Tłumaczenia:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

Spis treści:

1. Góra Strony
2. Wprowadzenie
3. Praca ze społecznością
4. Zadawaj pytania
5. Zaangażowanie się
6. Poprawa wizerunku
7. Wspieranie członków społeczności
8. Badania
9. Grupa fokusowa
10. Odpowiedzialność
11. Podziękowania
12. Dół Strony

Spis treści:

1. Góra Strony
2. Wprowadzenie
3. Praca ze społecznością
4. Zadawanie pytań
5. Zaangażowanie się
6. Poprawa wizerunku
7. Wspieranie członków społeczności
8. Badania
9. Grupa fokusowa
10. Odpowiedzialność
11. Podziękowania
12. Dół Strony

Spis treści:

1. Góra Strony
2. Wprowadzenie
3. Praca ze społecznością
4. Zadawanie pytań
5. Zaangażowanie się
6. Poprawa wizerunku
7. Wspieranie członków społeczności
8. Badania
9. Grupa fokusowa
10. Odpowiedzialność
11. Podziękowania
12. Dół Strony

SYNCHRONIZACJA W ROZWOJU SPOŁECZNYM

oraz Dostępność Żywności

napisał David Stott

edytował: Jac Slik

Przetłumaczone przez: Ewa Busz

Broszura Informacyjna

Wprowadzanie socjalnych i ekonomicznych nowości

A. Wprowadzenie:

Wszystko, co zostało tutaj zawarte, to przemyślenia na temat socjalnych i ekonomicznych nowości wprowadzanych do społeczności. Są one oparte na moim osobistym doświadaczeniu w 30 letniej pracy pracownika rozwoju społecznego, zwłaszcza odnoszą się one do mojego doświadczenia z ostatnich 2 - 3 lat. Nie są one zamierzone jako instrukcja, ale raczej jako osobisty wkład w to, co może - lub nie - działać, w różnym kontekście.

B. Praca ze społecznością:

Synchronizacja we wprowadzaniu innowacji, jest być może bardziej sztuką niż nauką. Tak, jak tego osobiście doświadczyłem, zdarzało się wiele razy, gdy niewywiązałem się z zadania jak należy.

Pracownik rozwoju społecznego (i agencja fundacyjna) mogą zidentyfikować ważną kwestię lub problem, mogą chcieć wprowadzić zmiany w społeczności. Mimo to, jeśli społeczność z którą pracują nie jest zainteresowana wzięciem udziału w ich zmianach, wtedy najprawdopodobniej będzie to porażka lub tylko częściowy sukces.

Najpowszechniejszym błędem jaki widziałem jest to, kiedy agencje lub osoby decydują, że coś musi być zrobione, a następnie ponieważ "oni wiedzą lepiej" co robić (w końcu płaci się im za to, prawda?) próbują to robić. Jest to niezrozumiałe z punktu widzenia odpowiedzialności. Jeśli nie spotkają się z akceptacją społeczności, ryzykują utratę funduszy. To nastawieniu wyklucza zaangażowanie społeczności, oraz w rezultacie inicjatywa pracownika rozwoju społecznego nie uda się.

C. Zadawaj pytania, by znać społeczność:

Jak pracownik rozwoju społecznego pozna potrzeby i rozwiąże problemy społeczności? Mądry pracownik, zada sobie przede wszystkim kilka pytań takich jak:

D. Zaangażowanie się w społeczność:

Nie mogę przecenić ważności zrozumienia, docenienia i szacunku społeczności wobec pracownika rozwoju społecznego, w którym on/ona pracuje.

Jeśli jeszcze nie znasz społeczności z którą będziesz pracować, poznaj ludzi. Dołącz do lokalnych grup, uczęszczaj na spotkania lub zebrania osób, z którym być może będziesz pracować, lub których opinie są ważne w przeprowadzaniu projektu.

Jeśli jesteś z danej społeczności, ale znasz tylko jej część, spróbuj zaangażować sie w inne grupy społeczności lub pracuj z osobami z tych sektorów.

Jeśli nie znasz ich języka, jakikolwiek ten język jest (a istnieje tak wiele sposobów mówienia, jak społeczności), naucz się go i używaj w mowie i piśmie.

Tak. To wymaga czasu i wysiłku, ale jeśli tego nie zrobisz, nie zarobisz na ludzki szacunek lub wspólpracę.

E. Poprawa wizerunku zagadnienia społecznego.

Twoim zadaniem powinno być przedstawieniu lub wspieranie sprawy w taki sposób, by ludzie zrozumieli ją jak najlepiej i przyjęli jako swoją.

