Tłumaczenie:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

Spis treści:

• Wstęp
• Cztery Podstawowe Pytania
• Inne zasady

Spis treści:

• Wstęp
• Cztery Podstawowe Pytania
• Inne zasady

SZKOLENIE W ZARZĄDZANIU

Skuteczna droga w umacnianiu społeczności, rodzin i organizacji

napisał Phil Bartle, PhD

tłumaczenie Katarzyna Matiasczyk

Z dedykacją dla Gert Lüdeking

Główny dokument modułu

Szkolenie w organizacji lub reorganizacji; nie jedynie przekazywanie umiejętności

Wstęp:

Szkolenie w Zarządzaniu, jako element mobilizujący społeczność, ukierunkowane jest na zredukowanie biedy, umocnienie społeczności o niskim dochodzie w planowaniu i zarządzaniu siedliskami ludzkimi, infrastrukturą społeczną oraz usługami, ich budową, działaniem i utrzymaniem.

Niniejsze szkolenie ukierunkowane jest na działanie, a nie wyłącznie przekazanie umiejętności lub udzielenie informacji jego uczestnikom.

Należy podkreślać, że szkolenie, jako metoda umacniania społeczności o niskim dochodzie w zredukowaniu biedy, promocji współuczestnictwa, praktycznego wsparcia w demokratyzacji i decentralizacji, tzn. w mobilizacji, jest czymś dużo ważniejszym, niż jedynie przekazaniem informacji i umiejętności uczestnikom.

Jest to szkolenie niekonwencjonalne. Formalizacja i instytucjonalizacja tego rodzaju szkolenia niesie ze sobą niebezpieczeństwo jego osłabienia lub położenia większego nacisku na przekazanie umiejętności, a nie na zachętę, mobilizację oraz aspekty organizacyjne.

W tym znaczeniu, szkolenie w zarządzaniu stworzone zostało, aby umacniać skuteczność zarządzania wyższego i średniego szczebla w korporacjach dochodowych.

Szkolenie to zostało zmodyfikowane i zintegrowane z technikami związków zawodowych działających na rzecz mobilizacji i zwiększania możliwości społeczności o niskim dochodzie, aby zjednoczyły się i pomogły sobie nawzajem oraz zaangażowały się w rozwojową zmianę społeczną.

Cztery Podstawowe Pytania:

Jeśli spojrzymy na proces podejmowania decyzji, który jest zróżnicowany, wydobędziemy z całości cztery istotne pytania. Odpowiedź na te pytania to podstawa procesu planowania w zarządzaniu.

Te cztery pytania to: 1) Co zamierzamy osiągnąć? 2. Co mamy? 3. Jak wykorzystać to co mamy, aby osiągnąć to co chcemy? 4. Co się stanie, kiedy to osiągniemy? Jeśli przyjrzysz się uważnie, dostrzeżesz, że są to dokładnie te same pytania zawarte lub inaczej sformułowane w każdym planie projektu lub burzy mózgów.

Pytanie "Co chcemy osiągnąć?" dotyczy opisu problemu, jest przeciwieństwem zdefiniowania ogólnych celów oraz ich udoskonalenia, aby osiągnąć konkretne dążenia, produkcję i inne lepsze definicje tego celu. W szkoleniu społeczności w zarządzaniu, na pytanie " Co chcemy osiągnąć?" musi odpowiedzieć cała społeczność, a nie jedynie mężczyźni, nie jedynie wykształceni, nie jedynie urzędnicy państwowi, nie jedynie zaprzyjaźnieni z agencją, lecz zgodnie cała społeczność.

Pytanie "Co mamy?" to określenie środków lub potencjalnych wkładów, których można użyć w dążeniach do wybranego celu. W szkoleniu społeczności w zarządzaniu, identyfikacji tej najlepiej dokonać podczas spotkań, gdzie zachęca się osoby ciche do udziału, ponieważ w każdej społeczności istnieje wiele źródeł, nawet w tych najbiedniejszych, które są ukryte lub niezbyt oczywiste. Wyszkolony mobilizator ułatwia i wyciąga ze spotkania społeczności identyfikację wielu ukrytych lub niewidocznych środków. W skład środków mogą wchodzić dostępna siła robocza i specjalistyczna (energia ludzka możliwa do zastosowania w działaniu), ziemia lub przestrzeń, na której przeprowadza się działania, gotówka (z opłat, sprzedaży, datków i z innych źródeł), kapitał (sprzęt lub narzędzia do ponownego użytku) potrzebny do przeprowadzenia działania, ludzkie zasoby intelektualne (mądrość, informacje, umiejętności, doświadczenie, możliwości analityczne, kreatywność), które często stanowią ukryty wkład ludzi starszych lub nie aktywnych zawodowo, oraz które często posiadają osoby upośledzone fizycznie lub społecznie. Wiele z nich jest tak oczywistych, że często są pomijane.

