Tłumaczenia:

Inne strony:

Moduły

Mapa

Słowa Kluczowe

Kontakt

Dokumenty do użycia

Pożyteczne Linki

Zawartość:

• Do góry
• Wstęp
• Szkolenie przez akcję
• Wykonawca
• Oszacowanie warunków
• Planowanie
• Akcja
• Podsumowanie

Zawartość:

• Do góry
• Wstęp
• Szkolenie przez Akcję
• Wykonawca
• Oszacowanie warunków
• Planowanie
• Akcja
• Podsumowanie

Zawartość:

• Do góry
• Wstęp
• Szkolenie przez Akcję
• Wykonawca
• Oszacowanie Warunków
• Planowanie
• Akcja
• Podsumowanie

Zawartość:

• Do góry
• Wstęp
• Szkolenie przez Akcję
• Wykonawca
• Oszacowanie warunków
• Planowanie
• Akcja
• Podsumowanie

Zawartość:

• Do góry
• Wstęp
• Szkolenie przez Akcję
• Wykonawca
• Oszacowanie warunków
• Planowanie
• Akcja
• Podsumowanie

TWORZENIE ORGANIZATORÓW

Poradnik dla ich Szkoleniowców

napisał: Phil Bartle, PhD

tłumaczenie: Wanda Davies

Poradnik Szkoleniowca

Jak przekształcić zwykłych ludzi w społecznych organizatorów?

Jeżeli organizowanie społeczności jest najkonieczniejsze przy ich wzmacnianiu, jak przekazać umiejętności organizatorskie tym, którzy chcą się nauczyć jak to zrobić? Dokumenty szkoleniowe w tym module będą przewodnikiem potencjalnych mobilizatorów w uczeniu się niezbędnych zasad i umiejętności. Jeżeli ty ich szkolisz, wtedy chcesz się dowiedyieć jak się posługiwać materiałami w tym module.

Nasza rada jest, jak zawsze, spojrzeć na moduł z Metodami Szkoleniowymi, który zawiera ogólne wskazówki. Ten dokument skoncentruje się na dostarczeniu organizacyjnych umiejętności, które są jak połączenie umiejętności organizacyjnych związków zawodowych i umiejętności szkoleniowych zarządzania na wyższym szczeblu.

My również sugerujemy, aby skorzystać z modułu Funkcjonalna Umiejętność Pisania i Czytania, gdzie radzimy aby szkoleniowcy nie kopiowali ślepo ortodoksyjnych metod, ale zaczęli od podstawowych zasad i stworzyli z nich nowe metody.

Szkolenie przez Akcję

W tym krótkim dokumencie przypominamy uczącym się, że członkowie społeczności będą się uczyć planowania poprzez udział w planowaniu. To samo podejście proponujemy w szkoleniu mobilizatorów. Przypomnij uczącym się, że w tradycyjnej instytucji edukacyjnej spotkają się z zestawem obowiązkowych przedmiotów, i że studenci będą ocenieni na podstawie wyników egzaminów oraz prac projektowych. Zależnie od tego jak dobrze...

W Szkoleniu przez Akcję,ci których szkolimy oraz to jak oni przyspasabiają sobie potrzebne umiejętności, powinni być ocenieni na podstawie swojej działalności po przeszkoleniu a nie poprzez egzaminy, prace pisemne czy testy, które tylko pokazują ich gotowość do zdania testu. To nie jest tradycyjne szkolenie. Podkreślamy, że uczący się nie powinni posyłać członków społeczności do szkoły bz zdać egzaminy, ale powinni im pozwolić się uczyć poprzez działanie. Oceń ich na podstawie tego, co zrobili a nie to czego się nauczyli. Pozwól aby ich szkoleniem było planowanie planów do osiągnięcia specyficznych zadań w środowisku. Pozwól aby się sami zorganizowali (korzystając z porad szkoleniowca, działającego jako mobilizator środowiskowy) do osiągnięcia danego celu. Oceń ich szkolenie na podstawie tego jak skutecznie potrafią się zorganizować by to osiągnąć.

