Tłumaczenia:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

Spis treści:

• Góra Strony
• Ubóstwo
• Zasoby
• Źródła Zewnętrzne
• Dobroczynność
• Uwolnienie Zasobów
• Walka o Siłę
• Mobilizator jako Pośrednik
• Zrównoważony Rozwój
• Dół Strony

Spis treści:

• Góra Strony
• Ubóstwo
• Zasoby
• Źródła Zewnętrzne
• Dobroczynność
• Uwolnienie Zasobów
• Walka o Siłę
• Mobilizator jako Pośrednik
• Zrównoważony Rozwój
• Dół Strony

Spis treści:

• Góra Strony
• Ubóstwo
• Zasoby
• Źródła Zewnętrzne
• Dobroczynność
• Uwolnienie Zasobów
• Walka o Siłę
• Mobilizator jako Pośrednik
• Zrównoważony Rozwój
• Dół Strony

Spis treści:

• Góra Strony
• Ubóstwo
• Zasoby
• Źródła Zewnętrzne
• Dobroczynność
• Uwolnienie Zasobów
• Walka o Siłę
• Mobilizator jako Pośrednik
• Zrównoważony Rozwój
• Dół Strony

UJAWNIENIE UKRYTYCH ZASOBÓW

napisał Phil Bartle, PhD

Przetłumaczone przez: Ewa Busz

Dokument Informacyjny

Streszczenie:

Proste dostarczanie materiałów do społeczności wzmacnia jej zależność od tego dostarczania. Trwały rozwój społeczności, usunięcie biedy, zwiększenie samodzielności wymaga, aby społeczność korzystała ze swoich własnych źródeł.

Możemy zgodzić się na jakąś zewnętrzną pomoc, ale nie można uzależniać się od niej całkowicie. Na szczęście każda społeczność ma zasoby, często są one ukryte i zadaniem jest zidentyfikować je i wykorzystać.

Wprowadzenie:

Naszym celem jest zrównoważony rozwój, wyeliminowanie biedy, samodzielność społeczności w niskodochodowych społecznościach. Chcemy pomóc. Ale nasza pomoc może być niebezpieczna; może zwiększyć ubóstwo, stagnację i zależność.

To, czego potrzebujemy to zrozumienie natury ubóstwa i natury rozwoju, abyśmy mogli zapewnić właściwe pomaganie, pomaganie, które zaowocuje usunięciem zależności od pomocy, a nie dalszym ubóstwem i zależnością.

Ubóstwo nie jest czymś Niezmiennym:

Żadna społeczność nie jest totalnie i absolutnie biedna. Tak długo, jak w społeczności istnieją żywe ludzkie istoty, tak długo są wystarczające zasoby, by ta społeczność przeżyła. Jeśli społeczność jest tylko archeologicznym terenem, bez żyjących mieszkańców, nie jest wtedy społecznością.

Żadna żyjąca społeczność nie jest całkowicie biedna. "Naprawdę?" , powiesz, "ale ludzie nie mają butów, pitnej wody, źle się odżywiają, jest wysoka śmiertelność niemowląt, analfabetyzm, apatia, choroby, ignorancja, nietolerancja, żadnych urządzeń. Oni potrzebują pomocy!" Tak. Potrzebują, ale my, którzy jesteśmy zainteresowani w trwałym rozwoju, musimy być bardzo ostrożni w tym, jak pomagamy.

Każda społeczność ma zasoby.

Ważnym jest by pamiętać, że każda społeczność posiada zasoby. Dlaczego? Jeśli chcemy umocnić społeczność, musimy uzmysłowić sobie, jakie ukryte zasoby ona posiada. Jeśli mamy jej pomagać, musiy pomagać jej tak, by umocnić ją, a nie osłabić. Jeśli damy jej zasoby, nie używając wewnętrznych zasobów, przyczyniamy się do społecznego zaniku. Do zwiększenia zależności od zewnętrza i tym samym do trwania długodystansowej endemicznej biedy.

Czym są Zasoby?

Zasobem są wszystkie dobra i usługi, które są stosunkowo rzadkie i użyteczne, czyli w skrócie mają wartość , są bogactwem. Nie jakimś bogactwem, źródłem jest coś, co może być użyte, lub potencjalnie użyte, jako wkład, jako coś co może być użyte przy produkcji, do stworzenia jakiegoś pożądanego elementu końcowego. Są to surowe materiały aktywności produkcyjnej; w przypadku społeczności jest to wkład dla społeczościowego projektu.

