Μεταφράσεις:

Άλλες σελίδες:

Ενότητες

Χάρτης τοποθεσίας

Λέξεις κλειδιά

Επικοινωνία

Βοηθητικά έγγραφα

Χρήσιμοι σύνδεσμοι

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

Περιεχόμενα:

• Αρχή
• Εισαγωγή
• Συμμετοχή
• Διαχείριση
• Παροχή δυνατότητας
• Συμπέρασμα
• Τέλος

ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ

του Δρ. Φιλ Μπαρτλ

μετάφραση: Γεωργία Σαμαρά

Από τη Στρατηγική Κοινοτικής Διαχείρισης

Αυτό το έγγραφο περιγράφει τη στρατηγική ως σύνολο, παρέχοντας λεπτομέρειες και διασυνδέσεις μεταξύ στοιχείων αυτής της στρατηγικής. Βλέπε Ένα σκιαγράφημα της στρατηγικής

Εισαγωγή, Τα τρία κύρια μέρη της Στρατηγικής:

Τα τρία μέρη της στρατηγικής (1) παρακίνηση της κοινοτικής συμμετοχής, (2) εκπαίδευση στη διαχείριση και (3) προώθηση ενός κατάλληλου περιβάλλοντος, αναθεωρούνται σε αυτή την εισαγωγή και στη συνέχεια εξηγούνται λεπτομερώς στα ακόλουθα τρία μέρη.

Στοιχείο A: Κοινοτική συμμετοχή:

Πρόκειται για έναν κύκλο τυπικής ή ορθόδοξης παρέμβασης, που ορισμένες φορές αποκαλείται κύκλος επίλυσης προβλημάτων, κύκλος κινητοποίησης ή κύκλος κοινοτικής ανάπτυξης. Η κοινοτική συμμετοχή δεν συμβαίνει συνήθως αυθόρμητα σε μια κοινότητα. Απαιτεί εκπαιδευμένους κινητοποιητές που θα εργαστούν (παρέμβουν) στην κοινότητα.

Η βασική διαδικασία έχει περίπου ως εξής: Αρχικά εσείς (ο κινητοποιητής) λαμβάνετε άδεια και εξουσιοδότηση να επιτελέσετε το έργο σας. Στη συνέχεια, αρχίζετε να ευαισθητοποιείτε την κοινότητα για τα προβλήματα που υπάρχουν.

Εφιστάτε την προσοχή σε όσους υποθέτουν ότι θα επιλύσετε τα προβλήματα, αλλά υποδεικνύετε ότι η κοινότητα διαθέτει τους δυνητικούς πόρους για να επιλύσει τα δικά της προβλήματα. Το μόνο που χρειάζεται είναι η βούληση και ίσως κάποιες δεξιότητες διαχείρισης, τις οποίες μπορείτε να τους βοηθήσετε να αποκτήσουν. Διευκολύνετε την ενοποίηση της κοινότητάς τους, την αξιολόγηση και την επίτευξη συμφωνίας σε έναν στόχο προτεραιότητας. Τους βοηθάτε να οργανώσουν μια εκτελεστική επιτροπή ή να αναζωογονήσουν μια υπάρχουσα. Τους βοηθάτε να προετοιμάσουν ένα σχέδιο δράσης και ένα σχέδιο έργου. Τους επικροτείτε όταν εκείνοι, και όχι εσείς, το υλοποιούν, διασφαλίζοντας ότι υπάρχει διαφάνεια, εποπτεία, αναφορά. Τους βοηθάτε να εορτάσουν την ολοκλήρωσή του και, στη συνέχεια, να αξιολογήσουν τα αποτελέσματα.

Η δεύτερη αξιολόγηση εκκινεί όλη τη διαδικασία από την αρχή και γι' αυτό την αποκαλούμε κύκλο. Τη δεύτερη φορά είναι δυνατότεροι και πιο αυτάρκεις και ίσως έχετε εντοπίσει ντόπιους κινητοποιητές που θα βοηθήσουν στη διεκπεραίωση του κύκλου, καθώς εσείς αποσύρεστε σταδιακά.

Στοιχείο B: Κοινοτική διαχείριση:

Πρόκειται για ένα συνδυασμό των δύο μεθόδων: της εκπαίδευσης στη διαχείριση και της οργάνωσης σε εργατικά σωματεία. Η εκπαίδευση στη διαχείριση αναπτύχθηκε αρχικά για εκτελεστικά στελέχη υψηλού επιπέδου σε μεγάλες επιχειρήσεις, ως μέσο για να κάνει τις διαδικασίες οργάνωσης και λήψης αποφάσεών τους πιο αποτελεσματικές και επικερδείς.

Κατόπιν, θεωρήθηκε μέθοδος που θα μπορούσε να ενισχύσει οποιαδήποτε οργάνωση λήψης αποφάσεων. Εφαρμόζεται στις κοινότητες σε συνδυασμό με τον κύκλο κοινοτικής ανάπτυξης.

Επικεντρώνεται γύρω από τέσσερις βασικές ερωτήσεις: "Τι έχουμε;" "Τι θέλουμε;" "Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό που έχουμε, για να αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε;" και "Τι θα συμβεί όταν το αποκτήσουμε;" Βάσει δομημένων τεχνικών καταιγισμού ιδεών, ένας διευκολυντής μπορεί να εκμαιεύσει από τους διαχειριστές, με μη επικριτικό ή μη απειλητικό τρόπο, τη δομική αναδιοργάνωση που χρειάζεται για τη βελτίωση της αποδοτικότητας και των ικανοτήτων.

Η οργάνωση σε εργατικά σωματεία, αντίθετα, αναπτύχθηκε παράλληλα με το κίνημα των εργατικών σωματείων, για να οργανώσει τους εργάτες ώστε να ενωθούν, να ενδυναμωθούν και να αγωνιστούν για τα δικαιώματά τους (π.χ. καλύτερες συνθήκες εργασίας, μισθοί, επιδόματα). Ο συνδυασμός αυτών των δύο οδηγεί σε μια μεθοδολογία εκπαίδευσης που υπερβαίνει κατά πολύ τη μεταφορά δεξιοτήτων, για ενδυνάμωση μέσω της αναδιοργάνωσης.

Στοιχείο Γ: Κατάλληλο περιβάλλον:

Κάθε κοινότητα υπάρχει μέσα σε ένα πολιτικό, διοικητικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον. Αποτελείται κυρίως από νόμους, κανονισμούς, διαδικασίες, πρακτικές, πληροφορίες και στάσεις. Τα τρία σημεία εστίασης του περιβάλλοντος είναι (1) η κεντρική κυβέρνηση, (2) η τοπική ή περιφερειακή κυβέρνηση ή διοίκηση και (3) οι μη κυβερνητικές οργανώσεις. Καθένα επιδρά στην κοινότητα με διαφορετικό τρόπο.

Η διαφορά μεταξύ (και εντός) των χωρών είναι τεράστια, επομένως η στρατηγική πρέπει να είναι πολύ ευέλικτη, προκειμένου να ερμηνεύσει αυτές τις διαφορές.

Η στρατηγική εστιάζει στην αλλαγή του περιβάλλοντος, ώστε να συντελεί περισσότερο στην ενδυνάμωση κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος, την εξάλειψη της φτώχειας, περιλαμβανομένης της παροχής δυνατότητας αναπτυξιακών δραστηριοτήτων αυτοβοήθειας, στη νομιμότητα και νομιμοποίηση οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα, στη διαθεσιμότητα πίστωσης για ιδιωτικές επενδύσεις χαμηλού εισοδήματος και κοινοτικές επενδύσεις (υπηρεσίες και εγκαταστάσεις ανθρώπινων οικισμών).

Αυτό περιλαμβάνει τη συνηγορία, την παροχή εμπειρογνωμοσύνης και χρηματοδότησης, την κατάρτιση οδηγιών, υποδειγμάτων εγγράφων, εκπαίδευση σε δεξιότητες, διεθνή και εθνική δικτύωση και μερισμό εμπειριών και στόχων, με σκοπό τις αλλαγές σε νόμους, κανονισμούς, διαδικασίες, πρακτικές και στάσεις.

Διαφοροποιήσεις στη Στρατηγική:

Οι παράγοντες που απαιτούν διαφοροποιήσεις στη στρατηγική εξηγούνται εδώ.

Ο βαθμός και η φύση της παροχής δυνατότητας στο περιβάλλον:

Όπου το περιβάλλον συντελεί περισσότερο στην ενδυνάμωση και τη μείωση της φτώχειας, η στρατηγική μπορεί να επικεντρωθεί περισσότερο στα δύο πρώτα μέρη. Όπου υπάρχει μια πιο ιεραρχική και κεντρική κυβέρνηση, οι προσπάθειες θα είναι μεγαλύτερες στο τρίτο μέρος, ενδεχομένως σε συνεργασία με άλλες οργανώσεις, διμερή βοήθεια και άλλες πρωτοβουλίες του Κέντρου των Ηνωμένων Εθνών για τους Ανθρώπινους Οικισμούς, όπως το πρόγραμμα αστικής διαχείρισης και ακόμα και βιώσιμες πόλεις. Όπου υπάρχουν λίγες ή καθόλου τοπικές ή διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις, η στρατηγική θα συνηγορεί για τη δημιουργία, την αποδοχή και τη δυνατότητά τους να λειτουργούν.

Το τρέχον επίπεδο και οι ποικιλίες κοινοτικής συμμετοχής:

Όπου η κοινοτική συμμετοχή εξασκείται και είναι καλά αποδεκτή, η στρατηγική θα επικεντρωθεί περισσότερο στην εκπαίδευση στη διαχείριση (με την προϋπόθεση ότι το περιβάλλον θα είναι ήδη επίσης πιο συντελεστικό). Όπου η κοινοτική συμμετοχή δεν εξασκείται και δεν έχει γίνει καλά κατανοητή, η στρατηγική θα εστιάσει στη συνηγορία και στην εκπαίδευση στις μεθόδους (όπως, για παράδειγμα, το πρόγραμμα εκπαίδευσης στην κοινοτική συμμετοχή του προγράμματος κοινοτικής ανάπτυξης στη Ζάμπια, τη Βολιβία και τη Σρι Λάνκα).

Το επίπεδο αστικοποίησης, η εθνική ετερογένεια και οι αστικές υποδομές:

Όπου η αστικοποίηση είναι ραγδαία ή πολύ προηγμένη, όπως σε πολλά μέρη της Ασίας, ο κύκλος κινητοποίησης για την κοινοτική ενδυνάμωση πρέπει να προσαρμόζεται από τις παραδοσιακές αγροτικές ρίζες του. Όπου ο πληθυσμός έχει λιγότερη εγγενή κοινοτική πίστη (περισσότερους κατοίκους, συντομότερες παραμονές πρόσκαιρων μεταναστών, εθνική και γλωσσική ετερογένεια) και παρατηρείται η ύπαρξη (συχνά δωρεάν) εξεζητημένων αστικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών σε πλουσιότερες γειτονιές, η στρατηγική θα εστιάσει περισσότερο στη συνηγορία, στα δικαιώματα των κατοίκων, στην πρόληψη του εγκλήματος, στην καλλιέργεια ομοφωνίας και στις κοινωνικές υπηρεσίες και λιγότερο στην οικοδόμηση εγκαταστάσεων και την υποστήριξη αγροτικών οικογενειών.