Pozwól by uczący się udawali, że oni są daną społecznością.

Zorganizuj ich by zdecydować, planować zmiany w środowisku oraz planować projekt w społeczności. Użyj ich plan do dyskusji, wskazując uczącym się różnicę między (1) organizowaniem w celu podjęcia decyzji oraz (2) organizowaniem w celu podjęcia akcji. Wskaż również na różne zasady, które oni i ty uwzględniliście w tym planowaniu i organizowaniu. W warsztacie szkoleniowym ocena zależy od tego jak dobre jest planowanie.

W twojej pracy, ich oszacowanie zależy od ich powodzenia w zachęceniu członków społeczności do wyboru i planu projektu w środowisku.

Powołanie Wykonawcy

To może być świetna zabawa z jednoczesnym otwarciem oczy na sytuację. Najlepsze wyniki osiągnie się z grupą co najmniej dwudziestu ludzi. Możesz to zadanie połączyć ze środowiskowym planowaniem i projektem, albo zostawić na koniec. Całe szkolenie w tym module może być zorganizowane jako jednodniowa sesja z kilkoma przerwami.

Podstawowym warunkiem jest to, by cała grupa wzięła udział w "grze" i aby nikt nie był biernym obserwatorem. To samo dotyczy gości zaproszonych do tego warsztatu szkoleniowego. Obecność osób w widowni przeszkodziłaby pomysłowości oraz utrudniłaby spontaniczną wynalazczość i różnorodność pomysłów. Grupa ma za zadanie wziąść rolę społeczności, wybrać kierownika planowania dla społeczności i zaprojektować pierwszy projekt w środowisku w taki sposób, że wszyscy członkowie grupy biorą aktywny udział w tym procesie. Planowanie scenariusza jest w równym stopniu z odgrywaniem zadanych ról częścią szkolenia. Tak jak z grami symulacyjnymi i odgrywaniem ról, każda sesja powinna być zakończona w plenerze aby przeanalizować i przedyskutować co się działo - zapytaj wtedy czego można się nauczyć z tych sesji na przyszłość?

Dobrze jest jedną osobę do odegrania każdej roli i jednego albo dwóch tzw. doradców do tej osoby. Ci doradcy będą doradzać odgrywaczowi roli i zachęcać do interesującego, zabawnego a nawet śmiesznego sposobu odegrania roli. Ty przygotujesz podstawowy scenariusz, z którym grupa będzie pracować. Zidentyfikuj obecnego kierownika czy kierowników - może to być tradycyjny naczelnik i doradcy, major albo grupa doradców - ktokolwiek znajduje się w środowisku, w którym pracują mobilizatorzy. To może być jeden odgrywacz roli i dwóch doradców, albo dwóch czy trzech odgrywaczy ról z jednym albo dwoma doradcami, zależnie od wielkości szkolonej grupy.

Następnie musisz zidentyfikować w środowisku różne typy członków społeczności. Upewnij się, że uwzględnisz te kategorie ludzi, które łatwo można pominąć w procesie społecznym. To mogą być kobiety, upośledzeni, członkowie mniejszości etnicznych i religijnych czy też emeryci i ci z marginesu społecznego albo z kryminalną przeszłością.

Jedna zasada, którą powinieneś wyjaśnić grupie w trakcie szkolenia, jest aby (kiedy tylko możliwe) dać osobom role do odegrania, które różnią się całkowicie od tych, które mają w prawdziwym życiu. Niech mężczyzna gra rolę kobiety. Zdrowa osoba niech odegra inwalidę. Osoba nieśmiała i małomówna niech odegra rolę ambitnego polityka, próbującego przywłaszczyć proces organizowania dla własnych celów. Spójrzmy teraz na następny element scenariusza.

