Tłumaczenia:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

SPOŻYWANIE POSIŁKÓW Z PRZYJACIÓŁMI

Rola Żywności w Umacnianiu Społeczności

napisał Phil Bartle, PhD

Przetłumaczone przez: Ewa Busz

Broszura Instruktażowa

Kto je z kim "jest czynnikiem wpływającym na mobilizację"

Wprowadzenie:

Jednym z aspektów umacniania społeczności, często pomijanym w rozwoju społeczności, książkach i nauczaniu, jest grupowe spożywanie posiłków. Tak jak świętowanie po ukończeniu projektu i wielu innych ważnych działań, coś takiego może być postrzegane jako wakacje lub czas wolny (nicnierobienie), ale jest ważną częścią pracy (działania) mobilizatora.

Jak socjolog by powiedział, żywność to coś więcej niż tylko fizyczne korzyści dostarczenia składników odżywczych i zdrowie. To, z kim jemy, kiedy jemy, gdzie, co i w jakich warunkach spożywamy posiłki, jest bardzo ważne z socjologicznego punktu widzenia. (Gdyby tylko logika i odżywianie się liczyły, jedlibyśmy robaki).

Te sprawy są ważne, dlatego mobilizator powninien wiedzieć jak najwięcej o społeczności i jak się wśród niej zachowywać, oraz powinien również włączyć tę wiedzę w strategię umacniania społeczności poprzez mobilizację.

Komensalizm:

Słowo "Komensalizm" pochodzi z łaciny (oraz arabskiego) i znaczy "dzielić stół". W socjologi, idea "komensjalizmu" jest najprościej opisana jako "ludzie którzy jedzą wspólnie posiłki".

Zacznij od siebie: z kim jesz, a z kim nie. Zazwyczaj te osoby, z którymi spożywasz posiłki, zaliczasz do swojej rodziny i przyjaciół.

Ci, z którymi nie jesz - z jakichkolwiek powodów, są społecznie odleglejsi, klasowo wyżej lub niżej w społecznym statusie, obcy, wrogowie, rywale, lub czasem są osobami należącymi do osobnej grupy językowej, etnicznej, religijnej, płciowej, wiekowej lub pracowniczej.

To wszystko oczywiście wygląda różnie w różnych społecznościach, różnych przedziałach czasu i społeczeństwach. Zależy to również od kontekstu socjalnego; z niektórymi osobami zjesz posiłek w pracy, ale nie zjadłbyś go z nimi w ich lub twoim domu.

Ogólnie mówiąc (z wieloma wyjątkami), ludzie mają skłonność jeść z osobami, z którymi mają poczucie solidarności lub zaufania. Czasami to zaufanie jest bardziej na pokaz niż rzeczywiste, niektóre osoby jedzą z innymi by zademonstrować zaufanie, podczas gdy w rzeczywistości w ogóle sobie nie ufają. Wspólne spożywanie posiłków, jest jak wszystko co dotyczy kultury symboliczne i wyraża sobą wiele wartości i znaczeń.

Wpływ jest Dwukierunkowy:

Związek między (a) statusem społeczym lub powiązaniami, oraz (b) kto je z kim, jest widoczny i niepodważalny. Nie jest to dowód na to, że istnieje zależność między nimi, ale rzeczywiście sugeruje, że istnieje taka prawidlowość.

Jak zachodzi ta zbieżność? Doświadczony mobilizator społeczny wie, że wpływ jest dwukierunkowy. Na to, jak ludzie się osądzają, może mieć wpływ to, kto świadomie wybiera z kim jeść. I odwrotnie, wybór tego, kto z kim je może być efektem tego, jak ludzie osądzają się nawzajem.

Wynikają z tego dwa wnioski dla mobilizatora. (1) W wymogu pracy, iż należy znać społeczne i kulturalne tło społeczności, jako ważnego zadania mobilizatora, należy uwypuklić znajomość tego, kto z kim je. (2) Ustawianie tak sytuacji, że ludzie jadają z tymi, z którymi normalnie by nie spożywali posiłków, jest środkiem do wprowadzenia nowych społecznych relacji i uwypukleniem umacniania społeczności poprzez podkreślenie jedności.

Jedność jest bardzo ważna dla mobilizatora. Zobacz stronę Mobilizacja do Jedności Jeśli zebrać ludzi razem, by wspólnie dzielili się posiłkiem, zwiększy to jedność i jest wówczas kolejnym narzędziem, które może wykorzystać mobilizator.

Trzy Modele Spożywania Posiłków w Mobilizacji Społeczności:

Może być wiele okazji by pozwolić społeczności lub członkom komitetu jeść razem z okazji publicznych wydarzeń. Im większą wiedzę o społeczności posiada mobilizator, tym lepiej, ponieważ więcej okazji zostanie wykorzystane.

