς τους. Το παιχνίδι (όπως η αληθινή ζωή) ήταν μια μεγάλη απογοήτευση για τους ανθρώπους που είχαν τέτοιες αξίες και φιλοδοξίες. Δεν μπορούσε ο καθένας να μεγαλώσει για να γίνει ο Πρωθυπουργός.

Αυτός ο μικρός βαθμός ανοδικής κινητικότητας ήταν πιο προφανής (και σημαντικός) για τους παίχτες των κόκκινων τριγώνων, και λιγότερο εμφανής στα μπλε τετράγωνα.Αυτή η διαφορά στην αντίληψη ήταν πιο σημαντική στο διαμεσολαβητή και θα χρησιμοποιούταν για να αυξήσουν την πολιτική επίγνωσης κατά τη διάρκεια της συνεδρίας της αναφοράς στο δεύτερο μισό του παιχνιδιού.

Ο διαμεσολαβητής έπρεπε να είναι έτοιμος να προενεργήσει για να χειριστεί τις κατηγορίες για αδικία κατά τη διάρκεια της αναφοράς. Αυτές οι κατηγορίες έρχονταν συνήθως ως έκπληξη στα μέλη των μπλε τετραγώνων, και έπρεπε να τις ακούσουν στην αναφορά. Το μάθημα που έπρεπε να πάρουν ήταν ότι αυτοί που είναι πιο κοντά στην κορυφή είναι αυτοί που συμφωνούν με τους κανόνες από ότι αυτοί που ήταν πιο κοντά στον πάτο και είχαν λιγότερη επιρροή στο επίσημο σύστημα. Κατά τη διάρκεια της αναφοράς, ο διαμεσολαβητής έπρεπε να εξηγήσει ότι ο σκοπός του παιχνιδιού δεν ήταν να κερδίσουν τα έπαθλα, αλλά να μάθουν και να κατανοήσουν κάποια χαρακτηριστικά της ανισότητας.

Ο διαμεσολαβητής έπρεπε επίσης να αντικρούσει κατηγορίες χειραγώγησης. Οι αντιδράσεις και τα συναισθήματα της αδικίας, ειδικά στα κόκκινα τρίγων, έπρεπε να διοχετευθούν στην εκμάθηση της κοινωνίας και τις ρυθμίσεις της δύναμης. Όλες οι εκπαιδευτικές καταστάσεις, σε κάποιο βαθμό, είναι χειραγωγήσεις. Η κοινωνία είναι άδικη. Οι άνθρωποι γεννιούνται σε διαφορετικές τάξεις, διαφορετικά εθνικά σύνολα, διαφορετικές κατηγορίες εισοδήματος, χωρίς επιλογή. Αυτοί που είναι τα αντικείμενα των διακρίσεων, που αντιμετωπίζουν τη φτώχεια, που είναι στις κατώτερες τάξεις, είναι αυτοί που ξέρουν πιο πολλά για την αδικία της κοινωνίας. Η άνετη μεσσαία τάξη δεν ξέρει τόσα πολλά. Αυτοί που βρίσκονται στην κορυφή θα χάσουν τα περισσότερα αν οι κανόνες αλλάξουν.

Η αρχική διανομή των μαρκών συναλλάγματος ήταν τυχαία. Αυτό είναι όπως αυτό που συμβαίνει όταν γεννιόμαστε; δεν διαλέγουμε τους γονείς μας. Αφού είχε γίνει η διανομή των μαρκών, οι παίχτες έβρισκαν τον εαυτό τους στην ανώτερη, μεσσαία ή κατώτερη τάξη; και ήταν πιθανό όιτ θα έμεναν εκεί για το υπόλοιπο του παιχνιδιού.

Η δυσαρέσεκια στα κοκκινα τρίγωνα αυξήθηκε γρήγορα, και συχνά κατέληγε σε "πραξικόπημα" 'η "εξέγερση". Μερικές φορές τα τρία έπαθλα "απελευθερόντουσαν" και κατασχόντουσαν από τα κόκκινα τρίγωνα. Αυτό ήταν μια ευκαιρία να περάσουν την εμπορική συνεδρία και τη συνεδρία της αλληλεγγύης και να περάσουν στην συνεδρία της αναφοράς.