Najczęściej za główne źródło projektu społecznościowego są uważane pieniądze; pieniądze są najbardziej płynnym lub zmiennym ze źródeł, ponieważ mogą zostać użyte do zakupu lub do wynajmu realnych zasobów (dóbr i usług). Pieniądze są zazwyczaj rzadkie, więc biedne społeczności będą musiały poszukać niegotówkowych źródeł i spróbować zamienić je w pieniądze lub w zasoby, które będą użyteczne dla wybranego przez społeczność projektu. Zasoby społeczności posiadają wiele niegotówkowych dóbr i usług.

Pomyśl o rodzajach zasobów, które społeczność może potrzebować do swojego priorytetowego projektu. Wymaga on ziemi, miejsca, gdzie możnaby ulokować projekt. Wymaga również narzędzi by obsługiwać projekt. Wymaga materiałów surowych, które zostaną przekształcone w rezultat projektu, wymaga on pracy, dostarczenia ludzkiej energii do przemiany, tak samo jak mechanicznej energii takiej jak elektryczność, słońce, wiatr, energia wody. Innym rodzajem ludzkich zasobów są zasoby umysłowe, ludzie którzy pomogą zaplanować, będą nadzorować, zarządzać, pisać raporty; wszystkie te zasoby są potrzebne i mogą być dostarczone przez samą społeczność.

Ważne jest, by nie niedoceniać tych niegotówkowych zasobów i przełożyć je uczciwie na wartość gotówkową lub rynkową (włączając w to czas i wysiłek włożony w jego wykonanie komitetu wykonawczego i kierowniczego społeczności). Jest powszechną tendencją przez członków społeczności niedocenianie tych wartości i wymagane jest od ciebie jako mobilizatora, zapewnienie uczciwego docenienia ich wartości.

Źródła Zewnętrzne:

Istnieją dwa główne źródeł wkładu i źródeł zewnętrznych. Są to: (1) rząd i (2) agencje pomocy

Źródła rządowe zawierają regularne i fiskalne wydatki budżetowe szczebla centralnego, regionalnego i dystryktu, które to szczeble mogą być odpowiedzialne za zapewnienie zasobów i obsługi i przekazywać fundusze do społeczności. Jest ważne, aby decyzje dotyczące wydatków zostały podjęte po skomunikowaniu się ze społecznością. Decyzje podejmowane przez biurokratów w odległych stolicach (krajowych, regionalnych lub stolicach okręgów), bez zaangażowania społeczności, są złą dobroczynnością; przyczyniają się do apatii, zależności i podtrzymaniu ubóstwa.

Podczas gdy ty, mobilizator, nie masz wielkiej kontroli nad tym, jak takie decyzje są podejmowane, możesz przydać się na dwa sposoby: (1) zachęcając i asystując rządowi (urzędnikom) w dialogu ze społecznością w roli pośrednika (wytłumaczone jest to poniżej) (2) wspierając i sugerując rozwój dokumentów programowych w społeczności, rozwój, który wesprze rządowe "włączanie" środowiska, w którym centralne, regionalne i okręgowe planowanie, jest tworzone tylko w oparciu o plany i priorytety lokalnej społeczności.

Istnieje kilka rodzajów agencji pomocy. Dla każdej społeczności, najpowszechniejszą będzie międzynarodowe NGO, lub narodowe NGO, założone przez międzynarodowe. (NGO oznacza organizację pozarządową; zazwyczaj agencję wolontariatu). Innymi agencjami spoza społeczności mogą być kościoły lub ich zsekularyzowane oddziały pomocowe, dwustronne lub wielostronne projekty. Międzynarodowy Czerwony Krzyż uważa, że nie jest NGO; jest NGO. Coraz więcej źródeł zewnętrznej pomocy domaga się uczestnictwa i trwałego rozwoju.

Ponownie, twoja rola może być rolą pośrednika, zwłaszcza od kiedy zagraniczne agencje są rzadko dobrze poinformowane o warunkach i możliwościach umocniania społeczności poprzez włączenie jej w podejmowaniu decyzji i wkładzie w rozwój.

Paradoks Dobroczynności:

"Pomaganie biednym", jest bliskie uniwersalnym ludzkim wartościom. Dawanie jałmużny lub datków jest włączone w zestaw wartości światowych religii. Pomoc rządowa dla ekonomicznie słabych rejonów kraju, międzynarodowa pomoc bogatych krajów i rządowe subsydia i wsparcie dla będących w złej sytuacji życiowej, są manifestacjami tych uniwersalnych wartości.

