Μεταφράσεις:

Άλλες σελίδες

Ενότητες

Χάρτης ιστοσελίδας

Λέξεις-κλειδιά

Επικοινωνία

Έγγραφα χρησιμότητας

Χρήσιμα λινκ

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΗΘΕΙΑ

Γιατί η φτώχεια αυξάνεται και δεν μειώνεται

από τον Phil Bartle, Δόκτωρ

μετάφραση: Σπυριδούλα Σ. Βαρβαρίγγου

Εκπαδευτικό Υλικό

Η βοήθεια όχι μόνο απέτυχε στο να μειώσει τη φτώχεια αλλά συνέβαλλε και στην αύξησή της.

Εισαγωγή: Τι πέτυχε η βοήθεια.

Μισός αιώνας, ένα τρις δολάρια για την βοήθεια. Τι μπορούμε να δείξουμε γι αυτό.

• Περισσότερη φτώχεια

• Υπερμεγέθης διαφθορά

• Φτωχή Κυβέρνηση

• Εξάρτηση

• Περισσότερη αρρώστια

• Περισσότερος αναλφαβητισμός

• Περισσότερη άγνοια

• Περισσότερη ανισότητα

Γιατί;

Η σύντομη απάντηση είναι ότι αυτό είναι το αποτέλεσμα του πώς δόθηκε η βοήθεια.

Το πρόβλημα είναι πώς δίνεται η βοήθεια.

Το κύριο επιχείρημα: Το πώς προσφέραμε την βοήθεια είναι το θέμα. Δεν ήταν απλά μια αποτυχία της βοήθειας να μειώσει τη φτώχεια.

Ο Bono και η γενιά του έκαναν λάθος. Δεν χρειάζονται περισσότερα λεφτά. Δεν χρειαζόμαστε καλούς και πρόθυμους ερασιτέχνες που δεν καταλαβαίνουν τη φύση της βοήθειας.

Υπήρχαν άλλοι παράγοντες που συνεισέφεραν στην αύξηση της φτώχειας, όπως άδικες πρακτικές στο εμπόριο και οι πέντε παράγοντες της φτώχειας ανάμεσα στις επηρεαζόμενες χώρες αλλά όχι άμεσα αποδοτέοι στον τρόπο με τον οποίο δίνεται η βοήθεια.

Αυτός ο "τρόπος" είναι ο κύριος φταίχτης για την εγκληματική αύξηση της φτώχειας.

Όταν δίνεις ελεημοσύνη σε ένα ζητιάνο, δεν δίνεις τέλος στη ζητιανιά του. Την ενδυναμώνεις.

Η ανακούφιση της φτώχειας την έκανε να αυξηθεί.

Αυτό ακούγεται σαν μια δραστική και υπεργενικευμένη δήλωση. Παρακαλώ δώστε μου την ευκαιρία να εξηγήσω παρακάτω. Πρόθεσή μου δεν είναι απλά να κριτικάρω αλλά να προτείνω έναν τρόπο για το πώς μπορούμε να τροποποιήσουμε την παροχή βοήθειας έτσι ώστε να μειωθεί παρά να αυξηθεί η φτώχεια.

Πώς να προσφέρουμε βοήθεια;

Όσον αφορά τα χρηματικά ποσά, η μεγαλύτερη βοήθεια δίνεται σε διμερές ή πολυμερές επίπεδο από τις κυβερνήσεις των πλούσιων χωρών. Ένα πιο μικρό ποσοστό βοήθειας προέρχεται από τους μη κυβερνητικούς οργανισμούς και πολλοί από αυτούς συνεισφέρουν στην αληθινή μείωση της φτώχειας και στην αειφόρο ανάπτυξη, οπότε αυτή η κριτική δεν αφορά αυτούς.

