Tweet
Μεταφράσεις:
'العربية / al-ʿarabīyah
Bahasa Indonesia
Català
中文 / Zhōngwén
English
Español
Filipino/Tagalog
Français
Galego
Ελληνικά / Elliniká
हिन्दी / hindī
Italiano
日本語 / Nihongo
Polszczyzna
Português
Română
Српски / Srpski
Tiếng Việt
Türkçe
Άλλες σελίδες:
Ενότητες
Χάρτης Σελίδας
Λέξεις Κλειδιά
Επικοινωνία
Βοηθητικά Έγγραφα
Χρήσιμοι Σύνδεσμοι
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
Περιεχόμενα:
ΕΝΔΥΝΆΜΩΣΗ ΚΟΙΝΌΤΗΤΑΣ
Κάνοντας τις γειτονιές δυνατότερες
από τον Δρ. Φιλ Μπαρτλ
μετάφραση Μαρία Μαυροπούλου
Σχέδιο Κατάρτισης
Ο συλλογισμός πίσω από αυτήν τη μεθοδολογία
Γιατί να ενδυναμώσουμε τις κοινότητες;
Όταν χρησιμοποιούμε λέξεις, συχνά εκφράζουμε έννοιες που δεν εννοούμε ή έννοιες που δεν ξέρουμε ότι αποδίδουμε. Υπάρχουν συναισθήματα και υποθέσεις που συνδέονται με τις λέξεις που χρησιμοποιούμε.
Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τη λέξη "φτώχεια". Στη βιομηχανία βοήθειας (αρωγοί της ανάπτυξης) βλέπουμε συχνά τους εαυτούς μας ως στρατιώτες στον αποκαλούμενο πόλεμο ενάντια στη φτώχεια. Η Φτώχεια είναι αυτό που θέλουμε να νικήσουμε. Τι είναι όμως αντίθετο της φτώχειας; Ο Πλούτος. Για κάποιο λόγο δε μας αρέσει και δεν αποδεχόμαστε ότι είμαστε "στρατιώτες στον πόλεμο για χάρη του πλούτου". Γιατί;
Διότι, ενώ η φτώχεια και ο πλούτος είναι τεχνικά αντίθετα, υπάρχουν πολλές υποθέσεις, συναισθήματα και κρυμμένες αξίες που συνδέονται και με τις δύο λέξεις και με ό,τι ακόμη μεταβιβάζεται μαζί με τις προφανείς έννοιές τους. Με κάποιον τρόπο θεωρούμε ηθικά ορθό να βοηθούμε φτωχούς ανθρώπους, αλλά δεν μας αρέσεις να αποδεχτούμε ότι στην πραγματικότητα τους βοηθούμε να κατακτήσουν τον πλούτο.
Η ενότητα πάνω στη γένεση εισοδήματος γίνεται περισσότερο αποδεκτή όταν ονομάζεται "γένεση εισοδήματος" απ' ότι ως "παραγωγή πλούτου", ακόμα κι αν ο "πλούτος" είναι ακριβέστερος οικονομικός όρος (όπου ο στόχος είναι να παραχθεί πλούτος, και όχι η μεταφορά χρημάτων). Ο όρος "πλούτος" έρχεται με κρυμμένες συναισθηματικές "αποσκευές" που υπονοούν την τεράστια αφθονία.
Η φτώχεια είναι πρόβλημα, επειδή υπάρχουν διαφορές στον πλούτο. Μερικοί έχουν περισσότερα από άλλους. Εάν η πραγματική ισότητα ήταν δυνατή (και δεν είναι, ίσως είστε στην ευχάριστη θέση να το μάθετε), τότε η φτώχεια δε θα ήταν πρόβλημα.
Άμεσα συνδέονται με τον πλούτο, η δύναμη και η ικανότητα. Οι Κοινότητες (και τα άτομα) που έχουν αρκετό από κάποιο από τα παραπάνω, έχουν συνήθως τα μέρη και των τριών, και αντίστροφα (εκείνοι με το χαμηλό πλούτο έχουν συνήθως χαμηλή ισχύ και χαμηλή ικανότητα). Έτσι, όταν θέλουμε να βελτιώσουμε τους όρους των ανθρώπων στις κοινότητες χαμηλού εισοδήματος, στις φτωχές κοινότητες, στις περιθωριοποιημένες κοινότητες, προσπαθούμε να έχουν περισσότερο πλούτο, δύναμη και ικανότητα.
Αλλά όχι πάρα πολύ.
Είναι καλό (πιστεύουμε) να βοηθούμε τους φτωχούς, αλλά (στις κρυφές σκέψεις μας) δε θέλουμε να γίνουν πλούσιοι ή, τουλάχιστον, δε θέλουμε να γίνουν τόσο πλούσιοι όσο εμείς. Δε θέλουμε να το δεχτούμε.
Άλλη μια από τις φορτισμένες συναισθηματικά λέξεις που χρησιμοποιούμε σήμερα είναι η λέξη "δημοκρατία". Προφανώς, είμαστε όλοι υπέρ της.
