Translations:

Άλλες σελίδες:

Ενότητες

Χάρτης Σελίδας

Λέξεις Κλειδιά

Επικοινωνία

Βοηθητικά Έγγραφα

Χρήσιμοι Σύνδεσμοι

Η ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΝΕΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΤΗ

Φέρνοντας το νερό στους ανθρώπους

από τον Δρ. Φιλ Μπαρτλ

μετάφραση από τον Αλέξανδρο Μπάρτζα

Αφιερωμένο στον Άντριου Λιβινγκστον

Εκπαιδευτικό Φυλλάδιο

Διαχειρίζοντας το δικό της δίκτυο νερού, η κοινότητα ενθαρρύνεται να έχει μια ποικιλία από τεχνολογίες.

Μετακινώντας το νερό:

Οποιαδήποτε μπορεί να είναι η πηγή του νερού, πρέπει να μετακινηθεί ή να μεταφερθεί εκεί όπου μπορεί να καταναλωθεί. Είτε κουβαληθεί, αντληθεί ή μεταφερθεί μέσω σωλήνων, αυτό σημαίνει ότι θα χρησιμοποιηθεί τεχνολογία. Το νερό μπορεί να χρειαστεί επεξεργασία για να γίνει πόσιμο, που σημαίνει ότι περισσότερη τεχνολογία χρειάζεται. Θυμηθείτε το έγγραφο που αναλύει τι είναι η κοινότητα και πως λειτουργεί: η τεχνολογία είναι μια πολιτιστική διάσταση που μεταφέρεται και αναπτύσσεται από σύμβολα παρά γονίδια. Η μεταφορά νερού από την πηγή προς την κατανάλωση είναι θέμα παραδόσεων, αντιλήψεων, συνηθειών και άλλων ανθρωπίνων κατασκευών.

Όπως κάθε κινητοποίηση, η καθοδήγηση μια κοινότητας να σκεφθεί την διαχείριση του νερού ορθολογιστικά, με αναλυτικό τρόπο και εξέταση εξόδων και οφελών, είναι η παρακίνηση και η καθοδήγηση της κοινωνικής αλλαγής. Η σκέψη ότι η τεχνολογία από μόνη της είναι ψυχρή, ορθολογιστική και ανεξάρτητη του πολιτισμού (όπως πολλοί μηχανικοί πιστεύουν), συνεπάγεται αδυναμία αναγνώρισης της φύσης της τεχνολογίας ως πολιτισμού και συμβάλλει στην αποτυχία της βιωσιμότητας του δικτύου νερού.

Κατά την διαδικασία κινητοποίησης της κοινότητας, εάν η κοινότητα έχει επιλέξει το δίκτυο νερού ως την πιο σημαντική προτεραιότητα, χρειάζεται να βοηθήσετε τα μέλη της κοινότητας να αναπτύξουν τρόπους σκέψης για το δίκτυο νερού. Κοινές πεποιθήσεις είναι ότι υπάρχει μόνο ένας σωστός τρόπος για την παροχή νερού και ότι η μηχανική εργασία είναι πάντα καλύτερη από την χειρανακτική. Οι συμπεριφορές είναι επίσης σημαντικές.

Τα μέλη της κοινότητας πρέπει να αναπτύξουν μια προοπτική για να δουν τις διάφορες εναλλακτικές για τις πηγές νερού και τις τεχνολογίες για να μεταφέρουν το νερό.

Είναι σημαντικό αυτή η προοπτική να μην τους επιβληθεί απ'έξωθεν της κοινότητας. Εσείς ως κινητοποιητής πρέπει να αναδείξετε αυτά τα ζητήματα μέσα από τα μέλη της κοινότητας, μέσω της τοπικής αρχής, ως μέρος της διαδικασίας σχεδιασμού του κοινοτικού πλάνου.

Μια Ποικιλία Τεχνολογιών:

Ίσως η πιο απλή τεχνολογία νερού αποτελείται από το ρίξιμο ενός δοχείου σε επιφανειακό νερό και κουβαλώντας το νερό. Ανάμεσα στις πιο περίπλοκες, ακριβής και εξεζητημένες είναι τα συστήματα νερού με σωλήνες μεγάλων πόλεων όπως η Νέα Υόρκη. Υπάρχουν πολλοί βαθμοί περιπλοκότητας ανάμεσά τους.

