Translations:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

SZKOLENIE FACILITATORA
DO DOKONYWANIA OCENY Z UDZIAŁEM CZŁONKÓW SPOŁECZNOŚCI

Efektywne podejście do niezbędnych umiejętności

napisane przez dr Phil Bartle

przetłumaczone przez Adama Chmielnickiego

Noty szkoleniowca

Jak szkolić mobilizatorów społeczności i facilitatorów w stymulowaniu partycypacji członków wspólnoty w ocenie

Jeśli twoim zadaniem jest szkolenie i/lub koordynowanie pracy mobilizatorów w zakresie technik promowania partycypacji członków społeczności w ocenie i szacowaniu potrzeb, priorytetów, problemów i ograniczeń ich własnej społeczności, to powinieneś wziąć pod uwagę kilka zasad i metod szkolenia.

Uczenie przez "czynienie" (A) podczas sesji szkoleniowej:

Możesz oczywiście używać tradycyjnych metod przekazywania szkolonym zasad metodologii PRA/PAR jak: wykłady, prezentacje audiowizualne, seminaria, narady, dyskusje w grupach. Należy jednak zaakcentować, że takie metody powinny być używane uzupełniająco, a praktyczna nauka, "uczenie się przez czynienie" musi być centralną metodą.

Ty i osoby przez ciebie szkolone uzyskacie satysfakcjonujące wyniki, jeśli skupicie się na kilku technikach w których szkoleni facilitatorzy mogą przystąpic do praktycznego działania. Obejmują one (1) strukturalny "role playing", (2) gry stymulacyjne i (3) proces grupowy.

Grupa szkolonych może "stać się" docelową społecznością i może być zmobilizowana do zidentyfikowania swoich grupowych potrzeb, ograniczeń i priorytetów. Nie jest to tylko pustym ćwiczeniem, ale powinno w efekcie prowadzić do sporządzenia spisu inwentarza, co będzie mieć wkład w dalsze szkolenie i działania grupy. Szkoleni mogą po kolei przewodzić takim procesom.

Kiedy porównasz "uczenie się przez czynienie" podczas sesji szkoleniowej z uczeniem się w terenie, które jest mniej kontrolowane, zauważysz plusy i minusy obu tych metod. W kontrolowanej sytuacji, najlepszej dla zaczynających naukę, nauka jest bardziej sformalizowana a środowisko "bezpieczniejsze" dla niepewnych siebie uczniów. W sytuacjach "w terenie" kontrola nad przebiegiem wydarzeń jest mniejsza ale doświadczenia są bardziej realistyczne dla szkolonych.

Uczenie przez "czynienie" (B) w terenie:

Praktyka w terenie jest mniej bezpieczna ale zapewnia bardziej intensywną naukę dla szkolonych facilitatorów. Szkolenie w terenie może wyglądać w różnoraki sposób.

W każdym z tych przypadków sesja podsumowująca wyniki po zakończeniu takiej sesji szkolonego facilitatora jest cenna. Dzięki temu szkolony może więcej się nauczyć.

Daje to szkolonemu szansę: (1) zapisać i dokonać analizy procesów, w których brał udział, (2) rozważyć kroki procesu przeprowadzonego w warunkach rzeczywistych, (3) zadać konkretne pytania i (4) sformułować zasady postępowania w przyszej pracy.

Daje to trenerowi forum do (1) ustalenia umiejętności szkolonego na bazie własnych obserwacji, (2) udzielenia wskazówek bazujących na konkretnych wydarzeniach i (3) prowadzenia szkolonego w procesie obserwacji, analizy, sporządzania zapisu przebiegu wydarzeń i pisania raportów.

Nauka z materiału pisemnego:

Materiał pisemny nie jest tak efektywny jak nauka przez "czynienie" jeśli chodzi o mobilizowanie i szkolenie uczonej osoby zdobywania potrzebnych umiejętności. Jest jednak użyteczny jako przegląd wiedzy i odnośnik i pomaga potwierdzić to, czego szkoleni nauczyli się w trakcie rzeczywistego wykonywania czynności. Osoby szkolone odnoszą się w większym stopniu do pisemnego materiału i są w stanie więcej go przeczytać i lepiej zrozumieć, jeśli przeszli przedtem niedawno sesję praktyczną dotyczącą tego samego zagadnienia.