Είμαστε πραγματικά όμως;
Εάν κοιτάξουμε προσεκτικά την έννοια της δημοκρατίας, φαίνεται ότι δεν είμαστε πάντα υπέρ της, ειδικά εάν σημαίνει ότι πρέπει να σταματήσει μέρος από τη δική μας (τον πλούτο ή την ικανότητα).
Πολλοί που λένε ότι είναι υπέρ της δημοκρατίας, στην πραγματικότητα είναι υπέρ ενός συνόλου ινστιτούτων που να επιτρέπουν στους ανθρώπους να ψηφίσουν τους υποψηφίους, δίνοντας δύναμη σ' αυτούς που θα έχουν τις περισσότερες ψήφους, και επιτρέποντάς τους να τους αντιπροσωπεύουν. Αυτό ονομάζεται "αντιπροσωπευτική δημοκρατία". Αυτό είναι σχεδόν αντίφαση σε κάποιο επίπεδο. Η έννοια της δημοκρατίας είναι "δύναμη στους ανθρώπους" (Δήμος = άνθρωποι, κρατία = δύναμη). Η διαδικασία ψηφοφορίας για τους αντιπροσώπους παίρνει μακριά τη δύναμη από τους ανθρώπους και την δίνει στους νικητές της ψηφοφορίας.
Όταν λέμε ότι θέλουμε να ενδυμαμώσουμε μια κοινότητα, εννοούμε ότι θέλουμε να την εκδημοκρατίσουμε. Αυτό, δε σημαίνει απαραίτητα ότι θέλουμε να έχουν δικαίωμα ψήφου ώστε να εκλέξουν τους αντιπροσώπους τους (όπως στο βρετανικό ή στο αμερικανικό μοντέλο). Σημαίνει ότι θέλουμε οι άνθρωποι (όχι μεμονωμένα τα άτομα) να έχουν δύναμη ως σύνολο (συλλογικά). Θέλουμε να βρούμε τρόπους στην κοινότητα να έχει μεγαλύτερη δύναμη, πλούτο και ικανότητα.
Έτσι λοιπόν, οι κοινότητες που αξίζουν περισσότερο τη βοήθειά μας είναι αυτές με το λιγότερο ποσό δύναμης, πλούτου και ικανότητας.
Και πρέπει να γνωρίζουμε την κρυφή επιθυμία μας να τους κρατήσουμε φτωχούς, αδύναμους και ανίκανους, ώστε να μπορούμε να συνεχίσουμε τη φιλανθρωπία μας. Εάν θέλουμε πραγματικά να τους ενδυναμώσουμε, πρέπει να το κάνουμε με τέτοιο τρόπο, ώστε να γίνουν ανεξάρτητοι από τη φιλανθρωπία μας, να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και να μπορούν να στηρίξουν την ανάπτυξή τους χωρίς τη βοήθειά μας. Η δική μας επιθυμία για πλούτο και δύναμη είναι κανονική και φυσιολογική. Δε χρειάζεται να ντρεπόμαστε γι΄αυτήν. Πρέπει, ωστόσο, να λάβουμε υπόψη μας ότι στην επιθυμία μας είναι να βοηθήσουμε τους φτωχούς και αδύναμους ανθρώπους, δεν το κάνουμε με τέτοιους τρόπους, ώστε, μακροπρόθεσμα, να τους κρατούμε φτωχούς και αδύναμους, και εξαρτώμενους από μας.
Τα έγγραφα κατάρτισης σε αυτόν τον ιστοχώρο βοηθούν πρωταρχικά στην κινητοποίηση της κοινότητας και δίνουν έμφαση στις μεθόδους και στις τεχνικές παρά στη θεωρία και στην ιδεολογία. Όμως για να χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά αυτές τις μεθόδους πρέπει να γνωρίζουμε το συλλογισμό που βρίσκεται πίσω τους, ποιες αρχές ισχύουν και ποιες μακροπρόθεσμα αποτελέσματα έχουν. Είναι σημαντικό, επίσης, να εξετάζουμε συνεχώς τα κίνητρα και το σκοπό μας πίσω από αυτό που κάνουμε.
Ενδυνάμωση μέσα από την άσκηση:
Many times throughout this web site, you are advised to take approaches that can be seen as empowering, rather than those which promote dependency.
Πολλές φορές χρησιμοποιούμε τον όρο "φιλανθρωπική προσέγγιση," για να ονομάσουμε τις μεθόδους παραγωγής εξάρτησης μέσα από την παροχή βοήθειας. Η φιλανθρωπία από μόνη της δεν είναι κακή, εφόσον βασίζεται στη γενναιοδωρία, μια αξία που υποστηρίζουμε με πάθος.