Stwórz role osób, które będą rzucać " klucze" do maszynerii.⁽¹⁾ Wyodrębnij członków społeczności, którzy mogą chcieć manipulować proces organizacyjny do własnych celów. To może być dyrektor szkoły, który będzie próbował przekonać społeczność, że to co społeczność chce najbardziej to nowa szkoła.

Zapewnij aby osoba odgrywająca rolę mobilizatora miała co najmniej dwóch doradców albo wybierz dwóch mobilizatorów, którzy bedą musieć razem pracować w organizowaniu spoąeczności. To jest ktoś kto bedzie wezwany do naprawy tego co zepsuły klucze Francuzy umieszczone w maszynerii, a to wymaga pewnego wysiłku i doświadczenia.

Jedną dowolną opcją jest rozpoznanie obecnego, skorumpowanego przywódcy albo doradcy czy kogoś ze stażem (jako rolę w grze), który może spróbować organizować rzeczy w niejasny zawikłany sposób, w celu korzyści osobistych. Następnym dodatkowym wyborem może być rola apatycznego i/albo leniwego członka społeczności, który w przeciwieństwie do tego co zdażyłoby się w społeczności, podkreśla swoją rolę i nie próbuje zniknąć.

Dyskutuj rolę skarbnika z grupą. Wybierz dwie osoby do odegrania ról, które mogą ostatecznie mogą zostać skarbnikiem wykonawcy. Jeden może być nauczycielem z doświadczeniem w księgowości, który pochodzi z innej części kraju i nie ma związków ze społecznością - społeczność nie będzie mogła wywrzeć na niego najmniejszego nacisku (ta osoba będzie próbować przejąć fundusze społeczne i uciec). Drugi może być niewykształcona, stara kobieta, która umie liczyć ale nie umie czytać, i która ma w społeczności reputację uczciwej, godnej zaufania, i na której można polegać. Ona chce jak najlepiej dla społeczności i czegokolwiek się podejmie, będzie z korzyścią dla społeczności.

Zadaniem grupy, która ma pomoc w postaci przewodnictwa do różnorodnych ról w tym procesie, jest postanowienie tego jak wybrać wykonawcę i kto będzie tym wykonawcą. Przypomnij grupie, że w wielu stowarzyszeniach, wybory są odbierane jako przyczyny podziału i poszukiwanie zgody przez dyskusję jest zwykle lepiej akceptowane. Dążenie do uzyskania zgody ma też rolę pedagogiczną - różni odgrywacze ról mogą sformułować swoje pozycje, gdzie wszyscy mogą je ocenić.

Rezultatem będzie wielowymiarowy dialog, który sam w sobie pomaga uczącym się zrozumieć proces, który będą symulowali. Celem dyskusji powinien być wybór wykonawcy, który ma zarządzać procesem uwłasnowolnienia wybranym przez społeczność.

Ta sama sesja może być rozbudowana po paru przerwach, aby uwzględnić rozwój społecznego planu akcji i zaprojektować pierwszy społeczny projekt tego planu.

Oszacowanie Warunków.

Ta sesja (Aktywne Oszacowanie) może być użyta do przerwania ciągłości między sesją poświęconej wyborze wykonawcy a tworzeniem społecznego planu akcji. W pracy w społeczności, oszacowanie powinno wziąść miejsce przed planowaniem.

W kategorii rozwoju umiejętności, szkolenie i wyjaśnienie dotyczące PRA (Czynne Wiejskie Oszacowanie) albo PAR (Rozwój przez Aktywne Uczestnictwo) metod, rozwiniętych w Sussex albo w Columbia University, byłoby tutaj najkorzystniejsze. Jeśli możesz znaleźć specjalistę od PRA/PAR, który mógłby przyjść do warsztaty szkoleniowego jako współpracownik z zewnątrz, to byłoby to najlepszym rozwiązaniem.