Τα επίπεδα ομοφωνίας και ενότητας μέσα σε κάθε κοινότητα:

Η ομοφωνία και η ενότητα της κοινότητας είναι προϋπόθεση για τον καθορισμό των στόχων προτεραιότητας της κοινότητας. Όπου δεν υπάρχει, πρέπει να καλλιεργηθεί, ώστε να προηγηθεί της στοχοθεσίας και της εκπαίδευσης στη διαχείριση. Όπου υπάρχει, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως προϋπόθεση και θεμέλιο για τον κύκλο κινητοποίησης και επίλυσης προβλημάτων.

Τα βασικά χαρακτηριστικά της τεχνολογίας και της οικονομίας: (π.χ.: αλιευτική, αγροτική, βιομηχανική, εμπορική).

Εφόσον η τεχνολογία και η οικονομία επηρεάζουν την κοινωνική οργάνωση και, συνεπώς, την κοινωνική οργάνωση των κοινοτήτων (π.χ. οι νομάδες βοσκοί έχουν διαφορετικές διευθετήσεις και πρακτικές από τις αλιευτικές, αγροτικές, εμπορικές ή βιομηχανικές κοινότητες), ο κύκλος κινητοποίησης και η εκπαίδευση στη διαχείριση πρέπει να έχουν ευελιξία και δυνατότητα τροποποίησης, ώστε να είναι ευαίσθητα, αποκριτικά και να προσαρμόζονται σε αυτές τις διαφοροποιήσεις. Η εκπαίδευση κινητοποιητών και εκπαιδευτών διαχείρισης πρέπει να περιλαμβάνει τη δυνατότητα παρατήρησης και ανάλυσης της φύσης και της λειτουργίας των κοινοτήτων-στόχων.

Το επίπεδο και η φύση των δεξιοτήτων διαχείρισης και της οργάνωσης:

Όπου οι δεξιότητες διαχείρισης και οι κοινοτικές οργανώσεις υπάρχουν ήδη, η εκπαίδευση στη διαχείριση θα εστιάσει περισσότερο στη χρήση των τεσσάρων βασικών ερωτήσεων ως μέσου της αναδιοργάνωσης για αυξημένη αποτελεσματικότητα (αναδημιουργία ικανοτήτων αντί για δημιουργία ικανοτήτων). Μέρος της ευθύνης των εκπαιδευτών διαχείρισης πρέπει επομένως να είναι να παρατηρούν, να αναλύουν και να είναι ευαίσθητοι σε αυτά τα επίπεδα και να προσαρμόζουν την εκπαίδευσή τους ανάλογα.

Η φύση, η κατάσταση και η επιρροή των μη κυβερνητικών οργανώσεων:

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις μπορεί να είναι (α) τοπικές ή εθνικές ή (β) διεθνείς. Στην προώθηση της ενασχόλησης με τα κοινά και της κοινοτικής συμμετοχής, η δημιουργία και η ενδυνάμωση τοπικών μη κυβερνητικών οργανώσεων μπορεί να είναι ένα χρήσιμο κανάλι για την αύξηση της συμμετοχής των πολιτών. Όπου οι διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις συνεισφέρουν εμπειρογνωμοσύνη και χρηματοδότηση, αν καθοδηγηθούν προς την παροχή δυνατότητας και τη διευκόλυνση της αυτάρκειας, μπορούν να αποτελέσουν έναν πολύτιμο πόρο για τη συμπλήρωση και την ολοκλήρωση των κυβερνητικών προσπαθειών. Η στρατηγική πρέπει επομένως να αξιολογήσει την ύπαρξη, τις δραστηριότητες, τη νομιμότητα, τη νομιμοποίηση, την αποδοχή, τον αντίκτυπο και την επίδραση και των δύο τύπων μη κυβερνητικών οργανώσεων και να προσαρμοστεί ανάλογα.

Εκπαίδευση:

Όλη η εκπαίδευση στη στρατηγική (για τη μεταφορά δεξιοτήτων, την ευαισθητοποίηση, τη μετάδοση πληροφοριών και την αναδιοργάνωση) είναι:

• ανεπίσημη (χαλαρή, προσανατολισμένη σε ενήλικες, φιλική),
• ανορθόδοξη (δεν δεσμεύεται από παραδοσιακές πρακτικές και υποθέσεις),
• καθοδηγούμενη από τη ζήτηση (βασίζεται και είναι ευαίσθητη σε αντιληπτές και εκπεφρασμένες ανάγκες των συμμετεχόντων, οι οποίες ορισμένες φορές παρακινούνται από το διευκολυντή, τον κινητοποιητή ή τον εκπαιδευτή),
• έμπρακτη (εκεί όπου λαμβάνει χώρα η δράση, σχετικά με το θέμα της εκπαίδευσης),
• προσανατολισμένη στο περιβάλλον (βάσει της τρέχουσας δράσης και των αναγκών που σχετίζονται με τη συγκεκριμένη φάση),
• χωρίς αίθουσες (όσο το δυνατόν περισσότερο, έξω και μακριά από αίθουσες),
• χωρίς διαλέξεις (με έμφαση στην πράξη και τη συμμετοχή αντί για την παθητική παρακολούθηση διαλέξεων και παρουσιάσεων),
• διευκολυντική (όπου ο εκπαιδευτής αποσπά όλες τις απαντήσεις από τους συμμετέχοντες) και
• συμμετοχική (όπου οι συμμετέχοντες δεν ενεργούν ως παθητικό κοινό, αλλά ως οι βασικοί παράγοντες της εκπαίδευσης).

Ισορροπία των φύλων:

Η ισορροπία των φύλων δεν αφορά μόνο τις γυναίκες, αλλά τη σχέση μεταξύ ανδρών και γυναικών και την πλήρη συμμετοχή ανδρών και γυναικών, ανεξάρτητα από τα βιολογικά και κοινωνικά τους χαρακτηριστικά. Δεν είναι απλώς θέμα πολιτικά ορθού φαρισαϊσμού για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά βασίζεται σε πρακτικές πραγματικότητες.

Η εμπειρία έχει δείξει ότι, όταν οι γυναίκες συμμετέχουν στην παραγωγή πλούτου, σε πρωτοβουλίες καταφυγίων, σε κοινοτικές δραστηριότητες, προσκομίζουν πολλά χαρακτηριστικά που εμπλουτίζουν τις διαδικασίες πολύ περισσότερο παρά αν συμμετείχαν μόνο άνδρες. Επιπλέον, η οικονομία δεν πρόκειται να λειτουργήσει με βέλτιστο τρόπο, αν ο μισός πληθυσμός αποκλείεται συστηματικά.

Η καλή διακυβέρνηση παρεμποδίζεται από έναν τέτοιο αποκλεισμό. Ο πολιτισμός είναι ζωντανός. Επομένως, πρέπει να αναπτύσσεται και να αλλάζει. Ο πολιτισμός που συντηρείται και δεν μεταβάλλεται είναι νεκρός.

Οι προσεγγίσεις προληπτικής και θετικής δράσης στην ισορροπία των φύλων δεν συνεπάγονται απαραίτητα αντίθεση με τον πολιτισμό. Βοηθούν τους πολιτισμούς να γίνουν δυνατότεροι με το να είναι προσαρμοστικοί και ζωντανοί.

Μέρος A: Κοινοτική συμμετοχή:

Η συμμετοχή όλων των μελών μιας κοινότητας-στόχου (ανεξαρτήτως βιολογικών ή κοινωνικών χαρακτηριστικών) είναι στοιχειώδης τόσο για τη μείωση της φτώχειας όσο και για την κοινοτική ενδυνάμωση. Εδώ η "συμμετοχή" σημαίνει ειδικά την πλήρη (και όχι μόνο από ορισμένες φατρίες) κοινοτική συμμετοχή στον έλεγχο και τη λήψη αποφάσεων.

Οι βασικές αποφάσεις που πρέπει να ληφθούν και ο έλεγχος που πρέπει να ασκηθεί περιλαμβάνουν: αξιολόγηση καταστάσεων (ανάγκες και δυνατότητες), καθορισμός προβλημάτων που έχουν προτεραιότητα (και παραγωγή στόχων από αυτά), σχεδίαση ενεργειών (σχέδια κοινοτικής δράσης, σχέδια έργου): υλοποίηση και παρακολούθησή τους, καθώς και αξιολόγηση των αποτελεσμάτων τους. Η κοινότητα ως σύνολο αναλαμβάνει την ευθύνη (δεν την αφήνει σε ένα εξωτερικό συμβαλλόμενο μέρος).

Οι συνεισφορές των πόρων (π.χ. δωρεών, κοινοτικής εργασίας, εφοδίων), ο διάλογος και η διαβούλευση με εξωτερικές οργανώσεις ενθαρρύνονται, παρότι η "συμμετοχή" (σε αυτήν τη στρατηγική) είναι πολύ πιο περιεκτική από τη "συνεισφορά" ή τη "διαβούλευση".

Προώθηση κοινοτικής συμμετοχής:

Ο κύκλος κινητοποίησης, κύκλος επίλυσης προβλημάτων ή κύκλος κοινοτικής ανάπτυξης:

• Είναι μια σειρά παρεμβάσεων με λογική και προοδευτική σειρά,
• Εκτελείται από έναν νόμιμο, εξουσιοδοτημένο και αναγνωρισμένο κινητοποιητή (ή κινητοποιητές),
• Χρησιμοποιεί την κοινοτική επιλογή δράσης ως μέσο ενδυνάμωσης και όχι ως αυτοσκοπό,
• Απαιτεί οι κινητοποιητές να είναι ενήμεροι και ευαίσθητοι στα χαρακτηριστικά της κοινότητας,
• Μπορεί να υλοποιηθεί από ένα υπουργείο ή τμήμα σε κεντρικό ή περιφερειακό επίπεδο ή από μια μη κυβερνητική οργάνωση,
• Η προέλευσή του δεν είναι "από τη βάση προς την κορυφή", "βασισμένη στην κοινότητα" ή "από τη λαϊκή βάση", αλλά στοχεύει στην ενδυνάμωση "από τη βάση προς την κορυφή", "βασισμένη στην κοινότητα" ή "από τη λαϊκή βάση" και
• Προωθεί (ενθαρρύνει, συνηγορεί υπέρ, εκπαιδεύει στις απαραίτητες δεξιότητες και υποστηρίζει) την κοινοτική συμμετοχή στον έλεγχο και στη λήψη αποφάσεων όλων των δράσεων που επηρεάζουν την κοινότητα ως σύνολο.