Ωστόσο, αυτό που εννοούμε με τον όρο "φιλανθρωπική προσέγγιση" είναι ο τρόπος βοήθειας των φτωχών και αδύναμων ανθρώπων που δεν τους βοηθά για να γίνουν αυτοδύναμοι. Τα δώρα που καθιστούν τους δέκτες πιο εξαρτώμενους από τους δωρητές, δεν είναι αληθινά γενναιόδωρα. Στηρίζουν τη φτώχεια. Κρατούν τους δωρητές σε μια θέση παροχής. Εάν δίνετε κάτι που χρειάζεται σε ένα πρόσωπο ή σε μια ομάδα, ανακουφίζετε προσωρινά την ανάγκη τους. Μπορείτε να είστε αρκετά βέβαιοι ότι, όταν βρεθούν και πάλι στην ανάγκη, θα επιστρέψουν εκεί, όπου έλαβαν την πρώτη βοήθειά τους.
Αυτό δεν είναι κακό. Είναι η ανθρώπινη φύση ή η φύση επιβίωσης κάθε οργανισμού.
Εάν θέλετε αυτό το πρόσωπο ή αυτή η ομάδα να γίνουν αυτοδύναμα, πρέπει να είστε σίγουροι ότι θέλουν κάτι κατά πρώτο λόγο. Κατόπιν πρέπει να βρείτε τους τρόπους γι' αυτούς να εργαστούν ή να αγωνιστούν για να το αποκτήσουν, έτσι ώστε, όταν το χρειάζονται πάλι, να μην έρθουν ικετεύοντας για αυτό. Εάν πάρουν κάτι δωρεάν, θα ξέρουν ότι άξιζε (γι' αυτούς) κάθε πένα που ξόδεψαν σε αυτό.
Πολλές φορές σε αυτόν τον ιστοχώρο, θα δείτε να χρησιμοποιούμε ανάλογοι αθλητικοί όροι, για να επεξηγήσουμε τη μεθοδολογία ενδυνάμωσης. Ένας προπονητής δεν κάνει ασκήσεις ωθήσεων για τον αθλητή, ούτε βάζει την μπάλα στη στεφάνη για τον παίκτη καλαθοσφαίρισης. Το πρόσωπο που πρόκειται να γίνει δυνατότερο και ανταγωνιστικότερο είναι αυτό που πρέπει να κάνει την εργασία.
Μια άλλη αναλογία βρίσκεται στη φυσιοθεραπεία. Εάν τραυματιστείτε και χάσετε την ικανότητα χρήσης του βραχίονά σας, πηγαίνετε σε έναν φυσιοθεραπευτή για βοήθεια. Ο φυσιοθεραπευτής μπορεί να κινήσει το βραχίονά σας με τον τρόπο που πρέπει να τον κινήσετε, αλλά μόνο για να σας δείξει σε ποιο σημείο πρέπει να ασκηθεί. Χρειάζεται να κάνετε προσωπική πρακτική και αυτό είναι μια επίπονη και άβολη διαδικασία. Πρέπει να θέλετε να γίνετε καλύτερα. Το αποτέλεσμα είναι ότι ανακτάτε τη δύναμή σας και δε χρειάζεστε πλέον τις υπηρεσίες του φυσιοθεραπευτή.
Εάν ο προπονητής κάνει τις ασκήσεις για τον αθλητή, ο αθλητής δε γίνεται δυνατότερος. Εάν ο φυσιοθεραπευτής κάνει τις ασκήσεις για τον ασθενή, ο ασθενής δε γίνεται δυνατότερος. Εάν ο εργάτης της κοινότητας δεν εργαστεί για την κοινότητα, τότε η κοινότητα παραμένει εξαρτώμενη και η φτώχεια συνεχίζει. Αδυναμία.
Η προσέγγιση ενδυνάμωσης για την ανάπτυξη της κοινότητας είναι το νούμερο ένα, όπου θα καθορίσετε ότι η κοινότητα χρειάζεται κάτι (όπως ανιχνεύεται σε μια συνεδρία καταιγισμού ιδεών ) και στη συνέχεια να δείξετε στα μέλη της πώς να το αποκτήσουν. Η διαδικασία να το αποκτήσουν είναι η άσκηση (ο αγώνας) που τους ενδυναμώνει.
Γιατί να επιλέξουμε μια συγκεκριμένη κοινότητα, για να την ενδυναμώσουμε;
Εάν ο σκοπός της κινητοποίησης μιας κοινότητας είναι να αυξήσουμε τη δύναμη, τον πλούτο και την ικανότητα, γιατί πρέπει να επιλέξουμε να κινητοποιήσουμε μια κοινότητα και όχι μια άλλη;
Ο κόσμος δεν είναι ένας δίκαιος τόπος. Υπάρχει ανισότητα. Υπάρχει σύγκρουση. Υπάρχει απανθρωπιά προς την ανθρωπότητα, από τους ανθρώπους. Η ζωή δεν είναι δίκαιη. Χρειαζόμαστε κάποιο σκοπό στη ζωή. Προσπαθούμε να διορθώσουμε τα λάθη του κόσμου. Μεταξύ αυτών των σκοπών είναι επίσης να προσπαθούμε να βοηθήσουμε τους φτωχούς ανθρώπους να γίνουν ανεξάρτητοι και να ξεφύγουν από τη φτώχεια τους. Απλά ο κύριος σκοπός κάποιων είναι η προσπάθεια να γίνουν πλούσιοι οι ίδιοι, όμως είναι ένας πολύ ρηχός και ανεκπλήρωτος σκοπός (όσο πλουσιότεροι γίνονται οι άνθρωποι, τόσο περισσότερο πλούτο θέλουν. Δεν ικανοποιούνται ποτέ). Δεν υπάρχει κανένα στοιχείο ή ακόμα και ελπίδα ότι ο κόσμος θα γίνει δίκαιος, ότι η φτώχεια θα αποβληθεί. Ακόμα και η προσπάθεια γι' αυτό είναι ένας σκοπός που έχει τις ανταμοιβές του.