W międzyczasie, dobrą okazją dla tych biorących udział w warsztacie jest wycieczka po okolicy. Musisz najpierw (kilka tygodni przed szkoleniem) skontaktować się z miejscowymi kierownikami czy społecznymi działaczami. Społeczność może być miejska lub wiejska. W czasie warsztatu szkoleniowego zabierz całą grupę na wycieczkę w pobliskim terenie. Jakkolwiek, celem nie powinno być tylko zwiedzanie. Przed wyjściem w teren poproś aby uczestnicy wyobrazili sobie, że są mieszkańcami tego terenu. Tymczasowo powinni zapomnieć o przypisanych im wcześniej rolach a tylko myśleć o sobie jako żyjących w tej społeczności.

Wyjaśnij im, że w czasie obchodu terenu powinni zrobić notatki i rysunki okolicy, i że po obchodzie wszyscy razem spróbują stworzyć zbiorową mapę oraz ocenę zaobserwowanych, zarówno pozytywnych jak i negatywnych, elementów. Pozytywne elementy powinny uwzględnić potencjał i zasoby, które mogą być użyte w projekcie społecznym. Negatywne rzeczy to lista zepsutych i niefunkcjonujących elementów infrastruktury i komunalnych udogodnień.

Dodatkowo, ale niekoniecznie, można zaprosić doświadczonego działacza społecznego do udziału w spotkaniu po obchodzie. Jeżeli tak, to lepiej użyć doświadczonego działacza społecznego jako "zasób naturalny" w czasie grupowej pracy nad pisemnym oszacowaniem. Nie proś tej osoby o jakąkolwiek prezentację w tym czasie.

Grupa dostanie jako zadanie aby przygotować pisemne oszacowanie terenu, uwzględniające mapę tego terenu. Zależnie od ilości biorących udział w szkoleniu, możliwa jest konieczność podziału grupy na mniejsze grupy (cztero lub pięcioosobowe), gdzie każda grupa przygotuje ocenę innego punktu w sprawozdaniu. Ostrzeż ich, że małe grupy nie są grupami dyskusyjnymi ale grupami roboczymi, oraz że oni muszą opracować zadany punkt oszacowania. Upwnij sie, że mają wszystko co potrzebne, jak np. ołówki, papier, tablicę, itd.

Kiedy wszystkie podgrupy razem się zejdą, wtedy ich zadaniem jest napisanie wspólnego sprawozdania z uwzględnieniem wszystkich spostrzeżeń. Dopiero kiedy ten etap jest osiągnięty, cała grupa może się spotkać by dyskutować to sprawozdanie. Jeżeli nie ma czasu na dyskusję, to można to spotkanie ominąć. Napisanie sprawozdania jest najwartościowszym elementem tego szkolenia. Zbyt dużo pouczeń da wrażenie zbyt wielu powtórek. Zaproszenie znawcy PRA/PAR z zewnątrz może wziąść miejsce przed albo po wizycie w terenie.

Społeczny Plan Akcji i Projekt

Wśród mieszkańców wielu społeczności (szczególnie wiejskiej) oraz wśród mobilizatorów bez szkolenia i doświadczenia, bardzo często pojawia się brak zrozumienia różnicy między planem akcji i projektem społecznym. To jest ponieważ w wielu rozwojowych aktywnościach w społeczności, historycznie, rolą urzędników rozwojowych było planowanie, a członkowie społeczeństwa byli wezwani do wykonania pracy. Z tych samych względów można się spotkać z oporem do prac społecznych, szczególnie w byłych koloniach, gdzie praca społeczna była utożsamiana z wymuszoną, ciężką a nawet niewolniczą pracą.

Musisz się upewnić, że biorący udział w szkoleniu rozumią, że jeśli społeczność chce nową szkołę albo klinikę, albo jeśli chce żeby właściciele domów nie brali zbyt wysokich opłat za wynajem, wtedy członkowie społeczności muszą się zorganizować i zaplanować akcję - tego nie zrobi pracownik społeczny. Ponieważ jest trudno osiągnąć to by społeczność wzieła na siebie te obowiązki i zaplanowała akcję, mobilizator może się skusić by zrobić to wszystko samemu.