Τα κύρια βήματα του κύκλου:

• Συνδέονται λογικά μεταξύ τους και με τον κύκλο ως σύνολο,
• Είναι όλα απαραίτητα (η απουσία οποιουδήποτε θα εξασθενήσει σοβαρά τον αντίκτυπό του),
• Ξεκινούν με την ακόλουθη σειρά, παρότι ενδέχεται να υπάρξει επικάλυψη και συνέχιση.

Ευαισθητοποίηση των αρχών και λήψη αδειών:

Οι κινητοποιητές κοινότητας πρέπει να είναι αναγνωρισμένοι από την αρχή και να αποκτήσουν νομικό καθεστώς, προκειμένου να μην είναι ευάλωτοι σε σύλληψη ως ανατρεπτικοί ταραχοποιοί και να παρενοχλούνται από την αστυνομία και άλλους που ασχολούνται με τη διατήρηση του νόμου και της τάξης.

Επιπλέον, οι αρχές έχουν το μεγαλύτερο έννομο συμφέρον στη διατήρηση της προσέγγισης "παροχής" και το φόβο της προσέγγισης "παροχής δυνατότητας", καθώς οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι αξιωματούχοι, οι πολιτικοί, οι παραδοσιακοί και νέοι ηγέτες και οι τεχνικοί ειδήμονες βλέπουν τα άμεσα οφέλη από την προσέγγιση παροχής ως μέσο επιρροής, δημοφιλίας, ψήφων, προαγωγών και εξελίξεων καριέρας.

Η ευαισθητοποίηση δεν είναι απλώς μια τυπικότητα, αλλά πρέπει να σχεδιαστεί και να εκτελεστεί καλά.

Ευαισθητοποίηση μεταξύ των μελών της κοινότητας:

Πριν να ενθαρρύνει την κοινότητα να δράσει (και συνεπώς να μάθει και να γίνει δυνατότερη), ο κινητοποιητής πρέπει να κάνει τα μέλη της κοινότητας να συνειδητοποιήσουν συγκεκριμένες πραγματικότητες. Αυτές περιλαμβάνουν:

• Αν παραμείνουν απαθείς και περιμένουν κυβερνητική ή άλλη εξωτερική βοήθεια, θα παραμείνουν με το βάρος της φτώχειας και της αδυναμίας,
• Καμία κοινότητα δεν είναι εντελώς φτωχή. Αν υπάρχουν ζωντανοί άνθρωποι εντός της, τότε έχει πόρους και δυνατότητες, περιλαμβανομένης της εργασίας, της δημιουργικότητας, της ζωής, των επιθυμιών και των δεξιοτήτων επιβίωσης και ζωντανών χαρακτηριστικών,
• Οι άνθρωποι είναι πιθανότερο να συμμετάσχουν και να βοηθήσουν, όταν εσείς ο ίδιος βοηθάτε ήδη τον εαυτό σας,
• Ο κινητοποιητής (και η οργάνωση ή το τμήμα του κινητοποιητή) δεν προσκομίζει πόρους (κονδύλια, υλικά για στέγες, σωλήνες), αλλά είναι εκεί για να ενθαρρύνει και να βοηθήσει στην εκπαίδευση στη διαχείριση και στην καθοδήγηση.

Στη διάρκεια αυτού του βήματος, είναι σημαντικό να αποφεύγετε να δημιουργείτε ψεύτικες προσδοκίες και να αντιπαρατίθεστε ενεργά στις αναπόφευκτες υποθέσεις και φήμες σχετικά με το είδος της βοήθειας που πρέπει να αναμένεται.

Ανάλυση της κατάστασης και συμμετοχική αξιολόγηση:

Παρότι ο κινητοποιητής πρέπει πρώτα να κάνει μια αξιολόγηση των κοινοτικών πόρων, δυνατοτήτων, εμποδίων και αναγκών, η στρατηγική του κύκλου κινητοποίησης απαιτεί να γίνει μια αξιολόγηση με την κοινότητα ως σύνολο. Αυτό μπορεί να μην γίνει όλο αμέσως και μπορεί να γίνει ή να συνεχίσει να γίνεται από το κοινοτικό εκτελεστικό σώμα αργότερα, αφού αυτό διαμορφωθεί και οργανωθεί.

Όλα τα μελλοντικά σχέδια και δράσεις παρέμβασης πρέπει να γίνουν βάσει της παρατηρημένης πραγματικότητας και όχι της φαντασίας ή των ειδικών συμφερόντων συγκεκριμένων φατριών εντός της κοινότητας. Οι ανάγκες και οι δυνατότητες πρέπει να αναγνωριστούν από όλους στην κοινότητα.

Οργάνωση ενότητας, καλλιέργεια ομοφωνίας:

Καμία κοινότητα δεν είναι ενοποιημένη. Υπάρχουν σχίσματα και φατρίες σε όλες. Ο βαθμός διαφέρει.

Όταν υπάρχει μεγάλη κοινωνική ανισότητα, είναι δυσκολότερο να επιτευχθεί κοινοτική ομοφωνία για το πρόβλημα που έχει προτεραιότητα και, συνεπώς, για το στόχο που έχει προτεραιότητα. Η οργάνωση ενότητας είναι ένα απαραίτητο προηγούμενο για το μεγαλύτερο μέρος της κοινοτικής κινητοποίησης και συνεχίζεται σε ολόκληρο τον κύκλο, ανάλογα με τις ανάγκες.

Ορισμός προτεραιοτήτων, προβλημάτων και στόχων:

Όταν η κοινότητα είναι επαρκώς ενοποιημένη και συμμετέχουν όλες οι φατρίες, περιλαμβανομένων γυναικών και αναπήρων, καθώς και άλλων προσώπων που είναι λιγότερο πιθανό να απολαμβάνουν πλήρη συμμετοχή στις αποφάσεις της κοινότητας, είναι καιρός να τεθεί η κοινότητα σε δράση. Αυτό γίνεται με την επίτευξη ομοφωνίας για το πρόβλημα που έχει προτεραιότητα και τη μετατροπή του σε τρόπο προσδιορισμού του στόχου προτεραιότητας. Η τεχνική του καταιγισμού ιδεών είναι ένα από τα εργαλεία που πρέπει να χρησιμοποιηθούν εδώ.

Κατάρτιση ενός κοινοτικού σχεδίου δράσης:

Η κοινότητα πρέπει να συμφωνήσει για το τι θέλει να επιτύχει κατά την επόμενη χρονική περίοδο, ένα έτος, πέντε έτη (συνήθως η ίδια περίοδος που ισχύει για τα περιφερειακά σχέδια). Το σχέδιο μπορεί επίσης να περιλαμβάνει ένα ή περισσότερα κοινοτικά έργα.

Οργάνωση μιας CIC, εκτελεστικής επιτροπής:

Επειδή οι λεπτομέρειες ενός σχεδίου έργου δεν μπορούν να επιτευχθούν σε μια δημόσια σύσκεψη εκατοντάδων ατόμων, είναι ιδιαίτερα αναγκαίο για την κοινότητα να σχηματίσει ένα εκτελεστικό σώμα (Επιτροπή Έργου, Αναπτυξιακή Επιτροπή, CIC ή Επιτροπή Κοινοτικής Υλοποίησης). Αυτό πρέπει να επιλέγεται ομόφωνα, αν η ψηφοφορία πρόκειται να οδηγήσει στο φατριασμό και σε σχίσματα. Εδώ ο κινητοποιητής πρέπει να γνωρίζει και να είναι ευαίσθητος στις αξίες και τις πρακτικές της κοινότητας.

Στη συνέχεια, ο κινητοποιητής πρέπει να εκπαιδεύσει την επιτροπή στη συμμετοχική σχεδίαση, διαχείριση και ηγεσία, ώστε να μην γίνει αδιαφανής (μυστικοπαθής) στην κοινότητα ως σύνολο. Η CIC πρέπει να αναθεωρήσει το σχέδιο δράσης, να προσθέσει τις απαραίτητες λεπτομέρειες και να προετοιμάσει ένα σχέδιο έργου για κοινοτική έγκριση (και πάλι χρησιμοποιώντας τις συμμετοχικές μεθόδους που ενθαρρύνονται από τον κινητοποιητή).

Εδώ είναι απαραίτητο να εξεταστεί περαιτέρω η στρατηγική κοινοτικής διαχείρισης (στο Μέρος B) και να ενσωματωθεί σε αυτό τον κύκλο κινητοποίησης.

Υλοποίηση και παρακολούθηση:

Σε αυτό το σημείο, η κοινότητα και οι ηγέτες της, όπως οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι, θα ενδιαφέρονται περισσότερο για τις ενέργειες και τα αποτελέσματα (π.χ. την κατασκευή αποχωρητηρίων, ύδρευσης, κλινικών ή σχολείων) και πρέπει να τους υπενθυμίζετε και να τους ενθαρρύνετε ότι η παρακολούθηση και η αναφορά πρέπει να είναι παράλληλες με τη δράση. Σε αυτό το σημείο, ο ενθουσιασμός της κοινότητας μπορεί να μειωθεί ή να εξανεμιστεί, αν η δράση (ιδίως στα οικονομικά της) δεν είναι διαφανής και δεν γίνει απολύτως σαφής σε όλα τα μέλη της κοινότητας.

Ενώ ο στόχος της κοινότητας είναι η ολοκληρωμένη εγκατάσταση, ο στόχος της στρατηγικής και του κινητοποιητή είναι η αυξημένη κοινοτική δύναμη και ικανότητες, επομένως δίνεται έμφαση στην παρακολούθηση και την αναφορά (προφορική και γραπτή).

Επίσης (βλέπε το μέρος της κοινοτικής διαχείρισης), σε αυτό το σημείο η κοινότητα συνειδητοποιεί ότι χρειάζεται περισσότερη εκπαίδευση σε δεξιότητες που σχετίζονται με τη δράση (οικονομικές και λογιστικές δεξιότητες, σύνταξη αναφορών, τεχνικές δεξιότητες) και, ξανά, το Μέρος B της στρατηγικής πρέπει να ενσωματωθεί με αυτό τον κύκλο κινητοποίησης.

Αξιολόγηση (του αντικτύπου):

Παρότι η παρακολούθηση και η αναφορά στοχεύουν στην παρατήρηση της δράσης, προκειμένου να γίνουν προσαρμογές και να αποφευχθούν οι αποκλίσεις, στη συνέχεια συμπληρώνεται από λεπτομερέστερη αξιολόγηση.

Αυτό περιλαμβάνει την αξιολόγηση του αντικτύπου της δράσης και μια αξιολογική κρίση για το πώς εκτελέστηκε, αν έπρεπε να είχε εκτελεστεί και τι θα μπορούσε να είχε σχεδιαστεί εναλλακτικά. Αυτό με τη σειρά του ανοίγει την πόρτα στην επανάληψη του κύκλου, επειδή εξυπηρετεί τον ίδιο σκοπό με την αρχική ανάλυση κατάστασης και την αξιολόγηση της κοινότητας.