Odkryłem na przykład, że z działaniami w które byłem zaangażowany, komitet był w stanie poprawić swój wizerunek, oraz wraz z nim społeczną wiarygodność i zainteresowanie co do dwóch różnych problemów - domostw i żywności. Zostało to przeprowadzone podczas Targu Affordable Housing w centrum handlowym w 1997, a następnie poprzez miejscowy Festiwal Żywności z prezentacjami, oraz informacją i próbnym targiem rolniczym na jarmarku jesienią 2006.

F. Wspieranie członków społeczności podczas ich pracy nad zagadnieniem:

Pownienieś wspierać społeczność w pracy nad zagadnieniem, w jakikolwiek sposób oni jej potrzebują tak długo, jak jest to wsparcie legalne i ma dużą szansą na sukces.

Twoim zadaniem nie jest granie roli eksperta lub autorytetu, ale dawanie rad, pomysłów i wsparcia gdy jest ono potrzebne, w taki sposób, aby ludzie mogli je łatwo przyjąć lub odrzucić.

Nie stań się ofiarą własnych oczekiwań lub celów.

G. Używaj badań i grup fokusowych do zidentyfikowania zadań.
i umacniaj członków społeczności:

Jedną z najpopularniejszych technik używanych do zebrania informacji jest badanie, by określić publiczne zainteresowanie co do tematu/problemu. Inną techniką jego określenia jest tworzenie grup fokusowych.

Obie techniki mogą być użyteczne i zostać wykorzystane. Techniki te będą bardziej skuteczne, jeśli są wykonane tak, by umacniać ludzi, a nie tylko wykorzystać ich jako źródło informacji.

Oznacza to nie tylko zaproszenie ludzi do wyrażenia swoich opinii, ale również pytanie się ich, czy są zainteresowani w aktywnym uczestnictwie w wypełnieniu sugesti które wyrazili i zaproszenie ich do działania, zarówno jako współpracowników jak i beneficjentów.

1. Badania:

Na przykład w trakcie badań, które przeprowadziliśmy w naszym Banku Żywności w 2006 roku, nie tylko pytaliśmy ludzi o opinię na temat żywności, problemów i potrzeb, ale również zaprosiliśmy ich do dawania swoich własnych sugestii na temat zasobów żywności i przepisów. W trakcie badania powinno się pytać tylko o istotne sprawy, jasno sformułowanymi zdaniami, językiem odpowiednim dla ludzi, którzy będą odpowiadać.

Na koniec, badanie powinno ci wskazać na podstawie odpowiedzi, możliwych uczestników i potencjalne "ramy czasowy" proponowanej inicjatywy.

Jest bardzo trudno określić ludzką gotowość do działania w oparciu o badanie. Może być wiele powodów dlaczego ludzie mówią że chcą coś zrobić, a następnie nic nie robią (np. chcieli powiedziec coś właściwego, nie mają czasu lub zainteresowania w aktywnym działaniu, nie czują się wystarczająco silni, i tym podobne).

2. Grupy fokusowe:

Prostszą metodą może być sformułowanie problemów do rozwiązania poprzez grupy fokusowe.

Istnieje jednak niebezpieczeństwo, że czasem grupy fokusowe mogą być przez pomyłkę użyte do pytanie ludzi o uczestnictwo, a następnie nie pytane o zaangażowanie się w proces. Jestem przekonany, że jest to marnowanie zasobów i społecznego potencjału. Ci ludzi powinni być zaproszeni do uczestnictwa w procesie, a jeśli to możliwe również w podejmowanie decyzji.

Nasza obecna inicjatywa dostawy żywności dla Społeczeństw Zachodu na przykład, będzie zapraszała różnych uczestników z łańcucha żywnościowego (np. rolników, ogrodników, handlarzy, konsumentów i urzędników municypalnych), by się razem spotkali, aby zastanowić się, co każdy z sektorów może uczynić by zwiększyć lokalną produkcję żywności, sprzedaży i konsumcji. Każdy z nich będzie poproszony o zastanowienie się, co jego sektor może uczynić w tym celu, jakiego wsparcia będzie potrzebował z innych sektorów. Następniewszystkie grupy wspónie spotkają się by opracować plan, wyznaczyć realistyczne cele i pracować nad ich wykonaniem.

Jeśli uzyskasz pozytywną odpowiedź co do liczby ludzi wyrażających chęć uczestnictwa w spotkaniu i omówieniu problemu wiesz już, że zidentyfikowałeś prawdziwy problem.

