Tweet
Μεταφράσεις:
Català
English
Español
Filipino/Tagalog
Français
Ελληνικά / Elliniká
Italiano
日本語 / Nihongo
Polszczyzna
Português
Romãnã
Српски / Srpski
Tiếng Việt
Türkçe
اردو / Urdu
Άλλες σελίδες:
Ενότητες
Χάρτης Σελίδας
Λέξεις Κλειδιά
Επικοινωνία
Βοηθητικά Έγγραφα
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Παράγοντες της Φτώχειας
Οι Μεγάλοι Πέντε
από τον Δρ. Φιλ Μπαρτλ
μετάφραση Μαρία Μαυροπούλου
Σημειώσεις Εργαστηρίου
Ποιοι είναι οι μεγαλύτεροι παράγοντες της φτώχειας;
Η Φτώχεια ως Κοινωνικό Πρόβλημα:
Έχουμε όλοι νιώσει μια έλλειψη μετρητών κατά καιρούς. Αυτή είναι μια ατομική εμπειρία. Δεν είναι το ίδιο με το κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας. Ενώ τα χρήματα είναι ένα μέτρο του πλούτου, η έλλειψη μετρητών μπορεί να είναι ένα μέτρο της έλλειψης πλούτου, αλλά δεν είναι το κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας. Βλέπε "Αρχές".
Η φτώχεια ως κοινωνικό πρόβλημα είναι μια βαθιά ενσωματωμένη πληγή που διαπερνά κάθε διάσταση του πολιτισμού και της κοινωνίας. Περιλαμβάνει τα συνεχή χαμηλά επίπεδα εισοδήματος για τα μέλη μιας κοινότητας. Περιλαμβάνει μια έλλειψη πρόσβασης στις υπηρεσίες, όπως στην εκπαίδευση, στις αγορές, στην υγειονομική περίθαλψη, στην έλλειψη ικανότητας λήψης απόφασης και στην έλλειψη κοινοτικών εγκαταστάσεων, όπως του νερού, της υγιεινής, των δρόμων, των μεταφορικών μέσων και των επικοινωνιών. Επιπλέον, είναι μια "φτώχεια του πνεύματος", που επιτρέπει στα μέλη της κοινότητας να έχουν και να νιώθουν απελπισία, απόγνωση, απάθεια και δειλίας. Η φτώχεια και ειδικά οι παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτήν, είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα, και η λύση της είναι κοινωνική.
Μαθαίνουμε σ' αυτές τις ιστοσελίδες κατάρτισης ότι δεν μπορούμε να παλέψουμε τη φτώχεια ανακουφίζοντας τα συμπτώματά της, αλλά μόνο με να επιτεθούμε στους παράγοντες της ένδειας. Αυτό το φυλλάδιο απαριθμεί και περιγράφει τους "Μεγάλους Πέντε" Παράγοντες που συμβάλλουν στο κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας.
Η απλή μεταφορά των κεφαλαίων, ακόμα κι αν είναι στα θύματα της φτώχειας, δε θα ξεριζώσει και δε θα μειώσει τη φτώχεια. Θα ανακουφίσει μόνο τα συμπτώματά της στο κοντινό μέλλον. Δεν είναι μια ανθεκτική λύση. Η φτώχεια ως κοινωνικό πρόβλημα καλεί σε μια κοινωνική λύση. Η λύση είναι η σαφής, συνειδητή και σκόπιμη αφαίρεση των πέντε μεγάλων παραγόντων της φτώχειας.
Παράγοντες, Αιτίες και Ιστορία:
Ένας "παράγοντας" και μια "αιτία" δεν είναι ακριβώς το ίδιο πράγμα. Μια "αιτία" μπορεί να ειδωθεί ως κάτι που συμβάλλει στην προέλευση ενός προβλήματος, όπως η φτώχεια, ενώ ο "παράγοντας", ως κάτι που συμβάλλει στη συνέχιση του προβλήματος, μετά τη δημιουργία του.