Η πιο σημαντική μεθοδολογία είναι το "Μοντέλο της Φιλανθρωπίας". Αυτή είναι η κατάλληλη μέθοδος για κάποια επείγουσα ανταπόκριση σε φυσικές ή προερχόμενες απ'τον άνθρωπο καταστροφές. Ο εμφύλιος πόλεμος, ο πόλεμος, ο σεισμός, το τσουνάμι, η έκρηξη ηφαιστείου, οι μεγάλες πετρελαιοκηλίδες. Η ανταπόκριση σε αυτές τις περιπτώσεις θα πρέπει να είναι γρήγορη και προγραμματισμένη έτσι ώστε να μειώσει τους θανάτους και τις αρρώστειες. Η κριτική δεν αναφέρεται ούτε εκεί όπου η φιλανθρωπία είναι η πιο κατάλληλη μέθοδος για χρήση.

Το πρόβλημα είναι ότι χρησιμοποιούσαμε τη φιλανθρωπία για να προσφέρουμε αναπτυξιακή βοήθεια, για να δώσουμε ένα τέλος στην φτώχεια και να δημιουργήσουμε μια καλύτερη κυβέρνηση, οικονομία και αυτοπεποίθηση. Κάνοντάς το όμως, περισσότερο αυξάνουμε παρά μειώνουμε τα προβλήματα.

Οι οργανώσεις παροχής βοήθειας, διμερώς και πολυμερώς, είναι υποχρεωμένες να ξοδεύουν χρήματα. Οι ανώτεροι υπάλληλοι της χώρας η οποία δέχεται την βοήθεια το γνωρίζουν και το εκμεταλλεύονται για μισό αιώνα. Οι οργανώσεις αυτές σε κάθε τέτοια χώρα ανταγωνίζονται η μία την άλλη και ενθαρρύνονται έτσι ώστε να κρύψουν τυχόν άσκοπες σπατάλες των χρημάτων και την εκτροπή των πόρων στις ιδιωτικές τσέπες... Το να τους αποκαλύψουν αποκαλύπτει όμως και τις αποτυχίες τους.

Όσο τα χρήματα που αποστέλλονται για βοήθεια διοχετεύονται μέσω των κυβερνητικών υπηρεσιών, οι ανώτεροι σε βαθμίδα υπάλληλοι της κυβέρνησης θα ψάχνουν τρόπους για να μετατρέπουν αυτά τα κεφάλαια.

Το "δεν υπάρχει υποχρέωση" είναι πρασινάλογα. Ειρωνικό και υποθετικό. Οι πολιτικοί και οι δημόσιοι υπάλληλοι θα κάνουν τους χορηγούς βοηθείας να πιστεύουν ότι μιλούν για "τους ανθρώπους της χορηγουμένης χώρας". Πολύ μακριά απ'την αλήθεια. Μιλούν για τα δικά τους έννομα συμφέροντα και την καιροσκοπία τους.

Οι φορολογούμενοι των χωρών-χορηγών έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν να πηγαίνουν τα χρήματα που ξοδεύουν οι κυβερνήσεις τους εκεί που πρέπει να πάνε και να κάνουν τη δουλειά που πρέπει να κάνουν.

Η εξέταση του τι θέλουν οι άνθρωποι (όχι οι δημόσιοι υπάλληλοι) πρέπει να αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της διαδικασίας του σχεδιασμού του έργου βοηθείας και της εφαρμογής του. Ωστόσο, δεν πρέπει να τους δώσουμε στα τυφλά οτιδήποτε θέλουν αλλά να τους προκαλέσουμε να αιτιολογήσουν τις επιλογές τους και να τους εκπαιδεύσουμε όσον αφορά στις συνέπειες των επιλογών τους. Αυτό απαιτεί περισσότερη δουλειά από τις οργανώσεις παροχής βοηθείας.

Αν οι υπάλληλοι της χορηγουμένης χώρας έχουν διαφορετική άποψη , τότε θα πρέπει να τους δοθεί η ίδια απάντηση που δίνεται και στους παρακινητές της κοινότητας: φύγετε!