Θα μπορούσαμε λοιπόν να ξοδέψουμε την ενέργειά μας στην προσπάθεια να κινητοποιήσουμε και να ενδυναμώσουμε μια πλούσια ή σχετικά πλούσια κοινότητα, αλλά αυτό είναι μικρότερος στόχος από το να προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε μια φτωχή κοινότητα να γίνει ισχυρότερη. Οι μέθοδοι που εξηγούνται σε αυτόν τον ιστοχώρο μπορούν να εφαρμοστούν τόσο στις πλούσιες όσο και στις φτωχές κοινότητες.
Το να επιλέξετε να εργαστείτε με μια φτωχή κοινότητα μπορεί να είναι ένας τρόπος να έχετε σκοπό στη ζωή σας. Η επιλογή μιας κοινότητας μόνο και μόνο επειδή γεννηθήκατε εκεί, έχει ίσως ισότιμη αξία, αλλά είναι λιγότερο σκόπιμο.
Τα έγγραφα αυτού του ιστοχώρου σχεδιάζονται κυρίως, για να εφαρμοστούν σε χαμηλό εισόδημα, σε πενιχρή ικανότητα, σε φτωχά ενδυναμωμένες κοινότητες. Το γράψιμό τους έχει σκοπό: δεν κερδίζουμε χρήματα αναρτώντας τα στο διαδίκτυο. Είναι ένα μέσο (πειθαρχημένο σύνταγμα τακτικού στρατού; πολεμοφόδια;) στον πόλεμο ενάντια στη φτώχεια.
Μερικοί άνθρωποι επιθυμούν να αναφέρουν: "Η φιλανθρωπία πρέπει να αρχίζει στο σπίτι". Αυτό το λένε συχνά, για να δικαιολογήσουν τη συγκέντρωση των χρημάτων ή για να δώσουν τα φυλλάδια στους φτωχούς ανθρώπους στις εγχώριες κοινότητες (κάτι το οποίο δε δίνει τέλος στη φτώχεια τους, όπως ξέρουμε). Δυστυχώς, τέτοιοι άνθρωποι συχνά θεωρούν ότι δεν πρέπει απλώς να αρχίσουν στο σπίτι, αλλά και να τελειώσουν εκεί. Πόσο μυωπική και εγωιστική αντίληψη!
Ολόκληρος ο κόσμος έχει ανθρώπινα όντα. Συσχετιζόμαστε όλοι. Είμαστε μια μεγάλη ανθρώπινη οικογένεια. Οι άνθρωποι μακριά στις απομονωμένες φτωχές κοινότητες είναι οι αδελφοί και οι αδελφές μας. Εάν μπορούμε να τους βοηθήσουμε, έχουμε σκοπό στη ζωή. Εάν τους βοηθούμε, πρέπει να επικεντρωθούμε στο να τους βοηθήσουμε να γίνουν ανεξάρτητοι από τη φιλανθρωπία μας, ικανοί να βοηθήσουνε οι ίδιοι τον εαυτό τους στο μέλλον.
Εάν μπορούμε να επιλέξουμε σε ποια κοινότητα θα παράσχουμε τις δεξιότητές μας ως κινητοποιητές, έχει περισσότερο νόημα (και μεγαλύτερο παγκόσμιο αποτέλεσμα) να επιλέξουμε αυτές τις κοινότητες με το χαμηλότερο εισόδημα, τη μικρότερη δύναμη και ικανότητα.
Η ενδυνάμωση ως Κοινωνική Διαδικασία:
Σε αρκετά σημεία σε αυτή την ιστοσελίδα, υπογραμμίζουμε ότι η φτώχεια είναι κοινωνικό πρόβλημα και αντιτίθεται με το ατομικό πρόβλημα έλλειψης μετρητών ή άλλων πόρων. Πρέπει να κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα στο κοινωνικό και στο ατομικό επίπεδο, στην ανάλυσή μας, στην οπτική και στις επεμβάσεις μας.
Μια κοινότητα είναι ένας κοινωνικός οργανισμός, και όχι ένας ατομικός. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από μια απλή συλλογή ατόμων. Είναι μια οντότητα, που περιγράφεται μερικές φορές ως "υπεροργανική", δηλαδή κάτι που ξεπερνά τα άτομα που την συνθέτουν σε οποιοδήποτε χρόνο.