Η φτώχεια στην παγκόσμια κλίμακα έχει πολλές ιστορικές αιτίες: αποικιοκρατία, σκλαβιά, πόλεμος και κατάκτηση. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις αιτίες και σ' αυτό που αποκαλούμε παράγοντες που διατηρούν τις συνθήκες της φτώχειας. Η διαφορά είναι σήμερα από την άποψη του τι μπορούμε να κάνουμε για αυτούς. Δεν μπορούμε να επιστρέψουμε στην ιστορία και να αλλάξουμε το παρελθόν. Η φτώχεια υπάρχει. Η φτώχεια προκλήθηκε. Μπορούμε ενδεχομένως να κάνουμε κάτι για τους παράγοντες που διαιωνίζουν τη φτώχεια;
Είναι ευρύτερα γνωστός ότι πολλά έθνη της Ευρώπης, που αντιμετώπισαν καταστρεπτικούς πολέμους, όπως οι παγκόσμιοι πόλεμοι Ι και ΙΙ, μειώθηκαν μέσα από τη φτώχεια, όπου οι άνθρωποι επιζούσαν μόλις και μετά βίας μέσω ελεημοσύνης και φιλανθρωπιών. Μέσα στις δεκαετίες όμως είχαν παρουσιαστεί με πραγματικό οικιακό εισόδημα, για να γίνουν αναπτυγμένα κράτη και σύγχρονα ισχυρά έθνη με ακμάζοντες ανθρώπους. Ξέρουμε επίσης ότι πολλά άλλα έθνη έχουν παραμείνει μεταξύ των ελάχιστα αναπτυγμένων του πλανήτη, ακόμα κι αν τα δισεκατομμύρια των δολαρίων των αποκαλούμενων χρημάτων "ενίσχυσης" ξοδεύτηκαν γι' αυτά. Γιατί; Επειδή δεν αντιμετωπίστηκαν οι παράγοντες της φτώχειας, παρά μόνο τα συμπτώματα. Σε εθνικό επίπεδο, ένα χαμηλό ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) δεν είναι η ίδια η φτώχεια. Είναι το σύμπτωμα της φτώχειας ως ένα κοινωνικό πρόβλημα.
Οι παράγοντες της φτώχειας (ως ένα κοινωνικό πρόβλημα) που παραθέτονται εδώ, αμάθεια, αρρώστια, απάθεια, ανεντιμότητα και εξάρτηση, φαίνονται απλώς ως όροι. Δεν έχουμε κατά νου να κάνουμε μια ηθική κρίση. Δεν είναι καλοί ή κακοί, απλώς υπάρχουν. Εάν η απόφαση μιας ομάδας ανθρώπων, όπως είναι μια κοινωνία ή μια κοινότητα, είναι η ελάττωση και η εξάλειψη της φτώχειας, πρέπει, χωρίς κρίση αξιών, να παρατηρήσουν και να εντοπίσουν αυτούς τους παράγοντες και να αναλάβουν δράση, ώστε να τους αφαιρέσουν, ως τρόπο εξάλειψης της φτώχειας.
Οι πέντε μεγάλοι παράγοντες, με τη σειρά τους, συμβάλλουν σε δευτερεύοντες παράγοντες όπως είναι η έλλειψη αγορών, η φτωχή υποδομή και ηγεσία, η κακή διακυβέρνηση, η υπο-απασχόληση, η έλλειψη δεξιοτήτων, η συστηματική αποχή, η έλλειψη κεφαλαίου κ.ά. Καθένα από αυτά είναι κοινωνικό πρόβλημα. Καθένας από αυτούς είναι κοινωνικό πρόβλημα, καθένας οφείλεται σε κάποιους από τους πέντε μεγάλους παράγοντες και συμβάλλει στη διαιώνιση της φτώχειας. Η εξάλειψή τους είναι απαραίτητη για την αποβολή της φτώχειας.