Błąd!

Kiedy rozpoczniesz tę sesję, możesz kontynuować dużą sesję odgrywania różnych ról poprzez wybór wykonawcy. Niektóre z ról możesz zmienić. Mamy nadzieję, że społeczność wybrała starą, niewykształconą kobietę a nie wykształconą osobę z zewnątrz, i że teraz szkoleni mogą mieć przydzielone inne role. Osoby wykazujące zainteresowanie i ochotę aby manipulować procesem w swoim własnym interesie będą kontynuować swoje zachowanie - pozwól im zostać, a nawet dodaj paru innych z innymi pragnieniami.

Jedną nową rolą do odegrania może być ktoś, kto z jakichś powodów sprzeciwia się procesowi społecznego uwłasnowolnienia i domaga się by wszyscy czekali na to aby Rząd zrobił dla nich wszystko. W rzeczywistości, ci którzy sie sprzeciwiają społecznemu zaangażowaniu to ci, którzy korzystali z tego jak sprawy się miały w przeszłości. To mogą być miejscowi przywódcy którzy zyskają poparcie czy awans w pracy w zamian za dostarczenie dóbr czy usług dla społeczności, zamiast dążenia do tego by ludzie sami zrobili coś dla siebie.

Tym razem usadowisz komitet wykonawczy za stołem na przedzie sali. Pozostałym uczącym się powiesz, że oni są tylko członkami społeczności i nie są w komitecie. Oni mogą tylko obserwować przebieg spotkania i wiedzą, że tylko wtedy kiedy członkowie komitetu powiedzą co się dzieje, członkami społeczności będą wiedzieć jakie decyzje są podjęte przez komitet wyknawczy. Wykonawca musi podjąć decyzję, czy i kiedy powiedzieć społeczności o podjętych decyzjach. Od czasu do czasu, członek społeczności podejdzie do stołu z prośbą o wysłuchanie przez wykonawcę abz przedyskutować jakąś decyzję. To są zarówno ci, którym leży na sercu dobro społeczności, jak również ci, którzy myślą tylko o swoich korzyściach.

W pierwszym etapie tego procesu, wykonawca musi stworzyć plan społeczny. Arbitralnie niech to będzie ich plan pięcioletni. Plan powinien być ukształtowany na podstawie czterech pytań zawartych w rozdanych materiałach (to może być plakat zawierający te pytania i powieszony na ścianie). To nie musi być profesjalna robota. Plan może obejmować więcej niż jeden projekt społeczny, w tym projekty nie materialne, jak program nauki pisania i czytania.

Jeżeli chcesz, możesz dodać rolę (z doradcami) regionalnych czy prowincjalnych projektantów. Oni będą nalegać na to aby społeczność wzięła pod uwagę plany ich większego regionu, podczas gdy wykonawca twierdzi, że ten większy region powinien uwzględnić to co chce społeczność jeśli to ma być demokratyczna decyzja. To dyskusyjne odegranie roli może trwać godzinę, więc jeśli chcesz to możesz przerwać dyskusję by przedyskutować jej implikacje z ogółem.

Po skończeniu sesji na temat tworzenia społecznego planu akcji, zrób przerwę. Akcja sama w sobie jest szkoleniem i podsumowanie nie jest tutaj absolutnie konieczne. Dobrym pomysłem będzie oglądniecie filmu albo wideo, przerwa na obiad albo do następnego dnia. Sesja poświęcona projektowaniu społecznego projektu jest podobna do sesji poświęconej planowaniu. Możesz pozmieniać role odgrywane przez uczącym się, aby każdy mógł doświadczyć różnorodność ról i uświadomić sobie różnorodność ról w społeczeństwie. Jeśli chcesz więcej materiałów szkoleniowych, zobacz moduł poświęcony projektowaniu projektu: Projektowanie..