Materiał pisemny (podobnie jak różnorakie metody nauki praktycznej) może być używany na różnych poziomach, kiedy szkolony uczy się funkcji mobilizatora, czy facilitatora. Na wstępnym etapie może być uproszczony, ilustrowany i udostępniony bezpośrednio szkolonemu przez trenera. Większość materiałów szkoleniowych zawartych na tej stronie należy do tego rodzaju prostego materiału szkoleniowego. Powinien on być prezentowany w prostym, pozbawionym erystycznych zawijasów języku (lokalnym języku tam gdzie jest to odpowiednie) w jasny i jednoznaczny sposób. Ilustracje są cennym dodatkiem do materiału pisemnego na tym poziomie.

Osoby szkolone, które mają już pewne doświadczenie w pracy w terenie potrzebują materiału pisemnego na wyższym poziomie. Może on być bardziej złożony. Ograniczenia i wyjątki moga tu być prezentowane, a okoliczności niepewne wskazywane (co mogłoby zniechęcać początkujących). Co ważniejsze jednak, środniozaawansowany i zaawansowany materiał pisemny, (streszczony czy nie) nie powinien być tak po prostu przedstawiany szkolonemu. Tak jak ma się to z metodologią uwłasnowolnienia, jeśli szkolony podejmuje starania i poświęca się odrobinę, by materiał taki uzyskać - będzie go wyżej cenił. Wskaż szkolonym pewne kierunki, popchnij ich we właściwym kierunku i poinstruuj, aby sami dokonali swych własnych (literackich) badań.

Uczenie się poprzez uczenie innych:

Podczas gdy "uczenie przez czynienie" jest prawdopodobnie najlepszą drogą do opanowania praktycznych umiejętności, proces przekazywania innym swej wiedzy może być sam w sobie wyższym stopniem do własnej edukacji. Skonfrontowany z wizją konieczności przekazania swej wiedzy innym, znajdującym się na tym samym poziomie zaawansowania, szkolony będzie musiał zintensyfikować swoje działania w kierunku pełnego zrozumienia niezbędnych umiejętności.

Mobilizuj szkolone osoby do próbowania formułowania skromnych nawet porad i wskazówek "jak coś zrobić" (przygotowywanie materiału szkoleniowego jest jedną z form uczenia się). Pozwól im wypróbować tak stworzone wskazówki do praktykowania jeden na drugim. Po każdej sesji pytaj, czy przekazane umiejętności i reguły były zrozumiałe. Czy odbiorcy wiadomości rozumieli prezentującego je? Dyskutuj każdą prezentację i materiał pisemny ze wszystkimi szkolonymi.

Nauka może być praktykowana przez szkolonych na wiele różnych sposobów, m.in. prezentacje i przygotowywanie pisemnych materiałów. Prowadź mobilizację do każdej z tych dwóch metod (i także do innych) wśród swoich osób szkolonych na facilitatorów, czy mobilizatorów. Proś szkolone osoby, aby przygotowywały pisemny materiał w tak prostym języku, jak to tylko możliwe, z użyciem prostych reguł gramatycznych i prostego słownika. Mobilizuj szkolonych także do przygotowywania materiału w lokalnych językach, jeśli to tylko możliwe. Aby zapewnić większą mobilizację kopiuj i publikuj materiał szkoleniowy, puszczaj do w obieg w lokalnych czy grupowych czasopismach elektronicznych, lokalnych gazetach, profesionalnych magazynach i journalach, kiedy to tylko możliwe. To spowoduje uznanie i docenienie wysiłku szkolonych i dodatkowo ich zmobilizuje.

Ucz się cały czas:

Zawsze przypominaj szkolonym, że uczenie się tej profesji jest zadaniem na całe życie, czy wręcz powołaniem. "Kiedy przestaniesz się uczyć, jesteś martwy".

Trening facilitatorów

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 24.11.2011