Ας δούμε σύντομα καθέναν από τους μεγάλους πέντε παράγοντες.
Αμάθεια:
Αμάθεια σημαίνει έλλειψη πληροφόρησης ή έλλειψη γνώσης. Είναι διαφορετικό από την ανοησία, που είναι έλλειψη εξυπνάδας, και διαφορετικό από τη βλακεία, που είναι έλλειψη σοφίας. Αυτά τα τρία συχνά συγχέονται και αρκετοί πιστεύουν ότι είναι το ίδιο.
"Η γνώση είναι δύναμη" λένε οι παλιότεροι. Δυστυχώς, κάποιοι άνθρωποι, γνωρίζοντάς το προσπαθούν να κρατήσουν τη γνώση για τους εαυτούς τους (ως μια στρατηγική κατάκτησης ενός άδικου πλεονεκτήματος) και εμποδίζουν τους άλλους από την κατάκτηση της γνώσης. Μην περιμένετε ότι εάν εκπαιδεύσετε κάποιον σε μια συγκεκριμένη δεξιότητα ή παρέχετε κάποιες πληροφορίες, αυτή η πληροφορία ή η δεξιότητα θα αλπωθεί με φυσικό τρόπο και στο υπόλοιπο μιας κοινότητας.
Το σημαντικό είναι να καθορίσουν τι πληροφορία λείπει. Πολλοί σχεδιαστές και δυνατά μυαλά, που θέλουν να βοηθήσουν μια κοινότητα να γίνει ισχυρότερη, σκέφτονται ότι η λύση είναι η εκπαίδευση. Εκπαίδευση όμως σημαίνει πολλά πράγματα. Κάποιες πληροφορίες δεν είναι απαραίτητες γι΄αυτήν την κατάσταση. Δεν πρόκειται να βοηθήσει ένα γεωργό να ξέρει ότι ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα πέθαναν στο σαιξπηρικό έργο, αλλά θα του ήταν περισσότερο χρήσιμο να γνωρίζει ποιο είδος σπόρων μπορεί να επιζήσει στο τοπικό έδαφος, και ποια όχι.
Η κατάρτιση σε αυτήν τη σειρά εγγράφων κοινοτικής ενδυνάμωσης περιλαμβάνει (ανάμεσα σε άλλα) τη μεταφορά της πληροφορίας. Χωρίς μια γενική εκπαίδευση, που, έτσι κι αλλιώς, έχει τη δική της ιστορία για την επιλογή των αιτιών που συμπεριλαμβάνει, η πληροφορία που περιλαμβάνεται εδώ στοχεύει στην ενδυνάμωση της ικανότητας και όχι σε ένα γενικό διαφωτισμό.
αρρώστια
Όταν μια κοινότητα έχει ένα υψηλό ποσοστό ασθενειών, η συστηματική αποχή από την εργασία είναι υψηλή, η παραγωγικότητα είναι χαμηλή και δημιουργείται λιγότερος πλούτος. Εκτός από τη δυστυχία, την ταλαιπωρία και το θάνατο που προκύπτουν, η ασθένεια είναι επίσης ένας σημαντικός παράγοντας της φτώχειας σε μια κοινότητα. Το να είναι κάποιος καλά (η ευημερία) δε βοηθά μόνο τα άτομα που είναι υγιή, αλλά συμβάλλει στην εξόντωση της φτώχειας στην κοινότητα.