Τα μέλη της κοινότητας πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι έχουν διάφορες τεχνολογίες για να επιλέξουν. Πρέπει να εξετάσουν τους πόρους τους και να υπολογίσουν τις επιλογές τους. Αυτό πρέπει να γίνει μαζί με την εκτίμηση των πηγών νερού, όπως περιγράφεται στο συνοδευτικό έγγραφο Πηγές του Νερού.

Υπάρχει η επικρατούσα συμπεριφορά, που εσείς ο κινητοποιητής ίσως να συναντήσετε. Μερικές φορές προσδιορίζεται ως υπερηφάνεια και σχετίζεται με την επιθυμία για πιο εξεζητημένη τεχνολογία. Δεν έχει σχέση με την καταλληλότητα της τεχνολογίας, ούτε την φυσική και μηχανική ούτε τα έξοδα σε σχέση με τους πόρους που η κοινότητα μπορεί να εξασφαλίσει.

Δεν μπορείτε σταματήσετε αυτή τη συμπεριφορά κηρύττοντας εναντίον. Την αφήνετε να εξασθενήσει προκαλώντας τα μέλη της κοινότητας να δικαιολογήσουν τις επιλογές τους και να αναλύσουν τις σχέσεις μεταξύ των εξόδων, των οφελών και των διαθέσιμων πηγών.

Ας δούμε ορισμένους τύπους τεχνολογιών νερού, δίνοντας έμφαση στις κοινότητες με χαμηλό εισόδημα σε φτωχές χώρες. Αυτοί περιλαμβάνουν:

Εσείς ως ο κινητοποιητής, πρέπει να εξετάσετε όλους αυτούς με τα μέλη της κοινότητας, να τα καταγράψετε σε ένα πίνακα και να καθορίσετε τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα του καθένα, μαζί με τις εκτιμήσεις για τα έξοδα κατασκευής και συντήρησης. Δείξτε ότι υπάρχουν παραλλαγές μεταξύ των κατηγοριών. Οι κοινότητες ενθαρρύνονται να αποκτήσουν ένα μείγμα από διάφορες τεχνολογίες.

Η λίστα μπορεί να φαίνεται πολύ προφανής σε ορισμένους, πολύ απλή σε άλλους. Πρέπει να χρησιμοποιηθεί ώς ένα διαχειριστικό εργαλείο, μια ανοικτή λίστα ελέγχου, για να σας βοηθήσει να καθοδηγήσετε τα μέλη της κοινότητας μέσω μιας απογραφής των τεχνολογικών δυνατοτήτων, των οφελών και περιορισμών κάθε μίας, με σκοπό να λάβετε ενημερωμένες αποφάσεις.

Κοντινές Λακούβες και Ρυάκια:

Η ευκολότερη τεχνολογία νερού είναι να πάρει κανείς νερό από λακούβες και ρυάκια. Είναι ωστόσο μεταξύ των πιο επικίνδυνων, με μεγάλο κίνδυνο μόλυνσης του νερού με μικρο οργανισμούς που προκαλούν ασθένειες. Είναι πολύ κοινή και χρησιμοποιείται όπου δεν υπάρχει διαθέσιμη άλλη τεχνολογία ή το καθαρό νερό βρίσκεται πολύ μακριά ή είναι πολύ ακριβό.

Σε μερικές περιοχές, οι άνθρωποι θα πληρώσουν για καθαρό νερό κατά την περίοδο ξηρασίας, αλλά θα συλλέξουν μολυσμένο νερό κατά την βροχερή περίοδο καθώς το καθαρό νερό έχει πωληθεί και τα οικονομικά τους είναι περιορισμένα. Αυτή είναι η περίπτωση όπου οι άνθρωποι επιλέγουν καθαρό νερό όχι λόγω υγιεινής αλλά λόγω διαθεσιμότητας.