Επανάληψη του κύκλου:

Δεν πρόκειται για μια ενέργεια που γίνεται μία φορά. Είναι μια διαδικασία κοινωνικής αλλαγής (ανάπτυξης) και πρέπει να έχει διάρκεια.

Ενώ η κοινότητα θα βρίσκεται σε υψηλότερο επίπεδο ενδυνάμωσης σε σύγκριση με το διάστημα πριν από την υλοποίηση αυτού του πρώτου κύκλου, ο κύκλος πρέπει να ξεκινήσει ξανά. Επιπλέον, ο κινητοποιητής πρέπει να εκπαιδεύσει έναν αντικαταστάτη εν όψει της τελικής αποχώρησης και πρέπει επίσης να οριστούν εσωτερικοί κινητοποιητές (οι οποίοι δεν θα χρησιμοποιούν τις τεχνικές κινητοποίησης για το δικό τους προσωπικό όφελος σε βάρος της κοινοτικής ενδυνάμωσης) μέσα από την κοινότητα, οι οποίοι θα μπορούν να υποστηρίξουν την παρακίνηση και τις παρεμβάσεις, όταν η οργάνωση των κινητοποιητών ή το υπουργείο προχωρήσει.

Κάθε βήμα του κύκλου κινητοποίησης σχετίζεται με εκείνα που προηγούνται και ακολουθούν, καθώς και με τον κύκλο ως σύνολο. Υπάρχει μια λογική και λειτουργική σειρά στα βήματα. Κάθε φορά που ο κύκλος επαναλαμβάνεται, αυτό γίνεται βάσει των αξιολογήσεων που πραγματοποιούνται στη διάρκεια του προηγούμενου κύκλου και οικοδομεί επάνω στα αποτελέσματα της ενδυνάμωσης που έχει ήδη πραγματοποιηθεί.

Άλλες παρεμβάσεις ανάπτυξης ικανοτήτων:

Οι ακόλουθες παρεμβάσεις είναι επίσης μέρος της στρατηγικής κινητοποίησης, αλλά μπορούν να εισαχθούν σε διάφορα σημεία του κύκλου κινητοποίησης. Αυτό μπορεί να προσδιοριστεί από τον κινητοποιητή, αν γνωρίζει και είναι ευαίσθητος στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της κοινότητας.

• Αξιολόγηση και ανάλυση των υπαρχουσών τοπικών οργανώσεων (συμβούλια πρεσβυτέρων ή άλλα, ομάδες γυναικών, ομάδες πίστωσης εκ περιτροπής, κινήματα πολιτών, ενώσεις ομάδων ειδικών συμφερόντων, όπως οι ανάπηροι ή άλλες ευάλωτες ομάδες), πριν, κατά τη διάρκεια και έπειτα από κάθε κύκλο,
• Ενίσχυση των τοπικών οργανώσεων (διασφάλιση αντιπροσώπευσης και συμμετοχής στα κοινοτικά ζητήματα), προώθηση της συμμετοχής των φύλων, βοήθεια στο νομικό καθεστώς των οργανώσεων της κοινότητας,
• Καλλιέργεια συνεταιριστικών και λειτουργικών σχέσεων μεταξύ διάφορων οργανώσεων: προώθηση ευκαιριών για συντονισμό και συγκέντρωση τοπικών πόρων (ανθρώπων, κεφαλαίου, εφοδίων, γης),
• Δημιουργία εισοδήματος και απασχόλησης, με έμφαση στην εκπαίδευση, την πίστωση, το μάρκετινγκ,
• Αναβάθμιση οικισμών, καταφυγίων και υποδομών,
• Περιβαλλοντικές δραστηριότητες (π.χ. προώθηση συστημάτων διαχείρισης αποβλήτων που βασίζονται στην κοινότητα τα οποία προστατεύουν τους φυσικούς πόρους) και
• Συμμετοχικός μετριασμός και διαχείριση καταστροφών (προσφυγικοί καταυλισμοί, επανεγκατάσταση, αποκατάσταση).

Οι στόχοι της κινητοποίησης για την ανάπτυξη μιας κοινότητας μπορεί να διαφέρουν από νομό σε νομό. Ωστόσο, τα κοινά στοιχεία περιλαμβάνουν: εξάλειψη της φτώχειας, καλή διακυβέρνηση, ανάπτυξη κοινοτικών ικανοτήτων, αλλαγή στην κοινωνική οργάνωση (ανάπτυξη), ενδυνάμωση χαμηλοεισοδηματιών και περιθωριοποιημένων ατόμων και ισορροπία των φύλων.

Μέρος B: Κοινοτική διαχείριση:

Το κύριο χαρακτηριστικό της "εκπαίδευσης στην κοινοτική διαχείριση" υπερβαίνει κατά πολύ τον ορθόδοξο σκοπό της εκπαίδευσης (τη μεταφορά δεξιοτήτων προς τους εκπαιδευόμενους, ευαισθητοποίηση, μεταφορά πληροφοριών και ενθάρρυνση) και, το σημαντικότερο, περιλαμβάνει οργανωτική ενδυνάμωση.

Εκεί όπου δεν υπήρχε οργάνωση, δημιουργεί νέες δομές σχεδιασμένες να επιτυγχάνουν τα αποτελέσματα που επιθυμεί η κοινότητα. Εκεί όπου υπάρχει ήδη κάποια οργάνωση, την αναδιαρθρώνει για αυξημένη αποτελεσματικότητα στην επίτευξη των στόχων που τίθενται και επιλέγονται από την κοινότητα.

Η οργάνωση θεμελιώνεται στις τέσσερις κεντρικές ερωτήσεις διαχείρισης (Τι θέλουμε; Τι έχουμε; Πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό που έχουμε για να πάρουμε αυτό που θέλουμε; και Τι θα συμβεί όταν το αποκτήσουμε;)

Εκπαίδευση στην κοινοτική διαχείριση:

Η εκπαίδευση στη διαχείριση για την ενδυνάμωση κοινοτήτων είναι ενσωματωμένη με την προώθηση της κοινοτικής συμμετοχής και τον κύκλο κινητοποίησης. Η εκπαίδευση είναι σχεδιασμένη για οργάνωση και μεταφορά δεξιοτήτων.

Οργάνωση της κοινότητας και των αξιωματούχων της για αποφάσεις:

Η διαμόρφωση του εκτελεστικού σώματος πρέπει να γίνει σε μια σύσκεψη όλων των μελών της κοινότητας. Ο κινητοποιητής πρέπει να αντιπαρατεθεί σε υποθέσεις για το ποιος πρέπει να επιλεγεί, εξηγώντας τα απαιτούμενα χαρακτηριστικά του πλέον κατάλληλου προσώπου για κάθε ρόλο, ιδίως του ταμία (η αξιοπιστία είναι σημαντικότερη, για παράδειγμα, από τη μόρφωση).

Όταν επιλεγεί το εκτελεστικό σώμα, ο κινητοποιητής εκπαιδεύει ή κανονίζει για την εκπαίδευση του εκτελεστικού σώματος σε τεχνικές συμμετοχικής σχεδίασης, ηγεσίας και διαχείρισης. Η έμφαση είναι στη διαφάνεια, ώστε ολόκληρη η κοινότητα να συμμετέχει στις κύριες αποφάσεις του εκτελεστικού σώματος και να έχει πλήρη πρόσβαση σε όλες τις πληροφορίες, ιδίως τις οικονομικές. Περαιτέρω εκπαίδευση στις τεχνικές καταιγισμού ιδεών υπάρχει εδώ.

Εκπαίδευση στη διαχείριση: οι τέσσερις βασικές ερωτήσεις:

Υπάρχουν δύο τύποι οργάνωσης: (1) οργάνωση για τη λήψη αποφάσεων και (2) οργάνωση για αποτελεσματική δράση.

Η παραπάνω είσοδος στοχεύει στην οργάνωση για λήψη αποφάσεων, περιλαμβανομένων αποφάσεων ολόκληρης της κοινότητας. Αυτή η είσοδος είναι οργάνωση για αποτελεσματική δράση (οι ρόλοι, ο χρονισμός, οι ποσότητες, οι ενέργειες, οι ευθύνες για το επιλεγμένο έργο ή άλλη κοινοτική δράση καθορίζονται εδώ).

Η οργάνωση επικεντρώνεται στις τέσσερις βασικές ερωτήσεις διαχείρισης. Αυτές χρησιμοποιούνται για περισσότερα πράγματα από τη σχεδίαση στόχων, όπως για τις κοινοτικές στρατηγικές και τον οργανωτικό καταμερισμό της εργασίας. Είναι οργάνωση για δράση.

Σχεδίαση έργου και Οργάνωση για δράση:

Το σχέδιο έργου πρέπει να συζητηθεί διεξοδικά από το εκτελεστικό σώμα και κατόπιν να παρουσιαστεί σε ολόκληρη την κοινότητα για αναγκαίες τροποποιήσεις και έγκριση. Περιλαμβάνει τα εξής:

• Προσδιορισμό του προβλήματος που έχει προτεραιότητα,
• Προσδιορισμό του στόχου (η γενική λύση στο προσδιορισμένο πρόβλημα),
• Προσδιορισμό των ειδικών στόχων (βάσει του στόχου, οι στόχοι είναι "SMART" ─ specific, measurable, achievable, realistic, time-bound, δηλ. συγκεκριμένοι, μετρήσιμοι, εφικτοί, ρεαλιστικοί και χρονικά προσδιορισμένοι). Πρέπει να είναι οριστικοί, με δυνατότητα επιβεβαίωσης, ποσοτικοποίησης και ημερομηνία ολοκλήρωσης,
• Προσδιορισμό πραγματικών και δυνητικών πόρων (μέσα από την κοινότητα και εξωτερικών),
• Προσδιορισμό περιορισμών και ενδεχόμενων μέσων υπέρβασής τους,
• Κατάρτιση διάφορων στρατηγικών και επιλογή της καλύτερης από αυτές,
• Προσδιορισμό του τρόπου παρακολούθησης του έργου, σε όλες τις φάσεις και από όλους τους ενδιαφερόμενους.

Παραρτήματα στη Σχεδίαση κοινοτικού έργου:

Ορισμένα παραρτήματα που μπορούν να προστεθούν περιλαμβάνουν:

• Προϋπολογισμό (που υποδεικνύει όλες τις πηγές εσόδων, μη χρηματικές δωρεές και δαπάνες),
• Χρονοδιάγραμμα ή ραβδόγραμμα,
• Οποιεσδήποτε άλλες λεπτομέρειες που θα προστεθούν εκτός της ροής του επιχειρήματος που αναγράφεται παραπάνω,
• Οποιεσδήποτε αναγκαίες λίστες (π.χ. μέλη του εκτελεστικού σώματος, εκχωρημένοι ρόλοι, συμμετοχή, άλλα).