Εδώ, όπως οπουδήποτε αλλού, η πρόληψη είναι καλύτερη από θεραπεία. Είναι μια από τις βασικές αρχές της ΠΥΠ (Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Περίθαλψης). Η οικονομία είναι πολύ υγιέστερη, εάν ο πληθυσμός είναι πάντα υγιής. Ακόμη περισσότερο απ' ότι εάν οι άνθρωποι αρρωσταίνουν και πρέπει να θεραπευθούν. Η υγεία συμβάλλει στην εξόντωση της φτώχειας πιο πολύ από τις πλευρές πρόσβασης στο ασφαλές και καθαρό πόσιμο νερό, χωρισμού των εγκατατάσεων υγιεινής από την παροχή νερού, γνώσης της υγιεινής για την πρόληψη ασθενειών - πολύ περισσότερο από τις κλινικές, τους γιατρούς και τα φάρμακα, τα οποία είναι δαπανηρές θεραπευτικές λύσεις, παρά πρόληψη ασθενειών.
Θυμηθείτε, ανησυχούμε για τους παράγοντες και όχι για τις αιτίες. Δεν παίζει ρόλο εάν η φυματίωση προέκυψε από ξένουν που ήρθαν για πρώτη φορά στον τόπο ή εάν είναι ιθαγενής. Και δεν παίζει ρόλο εάν το HIV που μεταφέρει το AIDS ήταν μια συνομωσία της CIA, για να αναπτύξει ένα βιολογικό πολεμικό όπλο ή εάν προήλθε από τους πράσινους πίθηκους. Αυτά είναι οι πιθανές αιτίες. Το να ξέρουμε τις αιτίες δεν θα εξαλείψει την αρρώστια. Το να ξέρουμε τους παράγοντες που μπορούν να οδηγήσουν σε καλύτερη υγιεινή και προληπτική συμπεριφορά, μπορεί να οδηγήσει την τελική εξόντωση της αρρώστιας.
Πολλοί άνθρωποι βλέπουνε την πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη ως θέμα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, μείωση του πόνου και της δυστυχίας και ποιότητα της ζωής των ανθρώπων. Αυτοί όλοι είναι ισχυροί λόγοι που συμβάλλουν σε έναν υγιή πληθυσμό. Αυτό που υποστηρίζεται εδώ, περισσότερο και από αυτούς του λόγους, είναι ότι ένας υγιής πληθυσμός συμβάλλει στην εξόντωση της φτώχειας. Επίσης υποστηρίζεται ότι η φτώχεια όχι μόνο μετριέται από τα υψηλά ποσοστά νοσηρότητας και θνησιμότητας, αλλά και ότι η ασθένεια συμβάλλει σε άλλες μορφές και πτυχές της φτώχειας.
Απάθεια:
Η απάθεια είναι όταν οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται ή όταν νιώθουν τόσο ανίσχυροι που δεν προσπαθούν να αλλάξουν τα πράγματα, να διορθώσουν τα λάθη ή να βελτιώσουν τις συνθήκες.
Μερικές φορές, κάποιοι άνθρωποι νιώθουν ανίκανοι να πετύχουν κάτι, ζηλεύουν τους συγγενείς ή τους φίλους τους από την κοινότητα που τα καταφέρνουν. Έτσι κοιτάζουν να "κατεβάσουν" αυτόν που προσπαθεί να πετύχει κάτι στο δικό τους επίπεδο φτώχειας. Η απάθεια αναπαράγει απάθεια.
Ενίοτε η απάθεια νομιμοποιείται πίσω από θρησκευτικά διδάγματα του τύπου "δέξου ό,τι υπάρχει, γιατί ο Θεός έχει αποφασίσει για τη μοίρα σου". Αυτή η μοιρολατρία μπορεί να χρησιμοποιηθεί - λανθασμένα - ως δικαιολογία. Δεν υπάρχει πρόβλημα να πιστέψουμε ότι ο Θεός αποφασίζει για τη μοίρα μας, εάν δεχτούμε επίσης ότι ο Θεός ίσως αποφασίζει ότι πρέπει να κινητοποιηθούμε, για να βελτιώσουμε τους εαυτούς μας. "Προσευχήσου στο Θεό, αλλά τράβα κουπί προς την ακτή" λέει μια ρωσική παροιμία, που δείχνει ότι είμαστε στα χέρια του Θεού, αλλά έχουμε, επίσης, την ευθύνη να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας.