Mądry pracownik rozwoju społecznego spyta się siebie, kim są ci ludzie: jakie części populacji reprezentują, jak można ich najlepiej zaangażować w proces. Jeśli jest to szeroko rozumiana inicjatywa, on/ona będzie pracować nad tym, by być może połączyć te różne części populacji. Jeśli grupie osób nie najlepiej wychodzi wspólna praca, lub nie chcą ze sobą pracować, wtedy on/ona może pośredniczyć w wymianie informacji pomiędzy nimi.

W inicjatywie z szerokim społecznym zasięgiem, mądrze jest zaangażować w proces tak wiele części populacji, jak to jest tylko możliwe. Zgodnie z moim doświadczeniem, jest kilka grup ludzi: "ci, co dużo mówią", "ci co działają", ludzie idei i ludzie czynu. Jeśli możesz, zaangażuj ich wszystkich w taki sposób, by się uzupełniali nawzajem.

Krótka uwaga: nie próbuj od razu na samym początku "zebrać całej społeczności razem" w imię problemu, jaki jest do rozwiązania. Jeśli problem jest drażliwy, lub gdy zakres problemów, zmartwień i opinii jest bardzo szeroki, możesz nie być w stanie dojść do porozumienia i do określenia możliwych rozwiązań. W rezultacie spotkania będą przyciągać coraz mniej i mniej uczestników. Zamiast tego, zacznij z małą grupą fokusową i stopniowo zwiększaj zaangażowanie innych ludzi i grup, jak problem zostanie zidentyfikowany a plan działania wprowadzony w życie.

H. Odpowiedzialność wobec agencji fundacyjnych:

Jako pracownik rozwoju społecznego, jak możesz pogodzić "działanie na rzecz dobra społeczności" z potrzebą "odpowiedzialności" i zaspokojeniem oczekiwań agencji fundacyjnych?

Odkryłem, że musimy ustanowić cele (np. cel 1 - X osób biorących udział w działaniu, cel 2 - przedsięwzięcie Y, osiągające ilość wsparcia lub odpowiedzi Z do upłynięcia określonego czasu). Musi to być wykonane z zastrzeżeniem, że społeczność zostanie zaproszona do ustanawiania celów i ich to oni powinni zdecydować się nie brać udziału, lub że jakiś element programu może się nie pojawić.

Na przykład podczas ostatniego projektu, byłem w stanie otrzymać fundusze aż do sześciu projektów, co do których nasze badania wskazały zainteresowanie ludzi. W końcu byliśmy w stanie ukończyć trzy z pierwotnych sześciu. Agencja finansująca była bardzo zadowolona z rezultatów i następnie sfinansowała nasze dalsze projekty na tym terenie.

I. Podziękowania:

To byłoby na tyle w skrócie. Mam nadzieję, że ten esej będzie użyteczny i będę wdzięczny za wszelkie komentarze i sugestie. Chcę podziękować wielu osobom, które pomogły mi zarówno w rozwoju i wprowadzaniu w życie wszystkiego, co tutaj zostało opisane. W szczególności, chciałbym podziękować doktorowi Philowi Bartle, Johnowi Mitchell oraz Berenice Levitz Packford; ale również - i zwłaszcza - moja głęboka wdzięczność dla naprawdę wspaniałych ludzi z którymi miałem przyjemność pracować w Zachodnich Społecznościach przez ponad dwa lata.

Notatka od Phila:

Uważny czytelnik zauważy, że wydaje się istnieć różnica między tym, co David sugeruje, iż nie jest konieczne zjednoczyć całą społeczność, a głównymi materiałami na tej stronie mówiącymi, że tworzenie jedności jest głównym elementem cyklu mobilizacyjnego. Istnieje różnica w kontekście. Każda społeczność jest wyjątkowa, a mobilizator musi umieć przystosować cykl do społeczności. Główne materiały zostały pierwotnie napisane dla niskodochodowych społeczności w Afryce. Praca Davida jest oparta o miejskie społeczności w okolicach miasta Victoria w zachodniej Kanadzie, które są stosunkowo bardziej złożone i ich członkowie posiadają wyższy dochód na głowę. W naszym szkoleniu z zarządzania mówimy: "nie musisz być złym, by stać się lepszym". Daniel sparafrazował to mówiąc: "nie musisz być biednym i bezsilnym, by stać się silniejszym i bardziej niezależnym".

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 22.11.2011