Το σχέδιο έργου πρέπει να καταγραφεί, με αντίγραφα για το εκτελεστικό σώμα, δημόσια προβολή και τοπικούς ή περιφερειακούς σχεδιαστές και συμβούλια. Η μορφή του σχεδίου έργου μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί ως πρόταση για εξωτερική χρηματοδότηση και να παρουσιαστεί σε δυνητικές οργανώσεις δωρητών. Ο κινητοποιητής δεν πρέπει να συντάξει το σχέδιο έργου, αλλά να ενθαρρύνει και να καθοδηγήσει το κοινοτικό εκτελεστικό σώμα να το συντάξει.

Εκπαίδευση στις δεξιότητες:

Καθώς το έργο σχεδιάζεται και εκτελείται, το εκτελεστικό σώμα μπορεί να αποκτήσει μεγαλύτερη επίγνωση της έλλειψης κάποιων διαχειριστικών και διοικητικών δεξιοτήτων που χρειάζονται για την ολοκλήρωση του έργου (π.χ. στη διαχείριση, στα οικονομικά, στην πίστωση και σε τεχνικές ή χειροτεχνικές δεξιότητες). Αν δεν συμβεί αυτό, ο κινητοποιητής μπορεί οπωσδήποτε να υποδείξει ή να προτείνει κάποιες.

Η εκπαίδευση που διευθετείται για αυτές πρέπει να είναι όπως υποδεικνύεται παραπάνω (π.χ. ανεπίσημη, διευκολυντική, πρακτική). Όλη αυτή η εκπαίδευση πρέπει να σχετίζεται με την επιλεγμένη κοινοτική δράση και να είναι κατάλληλη για τη φάση ή το βήμα του κοινοτικού έργου ή του κύκλου κινητοποίησης.

Παρακολούθηση και αναφορά:

Η στρατηγική διατείνεται ότι η παρακολούθηση είναι εξίσου σημαντική με τις κοινοτικές δράσεις όσο είναι η όραση για την οδήγηση ενός ποδηλάτου.

Η παρακολούθηση διδάσκεται σε όλους τους ενδιαφερόμενους και οι δεξιότητες στην προφορική και γραπτή αναφορά περιλαμβάνονται σε αυτή την εκπαίδευση. Εγκαθιδρύονται συστήματα για την επικοινωνία των πληροφοριών παρακολούθησης, ώστε το εκτελεστικό σώμα και η κοινότητα να μπορούν να κάνουν τις κατάλληλες και αναγκαίες προσαρμογές στην υλοποίηση έργου, ώστε να συνεχιστεί η πορεία του.

Πληροφορίες διαχείρισης και διαχείριση πληροφοριών:

Δείχνουμε στο εκτελεστικό σώμα και στην κοινότητα ότι απαιτείται διαχείριση των αναγκαίων πληροφοριών για το έργο (π.χ. συλλογή, αποθήκευση, ανάκτηση, ανάλυση, χρήση). Το είδος των πληροφοριών που απαιτούνται είναι πληροφορίες διαχείρισης (π.χ. οικονομικές ροές, καθεστώς ή καταστάσεις, ενέργειες που λαμβάνονται, αποτελέσματα των ενεργειών). Η εκπαίδευση στη διαχείριση περιλαμβάνει την εγκαθίδρυση τέτοιων συστημάτων επικοινωνιών.

Εκπαίδευση στην ισορροπία των φύλων:

Η εκπαίδευση υπερβαίνει την πολιτικά ορθή ευαισθητοποίηση σχετικά με τις τρέχουσες ανισορροπίες των φύλων (και πόσο ωραία θα ήταν αν υπήρχε ισότητα), αλλά καταδεικνύει πώς η πιο αποδοτική ανάπτυξη θα αυξήσει την ισόρροπη για τα φύλα σχεδίαση και δράση και πώς αυτό μπορεί να επιτευχθεί στο πλαίσιο των υπαρχουσών αναπτυξιακών πολιτιστικών πρακτικών και στάσεων.

Επίλυση διενέξεων και δημιουργία ομάδας:

Όταν υπάρχει δράση και κοινωνική αλλαγή, θα προκύψουν διαφορές στις απόψεις, στα έννομα συμφέροντα, στις εναλλακτικές στρατηγικές, διενέξεις προσωπικοτήτων και δομικά σχίσματα. Οι ασκήσεις δημιουργίας ομάδας είναι σχεδιασμένες να τα αντιμετωπίζουν αυτά, να ελαχιστοποιούν τις αρνητικές τους συνέπειες (χωρίς να χάνουν τη θετική ενέργεια και το δυναμισμό που μπορεί να προκύψει από αυτές) και να προχωρούν, για να συμφωνήσουν και να επιτύχουν κοινοτικούς στόχους.

Δικτύωση, Δημιουργία δεσμών (κάθετα και οριζόντια):

Η ενδυνάμωση είναι θέμα γνώσης προσώπων και τεχνογνωσίας. Βλέπε "Στοιχεία κοινοτικής δύναμης". Η στρατηγική βοηθά στην ενδυνάμωση κοινοτήτων ενεργώντας ως μεσάζων στη δικτύωση, κανονίζοντας συνέδρια και ανταλλαγές, για να ενθαρρύνει τη δημιουργία των απαραίτητων δεσμών.

Συνεργασίες:

Ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα, μη κυβερνητικών οργανώσεων, κοινοτήτων και οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα:

Όπου οι σχέσεις μεταξύ των κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος και των κεντρικών και περιφερειακών κυβερνήσεων χαρακτηρίζονταν από αξιοσημείωτη ανισότητα (βάσει της κατοχής οικονομικών πόρων και πληροφοριών από τις αρχές), η στρατηγική επιζητεί να δημιουργήσει ή να ενισχύσει τις συνεργασίες, προωθώντας μεγαλύτερη ισότητα και μια πιο ισόρροπη σχέση. Επεκτείνοντας αυτό, η στρατηγική επιζητεί να κάνει το ίδιο με άλλους παράγοντες στην αναπτυξιακή διαδικασία, οργανώσεις που βασίζονται στην κοινότητα, μη κυβερνητικές οργανώσεις, καθώς και τον ιδιωτικό ή εμπορικό τομέα.

Απόκτηση πόρων, ανεύρεση χρηματοδότησης:

Υπάρχουν πολλές ποικίλες πηγές εσόδων δυνητικά διαθέσιμες για τις κοινότητες, για χρήση στις επενδύσεις στην ανάπτυξη και την αυτο-διαχείριση. Βλέπε "Απόκτηση πόρων".

Αυτές περιλαμβάνουν ενδεικτικά τη φορολόγηση (όπου επιτρέπεται νομικά), την ανεύρεση χρηματοδότησης (από μέλη της κοινότητας, εξωτερικούς δωρητές, εκστρατείες ανεύρεσης χρηματοδότησης και μια ευρεία σειρά άλλων πηγών), άσκηση πίεσης για εκχωρημένα κονδύλια και χρέωση αντιτίμων χρήστη και τιμών κατ' αποκοπήν για υπηρεσίες ή εγκαταστάσεις. Η στρατηγική επιζητεί να ευαισθητοποιήσει σχετικά με τις εναλλακτικές, καθώς και την εκπαίδευση και τις οδηγίες σε δεξιότητες και τεχνικές απόκτησης πόρων.

Εκπαίδευση στην ηγεσία, δημιουργία ομάδων:

Χρειάζονται δεξιότητες στην ηγεσία και στην καλλιέργεια ομοφωνίας και ενότητας, προκειμένου η διαδικασία ενδυνάμωσης να γίνει βιώσιμη. Η ενθάρρυνση και η εκπαίδευση των ηγετών της κοινότητας (ξεκινώντας με το εκτελεστικό σώμα της κοινότητας) είναι μέρος της στρατηγικής.

Δημιουργία και ενδυνάμωση πολύ μικρών επιχειρήσεων:

Η στρατηγική περιλαμβάνει μείωση της φτώχειας με (1) κοινοτική ενδυνάμωση μέσω της οικοδόμησης κοινοτικών εγκαταστάσεων και υπηρεσιών με αυτοβοήθεια και (2) χρήση τεχνικών κινητοποίησης για τη δημιουργία και υποστήριξη βιώσιμων πολύ μικρών επιχειρήσεων, με εστίαση σε γυναίκες χαμηλού εισοδήματος, περιλαμβανομένης εκπαίδευσης, οργάνωσης και κάποιας υποστήριξης πίστωσης όπου είναι κατάλληλο (ή σε συνεργασία με βοηθητικές οργανώσεις).

Βλέπε: "Σχήμα πολύ μικρών επιχειρήσεων", "Εγχειρίδιο για τη δημιουργία πλούτου" και "Επεξηγηματικά παραδείγματα δημιουργίας εισοδήματος", για περισσότερες λεπτομέρειες.

Υποστήριξη για πολύ μικρές επιχειρήσεις:

Ενθάρρυνση δημιουργίας νέων επιχειρήσεων και ενίσχυση υπαρχουσών:

Η πολύ μικρή επιχείρηση σε αυτήν τη στρατηγική είναι ακριβώς αυτό: πολύ μικρή. Όπως με την τράπεζα Grameen, τα μεγέθη των δανείων σε αυτό το σχήμα μπορεί να είναι από 20 έως 200 δολάρια ΗΠΑ περίπου. Αυτό δεν είναι υποστήριξη για συνεταιριστικές ή μικρές επιχειρήσεις που χρειάζονται δάνεια 30.000 δολαρίων ΗΠΑ ή περισσότερο. Η έμφαση είναι στην εκπαίδευση και την υποστήριξη γυναικών πολύ χαμηλού εισοδήματος. Αν αυτές δεν μπορούν να έχουν κέρδος σε ένα δάνειο 100 δολαρίων ΗΠΑ, τότε δεν πρέπει να επιζητούν μεγαλύτερα δάνεια, μέχρι να αποκτήσουν εκπαίδευση και εμπειρία στη δημιουργία βιώσιμων επιχειρήσεων.

Πίστωση:

Προώθηση της αποταμίευσης, της εκ περιτροπής πίστωσης και της ίδρυσης και ενδυνάμωσης εργατικών σωματείων:

Οι λέσχες εκ περιτροπής πίστωσης είναι παραδοσιακές σε ολόκληρη την Αφρική και την Ασία, καθώς και σε άλλα μέρη του κόσμου. Η στρατηγική βασίζεται σε αυτές τις ομάδες, διοχετεύοντας τα χρήματα που συλλέγονται σε αποταμιεύσεις, ομαδοποιώντας τις και συνδέοντάς τις με πιστωτικές ενώσεις και εμπορικές τράπεζες και λαμβάνοντας δάνεια από αυτά τα ιδρύματα και διασπώντας τα σε μικρότερα δάνεια για τα μέλη, προκειμένου να δραστηριοποιηθούν σε πολύ μικρές επιχειρήσεις.