Jednak pomaganie biednym osobom, to nie to samo co pokonanie biedy. To jest paradoks. Pomaganie biednej osobie w potrzebnie może nawet przyczynić się do społecznego problemu ubóstwa a nie usunąć je... Dlaczego? Dawanie datków żebrakowi uczy go żebractwa i umacnia jego/jej przekonanie, że żebranie jest rozwiązaniem. Zagraniczna pomoc niskodochodowym krajom umacnia w tych krajach przekonanie, że pomoc jest właściwa i może być użyta do finansowania planów fiskalnych.

Zwróć również uwagę na motywację dawania jałmużny. Jakie korzyści wyniesie darczyńca i jaki pożytek ma w przeżyciu klienta? W wielu społeczeństwach, bogaci dają pieniądze żebrakom, by stłumić winę, ponieważ wiedzą, że ich wielkie bogactwo zostało uzyskane kosztem biednych (Tołstoj). Dawanie datków umacnia żebractwo, strukturę nierówności, która utrzymuje bogactwo elity i biedę.

Nie rozpaczaj. Ten dokument nie chce znieść pomocy zewnętrznej. Nie chce też promować rewolucji w myśleniu. Mówi tylko, że sposób w jaki pomoc jest dawana jest ważna i to "jak" musi być rozumiane; by nie czynić więcej szkody niż pożytku. Zaspokajanie potrzeb biednych (na przykład łagodzenie biedy) nie jest celem. Celem jest walka i pokonanie biedy.

A więc co ten - paradoks dobroczynności - ma wspólnego z mobilizacją? Paradoks ten istnieje na wielu poziomach (osobistym, społecznościowym, narodowym, międzynarodowym). Istnieje wiele społecznych, politycznych i ekonomicznych sił utrzymujących ubóstwo. Jeśli masz walczyć z ubóstwem, zwłaszcza na poziomie społeczności, musisz znać paradoks dobroczynności działający wśród tych sił.

Jako pośrednik pomiędzy społecznością i jej zewnętrznmi źródłami, musisz informować obie strony o niebiezpieczeństwach płynących z dobroczynności. Tak jak dobry strateg wojskowy powiedziałby ci: "Znaj swojego wroga". Wrogiem jest ubóstwo.

Uwolnienie Zasobów:

Twoim zadaniem jako mobilizatora jest zachęcenia i pomoc społeczności, by zidentyfikowała i użyła swoich lokalnych zasobów.

Musisz upewnić członków społeczności, że nie leży w ich interesie ukrywać swoje zasoby (lub ukrywać wiedzę o swych zasobach) i udawać, że są bardziej biedni niż są w rzeczywistości. Mogą być skłonni tak się zachowywać. Odwoływanie się w ten sposób do litości darczyńców nie jest ani uczciwe ani honorowe, anie efektywne w rozwijanie samodzielności i umacnianiu niskodochodowych społeczności.

Jest ważne i konieczne, by prowadzić członków społeczności poprzez identyfikowanie wewnętrznych zasobów. Może być to ekscytujące i sprawiać dużo radości. Naszymi narzędziami jako mobilizatora, jakie możemy tu zastosować są: społecznościowe lub grupowe spotkania, duży arkusz papieru na ścianie z pisakiem (lub kijek do pisania i rysowania na ziemi).

Niech uczestnicy podadzą potencjalne zasoby (tak, jakbyś zrobił to w sesji burzy mózgów), na przykład emerytowany stolarz, który miałby ochotę nauczyć młodych członków społeczności swojego fachu, jakiś nieużywany skrawek ziemi, który może być wykorzystany do postawienia na nim klinki lub szkoły, bezrobotna młodzież, które może dostarczyć energii i entuzjazmu, rolnicy lub inni twórcy żywności i ludzie gotowi przygotowywać jedzenie dla pracowników społecznych, którzy poświęcają swój czas i energię, jacyś lojalni i prawdomówni członkowie społeczności gotowi do zainwestowania swojego czasu i myślenia w zaprojektowanie projektu społecznościowego.

Nie analizuj pierwszych sugestii (chcesz zachęcić wszystkich do włączenia swoich pomysłów, niektórzy nieśmiali uczestnicy mogą obawiać się krytycyzmu). Tak jak w burzy mózgów, odkładasz na bok krytycyzm i dyskusje; po prostu wypisz wszystkie propozycje na ścianie. Wyjaśnij, że zanalizuje się je potem. Pamiętaj by zaznaczyć, że pieniądze nie są jedynym źródłem, wiele niegotówkowych źródeł jest równie cennych. Jak cennych? Wycena wartości pieniężnej niegotówkowych zasobów będzie ewentualnie potrzebna do dokładnego ułożenia projektu, ale może być wykonana później, przez komitet wykonawczy społeczności. Pieniądze i bogactwo, mimo że powiązane, są różnymi rzeczami.