Έχουμε δημιουργηθεί με πολλές ικανότητες: να επιλέγουμε, να συνεργαζόμαστεμ να οργανωνόμαστε με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας. Δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε το Θεό ή τον Αλλάχ ως δικαιολογία, για να μην κάνουμε τίποτε. Είναι το ίδιο κακό, όσο και το να βρίζουμε το Θεό. Πρέπει να υμνούμε το Θεό και να χρησιμοποιούμε τα θεϊκά δοσμένα ταλέντα μας.
Στον πόλεμο ενάντια στη φτώχεια, ο κινητοποιητής χρησιμοποιεί την ενθάρρυνση και τους ύμνους, ώστε οι άνθρωποι (1) θα θελήσουν και (2) θα μάθουν πώς θα πάρουν την ευθύνη για τις ζωές τους.
Ανεντιμότητα:
Όταν οι πόροι που προορίζονται να χρησιμοποιηθούν για τις κοινοτικές υπηρεσίες ή εγκαταστάσεις, εκτρέπονται στις ιδιωτικές τσέπες κάποιου που κατέχει μια θέση δύναμης, υπάρχει κάτι περισσότερο από τον απλό ηθικό κίνδυνο. Σ' αυτήν τη σειρά κατάρτισης δεν κριτικάρουμε τι είναι καλό ή κακό. Επισημαίνουμε, όμως, ότι είναι μια σημαντική αιτία της φτώχειας η ανεντιμότητα των προσώπων εμπιστοσύνης και ισχύος. Το ποσό που κλέβεται από το κοινό, που παραλαμβάνεται και απολαμβάνεται από το άτομο, είναι πολύ λιγότερο συγκριτικά με τη μείωση στο επίπεδο πλούτου, που προοριζόταν για το ενδιαφερόμενο κοινό.
Το χρηματικό ποσό που αποσπάστηκε ή καταχράστηκε δεν είναι το ποσό που ελαττώνει το επίπεδο του πλούτου στην κοινότητα. Οι οικονομολόγοι μιλούν για τον "πολλαπλασιαστή της επίδρασης". Όπου επενδύεται ο νέος πλούτος, η θετική επίδραση στην οικονομία είναι περισσότερη από το χρηματικό ποσό που δημιουργείται. Όταν τα χρήματα επένδυσης αποσύρονται από την κυκλοφορία, το ποσό πλούτου, από το οποίο η κοινότητα στερείται, είναι μεγαλύτερο από το ποσό που κερδίζεται από τον καταχραστή. Όταν ένας κυβερνητικός ανώτερος υπάλληλος δωροδοκείται με 100 δολάρια, η κοινωνική επένδυση μειώνεται κατά τόσο κατά 400 δολάρια στον πλούτο της κοινωνίας.
Είναι ειρωνία ότι αναστατωνόμαστε όταν ένας κλέφτης κλέβει από μια αγορά κάτι που αξίζει 10 δολάρια, ενώ, εάν ένας ανώτερος δημόσιος υπάλληλος κλέψει 1000 δολάρια από το κοινό πορτοφόλι, πράγμα που κάνει ζημιά 4000 δολαρίων στην κοινότητα, δεν τον τιμωρούμε. Σεβόμαστε το δεύτερο κλέφτη τον προφανή πλούτο του και εκθειάζουμε το άτομο αυτό για τη βοήθεια που προσφέρει στους συγγενείς και γείτονές του. Αντίθετα, χρειαζόμαστε την αστυνομία να προστατεύσει τον πρώτο κλέφτη από το να μη λιντσαριστεί από τους ανθρώπους στο δρόμο.