Καταφύγια:

Κατασκευή και ανάπτυξη καταφυγίων και κοινοτικών υποδομών, εκπαίδευση, αναβάθμιση και ενίσχυση ιδιωτικών συμβαλλόμενων, ιδίως γυναικών και ευάλωτων ομάδων:

Συνδυάζοντας τις ανάγκες για εξειδικευμένη εργασία στην κατασκευή κοινοτικών εγκαταστάσεων (μέρος του κύκλου κινητοποίησης), η εκπαίδευση στοχεύει στις γυναίκες και στους ανάπηρους της κοινότητας, που μπορούν κατόπιν να χρησιμοποιήσουν τις τεχνικές δεξιότητες για να αποκτήσουν ιδιωτικό εισόδημα.

Τεχνική και επαγγελματική αναβάθμιση:

Η εκπαίδευση των γυναικών σε χειροτεχνικές δεξιότητες (περιλαμβανομένης της ξυλουργικής, της τειχοδομίας, της κατασκευής) που παραδοσιακά σχετίζονταν με άντρες είναι ένα εσκεμμένο στοιχείο της στρατηγικής, με στόχο να αξιοποιήσει περισσότερες δυνατότητες των γυναικών και να τις βοηθήσει να σπάσουν το φράγμα των φύλων στο χώρο εργασίας.

Ανάπτυξη και ενίσχυση ομάδων:

Ενίσχυση υπαρχουσών ομάδων (π.χ. εκείνων που βασίζονται στην παραδοσιακή πίστωση εκ περιτροπής) με εκπαίδευση σε δεξιότητες για τη λήψη πίστωσης, τη διαχείριση πίστωσης, την αποταμίευση και την εκπαίδευση στη διαχείριση και στα οικονομικά για την ίδρυση και λειτουργία βιώσιμων επικερδών επιχειρήσεων:

Η στρατηγική στοχεύει σε γυναίκες (και άνδρες) χαμηλού εισοδήματος και όχι σε εκείνους που θα μπορούσαν ήδη να λάβουν πίστωση. Χρησιμοποιεί τα παραδοσιακά ιδρύματα και τα προσαρμόζει στη δημιουργία πλούτου ως μέσου εξάλειψης της φτώχειας.

Οδηγίες εκπαίδευσης στη διαχείριση:

Τα ακόλουθα περιγράφουν κάποια από τα μέσα βελτίωσης των δεξιοτήτων εκπαίδευσης στη διαχείριση.

Συνέδρια:

Σεμινάρια και συνέδρια ευαισθητοποίησης και μερισμού πληροφοριών. Τα συνέδρια και τα σεμινάρια διαφέρουν, αλλά αμφότερα έχουν ρόλους στη στρατηγική.

Στα σεμινάρια, οι παρουσιάσεις είναι πιο τεχνικές, ενώ στα συνέδρια στοχεύουν περισσότερο στις πολιτικές. Αμφότερα είναι φόρουμ για το μερισμό εμπειριών και την ανάπτυξη νέων ιδεών και εννοιών που μπορεί να είναι χρήσιμες στη διαδικασία ενδυνάμωσης.

Εργαστήρια εκπαίδευσης στη μεταφορά δεξιοτήτων:

Εργαστήριο είναι ένα μέρος ή συμβάν για εργασία, όχι για ψυχαγωγία. Βλέπε "Προετοιμασία ενός εργαστηρίου". Το εργαστήριο πρέπει να έχει μια έξοδο: συνήθως ένα έγγραφο, μια δήλωση, ένα σύνολο οδηγιών ή κάποιο άλλο προϊόν.

Αν πρόκειται για εκπαιδευτικό εργαστήριο, πρέπει να υπάρχει απόδειξη ότι οι συμμετέχοντες γνωρίζουν νέες δεξιότητες ή ότι είναι καλύτερα οργανωμένοι στο τέλος του εργαστηρίου. Στην εκπαίδευση στη διαχείριση, τα θέματα και οι έξοδοι σχετίζονται με τη συνολική στρατηγική της κοινοτικής ενδυνάμωσης και εξάλειψης της φτώχειας.

Συσκέψεις και συνεδρίες οργάνωσης (και αναδιοργάνωσης):

Αυτή είναι η εκπαίδευση ως μέσο οργάνωσης (σε αντίθεση με την απλή μεταφορά δεξιοτήτων) ιδίως στην εκπαίδευση στη διαχείριση. Χρησιμοποιώντας τεχνικές όπως ο καταιγισμός ιδεών ή οι τέσσερις βασικές ερωτήσεις, ο διευκολυντής αποσπά απαντήσεις από τους συμμετέχοντες με τέτοιο τρόπο ώστε να οργανώσει ή να αναδιοργανώσει την ομάδα για λήψη αποφάσεων ή για επίτευξη κάποιου πράγματος (δράσης).

Φόρουμ δικτύωσης:

Φόρουμ για τη δικτύωση, διαπεριφερειακά, εθνικά και διεθνή:

Παράλληλα με τη συνηγορία των βασικών ζητημάτων που οδηγούν στην ενδυνάμωση κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος και την εξάλειψη της φτώχειας, ο μερισμός εμπειριών και η δικτύωση με άλλες ομάδες, συμμετέχοντες, κινητοποιητές και άλλους ενδιαφερόμενους βοηθά αυτά να υλοποιηθούν με πιο καθολικό τρόπο, σε αντίθεση με μεμονωμένους θύλακες ή ένα κενό.

Δημόσια πληροφόρηση από τα μέσα ενημέρωσης:

Ως μέρος των πτυχών ευαισθητοποίησης του κοινού για τη στρατηγική, και στα τρία μέρη, οι αρχές μπορούν να τεθούν στα δημόσια μέσα ενημέρωσης (ραδιόφωνο, τηλεόραση, εφημερίδες), ως διαφημίσεις, ως άρθρα περιοδικών ή τεκμηρίωσης και ανέκδοτες ειδήσεις. Όλες οι κοινοτικές λειτουργίες (εορτασμοί, τελετές, βασικά συμβάντα), για παράδειγμα, πρέπει να έχουν παρόντες δημοσιογράφους και από τα τρία μέσα ενημέρωσης.

Οδηγίες εκπαίδευσης, στρατηγικής και σχεδίασης:

Δημιουργία και ανάπτυξη οδηγιών εκπαίδευσης, στρατηγικής και σχεδίασης:

Οι περιφερειακοί και τοπικοί συντονιστές και κινητοποιητές πρέπει να προσπαθήσουν να προετοιμάσουν εκπαιδευτικό υλικό σε απλά αγγλικά/ισπανικά και σε τοπικές γλώσσες (χρησιμοποιώντας συμβούλους, αν χρειάζεται). Γενικές οδηγίες εκπαίδευσης με στόχο τους εκπαιδευτές και τους συντονιστές μπορούν να είναι χρήσιμες στην καταγραφή ιδεών και μεθόδων και μπορούν να συνεισφέρουν στη γενική συνέπεια και ομοιομορφία (επιτρέποντας διαφοροποιήσεις σε συνθήκες). Οι γενικές οδηγίες μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως επαγγελματικά έγγραφα για διανομή σε εθνικά και διεθνή συνέδρια και εργαστήρια.

Ανάπτυξη γενικού και τοπικού εκπαιδευτικού υλικού:

Το εκπαιδευτικό υλικό, με βάση τη μεθοδολογία και τις αρχές που περιγράφονται στις οδηγίες, πρέπει να προετοιμάζεται σε απλά αγγλικά (γαλλικά, ισπανικά ή άλλη απαιτούμενη γλώσσα) και στις τοπικές γλώσσες που χρειάζονται.

Το εκπαιδευτικό υλικό πρέπει να αποτελείται από εγχειρίδια, φυλλάδια, διαφάνειες, εκτυπωμένα έγγραφα, ιστοσελίδες, οδηγίες για εκπαιδευτές, βιντεοκασέτες, κασέτες ήχου, οδηγίες παιχνιδιών ρόλων, σκετς και θεατρικά έργα, καθώς και συμβουλές διευκόλυνσης.

Μετάφραση και εκτύπωση εκπαιδευτικού υλικού σε τοπικές γλώσσες:

Η στρατηγική πρέπει να προετοιμάσει οδηγίες για την παραγωγή αυτών των υλικών. Πρέπει επίσης να χρηματοδοτήσει την παραγωγή τους σε τοπικά επίπεδα.

Αφίσες, πινακίδες, γκράφιτι με δυνατότητα αναπαραγωγής:

Δημοφιλείς και έγχρωμες αφίσες και πινακίδες, ημερολόγια, συνθήματα και παραπομπές, τα οποία σχετίζονται με τις αρχές που προασπίζει η στρατηγική, μπορούν να παραχθούν και να αναπαραχθούν για δημοσίευση σε δημόσιους χώρους, γραφεία και στα σημεία κοινοτικών έργων.

Εκστρατείες, διαγωνισμοί, δημόσια συμβάντα:

Δημόσια συμβάντα, όπως η Παγκόσμια Ημέρα Ανθρώπινων Οικισμών, η ημέρα των Ηνωμένων Εθνών και άλλες ευκαιρίες, μπορούν να χρησιμοποιηθούν για την παρουσίαση τραγουδιών, χορών, θεατρικών έργων, σκετς και άλλης ημι-ψυχαγωγίας (αποφεύγοντας βαρετές ομιλίες και δημηγορίες από πολιτικούς και οπορτουνιστές), τα οποία παρουσιάζουν τις αρχές και τις μεθόδους αυτής της στρατηγικής στην ενδυνάμωση κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος και την εξάλειψη της φτώχειας.

Μέρος Γ: Κατάλληλο περιβάλλον:

Αυτό το μέρος της στρατηγικής σημαίνει την εργασία με στόχο ένα διοικητικό και κοινωνικο-οικονομικο-πολιτικό περιβάλλον που επιτρέπει και ενθαρρύνει τη βελτίωση της αυτοβοήθειας, τις ενέργειες με στόχο την αυτάρκεια, την κοινοτική ενδυνάμωση και την εξάλειψη της φτώχειας από μια κοινοτική προσέγγιση.

Οδηγίες για την εισήγηση και την τροποποίηση νομοθετικής πολιτικής:

Υποστήριξη σε επιτροπές υπεύθυνες για τη νομοθετική μεταρρύθμιση (σε τομείς κοινοτικής ενδυνάμωσης): Βλέπε "Οδηγίες για την προετοιμασία ενός εγγράφου πολιτικής".

Ως αποτέλεσμα της συνηγορίας, η κυβέρνηση μπορεί να ιδρύσει ή να αναζωογονήσει επιτροπές εργασιών για την παραγωγή εγγράφων πολιτικής ή νομοθετικής μεταρρύθμισης. Η στρατηγική καλεί για οικονομική στήριξη για τις συσκέψεις των επιτροπών (κατά προτίμηση με περιτροπή στο πεδίο, όχι μόνο σύσκεψη στην πρωτεύουσα), ενοικίαση χώρων, αναψυκτικά, ημερήσια επιδόματα και τεχνική υποστήριξη (τεχνικοί ειδήμονες και διευκολυντές για συσκέψεις επιτροπών με στόχο τις επιθυμητές εξόδους).