Όπως σημειώθηκε αλλού (Δείτε: Νερό και ΒΠΥ), το καθαρό νερό από μόνο του δεν θα μειώσει τις ασθένειες και τις φτώχειες, πρέπει να συνοδεύεται από την κατανόηση του πως μειώνει τις ασθένειες και την συμπεριφορά που διαχωρίζει τις ασθένειες από το πόσιμο νερό.

Ρηχά Πηγάδια:

Το σκάψιμο ενός πηγαδιού είναι μια κοινή τεχνολογία για την απόκτηση πόσιμου νερού.Συνήθως είναι μερικά μέτρα βαθύ, οπότε το νερό είναι πιθανό να είναι αμόλυντο.

Η γη είναι ένα καλό φίλτρο. Υπάρχουν ωστόσο εξαιρέσεις, ανάλογα με το πόσο κοντά σε πηγές μόλυνσης βρίσκεται το πηγάδι. Το νερό μπορεί να μολυνθεί εύκολα αν το πηγάδι είναι ακάλυπτο. Σκουπίδια, μικρά ζώα, έντομα και περιττώματα από πουλιά μπορούν εύκολα να πέσουν στο πηγάδι. Εγκλωβισμένα ζώα ίσως πεθάνουν.

Τα ρηχά πηγάδια διαφέρουν ανάλογα με το πως βγαίνει το νερό απ'αυτά. Με ένα κουβά μπορεί κανείς να συλλέξει το νερό και με ένα σχοινί να τραβήξει το κουβά με το χέρι ή με τροχαλία και μανιβέλα, που είναι πιο ακριβό από το πρώτο. Το πηγάδι μπορεί να είναι καλυμένο το περισσότερο καιρό και να ανοίγει μόνο για την συλλογή του νερού. Αυτό θα κρατήσει τα βρώμικα στοιχεία εκτός του πηγαδιού. Ένας σωλήνας μπορεί να φτάνει μέχρι το νερό και μπορεί να λειτουργεί χειροκίνητα ή με μηχανική αντλία. Το τελευταίο είναι πιο ακριβό από το πρώτο. Ένα σημαντικό όφελος από την χρησιμοποίηση ενός σωλήνα είναι ότι το πηγάδι μπορεί να είναι μόνιμα καλυμμένο, που μειώνει σημαντικά την μόλυνση.

Ενώ η εγκατάσταση και των δύο κοστίζει, η χειροκίνητη αντλία είναι φθηνότερη αλλά λιγότερο βολική προς τη λειτουργία της σε σχέση με μια μηχανική αντλία. Η μηχανική αντλία χρειάζεται λιπαντικά και καύσιμα που πρέπει να αγορασθούν. Τα έξοδα λειτουργίας είναι υψηλότερα.

Πολλοί ηλικιωμένοι θα προτιμούσαν να χρησιμοποιήσουν ανθρώπινη εργασία που απαιτεί λιγότερα έξοδα. Παραβλέπουν όμως το σημαντικό οικονομικό παράγοντα ότι οι γυναίκες και τα κορίτσια που προσφέρουν την εργασία καταναλώνουν ενέργεια και χρόνο (πλούτος) που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για άλλες παραγωγικές διαδικασίες.

Πολλά υπόγεια ρεύματα μπορεί να καταλήγουν σε υπόγεια πηγάδια κάτω από τους ωκεανούς. Αυτό δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα κατάσταση, όπου, όταν η παλίρροια είναι χαμηλή, μπορεί κανείς να σκάψει στην άμμο και εκεί όπου κατά την υψηλή παλίρροια θα έβρισκε θαλασσινό νερό, να βρεί γλυκό πόσιμο νερό.