Pytanie "Jak osiągnąć to co chcemy, wykorzystując to, co mamy?" to część strategii sztuki zarządzania. Zawsze istnieje kilka różnych dróg powiązania dostępnych środków, a wspólne zasoby intelektualne społeczności (jak wspomniano powyżej) należy wykorzystać do zidentyfikowania kilku strategii oraz wyboru najbardziej odpowiedniej.

Pytanie "Co się stanie, kiedy to osiągniemy?" dotyczy przewidywania wpływu działalności. Można je rozszerzyć i odpowiedzieć na pytanie jak nasze działania wpłyną na społeczność i jej otoczenie (społeczne i fizyczne) oraz jak doprowadzą do planów monitoringu i oceny.

Te cztery pytania powinny być stosowane przez pracowników terenowych jako zarys organizowania, lub reorganizowania grupy. Są one również stosowane w podobny sposób przez trenera zarządzania w organizacji i reorganizacji grupy zarządzającej. Koordynator może je stosować do zorganizowania grupy pracowników terenowych. Wspólnie, pytania te tworzą podstawy tworzenia możliwości i umacniania w zarządzaniu każdej grupy uczestników.

W szkoleniu społeczności w zarządzaniu, na te cztery podstawowe pytania należy odpowiedzieć, kiedy spotyka się cała społeczność, aby ustalić priorytety. Należy je zadać ponownie, kiedy w imieniu całej społeczności spotyka się komitet wykonawczy organizacji społecznej, aby ustalić szczegóły. Jeśli przyjrzysz się uważnie, zobaczysz te cztery pytania, w przedstawionej kolejności, ukryte w dwóch aneksach do tego dokumentu, w procesie burzy mózgów oraz we wskazówkach w tworzeniu projektu.

Czy zada się te pytania podczas tworzenia związku zawodowego, lub podczas spotkania zarządu kierownictwa bogatej korporacji (lub w tym kontekście, podczas tworzenia możliwości i umacniania społeczności o niskich dochodach), stanowią one niezbędne podstawy podejmowania decyzji w zarządzaniu.

Inne Zasady w Szkoleniu z Zarządzania:

Kiedy cztery podstawowe pytania zostaną uznane jako centrum szkolenia społeczności w zarządzaniu, możliwe stanie się określenie kilku innych zasad w zarządzaniu. Zakres włączenia ich w szkolenie społeczności w zarządzaniu może się różnić, w zależności od potrzeb: ile oraz jaki rodzaj szkolenia będzie odpowiedni podczas każdej sesji. Poniżej znajduje się ich otwarta lista, w której kolejność nie jest istotna.

1. My (grupa społeczności) potrzebujemy wizji. Społeczność musi zdecydować, w całości, czym chce się zajmować. Istniej wiele możliwych celów, lecz społeczność musi się zjednoczyć i wybrać czym chce się zajmować. Trenerzy mogą posłużyć się cytatem z Alicji w Krainie Czarów, aby to zobrazować. "Jeśli nie wiemy dokąd zmierzamy, każda droga jest dobra" , (Lewis Caroll).Bez wizji tego dokąd zmierza, społeczność może równie dobrze pozostać w miejscu, w którym się znajduje lub w stanie w jakim się znajduje (apatia, bieda, choroby, dyskomfort) obecnie.


2. Kiedy cel i kierunek zostaną wybrane, niezbędne jest zaplanowanie decyzji o tym jak osiągnąć lub zbliżyć się do tego celu. Można to zilustrować podczas szkolenia chwytliwym cytatem: "Nie planując, godzimy się na niepowodzenie". Jeśli odniesienie sukcesu lub wygrana mogą być zdefiniowane jako osiągnięcie celu, to niezbędne jest planowanie, aby ten cel osiągnąć (oczywiście cel, lub jakkolwiek jest interpretowany, może ulec zmianie podczas procesu dążenia do niego, i z pewnością po tym jak się go osiągnie).


3. Trener może przypomnieć grupie, że planowanie oznacza serie procesów myślowych, które doprowadzą grupę do tego, gdzie się teraz znajduje (lub w jakim stanie), gdzie (lub w jakim stanie) przewidywane jest, że będzie się znajdować po tym jak cel zostanie osiągnięty. Te trudne procesy myślowe muszą być logiczne i spójne oraz prowadzić z sytuacji obecnej do przyszłego pożądanego rezultatu. Trener może podkreślić, że: "Planujemy wstecz (rozpoczynamy od końca i kończymy na początku)". Rozpocznij planowanie poprzez określenie tego, dokąd zmierzasz, następnie zadaj sobie pytanie jakie kroki należy podjąć, aby tam się znaleźć. Każdy krok w obecnej sytuacji musi być logicznie powiązany z następnym dopóki pożądany ciel nie zostanie osiągnięty.