Podczas identyfikowania w ten sposób zasobów, nie zapomnij włączyć jednak w nie potencjalnych zasobów finansowych. Mogą one zawierać: zbiórkę pieniędzy, loterię (jeśli legalna), sprzedaż lub przekazanie dóbr. (Widziałem bogatych biznesmenów z miasta, płacących tysiące dolarów za szklankę wody na publicznej aukcji w swoim miasteczku rodzinnym).

Zachęcaj do innowacyjnego i nieszablonowego myślenia uczestników, nawet proponowanie rzeczy, które mogą nie być później wykonane (tutaj po prostu ich słuchasz a nie analizujesz). Tylko dlatego, że coś nie zostało wcześniej wypróbowane, nie jest powodem, by nie wymienić tego teraz.

Walka o Siłę:

Biolodzy wiedzą, że organizmy stają się silniejsze w trudnych warunkach. Entuzjaści sportu wiedzą, że ćwiczenia fizyczne wzmacniają kości i mięśnie. Nauczyciele i psychologowie wiedzą, że ćwiczenia umysłowe polepszają pamięć. Również w rzeczywistości socjologicznej, społeczność, grupa lub organizacja, które spotyka się z trudnościami, staje się silniejsza.

Nie całkowite trudności, które zabiją organizm albo organizację, ale stopniowo zwiększające się trudności, które zbudują siłę.

Czego wiedza uczy mobilizatora? Jeśli społeczność dostaje wszystko w darze, wtedy staje się atroficzna (umocniona w słabości). Jeśli jako doradca i przewodnik społeczności, poinformujesz ją o tej zasadzie, jeśli poprowadzisz ich w kierunku podjęcia ich własnych, społecznych decyzji, w kierunku poświęcenia czasu i trudu by wybrali swoje cele, zidentyfikowali zasoby i stworzyli swój własny społecznościowy plan akcji, pomagasz umocnić ich i ich społeczność.

Jeśli społeczność zmaga się z czymś, staje się silniejsza.

Mobilizator jako Pośrednik:

Znające potencjalne zasoby jakie znajdują się poza społecznością, mobilizator dla tej społeczności będzie się zachowywal jak "pośrednik" pomiędzy społecznością i tymi zasobami (włącznie z rządem i agencjami pomocy).

"Pośrednik" jest to ktoś, kto "pośredniczy między stronami", wybierając i przedstawiając sobie jednostki, które mogą jeszcze się nie znać, asystując przy negocjacjach i komunikacji między tymi jednostkami (tak jak swatka).

Jako pośrednik, mobilizator również zwiększa świadomość i zrozumienie obu stron. Zarówno zasoby (dawcy i rząd) jak i członkowie społeczności powinni nauczyć się o takich zasadach jak (1) "Trwała pomoc w rozwoju, nie charytatywność" (2) "Identyfikacja i korzystanie z lokalnych zasobów", (3) "Walka czyni silniejszymi", (4) "Nic za nic", (5) "Pomoc przychodzi do tych, co sobie sami pomagają" i innych zasadach, które są przedstawione w tym module.

Zrównoważony Rozwój:

Jest fizycznie niemożliwym ( i również przeciwnym rozwojowi) asystowanie każdej biednej społeczności na tej planecie, używając zewnętrzych zasobów. Istnieje zbyt wiele biednych społeczności, dostępnych zasobów nie ma wystarczająco wiele.

Kluczem do zrównoważonego rozwoju, wykorzenieniem ubóstwa, jest uaktywnienie ukrytych zasobów, które już istnieją wewnątrz biednych społeczności.

Jest to inwestycja; aby uruchomić te zasoby, muszą być one zidentyfikowanie, członkowie społeczności i darczyńcy z zewnątrz muszą o nich wiedzieć i musi być przeprowadzony trening zarządzania by je uwolnić.

Darczyńcy mogą być bardziej użyteczni w kierowaniu swojej pomocy bardziej ku treningowi i podnoszeniu świadomości pomagającej uwolnić te zasoby, a nie kupowaniu rur, pokrycia dachów, dawaniu pomocy, która wzmocni zależność a nie wzmocni wiary we własne siły społeczności.

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 21.11.2011