Είναι εύκολο να έρθουμε σε επαφή και να αλληλεπιδράσουμε με ένα άτομο. Μια "κοινότητα", αντίθετα, είναι ένα επιστημονικό μοντέλο, κάτι σαν ένα άτομο (της φυσικής) ή σαν το ηλιακό σύστημα, το οποίο μπορούμε να το δούμε το πολύ-πολύ μόνο σε ένα μέρος του, αλλά δεν μπορούμε να το δούμε συνολικά. (Γνωρίζετε την ιστορία των επτά τυφλών ανδρών και ενός ελέφαντα). Μια κοινότητα δε συμπεριφέρεται ως ένα άτομο.
Μερικές φορές ανθρωπομορφοποιούμε μια κοινότητα (σκεφτόμαστε και μιλούμε γι΄αυτήν σαν να είναι μία ανθρώπινη οντότητα), αλλά είναι περισσότερο κάτι σαν μια κοινωνική αμοιβάδα απ' ό,τι ένα άτομο.
Μπορούμε να κάνουμε και τα άτομα δυνατότερα (φυσικά και ψυχολογικά) και τις κοινότητες δυνατότερες (σε ικανότητα, πλούτο και δύναμη). Δεν είναι το ίδιο. Στη δουλειά μας ως κινητοποιητές, πρέπει να προσέχουμε να αποφεύγουμε να κάνουμε προβλέψεις και εικασίες για τις κοινότητες θεωρώντας την κοινότητα ως ένα σκεπτόμενο άτομο. Είναι εύκολο, αλλά λανθασμένο, να διολισθήσουμε σε αυτόν τον τρόπο σκέψης.
Καθώς, ως κινητοποιητές μπορείτε να δείτε άτομα, να δουλέψετε με άτομα, ο στόχος σας είναι η κοινότητα, ένας κοινωνικός οργανισμός, τον οποίο δεν μπορείτε να δείτε στο σύνολό του και με το οποίο πρέπει να δουλέψετε έμμεσα.
Συνεπώς, για να είστε πετυχημένοι στην ενδυνάμωση της κοινότητας, πρέπει απαραίτητα να κατανοήσετε τη φύση των κοινωνικών οργανώσεων, του κοινωνικού επιπέδου, της κοινωνίας. Είναι επίσης απαραίτητο να γνωρίζετε κάτι για τη σχέση που υπάρχει ανάμεσα σε ένα άτομο ή στα άτομα, και στην κοινότητα ή/και στην κοινωνία.
Καθώς αυτός ο ιστοχώρος προσπαθεί να ελαχιστοποιήσει τη θεωρία και την ιδεολογία, και να δώσει έμφαση σε πρακτικές οδηγίες, μεθόδους και τεχνικές, σας ενθαρρύνει να μάθετε κάποια πράγματα για την επιστήμη της κοινωνιολογίας, τη φύση της κοινότητας ως κοινωνικού οργανισμού και τις κοινωνιολογικές αντιλήψεις, προκειμένου να εργαστείτε πιο αποτελεσματικά.
Παρ' όλα αυτά να θυμάστε ότι η κοινωνιολογία δεν μπορεί να είναι πάρα πολύ ακριβής και προγνωστική όπως π.χ. η χημεία ή αστρονομία. Αυτό συμβαίνει γιατί οι παράγοντες που επηρεάζουν την κοινωνική αλλαγή είναι πάρα πολλοί. Γίνεται ακόμη πιο δύσκολο, εφόσον ο κοινωνικός οργανισμός, όπως π.χ. μια κοινότητα ή μια Μη Κυβερνητική Οργάνωση, είναι ένα οικοδόμημα, ένα μοντέλο, το οποίο δεν μπορείτε να προσεγγίσετε άμεσα.
Παρ' όλα αυτά πρέπει να θέσετε ένα στόχο σταδιοδρομίας να μάθετε περισσότερα για την κοινωνική διάσταση και να αναπτύξετε τις δεξιότητες κατανόησης των κοινωνικών στοιχείων που αποκαλύπτονται από τους δείκτες που μπορείτε να δείτε, συμπεριλαμβανομένης της συμπεριφοράς των ατόμων, των κοινωνικών και οικονομικών στατιστικών, κάποιων γεγονότων και των δημογραφικών δεδομένων. Υπάρχουν δύο ενότητες για να σας βοηθήσουν σε αυτό, οι οποίες προσδιορίζουν δεκαέξι στοιχεία της ενδυνάμωσης. Ένα μέρος επικεντρώνεται κυρίως στην ανάπτυξη της ικανότητας ενός οργανισμού όπως είναι μια μη κυβερνητική ή κοινοτική οργάνωση, και ένα άλλο μέρος εστιάζει κυρίως στην καταμέτρηση της αύξησης (ή της ελάττωσης) της ικανότητας μιας κοινότητας. Αυτά τα δεκαέξι στοιχεία, πολλά από τα οποία δε γίνονται αντιληπτά πάρα μόνο μέσω των χαρακτηριστικών των ατόμων, θα σας βοηθήσουν να δείτε προσεκτικά και λεπτομερώς τη διαδικασία ενδυνάμωσης ως μια κοινωνική διαδικασία.