4. Wybierając strategie, grupy zachęca się do najbardziej wydajnego i efektywnego wykorzystania tego co posiada, aby osiągnęła to co chce. Wydajności nie należy odrzucać, pomimo iż można ją interpretować na wiele sposobów. Wydajność można zdefiniować jako możliwość "Uzyskania większej produkcji przy mniejszych wkładach (maksymalizacja naszej wydajności)." Pewien chwytliwy slogan pomoże to zilustrować, "Nie pracuj ciężko, uzyskaj wyniki".
   Tutaj, doceniana wartość "ciężkiej pracy" (zasoby lub wkład) przedstawiana jest jako mniej ważna, niż wyniki tej pracy (zakończenie lub produkcja). Nie ma to na celu zachęcenia do bycia leniwym, lecz zachęcenie do mądrego, a przez to wydajnego (w tym kontekście), wykorzystania środków (włączając własną pracę).


5. Wspólne podejmowanie decyzji może ukazać ukryte środki, które pozostałyby niewidoczne w dyktatorskim stylu podejmowania decyzji. Trener uczy angażowania każdego w podejmowanie decyzji. Jeden (niedoskonały) człowiek, nawet szef lub kierownik, posiada mniej informacji, doświadczenia, niż cała zaangażowana grupa, włączając cichych i nieśmiałych.
   Pod względem demokratyzacji, prawem każdego członka społeczności jest uczestniczenie w zwiększaniu siły społeczności, określaniu jej środków i odnajdywaniu kreatywnych i przeoczonych w przeszłości strategii, angażowanie wszystkich jest mądre z punktu widzenia zarządzania.


6. Trener powinien przypomnieć społeczności, że musi ona "stanąć na własnych nogach". Zależność i poleganie na pomocy zewnętrznej, środkach oraz nawet wskazówkach nie jest po prostu długotrwałe (osoby z zewnątrz odchodzą po jakimś czasie) oraz osłabia i czyni bezbronnym. Zachęcenie do samowystarczalności jest zobowiązaniem lub obowiązkiem jak również prawem.
   Można tutaj posłużyć się innym chwytliwym cytatem: "Jeśli obwiniasz innych, rezygnujesz ze swojej możliwości do zmiany", (Ray Anthony). Trener nigdy nie może dać się nabrać na wytłumaczenia, "Jesteśmy zbyt biedni i potrzebujemy pomocy z zewnątrz." Każda grupa lub społeczność, nie zależnie od tego jak biedna, jeśli składa się z żywych ludzi, posiada środki, które może wykorzystać, lecz większość z nich jest ukryta. Prawdziwa bieda to brak wiedzy o środkach, a nie ich brak.


7. Nie ma bezpłatnego lunchu. Za pracę wolontaryjną i dotacje publiczne należy płacić, nie koniecznie w formie pieniężnej. Zapłata ma formę publicznego docenienia, zachęcenia, pochwały i uznania.
   Trenerzy zarządzania w korporacjach podkreślają, że nawet opłacani pracownicy nie uczestniczą w pełni i nie dają z siebie wszystkiego tylko w oparciu o uznanie w wynagrodzeniu lub stawkach, pochwały i zachęcanie robią dużo więcej w osiągnięciu lepszej produkcji zarówno przez wolontariuszy jak i opłacanych pracowników. Doceniaj wkład, chwal uczciwie, podkreślaj pozytywy, ignoruj negatywy, nie krytykuj.


8. Nie możemy stać w miejscu. Jeśli nie posuwamy się do przodu, zaczniemy staczać się w tył. Społeczeństwo ludzkie jest dynamiczne, zawsze podlega zmianom. Nie można rozwiązać każdego problemu, "raz na zawsze" (to błędne przekonanie). Co dziś wydaje się być rozwiązaniem problemu, jeśli trwa dalej, jutro może okazać się samym problemem.
   Oczywiście, istnieje wiele lekcji w szkoleniu z zarządzania. Ten dokument nie może przedstawić wszystkich. Ty, jako mobilizator społeczności, powinieneś szukać nowych zasad, dzielić doświadczenia z innymi mobilizatorami, trenerami zarządzania, koordynatorami oraz spisać własny zbiór zasad we własnym dzienniku.

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 22.11.2011