Θα έπρεπε να μεριμνούμε για τα χρήματα της βοήθειας αποσκοπώντας στην βελτίωση των ζωών του μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού, και ιδιαίτερα των φτωχών ανθρώπων, όχι των ανώτατων υπαλλήλων του κράτους. Οι οργανώσεις παροχής βοήθειας θα έπρεπε να είναι ξεκάθαρες με το να το λένε στα έγγραφα του γενικού πρότζεκτ βοηθείας τους και διαμορφώνοντας την δημόσια πολιτική τους στις χώρες που δέχονται την βοήθεια (χορηγούμενες). Αν οι υπάλληλοι δεν έχουν αρκετά υψηλές απολαβές, τότε είναι υπ' ευθύνη της κυβέρνησης της χορηγουμένης χώρας να αυξήσει τους μισθούς, μην επιτρέποντάς τους έτσι την χρήση των χρημάτων που προορίζονται για την αειφόρο ανάπτυξη.

Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις που προσφέρουν βοήθεια πρέπει να καθοδηγούνται και να τους δίνεται η δύναμη να αναστείλλουν τις πληρωμές και να αποσύρουν ένα σχέδιο αν η κυβέρνηση της χορηγουμένης χώρας δεν συμμορφώνεται.

Ο ανταγωνισμός που υπάρχει μεταξύ των οργανώσεων (που έχουν αναφερθεί και ως "γραφεία αρωγής") παροχής βοήθειας πρέπει να αναγνωριστεί και να μειωθεί. Αυτός ο ανταγωνισμός συνεισφέρει σε θεαματική εκτροπή τους.

Οι χορηγοί πρέπει να ενωθούν στη συνολική πολιτική τους.

Η στήριξη πρέπει να έρθει από ψηλά και να παρακολουθείται σε όλα τα στάδια.

Η κατανόηση των αναπτυξιακών αρχών (και των συνεπειών των παρεκκλίσεων) θα πρέπει να είναι πλήρης σε όλα τα επίπεδα.

Τα έγγραφα του πρότζεκτ θα πρέπει να γράφουν καθαρά τα αναπτυξιακά και τα αντί της εξάρτησης στοιχεία των τελικών σκοπών τους.

Οι μη κυβερνητικεσ οργανωσεισ δεν ειναι το προβλημα ή η λυση

Γενικά, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις δεν είναι το πρόβλημα, είναι πολύ μικρές για να δημιουργήσουν κάποια αισθητή διαφορά.

Η κύρια βοήθεια δεν θα έπρεπε να διεκπαιρεώνεται μέσω των μη κυβερνητικών οργανώσεων.

Αν οι μη κυβερνητικές οργανώσεις γίνονταν μεγαλύτερες, θα μπορούσαν να μοιάσουν στους μεγάλους χορηγούς, εκεί λοιπόν βρίσκεται το πρόβλημα.

Οι ΜΚΟ (μη κυβερνητικές οργανώσεις) πάνε κι έρχονται, αφήνοντας κενά και εξαρτήσεις.

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις αρέσκονται στο να κάνουν τα πράγματα με το δικό τους τρόπο και γι αυτό δεν ταιριάζουν εύκολα σε ένα εθνικό προγραμματισμό. Αυτό συμβάλλει σε τοπικές αδικίες.

Οι ΜΚΟ έχουν συσταθεί σε παραλληλισμό με την κυβέρνησης της χορηγουμένης χώρας, προκαλώντας έτσι μακροπρόθεσμα προβλήματα.

Είναι οι μεγάλοι χορηγοί: οι κυβερνήσεις. Τα Ηνωμένα Έθνη, η Τράπεζα του Κόσμου και περιφερειακές τράπεζες.

Το μοντέλο συμπεριφοράς τους είναι το "Φιλανθρωπικό Μοντέλο" και εδώ έγκειται το πρόβλημα.

"Η Ευρωπαϊκή ανάπτυξη, μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο (Σχέδιο Μάρσαλ) σημειώθηκε παρόλο αυτού. Γιατί; Είχαν έλλειψη του πνεύματος φτώχειας που εντοπίστηκε σε πολλές αναπτυσσόμενες χώρες. Η φιλανθρωπία ήταν η σωστή ανταπόκριση σε μια καταστροφή όπως ο πόλεμος".