Γιατί συμμετοχή;
Η ενδυνάμωση μιας κοινότητας δεν είναι κάτι που μπορείτε να κάνετε εσείς σ' αυτήν. Επειδή η διαδικασία ενδυνάμωσης ή η ανάπτυξη ικανότητας είναι μια κοινωνική διαδικασία, είναι κάτι που η κοινότητα πρέπει μόνη της να "υποστεί". Ακόμη και αν τα μέλη μιας κοινότητας, ως άτομα, δεν μπορούν να αναπτύξουν την κοινότητά τους, η διαδικασία ανάπτυξης της κοινότητας γίνεται συνολικά, εσωτερικά, ως ένας οργανισμός (υπερ-οργανισμός ή κοινωνικός οργανισμός).
Η προσπάθεια να δυναμώσουμε την ανάπτυξη και την κοινωνική αλλαγή ονομάζεται κοινωνική μηχανική και έχει τα δικά της αποτελέσματα, αλλά συνήθως αποτελέσματα που είναι μακριά απ' ό,τι επιθυμείτε. Η μέθοδός μας είναι να κεντρίσετε την κοινότητα να αναλάβει η ίδια δράση.
Πολλές φορές αναφερόμαστε σε αυτήν τη δράση ως ένα "έργο" ή ένα "πρόγραμμα". Κάνοντας ένα έργο, η κοινότητα θα ενδυναμωθεί περισσότερο και θα αναπτύξει περισσότερες ικανότητες. Η δράση χρειάζεται την άσκησή της για να γίνει δυνατότερη.
Έχουμε ήδη σημειώσει ότι οι άνθρωποι πρέπει να αγωνιστούν, για να γίνουν ισχυρότεροι. Η βασική μέθοδος ενός κοινοτικού κινητοποιητή είναι καταρχήν ο καθορισμός του τι θέλει η κοινότητα ως σύνολο, και μετά να την οδηγήσετε στον αγώνα, για να υλοποιήσουμε ό,τι επιθυμούν.
Κάποιος που είναι απέξω, δεν μπορεί να αποφασίσει τι θέλει η κοινότητα. Τα μέλη της κοινότητας πρέπει να συμφωνήσουν τι είναι αυτό που όλοι χρειάζονται περισσότερο. Αυτός είναι ο πρώτος από πολλούς λόγους για τους οποίους πρέπει να συμμετέχουν στη λήψη αποφάσεων. Η συμμετοχή αυτή χρειάζεται, καταρχήν για να καθοριστεί το τι έχουν μεγαλύτερη ανάγκη.
Η συνεδρία καταιγισμού ιδεών είναι μια από τις πολλές τεχνικές που διδάσκονται σε αυτήν την ιστοσελίδα, ώστε να σας βοηθήσουν να ιχνογραφήσετε τις προτεραιότητές τους. Όταν εκτελείται ορθά, είναι μια διαδικασία που καθορίζει μια κοινοτική επιλογή, και όχι μια επιλογή λίγων ανθρώπων ή μιας κυρίαρχης φατρίας.
Στη συνέχεια έρχεται η απόφαση στρατηγικής ή το ποιο δρόμο θα ακολουθήσουν ώστε να προσεγγίσουν το στόχο προτεραιότητας. Και πάλι υπάρχουν διαφορετικοί τρόποι να επιλέξουν μια στρατηγική, αλλά όσο πιο πολύ αντιπροσωπεύει την επιθυμία των μελών της κοινότητας ως συνόλου, τόσο μεγαλύτερη αξία έχει. Η συμμετοχή τους είναι ζωτική για την επιτυχία.
Οποιοδήποτε κι αν είναι το έργο, θα έχει εισροές και παραδοτέα. Οι εισροές είναι οι πόροι που διατίθενται στο πρόγραμμα. Ένα παραδοτέο είναι κάτι το αντικειμενικό, όταν πραγματοποιείται. Ενώ μερικές από τις εισροές μπορούν να προέλθουν από τους εξωτερικούς χορηγούς, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης, η ίδια η κοινότητα, τα μέλη της πρέπει επίσης να κάνουν μερικές θυσίες. Όπως και η συμμετοχή στη λήψη απόφασης, προτείνουμε επίσης να συνεισφέρουν οι ίδιοι στους πόρους, ως εισροές.
Ο έλεγχος είναι ένα ουσιαστικό, αλλά συχνά αγνοημένο, στοιχείο οποιουδήποτε προγράμματος. Η κοινότητα πρέπει επίσης να συμμετέχει στον έλεγχο του έργου. Τα μέλη δεν πρέπει να τον αφήσουν μόνο στους ξένους - χορηγούς ή εφαρμοστές του έργου - για να δουν εάν προχωρούν σύμφωνα με το σχεδιασμό.
Κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης του προγράμματος, τα κοινοτικά μέλη μπορούν να προσδιορίσουν μερικές από τις δεξιότητες που στερούνται. Αυτές θα μπορούσαν να είναι στη λογιστική, στην υποβολή έκθεσης ή σε τεχνικές δεξιότητες. Εάν είστε σε θέση να τους βοηθήσετε να λάβουν κατάρτιση σε τέτοιες δεξιότητες, συστήνουμε αυτή η κατάρτιση είναι επίσης συμμετοχική. Άλλωστε οι άνθρωποι μαθαίνουν καλύτερα με το να κάνουν παρά με το να ακούν διαλέξεις ή με το να παρακολουθούν παρουσιάσεις.
Οι συμμετοχικές προσεγγίσεις συστήνονται σε όλη τη διαδικασία ενδυνάμωσης. Η συμμετοχή συμβάλλει στη ενδυνάμωση.
Εθνική Ανάπτυξη:
Η δεκαετία του '50 και του '60 (και μετά) έδειξαν το τέλος της αποικιοκρατικής για πολλές νέες χώρες. Η ελπίδα ήταν υψηλή ότι θα σήμαινε επίσης το τέλος της φτώχειας, καθώς οι χώρες έγιναν πιο αυτοδύναμες και ισχυρότερες.
Η πραγματικότητα ήταν πολύ διαφορετική και η αποκαρδίωση αντικατέστησε την αισιοδοξία, αφού η φτώχεια και ο αριθμός των φτωχών μεγάλωσε. Υπάρχουν πολλοί ιστορικοί λόγοι γι΄αυτό, η νεο-αποικιοκρατία, οι πολυεθνικοί φορείς που είναι δυνατότεροι και πλουσιότεροι απ' ό,τι ολόκληρες χώρες, η παγκοσμιοποίηση της κουλτούρας των συλλογικών οργάνων, η έλλειψη της δυνατότητας βελτίωσης και γνώσης από τους ηγέτες κ.ο.κ. Ο καθένας έχει τις δικές του θεωρίες που προτιμά.
Στους Παράγοντες Φτώχειας κάνουμε διαχωρισμό ανάμεσα (1) στους ιστορικούς λόγους και (2) στους παράγοντες που συμβάλλουν στο να παραμένει το πρόβλημα. Αυτό έχει έναν πολύ πρακτικό σκοπό. Δεν μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στην ιστορία και να αλλάξουμε τα γεγονότα. Μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τους τρέχοντες παράγοντες και να επηρεάσουμε, ίσως και λίγο, κάποιους από αυτούς. Η κατάρτιση στον ιστοχώρο βοηθά πρωταρχικά στην κινητοποίηση της κοινότητας (και του διαχειριστή, σχεδιαστή, προγραμματιστή και διοικητή της).
Στη βασική ενότητα παραθέτουμε το σλόγκαν "Σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά". Αυτό εφαρμόζεται κι εδώ. Πώς μπορούμε να συμβάλουμε σε ένα δυνατό, με εμπιστοσύνη στις ικανότητές του, ανεξάρτητο έθνος; Εάν αυτή η χώρα έχει δυνατές, με εμπιστοσύνη στις δυνατότητές τους, ικανές κοινότητα, τότε μπορεί να γίνει και η ίδια δυνατότερη.
Εσείς, ως κινητοποιητές, δεν μπορείτε (μέσα από την εργασία σας) να αλλάξετε άμεσα τα εθνικά χαρακτηριστικά μιας χώρας, αλλά μπορείτε να συμβάλλετε στο να γίνουν δυνατότερες μία ή περισσότερες κοινότητες. Επίσης, καταρτίζοντας σε αυτές τις μεθόδους και τεχνικές τους άλλους, μπορείτε να συνεισφέρετε έμμεσα, ώστε να δυναμώσουν και άλλες κοινότητες. Πιθανόν, ακόμη, να επηρεάσετε τη νομοθεσία και τις υπουργικές αποφάσεις και κανονισμούς σε τέτοια κατεύθυνση, ώστε να συνεισφέρουν σε ένα περιβάλλον που προωθεί και υποστηρίζει δυνατές, αυτοδύναμες κοινότητες. Όσο περισσότερες κοινότητες γίνονται δυνατότερες, τόσο ωφελείται η χώρα.
Ο Joseph Marie de Maistre έγραψε στα Lettres et Opuscules Inedits (vol. I, letter 53), "Toute nation a le gouvernement qu'elle merite" (Κάθε κράτος έχει την κυβέρνηση που του αξίζει), κάτι που μερικές φορές αποδίδεται στο δεύτερο αμερικανό πρόεδρο, Thomas Jefferson. Εάν εργαστείτε προς την κατεύθυνση του να λάβετε την κοινωνία που επιθυμείτε, θα συμβάλετε στο να λάβετε και την κυβέρνηση που αξίζετε.
Η εθνική ανάπτυξη δεν έρχεται μέσα από σοφές σκέψεις ή από συζητήσεις μέσα σε ένα μπαρ. Είναι το αποτέλεσμα εκατοντάδων, χιλιάδων μικρών, συνεχών αλλαγών που βασίζονται πάνω σε σκληρή δουλειά πολλών ανθρώπων με όραμα. Μπορείτε να είστε ανάμεσα σ' αυτούς. Αυτός ο ιστοχώρος σας δίνει τα εργαλεία, με τα οποία θα επιδοθείτε σε αυτήν τη σκληρή δουλειά.