Zapewnienie pożywienia członkom społeczności, którzy zdobyli się na "wyjście z tłumu" by swoją pracą oczyścić teren należący do społeczności lub budując, jest wartościowym przedsięwzięciem, przyczyniającym się do promowania entuzjazmu do pracy oraz jedności i solidarności.

W wiejskich obszarach, rolnicy, którzy nie mają wystarczającej ilości gotówki, mogą być chętni do dania zamiast niej produktów rolnych. W tym samym czasie, niektórzy członkowie społeczności, najprawdopodobniej ci, niezdolni do ciężkiej pracy związanej z budową, mogą być chętni by poświęcić swój czas i wysiłek gotując, podając lub ofiarowując jedzenie.

Jest łatwo zignorować pracę komitetu wykonawczego. Poświęcają oni swój czas, wiedzę i wyobraźnię dla projektu społecznościowego. Muszą oni być również ostrożni, aby ich działania pozostały przejrzyste podczas obrotu pieniędzmi społeczności, aby utrzymać zaufanie i entuzjazm wśród ludzi. Jeśli członkowie społeczności przygotowują małe ilości jedzenia, nawet jako symboliczny gest, na zebraniach członków swoich komitetów, to będą oni mniej podejrzani o posiadanie ukrytych intencji zwiększenia swojego dochodu poprzez przywłaszczenie sobie zasobów społeczności.

W trakcie publicznych uroczystości głoszących ukończenie projektu, mobilizator powinien poradzić społeczności, by zaprosić ważne i znane osoby do uczestnictwa w nich. Przyciągnie to dziennikarzy, którzy upublicznią to wydarzenie. Jeśli społeczność może dostarczyć przekąski dla ważnych gości, lub - co jest nawet lepsze - dla wszystkich przybyłych, wtedy zaufanie i solidarność społeczności zwiększy się.

Wybór Pożywienia:

Mobilizator nie wybiera tego, co będzie podawane. Pracą mobilizatora jest zachęcanie komitetu, jeśli nie całej społeczności, do wyboru żywności, która pownna być podana, kiedy, co, gdzie, ile i inne szczegóły. Jeśli utworzony został komitet do podjęcia dezycji o rodzaju żywności, ich wybór może być dobrym źródłem informacji dla mobilizatora.

Na przykład wybór kontrowersyjnego pożywnienia, lub takiego które stanowi tabu, może być wskazówką dotyczącą podziałów wśród kierownictwa. Wieprzownia na przykład, nie powinna być podawana muzułmanom, wołowina Hindusom, mięso wegetarianom. Jeśli komitet wybierze taką żywność, wtedy dla mobilizatora jest to informacja, że komitet jest uprzedzony do innych frakcji.

Na początku mobilizator powinien spróbować, wpierw po cichu, przekonać komitet, żeby był bardziej wrażliwy na różnorodność zasad żywieniowych wśród społeczności. Jeśli nic to nie da, wtedy mobilizator może podnieść tę kwestię publicznie, na zgromadzeniu społeczności, wskazując, że projekt ten jest dla całej społeczności a nie dla jednej frakcji, a więc powinno się podawać jedzenie, które mogą jeść wszyscy, lub przygotować wszystko tak, by zasady żywieniowe innych frakcji nie zostały złamane.

W wielu projektach społecznościowych, zwłaszcza kiedy odwiedzają społeczność ważni goście, podaje się przekąski, stało się też tradycją, by podawać znane światowe butelkowane (lub puszkowane) napoje. Autor tego artykułu nie wspiera "coca-colizacji" lub lojalności do jakiejś marki tego napoju. Gotowana woda, lokalne napoje, herbata i/lub kawa wystarczą w zupełności.

Podsumowanie:

Kultura jedzenia oraz wspólnego spożywania posiłków, "tych, co dzielą razem stół", jest ważna dla mobilizatora. Znajomość zwyczajów żywieniowych jest wskazówką tego, jak dobrze mobilizator zna społeczność, oraz tego, jak zjednoczona lub podzielona jest społeczność.

Wskazówki i zachęcanie społeczności i jej komitetu wykonawczego zajmującego się projektem, do przygotowania różnych okazji, podczas których ludzie będą jeść wspólnie, zaowocuje większą jednością, solidarnością i zaufaniem, które są ważnymi czynnikami w umacnianiu społeczności.

Tak jak i wiele rzeczy wykonanych przez dobrego mobilizatora, mobilizator wspiera uczestnictwo, przewodnictwo i stymulowanie społeczności i jej kierownictwa projektu do podejmowania decyzji, a nie do dyktowania warunków i podejmowania tych decyzji za nich.

Źródła:

Żywność i Kultura: http://lilt.ilstu.edu/rtdirks/SOCIAL.html

Margaret Visser: http://www.umanitoba.ca

Wkład Społeczności:Posiłki dla Ochotniczych Pracowników

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 22.11.2011