Φιλανθρωπια

Η Φιλανθρωπία είναι υπεύθυνη για δύο τρόπους αύξησης της φτώχειας

1. Εξάρτηση
2. Διαφθορά

Αλλαγή, όχι "συνέχεια"

Χρειάζεται ένας μαζικός μετασχηματισμός που θα οδηγήσει σε ένα πρότυπο αειφόρου ανάπτυξης.

Τα Ηνωμένα Έθνη χρησιμοποιούν τη λέξη "συνέχεια" για να προσδιορίσουν τη κίνηση από το μοντέλο της φιλανθρωπίας (ως ανταπόκριση σε επείγουσα ανάγκη) στο μοντέλο της αειφόρου ανάπτυξης. Συχνά χρησιμοποιείται και η μεταφορά της αλλαγής ταχύτητας από την πρώτη στη δεύτερη. Αυτό είναι όμως παραπλανητικό. Δεν είναι μια "συνέχεια" αλλά μια μεγαλύτερη αλλαγή και είναι περισσότερο σα να πηγαίνεις από όπισθεν σε πρώτη.

Η ιστοσελίδα αυτή έχει μια ενότητα που αφορά την αλλαγή κάποιας βοήθειας που δίνεται, από απλή λειτουργία και προσφορά βοήθειας σε μια ουσιώδη αντιμετώπιση καταστάσεων έκτακτης ανάγκης (φιλανθρωπία) ώστε να την μετατρέψει με σκοπό να έχει την ικανότητα να λειτουργήσει με το μοντέλο ενδυνάμωσης της κοινότητας. Θα ήταν χρήσιμο να το συγκρίνουμε με την αλλαγή εδώ, σε παγκόσμια κλίμα διεθνούς βοήθειας.

Δείτε: Από την καταστροφή στην ανάπτυξη.

Δώστε ιδιαίτερη προσοχή στην ιατρική μεταφορά. Αφού κάποιος ασθενής σπάσει κάποιο κόκκαλο, εκείνοι που καλούνται να αντιμετωπίσουν την έκτακτη αυτή ανάγκη ζητούν γύψο και ισχυρά παυσίπονα. Όπως και με την φιλανθρωπία, έτσι και με αυτά ο ασθενής μπορεί να εθιστεί κι έπειτα θα πρέπει να ξεκόψει από αυτά ή να χάσει δύναμη.

Οι "τοξικομανείς της φιλανθρωπίας" πρέπει να αποβάλλουν τον εθισμό.

Τα εμποδια για την υπερβαση

Υπάρχουν κάποια πολύ δυνατά εμπόδια που επηρεάζουν την αλλαγή. Τα περισσότερα από αυτά είναι τα έννομα συμφέροντα.

1. Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις παροχής βοηθείας
2. Οι χορηγουμένες χώρες

Ενώ τα άτομα που έχουν έννομα συμφέρονται θα αντισταθούν στην αναγκαία αλλαγή, οι αποφάσεις των ομάδων στα Κοινοβούλια και στη Γενική Συνέλευση είναι πιο πιθανό να δουλέψουν. Αυτοί μπορούν να έχουν μεγαλύτερη δύναμη απ' ο,τι τα άτομα. Αυτές οι αποφάσεις της ομάδας είναι πιο πιθανό να δουλέψουν όταν δοθεί έμφαση στο ότι οι απαιτούμενες αλλαγές θα αντιστρέψουν την τρέχουσα τάση της αυξανόμενης φτώχειας.

Παγκοσμιο επιπεδο ακτιβισμου

Χρειάζεται ένας γενικός, παγκόσμιος, βασικός λόγος για να υπάρχει επιθυμία για αλλαγή.

Οι Ακτιβιστές μπορούν να παρακινήσουν και να τονώσουν την δημιουργία ενός τέτοιου βασικού λόγου. Οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει ακτιβιστής. Αυτό που χρειάζεται είναι μόνο η επιθυμία για αλλαγή και η προθυμία να μάθουν τις δεξιότητες που αναφέρονται στα εκπαιδευτικά έγγραφα αυτής της ιστοσελίδας.