Ρηχές τρύπες στο έδαφος:

Τεχνικά, οι ρηχές τρύπες και τα ρηχά πηγάδια έχουν λίγες διαφορές. Η τρύπα γίνεται με γεώτρηση, δεν σκάβεται. Το πηγάδι που σκάβεται με το χέρι συνήθως έχει μεγαλύτερη διάμετρο. Η τρύπα που γίνεται με γεώτρηση με μηχανή έχει μια μικρή διάμετρο (πχ 40 εκατοστά). Η μεγάλη διαφορά είναι τα έξοδα κατασκευής. Ένα φορτηγό με ένα γεωτρύπανο μπορεί να κοστίσει παραπάνω από εκατομμύρια δολάρια και άρα η ενοικίασή του για μια γεώτρηση είναι ακριβή.

Το νερό συνήθως συλλέγεται από μια ρηχή τρύπα μέσω μιας χειροκίνητης αντλίας, αλλά είναι επίσης πιθανό να γίνει με μηχανική αντλία. Συνήθως καλύπτεται, για να παραμείνει το νερό αμόλυντο.

Βαθιές τρύπες στο έδαφος:

Μια βαθιά τρύπα μπορεί να είναι απαραίτητη όταν δεν υπάρχουν υπόγεια ρεύματα κοντά στην επιφάνεια.

Όπως σημειώθηκε στο έγγραφο Πηγές ένα βαθύ υπόγειο ρεύμα είναι λιγότερο πιθανό να είναι γλυκό (ωραία γεύση, χωρίς άλατα και μεταλλικά στοιχεία) απ'ότι ένα ρηχό. Είναι επίσης πιο ακριβό απ΄ότι ένα ρηχό πηγάδι καθώς απαιτεί γεώτρηση. Επίσης είναι πιο πιθανό να απαιτεί μια μηχανική αντλία εάν μια χειροκίνητη αντλία δεν μπορέσει να τραβήξει το νερό.

Το κύριο πλεονέκτημα είναι η υψηλή πιθανότητα ότι το νερό δεν θα είναι μολυσμένο από μικροοργανισμούς, εφόσον το πηγάδι παραμένει καλυμμένο και οι άνθρωποι δεν κοιτάζουν μέσα στο πηγάδι. Δυστηχώς, δεν έχει τόσο ευχάριση γεύση.

Συλλογή Νερού της Βροχής:

Όπου δεν υπάρχει επιφανειακό νερό, ούτε ποτάμια και λίμνες, τότε η μοναδική πηγή νερού μπορεί να είναι η βροχή.

Ένα κοινός τρόπος για να συλλεχθεί το νερό της βροχής είναι τα αυλάκια κάτω από τη στέγη που καταλήγουν σε ένα δοχείο. Η βροχή πέφτει στη στέγη και διοχετεύεται μέσω των αυλακιών.

Τα πιο πολύπλοκα συστήματα συμπεριλαμβάνουν υπόγειες τσιμεντένιες δεξαμενές (στέρνες) και αντλίες για να φέρουν το νερό σε δεξαμενές όπου ένας σωλήνας αφήνει το νερό να ρέει όποτε χρειάζεται. Πιο απλές και φθηνές τεχνολογίες περιλαμβάνουν ένα ή δύο βαρέλια να μαζεύουν το νερό ακριβώς κάτω από τα αυλάκια, απ'όπου οι άνθρωποι μαζεύουν το νερό. Το πλεονέκτημα το πρώτου συστήματος είναι ότι είναι ευκολότερο να διατηρηθεί το νερό καθαρό αλλά είναι πιο ακριβό η κατασκευή του απ'ότι να βρει κανείς μερικά βαρέλια. Η χρησιμοποίηση των βαρελιών είναι πρακτική όπου βρέχει κάθε βδομάδα όλο το χρόνο, έτσι ώστε τα βαρέλια δεν στεγνώνουν.

Όπου υπάρχουν περίοδοι βροχής και ξηρασίας και απαιτείται αποθήκευση, οι υπόγειες δεξαμενές είναι πιο πρακτικές από τα βαρέλια.

Αποθήκευση Νερού από Πλημμύρες:

Αυτό σχετίζεται με το συλλογή του νερού της βροχής και αφορά περιοχές όπου βρέχει λίγες μέρες το χρόνο.

Συχνά, εκεί που υπάρχουν πεδιάδες και η βροχή πέφτε με ορμή και ποσότητα, αλλά μόνο λίγε μέρες ή βδομάδες το χρόνο, η λύση είναι το σκάψιμο στέρνας. Απαιτείται καλή γνώση της ροής του νερού.