Κανονισμοί του υπουργείου:

Οδηγίες για την έναρξη ή τροποποίηση υπουργικών κανονισμών και διαδικασιών:

Μπορούν να προετοιμαστούν έγγραφα που περιγράφουν τη στρατηγική και είναι σχεδιασμένα να βοηθήσουν τις επιτροπές και άλλους που εργάζονται προς την προετοιμασία εγγράφων πολιτικής, γραπτών κανονισμών και κανόνων, οδηγιών και αλλαγών στη νομοθεσία.

Οδηγίες μη κυβερνητικών οργανώσεων:

Οδηγίες προς και για μη κυβερνητικές οργανώσεις που δραστηριοποιούνται σε τομείς που σχετίζονται με την κοινότητα:

Ανάλογα με το νομικό καθεστώς και το βαθμό αποδοχής των μη κυβερνητικών οργανώσεων (διεθνών και τοπικών), μπορεί να δοθεί υποστήριξη για μη κυβερνητικές οργανώσεις, οδηγώντας σε συνέπεια και ενσωμάτωση μεταξύ τους και με τις κυβερνητικές προσπάθειες. Η υποστήριξη μπορεί να περιλαμβάνει οικονομική και τεχνική βοήθεια για συσκέψεις, επιτροπές εργασιών εργαστηρίου, καθώς και εκπόνηση, εκτύπωση και διανομή εγγράφων (π.χ. οδηγιών).

Συμβάντα ευαισθητοποίησης:

Όσο πιο ενημερωμένο είναι το κοινό για τους στόχους και τις μεθόδους αυτής της στρατηγικής, τόσο περισσότερο θα συντελέσει το περιβάλλον στην κοινωνική αλλαγή προς την επιθυμητή κατεύθυνση. Αυτά τα συμβάντα μπορούν να περιλαμβάνουν συνέδρια, εργαστήρια, διαγωνισμούς, βραβεία, θεατρικά έργα, σκετς, μουσική, εκστρατείες.

Ενέργειες δημόσιας πληροφόρησης:

Αυτές περιλαμβάνουν αφίσες, διαφημίσεις στο ραδιόφωνο, την τηλεόραση και τις εφημερίδες, καθώς και άρθρα στα περιοδικά. Στους δημοσιογράφους μπορούν να δίνονται προαιρετικές αμοιβές, για να ερευνήσουν και να συντάξουν ειδικά άρθρα που παρουσιάζουν τη διαδικασία ενδυνάμωσης και τις μεθόδους μείωσης της φτώχειας που χρησιμοποιούνται.

Κεντρική κυβέρνηση και Παροχή δυνατότητας:

Εκδημοκρατισμός, πολιτική και διοικητική αποκέντρωση, μεταβίβαση της οικονομικής αρχής, κεντρικοποίηση των αναπτυξιακών υπουργείων, τροποποιήσεις των νόμων, κανονισμοί και πρακτικές για την ενθάρρυνση και υποστήριξη της κοινοτικής ενδυνάμωσης και αυτάρκειας. Οδηγίες για τη σύνταξη εγγράφων πολιτικής και σχετικών εγγράφων (που διευκολύνουν την κοινοτική ενδυνάμωση) για κοινοποίηση από το κοινοβούλιο:

Η βοήθεια στην εμπειρογνωμοσύνη πρέπει να περιλαμβάνει γραπτές οδηγίες για την προετοιμασία εγγράφων πολιτικής και αυτές οι οδηγίες θα ενθαρρύνουν μια συμμετοχική και διαβουλευτική διαδικασία, περιλαμβάνοντας τους ενδιαφερόμενους, προωθώντας ένα κατάλληλο περιβάλλον για κοινοτική ενδυνάμωση, καθώς και επαγγελματικές συμβουλές στην παραγωγή εγγράφων πολιτικής και σχετικών νομικών εγγράφων.

Συμβουλές αποκέντρωσης:

Ανάλυση και συμβουλές για τις κατάλληλες απαιτήσεις για την αποκέντρωση αρχής και οικονομικών για την υποστήριξη της κοινοτικής διαχείρισης: Σύμβουλοι με τεχνική εμπειρογνωμοσύνη που θα αναλύουν και θα συμβουλεύουν για τη λήψη αποφάσεων και τις οικονομικές επιπτώσεις της αποκέντρωσης.

Βοήθεια στη μεταρρύθμιση των νόμων που αφορούν τη γη:

Οι νόμοι που αφορούν τη γη και οι οποίοι επηρεάζουν τη διαδικασία κοινοτικής ενδυνάμωσης περιλαμβάνουν εκείνους που σχετίζονται με τη γη, την ιδιοκτησία, τις πρακτικές που αφορούν τη γη. Βλέπε "Κοινοτική προοπτική στη διαχείριση γης". 

Πρέπει να γίνουν νόμοι που θα διευκολύνουν την αύξηση στην κοινοτική διαχείριση εγκαταστάσεων και υπηρεσιών, θα διασφαλίσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα όσον αφορά το φύλο και τις μειονότητες και θα βελτιώσουν την επιβολή δίκαιων νόμων που σχετίζονται με την ιδιοκτησία και την πρόσβαση στη γη:

Βοήθεια στη μεταβίβαση:

Βοήθεια στη διαδικασία των υπουργείων να εστιάσουν περισσότερο στην πολιτική, στα πρότυπα, στις διαδικασίες και τις οδηγίες, ενώ η υλοποίηση, η λειτουργική επάνδρωση, ο σχεδιασμός, η λήψη αποφάσεων και η διαχείριση μεταβιβάζονται στις περιφέρειες:

Η διαδικασία της αποκέντρωσης δεν εξαλείφει όλες τις λειτουργίες των κεντρικών υπουργείων. Αυτά αποκτούν ρόλο καθοδήγησης, διαμόρφωσης πολιτικής και επαγγελματικής υποστήριξης, ενώ οι επιχειρησιακές λειτουργίες μεταβιβάζονται στις περιφέρειες. Αυτό απαιτεί βοήθεια στην εκπαίδευση και εμπειρογνωμοσύνη για τις περιφέρειες, καθώς και βοήθεια προς το κεντρικό υπουργείο για την αλλαγή του ρόλου του. Η στρατηγική καλεί για βοήθεια σε εκείνα τα υπουργεία που συμμετέχουν στη διαδικασία κοινοτικής ενδυνάμωσης (π.χ. ένα τμήμα της κοινοτικής ανάπτυξης).

Νομιμοποίηση οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα:

Βοήθεια στον προσδιορισμό και την επίτευξη νομικού καθεστώτος και εξουσίας οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα:

Η βοήθεια περιλαμβάνεται στο περιεχόμενο της εμπειρογνωμοσύνης που σημειώνεται παραπάνω και στη χρηματοδότηση συσκέψεων, εργαστηρίων, συνηγορίας και καθοδήγησης στη νομιμοποίηση τόσο της διαδικασίας κοινοτικής ενδυνάμωσης όσο και των κοινοτικών οργανώσεων που σχηματίζονται και ενδυναμώνονται.

Δημοτική-Κοινοτική ροή πληροφόρησης:

Εδραίωση νομικών και διαδικαστικών μηχανισμών για τις ροές πληροφοριών από τις γειτονιές προς το δήμο και από τις κοινοτικές οργανώσεις προς τις τοπικές αρχές:

Οι απαιτήσεις διαχείρισης πληροφοριών που εξηγούνται παραπάνω χρειάζονται ένα νομικό και διαδικαστικό περιβάλλον για να έχουν αποτελεσματική λειτουργία.

Συνηγορία:

Συνηγορία για ευαισθητοποίηση και δημόσιο προβληματισμό για αυτά τα θέματα πολιτικής και νομικής φύσης:

Όλες οι δραστηριότητες δημόσιας πληροφόρησης που σημειώνονται παραπάνω και το περιεχόμενο των συνεδριών εκπαίδευσης και ευαισθητοποίησης στοχεύουν στη βελτίωση της αποδοχής των απαιτούμενων αλλαγών σε νόμους, κανονισμούς, διαδικασίες και στάσεις που αποτελούν το περιβάλλον των κοινοτήτων και της διαδικασίας ενδυνάμωσης.

Ανάπτυξη διδακτέας ύλης:

Βοήθεια προς τα δημόσια ιδρύματα, περιλαμβανομένων των πανεπιστημίων και των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, για εκ νέου σύνταξη και τροποποίηση της διδακτέας ύλης, ώστε να ενσωματώνει συμμετοχικές μεθόδους και τα παραπάνω ζητήματα:

Οι επαγγελματίες στα σχετικά υπουργεία και σε μη κυβερνητικές οργανώσεις που υλοποιούν πρωτοβουλίες κοινοτικής ενδυνάμωσης και μείωσης της φτώχειας χρειάζονται προηγμένη εκπαίδευση και επιμόρφωση στον τομέα.

Εντωμεταξύ, οι ακαδημαϊκοί επαγγελματίες μπορούν να αποτελούν μια ομάδα ειδικών από την οποία μπορεί να αντλεί η στρατηγική. Μπορεί να παρασχεθεί βοήθεια στα εκπαιδευτικά ιδρύματα και στη διδακτέα ύλη των πανεπιστημίων, η οποία χρειάζεται αναβάθμιση κατά καιρούς, ώστε να περιλαμβάνει παραλλαγές αυτής της στρατηγικής και μεθοδολογίας.

Η συνηγορία και η βοήθεια σε μια κεντρική κυβέρνηση προορίζεται κυρίως να οδηγήσει σε αλλαγές στους νόμους, τους κανονισμούς και τις διαδικασίες, υποστηρίζοντας την ίδρυση και ανάπτυξη ενός κατάλληλου περιβάλλοντος.

Ρόλοι των περιφερειακών και τοπικών κυβερνήσεων:

Συνηγορία για συμμετοχική σχεδίαση και διαχείριση σε περιφερειακά και τοπικά επίπεδα:

Ως μέρος αυτού του κατάλληλου περιβάλλοντος, πρέπει παράλληλα να ενδυναμωθούν οι ικανότητες των περιφερειακών διοικήσεων και κυβερνήσεων. Οι περιφερειακές αρχές πρέπει να διδαχθούν τη συμμετοχική σχεδίαση και διαχείριση, καθώς και δεξιότητες διαλόγου και διευκόλυνσης για αλληλεπίδραση με τις κοινότητες.

Εκπαίδευση σε δεξιότητες συμμετοχικής σχεδίασης και διαχείρισης:

Η στρατηγική περιλαμβάνει εκπαίδευση στις απαραίτητες συμμετοχικές δεξιότητες, για υποστήριξη της συνηγορίας και ενθάρρυνση του κατάλληλου περιβάλλοντος.