Η καλύτερη συνολική στρατηγική είναι να οργανωθούν πολλά μικρά γκρουπ και να αποφευχθεί η τάση για δημιουργία μονολιθικών και ολιγομελών οργανισμών. Το μόνο που χρειάζεται στη συνέχεια είναι μια χαλαρή συμμαχία. Ξαναθυμηθείτε το σύνθημα: "Σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά!".

Ο ακτιβισμός πρέπει να συμπεριλάβει κάποιες σημαντικές πληροφορίες ή εκπαίδευση: "Τι πάει στραβά; Το κάτι για το τίποτα. Η φιλανθρωπία προωθεί την εξάρτηση και τη διαφθορά, οπότε περισσότερη φτώχεια". Παρόλο που υποστηρίζεται με την επιστημονική έρευνα και τις αναφορές, το μήνυμα πρέπει να παραμείνει όσο το δυνατόν απλούστερο.

Χρειάζεται επίσης πολιτική θέληση.

Οι ακτιβιστές μπορούν να κατορθώσουν να ενσταλάξουν το μήνυμα στους εθνικούς και διεθνείς ηγέτες, προσπαθώντας για έναν πιο ενεργό πληθυσμό και να πιέσουν τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης να πιέσουν τους ηγέτες αυτούς.

Διαρθρωτικεσ αλλαγεσ

Χρειάζεαι ένα σύνολο διαρθρωτικών αλλαγών (οι οποίες όμως πρέπει να γίνουν και κατανοητές).

• Οι ανθρωπιστικές οργανώσεις παροχής βοήθειας χρειάζονται όλες εντολές για να καταφέρουν να ενδυναμώσουν την αειφόρο ανάπτυξη.

• Οι εντολές αυτές πρέπει να έχουν κότσια! Οι οργανώσεις πρέπει να έχουν τους μηχανισμούς εκείνους που μπορούν να τις ενδυναμώσουν.

• Η παροχή βοήθειας δεν πρέπει να στηρίζεται σε απόψεις όπως "βοήθεια χωρίς κανένα αντάλλαγμα" αλλά "βοήθεια με το σωστό αντάλλαγμα". Θα πρέπει να βρίσκεται σε συμμόρφωση με τις απαιτήσεις-εντολές που έχουν δοθεί.

• Η βοήθεια θα πρέπει να βασίζεται στις ανάγκες και την δεκτικότητα των δικαιούχων χωρών, όχι στις πολιτικές ευθυγραμμίσεις τους.

• Οι φύλακες και οι επόπτες, που συγκεντρώνονται με ευθύνη των ανθρωπιστικών οργανώσεων, ανεξάρτητα από τις οργανώσεις, πρέπει να λειτουργούν ως διαιτητές και επόπτες.

Συμπερασμα: το προβλημα αναζητα λυσεισ

Υπάρχει ένα πρόβλημα. Λύσεις υπάρχουν. Αυτή η ενότητα μπορεί να μας οδηγήσει στο να τις βρούμε και να τις εφαρμόσουμε.

Αυτό το έγγραφο δεν είναι περιγραφή μιας τελευταίας λύσης. Αντί αυτού έχει ως στόχο να προσδιορίσει το μέγεθος του προβλήματος και την απαιτούμενη λύση και να επισημάνει όλους τους τρόπους εκείνους οι οποίοι είναι αναγκαίοι για να αλλάξει προς το καλύτερο ο τρόπος με τον οποίο δίνεται η βοήθεια.

Πώς μπορούμε να αλλάξουμε τη βοήθεια για να μειωθεί η φτώχεια.

© Πνευματικά δικαιώματα 1967, 1987, 2007 Φιλ Μπαρτλ
Σχεδιασμός Ιστοσελίδας: Lourdes Sada

––»«––

Τελευταία ενημέρωση: 26.07.2012