Μια κοιλότητα σε σχήμα πετάλου σκάβεται με μια μπουλντόζα και ένα τοίχος (φράγμα) στις τρεις πλευρές (όπου το νερό δεν ρέει) κατασκευάζεται για να συγκεντρώσει το νερό από τις πλημμύρες.

Υπάρχουν πολλά μειονεκτήματα με αυτή τη τεχνολογία. Μερικές φορές οι τεχνητές λίμνες δεν θα διατηρηθούν τη ξηρή περίοδο μέχρι τις επόμενες βροχές. Εάν αυτό συμβεί, το νερό γίνεται λάσπη και μολύνεται με πολλούς μικροοργανισμούς. Αυτό γίνεται πιο προβληματικό λόγω της συνήθειας να βόσκουν κοπάδια μέσα σε αυτή τη λίμνη.

Ωστόσο, όπου δεν υπάρχουν εφικτές εναλλακτικές, είναι η καλύτερη διαθέσιμη λύση.

Προστασία Πηγών:

Όπως αναφέρθηκε στο έγγραφο πηγές, μερικές φορές τα υπόγεια ρεύματα βγαίνουν στην επιφάνεια και το νερό αναβλύζει από το έδαφος. Εκεί που το νερό εμφανίζεται με αυτό το τρόπο, ονομάζεται πηγή. Η πηή είναι μια μαγική κατάσταση της φύσης, ένα υπέροχο μέρος για διαλογισμό ή απλώς για να κοιτάς το αναβλύζων νερό.

Για να χρησιμοποιηθεί αυτή η πηγή για πόσιμο νερό, η βασική τεχνολογία είναι αυτή που θα προστατέψει τη πηγή. Μπορεί να μολυνθεί με μικροοργανισμούς όταν άνθρωποι και ζώα έρχονται πολύ κοντά προς αυτή για να πιουν νερό. Η πηγή από μόνη της μπορεί να καταστραφεί εύκολα όταν ημιμαθής άτομα προσπαθήσουν να διευρύνουν το άνοιγμά της, να καθαρίσουν τα φυτά τριγύρω ή να αλλάξουν τη μορφή της.

Η καλύτερη προστασία είναι ένας τσιμεντένιος τοίχος τριγύρω από τη πηγή που καλύπτεται με μια τσιμεντένια οροφή, έτσι ώστε κανένας άνθρωπος ή ζώο δεν θα έχει πρόσβαση στη πηγή. Ο τσιμεντένιος τοίχος μπορεί να προσαρμοστεί με σωλήνες ή τρύπες για να επιτρέπει στο νερό να ρέει.

Η ουσία της προστασίας είναι να αποτρέψει οποιονδήποτε ή οτιδήποτε από το να μολύνει το νερό ή το έδαφος τριγύρω από τη πηγή. Το ενδιαφέρον και προκλητικό στοιχείο είναι ότι κάθε πηγή είναι μοναδική και πολλές προσφέρουν προκλήσεις σχετικά με το πως και που θα κατασκευαστεί η προστασία τους.

Μετά την προστασία, σε πολλές πηγές μπορούν να προσαρμοστούν δεξαμενές για την αποθήκευση του νερού, αυλάκια για να διοχετεύουν το νερό, καλυμμένες στέρνες αποθήκευσης και/ή σωλήνες για τη μεταφορά του νερού.

Επέκταση Νερού με Σωλήνες:

Μερικές κοινότητες έχουν την ευλογία να έχουν κοντά τους δίκτυα νερού και το μόνο που χρειάζονται είναι να κατασκευάσουν ένα σύστημα με σωλήνες και ίσως μια αντλία για να ανυψώσουν το νερό σε μια υψηλή δεξαμενή απ'όπου το νερό μπορεί να ρέει λόγω της βαρύτητας. Ένα παράδειγμα είναι μια αγροτική κοινότητα κοντά σε μια πόλη με αναπτυγμένο δίκτυο νερού. Ένα άλλο είναι μια παραγκούπολη ή μια γειτονιά μέσα στα όρια της πόλης και μέχρι τώρα δεν έχει παροχή νερού.