Η κοινωνία, στο δυτικό Καναδά του εξήντα, ήταν (όπως και σήμερα) άδικη. Υπήρχε θρησκοληψία και διάκριση εναντίον των ιθαγενών Ινδιάνων (τώρα ονομάζονται "Πρώτα Έθνη"), Κινέζων, Νοτιο- Ασιατών, αποδεκτών κοινωνικής πρόνοιας, ζητιάνων και τους λίγους ανθρώπους Αφρικανικής καταγωγής. Η μεσσαία τάξη αυτάρεσκα υπέθεται ότι δεν υπήρχαν διακρίσεις; ότι αυτό γινόταν μόνο στις Νότιες Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, αλλά όχι εδώ. Για τα άτομα σε αυτά τα σύνολα, και για τους φτωχούς, ξέραν καλά για τις αδικίες της κοινωνίας αλλά χρειαζόταν ένα παιχνίδι σαν τη Δύναμη των Άστρων για να το δείξουν αυτάρεσκη άνετη πλειοψηφία.

Επίσης έδειχνε τα είδη των στρωμάτων που βρισκόταν στην Ινδία και την πολιτική φυλετικού διαχωρισμού της Νότιας Αφρικής; και ανάμεσα σε πλούσια και φτωχά κράτη.

Με έναν ειδικευμένο και πολυμαθή διαμεσολαβητή, η συνεδρία αναφοράς έγινε ένα μέσο με το οποίο οι παίχτες θα μπορούσαν να εκφράσουν τις απογοητεύσεις και τις εμπειρίες τους, και μετά να τις συγκρίνουν με τις πολιτικές πραγματικότητες της δικής τους κοινωνίας και του κόσμου γενικά.

Αναλλαγές στους Κανόνες

Το παιχνίδι δεν παιζόταν με τον ίδιο τρόπο κάθε φορά. Οι κανόνες δεν ήταν γραμμένη σε μία πέτρα. Εναλλαγές δοκιμάζονταν; οι διαμεσολαβητές συνέκριναν τις σημειώσεις τους και σημαντικές αλλαγές γινόντουσαν από άλλους.

Νωρίτερα, ο χρόνος της εμπορικής συνεδρίασης ήταν δέκα με δεκαπέντε λεπτά. Αυτό μεγάλωνε πολύ το παιχνίδι και ο χρόνος ελλατώθηκε. Όταν φτάσαν τα πέντε λεπτά το παιχνίδι παιζόταν καλύτερα.

Το ίδιο με την αλληελγγύη που έγινε από δέκα λεπτά, τέσσερα.

Στην αρχή δεν δινόταν μπόνους στο να έχεις παραπάνω από μία μάρκα του ίδιου χρώματος, αλλά αυτό προστέθηκε σοτν τρόπο βαθμολογίας για να δικαιολογηθεί το ότι δεν μπορούσε να γίνει συναλλαγη με μάρκες του ίδου χρώματος.

Μερικοί μεσολαβητές έδιναν ένα νέο σύνολο μαρκών στους παίχτες μετά από τη συνεδρία εμπορίου και αλληλεγγύης. Τα πακέτα με τα μάρκες ήταν π΄λαι διαχωρισμένα στα τρία επίπεδα, παρόλο που ήταν τυχαία άνισα. Άλλοι μεσολαβητές άφηναν τους παίχτες να συνεχίσουν με τις ίδιες μάρκες.