Ο δεύτερος κλέφτης είναι μια πρωταρχική αιτία της φτώχειας, ενώ ο πρώτο είναι ίσως ένα θύμα της φτώχειας, η οποία οφείλεται στον δεύτερο. Η στάση μας, όπως περιγράφηκε στην παράγραφο αριστερά, είναι κάτι περισσότερο από ειρωνία: είναι ένας παράγοντας που διαιωνίζει τη φτώχεια. Εάν ανταμείβουμε εκείνον που προκαλεί τη σημαντικότερη ζημιά και τιμωρούμε μόνο αυτούς που είναι πραγματικά θύματα, τότε οι λανθασμένες τοποθετήσεις μας συμβάλλουν επίσης στη φτώχεια. Όταν τα χρήματα που έχουν καταχραστεί φεύγουν έξω από τη χώρα και καταθέτοναι σε μια ξένη (π.χ. ελβετική) τράπεζα, δεν συμβάλλουν με τίποτα στην εθνική οικονομία, παρά μόνο βοηθούν τη χώρα της ξένης τράπεζας με ή χωρίς ευνοϊκούς φορολογικούς όρους (offshore).
Εξάρτηση:
Η εξάρτηση είναι το τελικό αποτελέσμα της αποδοχής της φιλανθρωπίας. Βραχυπρόθεσμα, όπως μετά από μια καταστροφή, αυτή η φιλανθρωπία μπορεί να είναι ουσιαστική για την επιβίωση. Μακροπρόθεσμα, όμως, η φιλανθρωπία αυτή μπορεί να συμβάλει στον πιθανό αφανισμό του παραλήπτη, και βεβαίως στη συνεχόμενη φτώχεια.
Είναι μια στάση, μια πεποίθηση, ότι κάποιος που είναι τόσο φτωχός, τόσο αβοήθητος, κάποιος που δεν μπορεί να βοηθήσει τον ευατό του, μια ομάδα που δεν μπορεί να βοηθηθεί από τα μέλη της, πρέπει να εξαρτώνται από την εξωτερική βοήθεια. Η στάση και η κοινή πεποίθηση είναι ο μεγαλύτερος παράγοντας δικαιολογίας που διαιωνίζει τη συνθήκη, όπου το άτομο ή η ομάδα πρέπει να εξαρτηθεί από την εξωτερική βοήθεια.
Υπάρχουν πολλά άλλα έγγραφα σε αυτόν τον ιστοχώρο που αναφέρονται στην εξάρτηση. Βλέπε: Εξάρτηση και, Αποκαλύπτοντας κρυφούς πόρους. Όταν δείχνουμε πώς να χρησιμοποιήσουμε την αφήγηση των ιστοριών, για να επικοινωνήσουμε τις ουσιαστικές αρχές της ανάπτυξης, η ιστορία του Μωάμεθ και του σκοινιού χρησιμοποιείται ως απεικονιστικός μύθος-κλειδί της αρχής ότι η βοήθεια δεν πρέπει να έχει τη μορφή της φιλανθρωπίας που αποδυναμώνει ενθαρρύνοντας την εξάρτηση, αλλά πρέπει να ενδυναμώνει.
Η κοινοτική μεθοδολογία ενδυνάμωσης είναι μια εναλλακτική λύση στην προσφορά της φιλανθρωπίας (που αποδυναμώνει), αλλά παρέχει βοήθεια, κεφάλαιο και κατάρτιση που στοχεύουν στις κοινότητες χαμηλού εισοδήματος, ώστε να τις καταστήσει δυνατές να προσδιορίσουν τους δικούς τους πόρους και να πάρουν τον έλεγχο της ανάπτυξής τους, καθώς ενδυναμώνονται. Όταν ένα πρόγραμμα στοχεύει στην προώθηση της αυτάρκειας, οι παραλήπτες, μέχρι να βελτιωθεί το επίπεδο της συνειδητοποίησής τους, αναμένουν, υποθέτουν και ελπίζουν ότι το πρόγραμμα έρχεται για να τους παράσχει τους πόρους για την εγκατάσταση μιας μονάδας ή μιας υπηρεσίας στην κοινότητα.