Τοπική νομοθεσία:

Οδηγίες για την ανάπτυξη τοπικής και περιφερειακής νομοθεσίας, κανονισμών και διαδικασιών:

Όπου ένα περιφερειακό συμβούλιο ή νομοθεσία έχει την εξουσία να δημιουργεί νόμους ή κανονισμούς, η στρατηγική καλεί για βοήθεια για να το κάνει αυτό, με βάση τη βοήθεια σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης. Εντωμεταξύ, η περιφερειακή διοίκηση μπορεί να δεχθεί παρόμοια βοήθεια στην τροποποίηση των διοικητικών κανονισμών, διαδικασιών και στάσεών της.

Δικτύωση:

Πλαίσια για δικτύωση και μερισμό εμπειριών με άλλες περιφέρειες και χώρες:

Ως μέρος του μερισμού πληροφοριών, της συνηγορίας, της ενθάρρυνσης και της μεταφοράς δεξιοτήτων, η στρατηγική καλεί για στήριξη των μηχανισμών δικτύωσης, όπως τα συνέδρια, τα εργαστήρια, τα σεμινάρια και οι συσκέψεις, με άλλες περιφερειακές αρχές (και μέλη της κοινότητας), στη χώρα και έξω από αυτήν.

Τρεις κύριοι τύποι προσώπων που έχουν επιρροή στις κοινότητες είναι οι εξής:

• οι περιφερειακοί δημόσιοι υπάλληλοι,
• οι περιφερειακοί ηγέτες και πολιτικοί και
• οι τεχνικοί ειδήμονες.

Αυτοί είναι στόχοι στην ενθάρρυνση και την εκπαίδευση σε συμμετοχικές μεθόδους.

Η φύση της αλλαγής τους από "παροχέα" σε "διευκολυντή" ποικίλλει ανάλογα με την πηγή της εξουσίας τους. Μέρος του έργου του κινητοποιητή και του εκπαιδευτή διαχείρισης είναι να καθορίσει τρόπους για να επιφέρει αυτές τις αλλαγές με βάση την παρατήρηση και την ανάλυση της κατάστασης.

Το μη κυβερνητικό περιβάλλον:

Οι μη κυβερνητικές οργανώσεις μπορούν να αποτελέσουν μεγάλη δύναμη για τη συμμετοχική ανάπτυξη. Χρειάζονται κάποια καθοδήγηση και συντονισμό, για να διασφαλιστεί η συνέπεια και η βιωσιμότητα.

Οι διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο τύπους:

• ανακουφιστικού ρόλου, φιλανθρωπικές ή αντιμετώπισης έκτακτης ανάγκης και
• αναπτυξιακές.

Αμφότερες έχουν το ρόλο τους. Ο πρώτος τύπος μπορεί να ενθαρρυνθεί να προσθέσει το δεύτερο στοιχείο.

Πολλές μεγάλες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις έχουν αμφότερες τις προσεγγίσεις.

• Έχουν, ως κύρια συνεισφορά τους, πόρους (κυρίως οικονομικούς, τεχνικές δεξιότητες και εμπειρογνωμοσύνη),
• Συχνά περιλαμβάνουν συμμετοχικές μεθόδους ως μέρος της πολιτικής τους από την οικεία βάση και
• Συνήθως είναι πρόθυμες να συνεργαστούν με μια δεκτική κυβέρνηση, ιδίως στην υλοποίηση των αρχών και των μεθόδων που περιλαμβάνονται σε αυτήν τη στρατηγική.

Ο δεύτερος τύπος μπορεί να καθοδηγηθεί και να συντονιστεί ως μέρος μιας εθνικής στρατηγικής και εντός περιφερειακών σχεδίων.

Τοπικές και εθνικές μη κυβερνητικές οργανώσεις:

Συνεισφέρουν στη δημοκρατική διαδικασία ενασχόλησης με τα κοινά, ιδίως στη συνηγορία και στα ανθρώπινα δικαιώματα. Συνήθως είναι οικονομικά πολύ ασθενέστερες από τις διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά μπορούν να στηριχθούν από ορισμένες διεθνείς μη κυβερνητικές οργανώσεις, τα Ηνωμένα Έθνη και διμερείς δωρητές,

Είναι επί το πλείστον δύο ειδών:

• Οργανώσεις που βασίζονται στην κοινότητα, μικρές εθελοντικές οργανώσεις και ομάδες αυτοβοήθειας και
• Ιδιωτικές επιχειρήσεις για τη δημιουργία εισοδήματος, με το μανδύα των εθελοντικών οργανώσεων.

Αμφότερες έχουν το ρόλο τους στη στρατηγική, με τις πρώτες να είναι συχνά ο στόχος μας για την ενδυνάμωση των κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος και τις δεύτερες να λειτουργούν συχνά ως μικρές συμβουλευτικές οργανώσεις.

Φόρουμ για μη κυβερνητικές οργανώσεις και οργανώσεις που βασίζονται στην κοινότητα:

Φόρουμ για τη συμμετοχική δημιουργία και αναθεώρηση των οδηγιών για λειτουργίες μη κυβερνητικών οργανώσεων και οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα:

Εργαστήρια και σεμινάρια για την παραγωγή οδηγιών και αναθεωρήσεων που υποστηρίζουν τη διαδικασία κοινοτικής ενδυνάμωσης και εξάλειψης της φτώχειας. Μεσιτεία σχέσεων μεταξύ κυβερνητικών αξιωματούχων (υπεύθυνων για την παραγωγή οδηγιών) και των μη κυβερνητικών οργανώσεων (υπεύθυνων για την τήρηση των οδηγιών).

Φόρουμ για μη κυβερνητικές οργανώσεις και την κυβέρνηση:

Φόρουμ για τη δικτύωση και το διάλογο μεταξύ μη κυβερνητικών οργανώσεων, οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα, καθώς και κεντρικών και τοπικών κυβερνήσεων:

Η στρατηγική επιζητεί να ενισχύσει το διάλογο μεταξύ μη κυβερνητικών οργανώσεων, οργανώσεων που βασίζονται στην κοινότητα και των κεντρικών και περιφερειακών αξιωματούχων, να ανταλλάξει πληροφορίες, τεχνικές και εμπειρίες κοινοτικής ενδυνάμωσης.

Συμφωνίες για τις μεθόδους:

Συμφωνίες για τις μεθόδους ενδυνάμωσης και εξάλειψης της φτώχειας που είναι βιώσιμες και συνεπείς:

Προϊόν των παραπάνω δύο φόρουμ, πρόκειται για έγγραφα που περιλαμβάνουν δηλώσεις, συμφωνίες, οδηγίες και μεθόδους που δημιουργούν ένα κατάλληλο περιβάλλον και ενθαρρύνουν την κοινοτική διαχείριση αυτοβοήθειας και τη δημιουργία πλούτου.

Οι πληροφορίες που μοιράζονται θα συνεισφέρουν σε μια συνεπή εθνική πολιτική και διαδικασία (φυσικά, αρκετά ευέλικτη ώστε να ποικίλλει ανάλογα με τις διάφορες περιστάσεις και σχετικές παρεμβάσεις).

Τοπικές-Διεθνείς συμφωνίες βοήθειας:

Συμφωνίες οικονομικής και ειδικής βοήθειας μεταξύ διεθνών και τοπικών μη κυβερνητικών οργανώσεων:

Προϊόν επίσης των παραπάνω φόρουμ και με διαμεσολάβηση πληροφοριών μεταξύ τοπικών μη κυβερνητικών οργανώσεων και των δυνητικών δωρητών τους, αυτές οι συμφωνίες στοχεύουν να διασφαλίσουν κάποια εθνική συνέπεια και τις μεθόδους που υποδεικνύονται στο Μέρος A και Μέρος B αυτής της στρατηγικής.

Ενθάρρυνση συμμετοχικών μεθόδων:

Βοήθεια στην ενθάρρυνση και την εκπαίδευση στην κοινοτική ενδυνάμωση και την εξάλειψη της φτώχειας μέσω συμμετοχικών μεθόδων:

Η στρατηγική υποστηρίζει τόσο τις διεθνείς όσο και τις τοπικές μη κυβερνητικές οργανώσεις, π.χ. οικονομική στήριξη και εκπαιδευτικές συνεδρίες που θα ενθαρρύνουν τη συνέπεια, τη βιωσιμότητα και το συντονισμό μεταξύ των μη κυβερνητικών οργανώσεων, καθώς και τις κεντρικές και περιφερειακές κυβερνήσεις που συμμετέχουν στην εξάλειψη της φτώχειας και στην κοινοτική ενδυνάμωση.

Η στρατηγική στοχεύει σε ένα περιβάλλον που φέρνει τις μη κυβερνητικές οργανώσεις και τις οργανώσεις που βασίζονται στην κοινότητα σε συνεργασία με όλα τα επίπεδα της κυβέρνησης, των κοινοτήτων και του ιδιωτικού τομέα.

Συμπέρασμα:

Η στρατηγική προγράμματος κοινοτικής διαχείρισης απαρτίζεται από τρία σχετιζόμενα και ενσωματωμένα μέρη και όλα στοχεύουν στην ενδυνάμωση των κοινοτήτων χαμηλού εισοδήματος για τη λήψη αποφάσεων και την ανάληψη ενεργειών για τη δική τους, αυτοκαθοριζόμενη ανάπτυξη. Το πρώτο κατευθύνεται στην ίδια την κοινότητα και περιλαμβάνει την ευαισθητοποίηση στην κοινότητα και στη συνέχεια την οργάνωση και κινητοποίηση της κοινότητας, ώστε να απασχοληθεί σε δραστηριότητες αυτοβοήθειας που προσδιορίζονται από την κοινότητα ως οι δικές της ύψιστες προτεραιότητες.

Το δεύτερο προεκτείνει την ορθόδοξη κοινοτική ανάπτυξη ένα βήμα περαιτέρω και προσφέρει εκπαίδευση στη διαχείριση. Αυτή η εκπαίδευση υπερβαίνει τη μεταφορά δεξιοτήτων και χρησιμοποιείται ως μηχανισμός για τη θεσμική αναδιάρθρωση μέσω της οργάνωσης της κοινότητας. Το τρίτο εξετάζει το πολιτικό και διοικητικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται η κοινότητα και βοηθά τις κεντρικές και τοπικές κυβερνήσεις και αρχές, καθώς και τις μη κυβερνητικές οργανώσεις, να επιτρέψουν μεγαλύτερη αυτάρκεια και συμμετοχή στις κοινότητες.

Το εκπαιδευτικό υλικό σε αυτές τις ιστοσελίδες στοχεύει στους ενδιαφερόμενους στη διαδικασία που δημιουργείται από αυτήν τη στρατηγική.

© Πνευματικά δικαιώματα 1967, 1987, 2007 Φιλ Μπαρτλ
Σχεδιασμός Ιστοσελίδας: Lourdes Sada

––»«––

Τελευταία ενημέρωση: 06.02.2012