Τα έπαθλα ήταν μοναδικά στην αρχή, αλλά μετά έγιναν αντικείμενα που θαμπορούσαν να δοθούν σε όλους κατά τη διάρκεια της αναφοράς όπως μπύρες, μεγάλα κέικ, ή κουτιά με μπισκότα ή κεκάκια. (η μπύρα δεν δινόταν στα σχολεία)

Ανακαλύφθηκε ότι οι παίχτες που είχαν ξαναπαίξει (ακόμα και αυτοι που είχαν διαβάσει μόνο τις οδηγίες)δεν παίζαν με τον ίδιο ενθουσιασμό με αυτούς που άκουγαν πρώτη φορά για το παιχνίδι. Ένας κανόνας προστέθηκε ότι όποιος είχε παίξει το παιχνίδι δεν θα μπορούσε να ξαναπαίξει. Αυτά τα άτομα έμπεναν ως βοηθοί των διαμεσολαβητών. Ο ενθουσιασμός (του να κερδίζεις έπαθλα) χρειαζόταν ως πηγή ενέργειας στο παιχνίδι. Αν διαβάζεις αυτό το κείμενο, δεν μπορείς να γίνεις παίχτης, αλλά θα μπορέσεις να είσαι ένας καλός διαμεσολαβητής ή βοηθός.

Κάποιοι καταενθουσιασμένοι αποφάσισαν να κάνουν ένα τεράστιο παιχνίδι με πάνω από εκατό παιδιά από όλο τον Καναδά για δύο εβδομάδες. Μια επιχορήγηση πάρθηκε (από ακτιβιστές κυρίως από το Τορόντο) από την CIDA, και άδεια από το στρατό για να χρησιμοποιήσουν ένα τεράστιο υπαίθριο χώρο στο Shylo στη βόρεια Manitoba, το οποίο χρησιμοποιούταν συνήθως για στρατιωτικές ασκήσεις. Οι συμμετέχοντες έγιναν κάτοικοι πέντε εθνών με μία σκηνή το καθένα και διάιφορες εναλλαγές άνεσης, το πιο πλούσιο έθνος είχε ψυγείο, επιδόρπια πολυτελείας, κούνια και πολλά παραπάνω φαγητά από ότι χρειάζονταν, ενώ το πιο φτωχό κράτος έπρεπε απλά να επιβιώσουν. Τα αντικείμενα εμπορίου ενθάρρυναν τα έθνη να αλληλεπιδρούν. Πολλοί ενήλικοι δούλεψαν ως διαμεσολαβητές, και συμπεριλάμβαναν έναν γιατρό, δύο νοσοκόμες, ένα ψυχολόγο, έναν διατροφολόγο και κάμποσες δασκάλες, οι οποίοι έπρεπε να σιγουρευτούν ότι κανείς δεν πάθαινε κακό (οι διαμεσολαβητές για παράδειγμα είχαν πορτοκάλια για τα φτωχά έθνη για να σιγουρευτούν ότι θα είχαν κάποια διατροφή). Οι διαμεσολαβητές είχαν ασύρματους και μπορούσαν να συγκεντρωθούν όποτε χρειαζόταν. (Αυτό μπέρδεψε πολλούς οδηγούς φορτηγών στη νότια Manitoba και στη βόρεια Dakota σοτυς αυτοκινητόδρομους που προσπαθούσαν να καταλάβουν πιο ήταν η "Μεγάλη Κολοκύθα", το "Φάντασμα" και άλλα αστεία ονόματα που έδιναν στα έθνη για το παιχνίδι, ή ως κωδικούς για κάποιες οδηγίες ή καταστάσεις)

Τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά, οι παίχτες των πιο πλούσιων κρατών άρχισαν να πράττουν σαν φασίστες, και οι επαναστάσεις για την κλοπή των προμηθειών γινόταν από τα φτωχά κράτη. Έγινε πολύ έντονο, όμως, και το παιχνίδι έπρεπε να σταματήσει μετά από μία εβδομάδα, αντί για δύο, και πολλές ώρες αναφοράς χρειάστηκαν την επόμενη μέρα.

Ήταν ειρωνικό ότι ο άντρας που έγινε ο πρόεδρος του πιο πλούσιου κράτους, κατέληξε να φέρεται σαν ένας δικτάτορας, κάτι που τον έκανε να ντρέπεται αργότερα, διότι όπως εξήγησς κατά τη διάρκεια της αναφοράς, ήταν ένας σοσιαλιστής στην πραγματική του ζωή. Παρ΄ όλ' αυτά "απορροφήθηκε" εντελώς από το παιχνίδι.