Βρείτε το καλύτερο και αναβαθμίστε το:
Μια θετική στάση με αισιοδοξία και προθυμία να συνεχίσετε να προσπαθείτε, δεν είναι απλώς μια πολυτέλεια σε αυτή τη δουλειά. Είναι αναγκαιότητα.
Κανένας άνθρωπος, καμιά κοινότητα, καμιά κοινωνία δεν είναι τέλεια. Όλοι κάνουμε λάθη. Εάν σπαταλάτε το χρόνο και την ενέργειά σας στην κριτική, δίνετε έμφαση στο λάθος που κριτικάρετε και παρακωλύετε τη διόρθωσή του. Θα συναντήσετε ανθρώπους που υπόσχονται και αποτυγχάνουν, ανθρώπους που δεν υλοποιούν το δικό τους μέρος στο πρόγραμμα, που ψεύδονται και κλέβουν, που είναι αδέξιοι, ανεπαρκείς και άστοχοι, ανθρώπους που είναι ανέντιμοι και αποπροσανατολισμένοι. Από τη στιγμή που γεννηθήκατε, κανείς δε σας υποσχέθηκε ότι αυτή η ζωή είναι δίκαιη. Έτσι είναι, όπως είναι!
Για να πετύχετε σε αυτό το είδος δουλειάς, χρειάζεστε μια θετική στάση, να αποδεχτείτε ότι οι αποτυχίες είναι αναπόφευκτες και να είστε πρόθυμοι να συνεχίσετε ξανά και ξανά, ακόμη και μετά τις αποτυχίες.
Για να βγάλετε το καλύτερο από τους ανθρώπους, πρέπει να βλέπετε, αλλά όχι να αναφέρετε τις αδυναμίες και τις αποτυχίες τους, χρειάζεται να αναγνωρίζετε τις δυνάμεις και τα επιτεύγματά τους και να τους γνωστοποιείτε ότι αναμένετε απ' αυτούς τα καλύτερα.
Οικοδομείστε στις δυνάμεις και όχι στις αδυναμίες.
Συμπέρασμα:
Γιατί να βοηθήσουμε τις κοινότητες να γίνουν δυνατότερες; Θα γίνει καλύτερος ο κόσμος; Θα μειωθεί η φτώχεια; Η εργασία προς αυτήν την κατεύθυνση είναι μια σημαντική προσπάθεια. Ποια είναι η μέθοδος ενδυνάμωσης; Η φιλανθρωπία (το να δίνουμε πράγματα δωρεάν) αποδυναμώνει τις κοινότητες. Οι κοινότητες γίνονται δυνατότερες, όταν αποφασίζουν τι χρειάζονται και δουλεύουν (ασκούνται) στο να το πετύχουν.
Ποιες κοινότητες πρέπει να επιλέξετε, για να τις βοηθήσετε να αποκτήσουν περισσότερη εμπιστοσύνη στον εαυτό τους; Επιλέξτε αυτές με τη μεγαλύτερη ανάγκη, τις πιο φτωχές, με τις λιγότερες ικανότητες και τη λιγότερη δύναμη.
Γιατί η φτώχεια και η ανάπτυξη δεν εφαρμόζονται απλώς στα άτομα; Η φτώχεια είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα και απαιτεί κοινωνικές λύσεις.
Η ανάπτυξη δεν είναι δυνατή, εκτός και εάν επηρεάζει όλη την κοινότητα. Γιατί τα μέλη της κοινότητας πρέπει να συμμετέχουν στην ανάπτυξη; Χωρίς τη συμμετοχή τους, δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και όποια βελτίωση γίνει, δε θα έχει συνέχεια.
Γιατί να μην εργαστούμε προς την εθνική ανάπτυξη; Καθώς οι κοινότητες γίνονται ισχυρότερες, συμβάλλουν στη γνήσια εθνική ανάπτυξη. Ως κινητοποιητές μπορείτε πρακτικά να εργαστείτε βοηθώντας τις κοινότητες να γίνουν ισχυρότερες, ενώ η άμεση εργασία με τα έθνη είναι λιγότερο εφαρμόσιμη πρακτικά.
Τι γίνεται με όλες τις απογοητεύσεις, τους ανέντιμους ανθρώπους, και τα άτομα που μας εξαπατούν; Μια θετική προσέγγιση είναι απαιτούμενο για την κοινοτική εργασία. Αποδεχτείτε τις αποτυχίες και ξεπεράστε τις. Δεχτείτε ότι όλοι κάνουμε λάθη, αποφύγετε την κριτική και οικοδομήστε πάνω στις δυνάμεις που υπάρχουν.
Η εργασία σας είναι αξιότιμη και πολύτιμη, ακόμα κι αν παραγνωριστεί.
––»«––
Ένα εργαστήριο:
 |