Η κοινότητα (όχι εσείς) πρέπει να πάρει την άδεια και τα δικαιώματα για να χρησιμοποιήσει το νερό, έπειτα να κατασκευάσει μια αντλία για να ανυψώσει το νερό ώστε να ρέει λόγω της βαρύτητας (εάν είναι απαραίτητο), και μετά να τοποθετήσει σωλήνες για να μεταφέρει το νερό στην κοινότητα.

Ένα άλλο παράδειγμα είναι όταν μια λίμνη ή ένα ποτάμι βρίσκονται σε κοντινά βουνά, όπου το νερό μπορεί να αντληθεί και με σωλήνες να μεταφερθεί στην κοινότητα. Μερικές φορές αυτό θα απαιτήσει τη κατασκευή ενός φράγματος στο ποτάμι και/ή μια αντλία για να συγκεντρώσει το νερό από τη λίμνη και να το κατευθύνει προς τη κοινότητα μέσω σωλήνων.

Παρόμοια, το νερό μπορεί να είναι διαθέσιμο εκεί που μια πηγή έχει προστατευτεί. Μπορεί να χρειαστεί μια αντλία. Μπορεί να βασιστεί στην βαρύτητα για να μεταφερθεί. Θα απαιτηθούν σωλήνες.

Μετατρέποντας το Θαλασσινό Νερό σε Πόσιμο:

Όταν το νερό λαμβάνεται από τον ωκεανό ή από πολύ βαθιά πηγάδια, τότε είναι πολύ αλμυρό. Περιέχει πολλά άλατα και μεταλλικά στοιχεία και δεν είναι πόσιμο, αν και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για το πλύσιμο και για ορισμένες χρήσεις στην μαγειρική.

Η απομάκρυνση των αλάτων από το νερό είναι πιο απλή απ'ότι πολλοι φαντάζονται. Ο βρασμός και η συμπύκνωση, που ονομάζεται απόσταξη, δεν είναι πρακτικό, κυρίως λόγω των εξόδων των καυσίμων για να πραγματοποιηθεί.Αλλά ο ήλιος μπορεί να παράσχει τα καύσιμα.

Αυτό που χρειάζεστε είναι μια μεγάλη κατσαρόλα όπου θα βάλετε το θαλασσινό νερό. Μπορεί να έχει το μέγεθος του δαπέδου ενός δωματίου ενός σπιτιού. Πάνω από τη κατσαρόλα απλώνετε μερικά κομμάτια πλαστικό, ώστε να κρέμοντα στο κέντρο. Ο ήλιος θα εξατμίσει το νερό και αυτό θα συμπυκνωθεί στα κομμάτια του πλαστικού. Εκεί που κρέμονται τα κομμάτια στο κέντρο θα βάλετε ένα δοχείο μερικά εκατοστά κάτω από το πλαστικό. Μετά θα βάλετε ένα σωλήνα για να ρέει το νερό από το πλαστικό προς το δοχείο. Πρέπει να ξαναγεμίσετε τη κατσαρόλα με θαλασσινό νερό και μπορείτε να το κάνετε με μια αντλία από τον ωκεανό ή το επιφανειακό αλμυρό νερό.

Κάνοντας το Νερό Καθαρό:

Όταν το νερό έχει μολυνθεί ή είναι ενδεχομένως μολυσμένο με μικροοργανισμούς, χρειάζεται ένα σύστημα καθαρισμού βασισμένο ίσως σε χημικά ή φίλτρα άμμου, πριν θεωρηθεί κατάλληλο για κατανάλωση (πόσιμο). Όταν το νερό είναι γεμάτο με άλατα και μεταλλικά στοιχεία, όπως προαναφέρθηκε, θα χρειαστεί αφαλάτωση (η απομάκρυνση των αλάτων) για να γίνει πόσιμο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει εξάτμιση και συμπύκνωση.