Μεταξύ των πέντε σημαντικών παραγόντων της φτώχειας, το σύνδρομο εξάρτησης είναι αυτό που ανησυχεί περισσότερο τον κοινοτικό κινητοποιητή.
Συμπέρασμα:
Αυτοί οι πέντε παράγοντες δεν είναι ανεξάρτητοι ο ένας από τον άλλον. Η αρρώστια συμβάλλει στην αμάθεια και στην απάθεια. Η ανεντιμότητα συμβάλλει στην αρρώστια και στην εξάρτηση. Και έτσι συνεχίζεται, καθένας συμβάλλει στους άλλους.
Σε κάθε διαδικασία κοινωνικής αλλαγής, ενθαρρύνουμε το "σκέψουν παγκόσμια, δράσε τοπικά". Οι πέντε μεγάλοι παράγοντες φαίνεται να είναι διαδεδομένοι και βαθιά ενσωματωμένοι στις πολιτιστικές αξίες και πρακτικές. Μπορούμε εσφαλμένα να πιστέψουμε ότι οποιοσδήποτε από μας, στο μικρό επίπεδο της ζωής μας, δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτούς.
Μην απελπίζεστε. Εάν ο καθένας μας δεσμευτεί προσωπικά να πολεμήσει αυτούς τους παράγοντες της φτώχειας σε όποια φάση της ζωής, τότε το συνολικό ποσό όλων μας που κάνουμε κάτι και η πολλαπλασιαστική επίδραση των ενεργειών μας στους άλλους, θα συμβάλουν στην αποσύνθεση αυτών των παραγόντων και, τελικά, στη νίκη πάνω στη φτώχεια.
Το υλικό κατάρτισης σ' αυτόν τον ιστοχώρο στοχεύει στη μείωση της φτώχειας σε δύο μέτωπα, (1) στη μείωση της κοινοτικής φτώχειας μέσα από την κινητοποίηση των κοινοτικών ομάδων, ώστε να ενωθούν, να οργανωθούν και να αναλάβουν κοινοτική δράση, και (2) στη μείωση της προσωπικής φτώχειας με τη δημιουργία πλούτου μέσω της ανάπτυξης μικρών επιχειρήσεων.
Εσείς, ως ένας κινητοποιητής, είστε στη θέση-κλειδί να έχετε επίδραση στους πέντε μεγάλους παράγοντες της φτώχειας. Διευθύνοντας την κινητοποίηση και την κατάρτιση για τη μείωση της φτώχειας, μπορείτε να εξασφαλίσετε την ακεραιότητά σας, να εμποδίσετε αυτούς που θα αλλοίωναν το σύστημα και να ενθαρρύνετε όλους τους συμμετέχοντές σας να ασκηθούν στην αντιμετώπιση των παραγόντων φτώχειας κατά τη διάρκεια των ενεργειών που επιλέγουν, όταν καθοδηγούνται και εκπαιδεύονται από σας.
Οι πέντε μεγάλοι παράγοντες της φτώχειας (ως ένα κοινωνικό πρόβλημα) περιλαμβάνουν: αμάθεια, αρρώστια, απάθεια, ανεντιμότητα και εξάρτηση.
Αυτοί, στη συνέχεια, συμβάλλουν στους δευτερεύοντες παράγοντες όπως η έλλειψη αγορών, η φτωχή υποδομή, η φτωχή ηγεσία, η κακή διακυβέρνηση, η υπο-απασχόληση, η έλλειψη δεξιοτήτων, η έλλειψη κεφαλαίου, και άλλοι.
Η λύση στο κοινωνικό πρόβλημα της φτώχειας είναι η κοινωνική λύση της απομάκρυνσης των παραγόντων της φτώχειας.
––»«––
Κοινοτική Συνειδητοποίηση. Υγεία και Υγιεινή:
 |