Το παιχνίδιδ δούλεψε. Όχι σαν ένα δίκαιο παιχνίδι με στόχο τα έπαθλα, αλλά ως ένα μέσο για ανοίξον τα μάτια τους εκείνοι που ήταν απληροφόρητη και αδιάφοροι για τις ανισότητες της κοινωνίας. Το σημαντικό πράγμα που έγινε γνωστό ήταν ότι συνέβη πολύ πιο γρήγορα από ότι οι διοργανωτές είχαν προβλέψει. Ένα άλλο πράγμα που έγινε γνωστό ήταν η σπουδαιότητα του διαμεσολαβητή στην χρήση της απογοήτευσης σαν μια πηγή ενέργειας κατά τη διάρκεια της συνεδρίας της αναφοράς στο να εξηγήσουν τον σκοπό του παιχνιδιού, και για να δείξουν παράλληλες καταστάσεις στην κοινωνία. Χρειάζοταν όλη η απαραίτητη ώρα έτσι ώστε να μειωθεί η απογοήτευση και η δυσαρέσκεια, και να μετατραπεί σε αποτελεσματική πηγή εκπαίδευσης.

Πέρασμα του χρόνου ι

Το 1971, εγώ (ο συγγραφέας) έπρεπε να σταματήσω τη συμμετοχική παρατήρηση. Κέρδισα μία υποτροφία η οποία πληρώθηκε από την κυβέρνηση της Ghana για να κάνω το PhD μου στην κοινωνιολογία της ανάπτυξης. Έτσι έλειξε η συμμετοχή μου στο Fraser Group και η εργασία μου ως συνεκδότης του Bias. Από τη Ghana πήγα σε πολλά μέρη, κυρίως στην Ασία και την Αφρική; επισκέφτηκα για λίγο το Βανκούβερ από καιρό σε καιρό, αλλά δεν ξανάζησα ποτέ εκεί.

Προφανώς το παιχνίδι σταμάτησε να παίζεται σε όλο το δυτικό Καναδά. Τα παιδιά των ουλουδιών στο Haight και το Ashbury, αντικαταστάθηκαν από εθισμένους στα ναρκωτικά και από πουτάνες, και τα παράσιτα τους, τους μαστροπούς και τους διαπραγματευτές. Η δύναμη των άστρων υπονομεύτηκε από την εταιρική Αμερική, και πήρε πνευματικά δικαιώματα το 1993 σαν ένα εργαλείο κέρδους, η ιδιοκτησία άλλων μαστροπών και διαπραγματευτών, αντί για ένα εργαλείο ανάπτυξης συνείδησης του δημόσιου τομέα από αφελής και ιδεαλιστές ακτιβιστές του εξήντα.

Άκουσα από φίλους ότι το μεγάο παιχνίδι που έγινε στην στρατιωτική βάση στη νότια Manitoba επαναλήφθηκε, αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες. Δεν υπήρχε μεγάλη χρήση του διαδικτύου εκείνη την περίοδο, και το να πας στο εξωτερικό σήμαινε η αποκοπή από γρήγορη και εύκολη επικοινωνία.

Το ιδανικό του παιχνιδιού, σαν ένα μέσο του να αυξηθεί η πολιτική συνείδηση, παραμένει, όμως, και μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί από άλλους ενθουσιώδεις σε άλλες χώρες, άλλες κουλτούρες και άλλες εποχές. Αν γίνει σωστά μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματικό.

Παράρτημα; Μερική ανταπόκριση

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Αργότερα

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

Φοίβη:

Φιλ:

*Ο ήλιος είναι ένα αστέρι

© Πνευματικά Δικαιώματα 1967, 1987, 2007 Φιλ Μπαρτλ
Σχεδίαση ιστοσελίδας από τη Λούρδη Σάδα

'

Τελευταία ενημέρωση: 2012.06.25