Η διαδικασία για να γίνει το νερό πόσιμο απαιτεί χρήματα και/ή άλλους πόρους. Πριν ξεκινήσει η κοινότητα αυτή την διαδικασία, πρέπει να εξετάσει τους διαθέσιμους πόρους και να δει εάν είναι εφικτό.

Συμπέρασμα, Κοινοτική Διαχείριση του Νερού:

Η δουλειά σας, ως κινητοποιητής της κοινότητας, είναι να καθοδηγήσετε την κοινότητα να διαχειριστεί το δικό της σύστημα νερού. Αυτό γίνεται καλύτερα στις συναντήσεις όπου εξετάζονται οι πόροι ως μέρος της συμμετοχικής εκτίμησης, έπειτα οι πιθανές τεχνολογίες και τα έξοδά τους και η εξέταση των διαθέσιμων πόρων για την κατασκευή και συντήρηση κάθε πιθανού συστήματος.

Όταν το κάνετε αυτό, πρέπει να θυμάστε ότι αυτή η διαδικασία είναι κομμάτι της διάλυσης των συμπεριφορών. Αυτές περιλαμβάνουν συμπεριφορές που υποστηρίζουν ακατάλληλες τεχνολογίες βασισμένες στην υπερηφάνεια αντί της καταλληλότητας. Μπορεί να βασίζονται σε πρακτικές χωρίς σκέψη ή εξέταση ''γιατί έτσι γίνονταν πάντα''. Μπορεί να περιλαμβάνουν ακατάλληλες τεχνολογίες βασισμένες σε άδικη εκχώρηση (πχ στις γυναίκες) να κουβαλούν νερό, με πολύ χρόνο και ενέργεια να χρησιμοποιούνται για τη μεταφορά του νερού. Μπορούν να περιλαμβάνουν αυτές που προωθούν τις ασθένειες αντί της υγιεινής.

Διαλύετε τις συμπεριφορές όχι κηρύσσοντας,αλλά προωθόντας μια διαχειριστική προσέγγιση στο νερό.

Πηγή:

1. Άλαν Μαλίνα
2. http://www.thewaterpage.com/religion.htm

Σημείωση:
Ίσως μια από τις πιο περίπλοκες παραδοσιακές τεχνολογίες νερού είναι αυτή της φυλής Μπορένα (ή Μποράνα) που μετακινούνται με τα κοπάδια τους στην νότια Άιγυπτο και βόρεια Κένυα. Οι τρύπες νερού (Ελλας) ξεκινάνε με μια κυκλική γραμμή γύρω στα 300-400 μέτρα που καταλήγει στο κέντρο. Σχεδόν στα μισά του υδροφόρου ορίζοντα, σχηματίζουνε αυλάκια, όπου τα κοπάδια τους πίνουν νερό. Έπειτα, ένα κάθετο πηγάδι κοντά στα δέκα μέτρα σκάβεται, με ξύλινες σκαλωσιές σε κάθε πλευρά και μια σειρά από αυλάκια σε απόσταση 3-4 μέτρων το καθένα σε κάθε πλευρά. Οι Μπορένα μαζεύουν το νερό από το χαμηλότερο σημείο, περνάνε το δοχεία χέρι με χέρι μεταξύ τους και μεταφέρουνε το νερό στο υψηλότερο αυλάκι στο τοίχο του πηγαδιού. Αυτό μπορεί να επαναληφθεί πολλές φορές, το νερό να μεταφέρεται χέρι με χέρι από αυλάκι σε αυλάκι μέχρι να φτάσει στο αυλάκι απ'όπου πίνουν τα κοπάδια.( Υπάρχει επίσης ένα σύνολο από κανόνες και πρακτικές που επιτρέπουν σε κάθε ομάδα ημι νομάδων να έχουν πρόσβαση σε κάθε πηγάδι).

Ένα χαντάκι για μια σωλήνα νερού:

© Πνευματικά δικαιώματα 1967, 1987, 2007 Φιλ Μπαρτλ
Σχεδιασμός ιστιοτόπου από την Λούρδες Σάδα

––»«––

Τελευταία ενημέρωση: 18.05.2010