Tłumaczenia:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

autor Phil Bartle, PhD

tłumaczenie Anna Riondet

4. Wzory do nauki nie powinny być zaczerpnięte ze szkół dla dzieci:

Podczas nauczania często posługujemy się wzorami zachowań. Niekiedy świadomie pozyskujemy te wzory od osób, które je prezentują w naszych oczach, od starszych lub od innych osób, które szanujemy i chcemy świadomie naśladować. Innym razem nie jesteśmy nawet świadomi, że używamy wzorów i po prostu intuicyjnie robimy rzeczy, które nam się wydają właściwe. To ostatnie oparte jest na naszych i innych osób założeniach na temat sytuacji i tego, co powiniśmy robić.

Istnieje więc pewne niebezpieczeństwo, jeśli jedynym naszym doświadczeniem nauki, a zwłaszcza czytania i pisania, jest szkoła. Niebezpieczeństwo to polega na tym, że szkoła może stanowić dla nas jedyne źródło wzorów do alfabetyzacji.

Musimy postarać się przypomnieć sobie sposoby, jakie stosuje się w szkole a następnie starannie odrzucić te, które są niewłaściwe dla dorosłych oraz te, które zniechęcą dorosłych do nauki czytania i pisania. Sposoby te obejmują, choć nie wyłącznie: nacisk na dyscyplinę, wydawanie uczniom poleceń, zakładanie, że nauczyciel zawsze ma rację, zachowywanie sie jak źródło wszelkiej mądrości i wiedzy.

W niektórych, choć nie wszystkich, szkołach nauczyciele wyzywaja uczniów wobec innych, karzą fizycznie lub słownie, mówią w sposób arogancki i z wyzszością, krytykują i poniżają. Obecnie wiele z tych zachowań ze strony nauczycieli czy urzędników nie jest juz praktykowanych w szkołach na całym świecie, należy ich także starannie unikać ucząc dorosłych czytania i pisania.

Rozważ inne sposoby oddziaływania na uczestników alfabetyzacji. Nie prowadź lekcji; zamiast tego organizuj warsztaty celem omówienia sugestii lub zaplanowania zajęć, organizuj wycieczki w teren i projekty. Szablon tutaj proponowany sugeruje dwa rodzaje sesji.

Pierwszy rodzaj przypomina zebranie. Nie należy go nazywać lekcją mimo, że może się odbywać w pomieszczeniu lekcyjnym. Zebranie można wykorzystać do zidentyfikowania potrzeb, poziomu alfabetyzacji już osiągniętego przez uczestników, do wymyślania nowych projektów nauczania, ich planowania i wreszcie do kontynuowania zajęć w ramach danego projektu po wycieczce w teren.

Drugi rodzaj sesji to wycieczka w teren lub projekt opracowany przez uczestników w grupach podczas pierwszego rodzaju sesji. Może to być wycieczka na wybrzeże aby spisać nazwy i cemy ryb, które są tam zwożone. Może to być wycieczka na targ w podobnym celu, tym razem dotycząca produktów tam sprzedawanych. Może to być wycieczka do zagrody aby nazwać gatunki bydła. Może to być wycieczka na farmę aby nazwać uprawy. Może to też być wycieczka do kuchni, po nazwy naczyń i przepisy. Może to być wycieczka na budowę, aby ponazywać narzędzia, robotników czy proces budowy.

Zachęcaj uczestników do kreatywności i pamiętaj, że treść nauczania musi być adekwatna do ich sytuacji życiowej.

Wszystko to wymaga wysokiego stopnia zaangażowania ze strony uczestników. Ich czynny udział w wykonywaniu czynności takich jak planowanie, wprowadzanie w życie, kontynuacja danej działalności (wycieczka w teren, projekt) – jest wysiłkiem (koniecznym) z ich strony aby się usamodzielnić. Nie podejmuj za nich decyzji; jeśli sami to zrobią nabiorą wprwy w podejmowaniu decyzji. Staną się bardziej samodzielni, silniejsi.

Uczestnicy nie są uczniami szkolnymi ani dziećmi; są nam równi i sa naszymi partnerami w szlachetnym i pełnym wyzwań przedsięwzięciu. Nigdy o tym nie zapominaj i zawsze zachowuj sie wobec nich odpowiednio.

Uwagi do powyższego (długi dokument)

Do listy zasad

Do streszczenia zasad

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 22.11.2011