Organizowanie do Akcji

Ten końcowy dokument w tym module ma na celu uświadomienie uczącym się, że organizacja musi mieć jasno sformułowane zadanie i to zadanie musi dyktować jego strukturę albo sposób w jaki jest zorganizowany. W wielu miejscach na tych stronach podkreśla się, że stopień organizacji grupy jest wskaźnikiem jej siły. To jeden z szesnastu wskaźników pojemności. Zobacz "Pomiar Uwłasnowolnienia".

Jeżeli uczącym się są młodzi i sprawni fizycznie (powinni być), wtedy możesz zaproponować grupową grę sportową aby to zilustrować. Przedyskutuj ze wszystkimi szczegóły gry. Przeprowadź krótką grę piłki nożnej albo ręcznej. Wybierz dwie równe drużyny (pod względem ilości i zdolności). Niech jedna drużyna jest dobrze zorganizowana , gdzie każdy z góry wie kto jest bramkarzem, obroną czy w ataku, itd. Druga grupa nie powinna się organizować i każdy powinien grać na wszystkich pozycjach a osoba nie grająca nie może doradzać grupie. Graj mecz. Mecz powinien być bardzo niezrównoważony.

Po krótkim czasie zakończ grę i przedyskutuj ze wszystkimi organizaję każdej drużyny. Wielu członków społeczności będzie myśleć, że organizownie kończy się na wyborze wykonawcy. Często zostanie przeoczona potrzeba zorganizowania czegoś co zapewni, że projekt jest przedsięwzięty i zakończony. Organizacją wprowadzającą projekt w życie może być podwykonawczy komitet, składający się częściowo z tych samych członków, a częściowo z innych.

Celem komitetu wykonawczego jest podjęcie decyzji, takich jak gdzie społeczność idzie i jak społeczność dojdzie do tego celu. Celem komitetu podwykonawczego jest wprowadzenie projektu w życie. Te dwie organizacje mają dwa różne cele i stąd dwa różne zestawy ról. To znaczy, że członkowie społeczności muszą sobie uświadomić jakie aktywności przyczynią się do pomyślnego ukończenia projektu.

Podczas tworzenia pozycji czy roli w komitecie podwykonawczym, oni nie tworzą organizacji do podjęcia decyzji - każda rola ma być podjęta aby ukończyć projekt. To jest organizacja do akcji. Wiele szczegółów musi być zrealizowanych przed ukończeniem projektu. One muszą być zidentyfikowane i musi być postanowione kto ma co zrobić.

Zaprojektowanie projektu powinien zawierać opis różnorodnych ról oraz rezultaty, które wynikają z odpowiedzialności każdej roli. Ci, którzy wprowadzają projekt w życie powinni w tym okresie (np. konstrukcja) spotykać się częściej niż komitet wykonawczy, a każdy członek z przypisaną odpowiedzialnością powinien zdać sprawozdanie o tym, w jakim stopniu ta odpowiedzialność jest zrealizowana.

Możesz kontynuować z sesją odgrywania ról przy tworzeniu społecznego planu akcji i projektowaniu projektu, z dodatkową sesją powołania komitetu zorganizowanego do akcji, kończąc projekt (który w przeciwieństwie do komitetu wykonawczego jest zaprojektowany do podjęcia lub kierowania decyzji społecznych). Są różne metody połączenia tych sesji i decyzja o tym jak to zrobić (może po konsultacji ze szkolonymi) zależy od ciebie.

Podsumowanie

Z pomocą tych pięciu modułów, a szczególnie tego modułu (organizowanie), powinieneś być w stanie przekształcić ludzi, którzy nie są organizatorami w organizatorów.

To powinien być również proces samowyborów, gdzie ci, którzy widzą jakie są potrzeby ale nie chcą albo nie potrafią podjąć się tego co potrzebne, mają okazję by odejść.

Prawa autorskie ©1967, 1987, 2007 Phil Bartle
Projekt stron: Lourdes Sada

––»«––

Ostatnia aktualizacja: 23.11.2011